[gentoo-commits] gentoo commit in xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0: handbook-amd64.xml handbook-hppa.xml handbook-ppc.xml handbook-ppc64.xml handbook-sparc.xml handbook-x86.xml hb-install-about.xml hb-install-config.xml hb-install-finalise.xml hb-install-gli-dialog.xml hb-install-gli-medium.xml hb-install-gtkfe.xml hb-install-hppa-bootloader.xml hb-install-hppa-disk.xml hb-install-hppa-kernel.xml hb-install-hppa-medium.xml hb-install-network.xml hb-install-next.xml hb-install-ppc-bootloader.xml hb-install-ppc-disk.xml hb-install-ppc-kernel.xml hb-install-ppc-medium.xml hb-install-ppc64-bootloader.xml hb-install-ppc64-disk.xml hb-install-ppc64-kernel.xml hb-install-ppc64-medium.xml hb-install-sparc-bootloader.xml hb-install-sparc-disk.xml hb-install-sparc-kernel.xml hb-install-sparc-medium.xml hb-install-stage.xml hb-install-system.xml hb-install-tools.xml index.xml

[Damian Kuras (shadow)]

shadow      08/03/06 14:16:59

  Added:                handbook-amd64.xml handbook-hppa.xml
                        handbook-ppc.xml handbook-ppc64.xml
                        handbook-sparc.xml handbook-x86.xml
                        hb-install-about.xml hb-install-config.xml
                        hb-install-finalise.xml hb-install-gli-dialog.xml
                        hb-install-gli-medium.xml hb-install-gtkfe.xml
                        hb-install-hppa-bootloader.xml
                        hb-install-hppa-disk.xml hb-install-hppa-kernel.xml
                        hb-install-hppa-medium.xml hb-install-network.xml
                        hb-install-next.xml hb-install-ppc-bootloader.xml
                        hb-install-ppc-disk.xml hb-install-ppc-kernel.xml
                        hb-install-ppc-medium.xml
                        hb-install-ppc64-bootloader.xml
                        hb-install-ppc64-disk.xml
                        hb-install-ppc64-kernel.xml
                        hb-install-ppc64-medium.xml
                        hb-install-sparc-bootloader.xml
                        hb-install-sparc-disk.xml
                        hb-install-sparc-kernel.xml
                        hb-install-sparc-medium.xml hb-install-stage.xml
                        hb-install-system.xml hb-install-tools.xml
                        index.xml
  Log:
  Adding initial 2008.0 files

Revision  Changes    Path
1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-amd64.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-amd64.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-amd64.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: handbook-amd64.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: -->

<book link="/doc/pl/handbook/2007.0/handbook-amd64.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 na architekturze AMD64 bez dostępu do sieci</title>

<values>
  <key id="arch">AMD64</key>
  <key id="release-dir">releases/amd64/2007.0</key>
  <key id="online-book">2007.0/handbook-amd64.xml</key>
</values>

<author title="Autor">
  <mail link="swift@g.o">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="uberlord@g.o">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
  <mail link="drobbins@g.o">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="chouser@g.o">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="jerry@g.o">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="nightmorph@×××××.org">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
  <mail link="seemant@g.o">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
  <mail link="taviso@g.o">Tavis Ormandy</mail>
</author>
<!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
  Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Deweloper">
  <mail link="jhuebel@g.o">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA deweloper">
  <mail link="gmsoft@g.o">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC deweloper">
  <mail link="pvdabeel@g.o">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC deweloper">
  <mail link="blademan@g.o">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="zhen@g.o">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="stocke2@g.o">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="rajiv@g.o">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="seo@g.o">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="zhware@g.o">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="jhhudso@g.o">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="peitolm@g.o">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="peesh@g.o">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="carl@g.o">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="avenj@g.o">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="klasikahl@g.o">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="jmorgan@g.o">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="bennyc@g.o">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="erwin@g.o">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="kumba@g.o">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="dertobi123@g.o">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="neysx@g.o">Xavier Neyx</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="fox2mike@g.o">Shyam Mani</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="g2boojum@g.o">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="gerrynjr@g.o">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="dberkholz@g.o">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="antifa@g.o">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
  <mail link="pylon@g.o">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="sekretarz@g.o">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="rane@g.o">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="shadoww@g.o">Damian Kuras</mail>
</author>

<abstract>
Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 na architekturze AMD64 bez dostępu do sieci
wraz z rozdziałami dotyczącymi pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>

<version>8.1</version>
<date>2007-06-06</date>

<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>

<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<abstract>
Wprowadzenie do opisanego w dalszych rozdziałach procesu instalacji Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Uruchamianie LiveCD z instalatorem</title>
<abstract>
LiveCD z instalatorem pozwala uruchomić nam w pełni sprawne środowisko, przy
pomocy którego możemy zainstalować Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-gli-medium.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalacja Gentoo przy użyciu instalatora bazującego na GTK+</title>
<abstract>
Od tego wydania mamy możliwość zainstalowania Gentoo przy użyciu graficznego
instalatora. Wystarczy w łatwy i przyjemny sposób skonfigurować wymagane opcje
w instalatorze, a on zainstaluje system na naszym komputerze.
</abstract>
  <include href="hb-install-gtkfe.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalacja Gentoo przy użyciu instalatora bazującego na Dialog</title>
<abstract>
Razem z instalatorem bazującym na GTK+, pojawił się drugi, tekstowy. Również on
pozwala na szybkie i łatwe zainstalowanie systemu na naszym komputerze.
</abstract>
  <include href="hb-install-gli-dialog.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<abstract>
Gentoo zostało zainstalowane, ale co dalej?
</abstract>
  <include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<abstract>
Wszystko to, co trzeba wiedzieć na temat Portage, aby móc przy jego pomocy
skutecznie zarządzać systemem.
</abstract>
  <include href="../hb-working-portage.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<abstract>
Flagi USE są bardzo ważnym aspektem pracy z Gentoo. W tym rozdziale omawiamy
pracę z nimi oraz tłumaczymy to jak wpływają one na pracę systemu.
</abstract>
  <include href="../hb-working-use.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<abstract>
Ten rozdział pomaga odkryć dodatkowe funkcje Portage.
</abstract>
  <include href="../hb-working-features.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<abstract>
Gentoo używa specjalnego formatu skryptów startowych, które pozwalają na
budowanie zależności oraz zarządzanie wirtualnymi skryptami startowymi. Rozdział
ten pokaże jak je tworzyć i jak nimi zarządzać.
</abstract>
  <include href="../hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<abstract>
Zarządzanie zmiennymi środowiskowymi w Gentoo jest bardzo łatwe. W tym rozdziale
opiszemy najczęściej używane zmienne oraz wytłumaczymy jak je modyfikować.
</abstract>
  <include href="../hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>

<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<abstract>
Omawiamy tu strukturę i miejsca przechowywania plików konfiguracyjnych używanych
przez Portage.
</abstract>
    <include href="../hb-portage-files.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<abstract>
Proces konfigurowania samego systemu Portage poprzez zmianę odpowiednich plików
konfiguracyjnych i zmiennych środowiskowych.
</abstract>
     <include href="../hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<abstract>
Oprogramowanie w Gentoo, w zależności od stopnia przetestowania i używanej
architektury, jest podzielone na kilka gałęzi. W rozdziale tym omawiamy proces
konfigurowania i dostosowywania tych gałęzi do określonych potrzeb.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<abstract>
Portage zawiera sporo narzędzi, które znacznie ułatwiają codzienną pracę z nim.
W tym rozdziale opisujemy kilka najważniejszych, np. dispatch-conf.
</abstract>
     <include href="../hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten pokazuje kilka sztuczek związanych z codzienną pracą w Gentoo,
m.in. tworzenie własnego drzewa Portage, synchronizowanie tylko wybranych
kategorii czy wstrzykiwanie (inject) pakietów.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>


<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<abstract>
Opis szybkiego i sprawnego skonfigurowania interfejsu sieciowego w większości
środowisk.
</abstract>
<include href="../hb-net-start.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<abstract>
Przed przejściem do modularnej pracy w sieci musimy nauczyć się zasad działania
konfiguracji.
</abstract>
<include href="../hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<abstract>
Gentoo zapewnia wiele różnych rozwiązań sieciowych, w tym rozdziale omawiamy
konfigurację różnych klientów DHCP, bonding, bridging oraz sieci VLAN.
</abstract>
<include href="../hb-net-modules.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<abstract>
To nie jest prosta sprawa, na szczęście zwykle udaje się jednak połączyć.
</abstract>
<include href="../hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<abstract>
Osoby czujące się na siłach mogą znacznie rozszerzyć funkcje swojej sieci.
</abstract>
<include href="../hb-net-functions.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<abstract>
Dobry rozdział dla posiadaczy laptopów, którzy bez przerwy przemieszczają
komputer między sieciami.
</abstract>
<include href="../hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>

</book>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-hppa.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-hppa.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-hppa.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: handbook-hppa.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-hppa.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<book link="/doc/pl/handbook/2007.0/handbook-hppa.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 bez dostępu do sieci na architekturze HPPA</title>

<values>
  <key id="arch">HPPA</key>
  <key id="/boot">/dev/sda2</key>
  <key id="kernel-version">2.6.20.1-hppa</key>
  <key id="kernel-name">kernel-2.6.20.1-hppa</key>
  <key id="online-book">2007.0/handbook-hppa.xml</key>
  <key id="release-dir">releases/hppa/2007.0/hppa2.0/</key>
  <key id="stage3">stage3-hppa2.0-2007.0.tar.bz2</key>
  <key id="CFLAGS">-march=2.0 -O2 -pipe</key>
</values>

<author title="Autor">
  <mail link="swift@g.o">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="g2boojum@g.o">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="uberlord@g.o">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
  <mail link="drobbins@g.o">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="chouser@g.o">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="jerry@g.o">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Deweloper">
  <mail link="seemant@g.o">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Deweloper">
  <mail link="taviso@g.o">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
  Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Deweloper">
  <mail link="jhuebel@g.o">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA deweloper">
  <mail link="gmsoft@g.o">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC deweloper">
  <mail link="pvdabeel@g.o">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC deweloper">
  <mail link="blademan@g.o">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="zhen@g.o">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="stocke2@g.o">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="rajiv@g.o">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="seo@g.o">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="zhware@g.o">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="jhhudso@g.o">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="peitolm@g.o">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="peesh@g.o">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="carl@g.o">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="avenj@g.o">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="klasikahl@g.o">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="jmorgan@g.o">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="bennyc@g.o">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="erwin@g.o">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="kumba@g.o">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="dertobi123@g.o">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="neysx@g.o">Xavier Neyx</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="nightmorph@g.o">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="gerrynjr@g.o">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="dberkholz@g.o">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="antifa@g.o">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
  <mail link="pylon@g.o">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="sekretarz@g.o">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="rane@g.o">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="shadoww@g.o">Damian Kuras</mail>
</author>

<abstract>
Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 na architekturze HPPA bez dostępu do sieci
wraz z rozdziałami dotyczącymi pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>

<version>8.1</version>
<date>2007-06-06</date>

<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>

<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<abstract>
Wprowadzenie do opisanego w dalszych rozdziałach procesu instalacji Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<abstract>
Wybieramy w jaki sposób chcemy zainstalować Gentoo. Opisujemy tu różne media, za
pomocą których można zainstalować Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-hppa-medium.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<abstract>
Aby mieć możliwość ściągnięcia z Internetu najnowszych źródeł programów należy
najpierw skonfigurować połączenie sieciowe.
</abstract>
  <include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-hppa-disk.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<abstract>
Gentoo instaluje się przez tzw. pliki etapów (stage). W tym rozdziale opisujemy
wypakowywanie tych plików i wstępną konfigurację Portage.
</abstract>
  <include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<abstract>
Przed przystąpieniem do instalacji z wybranego etapu trzeba nagrać system
podstawowy.
</abstract>
  <include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>
<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy, jak
je skonfigurować.
</abstract>
  <include href="hb-install-hppa-kernel.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<abstract>
Dla poprawnej pracy systemu, należy wyedytować kilka ważnych plików
konfiguracyjnych.
</abstract>
  <include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalacja narzędzi systemowych</title>
<abstract>
W tym rozdziale pomożemy w wybraniu i instalacji najważniejszych narzędzi
potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania systemu.
</abstract>
  <include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
W tym rozdziale opiszemy bootloadera PALO i przeprowadzimy Cię przez proces
jego konfiguracji.
</abstract>
  <include href="hb-install-hppa-bootloader.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<abstract>
Na koniec musimy jeszcze utworzyć jedno lub kilka dodatkowych kont użytkowników.
</abstract>
  <include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<abstract>
Gentoo zostało zainstalowane, ale co dalej?
</abstract>
  <include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<abstract>
Wszystko to, co trzeba wiedzieć na temat Portage, aby móc przy jego pomocy
skutecznie zarządzać systemem.
</abstract>
  <include href="../hb-working-portage.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<abstract>
Flagi USE są bardzo ważnym aspektem pracy z Gentoo. W tym rozdziale omawiamy
pracę z nimi oraz tłumaczymy to jak wpływają one na pracę systemu.
</abstract>
  <include href="../hb-working-use.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<abstract>
Ten rozdział pomaga odkryć dodatkowe funkcje Portage.
</abstract>
  <include href="../hb-working-features.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<abstract>
Gentoo używa specjalnego formatu skryptów startowych, które pozwalają na
budowanie zależności oraz zarządzanie wirtualnymi skryptami startowymi. Rozdział
ten pokaże jak je tworzyć i jak nimi zarządzać.
</abstract>
  <include href="../hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<abstract>
Zarządzanie zmiennymi środowiskowymi w Gentoo jest bardzo łatwe. W tym rozdziale
opiszemy najczęściej używane zmienne oraz wytłumaczymy jak je modyfikować.
</abstract>
  <include href="../hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>

<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<abstract>
Omawiamy tu strukturę i miejsca przechowywania plików konfiguracyjnych używanych
przez Portage.
</abstract>
    <include href="../hb-portage-files.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<abstract>
Proces konfigurowania samego systemu Portage poprzez zmianę odpowiednich plików
konfiguracyjnych i zmiennych środowiskowych.
</abstract>
     <include href="../hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<abstract>
Oprogramowanie w Gentoo, w zależności od stopnia przetestowania i używanej
architektury, jest podzielone na kilka gałęzi. W rozdziale tym omawiamy proces
konfigurowania i dostosowywania tych gałęzi do określonych potrzeb.
</abstract>
 <include href="../hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<abstract>
Portage zawiera sporo narzędzi, które znacznie ułatwiają codzienną pracę z nim.
W tym rozdziale opisujemy kilka najważniejszych, np. dispatch-conf.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten pokazuje kilka sztuczek związanych z codzienną pracą w Gentoo,
m.in. tworzenie własnego drzewa Portage, synchronizowanie tylko wybranych
kategorii czy wstrzykiwanie (inject) pakietów.
</abstract>
     <include href="../hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<abstract>
Opis szybkiego i sprawnego skonfigurowania interfejsu sieciowego w większości
środowisk.
</abstract>
<include href="../hb-net-start.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<abstract>
Przed przejściem do modularnej pracy w sieci musimy nauczyć się zasad działania
konfiguracji.
</abstract>
<include href="../hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<abstract>
Gentoo zapewnia wiele różnych rozwiązań sieciowych, w tym rozdziale omawiamy
konfigurację różnych klientów DHCP, bonding, bridging oraz sieci VLAN.
</abstract>
<include href="../hb-net-modules.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<abstract>
To nie jest prosta sprawa, na szczęście zwykle udaje się jednak połączyć.
</abstract>
<include href="../hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<abstract>
Osoby czujące się na siłach mogą znacznie rozszerzyć funkcje swojej sieci.
</abstract>
<include href="../hb-net-functions.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<abstract>
Dobry rozdział dla posiadaczy laptopów, którzy bez przerwy przemieszczają
komputer między sieciami.
</abstract>
<include href="../hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>

</book>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-ppc.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-ppc.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-ppc.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: handbook-ppc.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-ppc.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<book link="/doc/pl/handbook/2007.0/handbook-ppc.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 na architekturze PPC bez dostępu do sieci</title>

<values>
  <key id="arch">PPC</key>
  <key id="kernel-version">2.6.19-r5</key>
  <key id="kernel-name">kernel-2.6.19-gentoo-r5</key>
  <key id="kernel-gentoo">2.6.19-gentoo-r5</key>
  <key id="online-book">2007.0/handbook-ppc.xml</key>
  <key id="release-dir">releases/ppc/2007.0/ppc32/</key>
  <key id="stage3">stage3-ppc-2007.0.tar.bz2</key>
  <key id="CFLAGS">-O2 -mcpu=powerpc -mtune=powerpc -fno-strict-aliasing -pipe</key>
</values>

<author title="Autor">
  <mail link="swift@g.o">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="g2boojum@g.o">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="uberlord@g.o">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
  <mail link="drobbins@g.o">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="chouser@g.o">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="jerry@g.o">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
  <mail link="seemant@g.o">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
  <mail link="taviso@g.o">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
  Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
  <mail link="jhuebel@g.o">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA developer">
  <mail link="gmsoft@g.o">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC developer">
  <mail link="pvdabeel@g.o">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC developer">
  <mail link="blademan@g.o">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="zhen@g.o">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="stocke2@g.o">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="rajiv@g.o">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="seo@g.o">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="zhware@g.o">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="jhhudso@g.o">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="peitolm@g.o">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="peesh@g.o">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="carl@g.o">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="avenj@g.o">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="klasikahl@g.o">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="jmorgan@g.o">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="bennyc@g.o">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="erwin@g.o">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="kumba@g.o">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="dertobi123@g.o">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="neysx@g.o">Xavier Neyx</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="nightmorph@g.o">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="pylon@g.o">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="sejo@g.o">Jochen Maes </mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="gerrynjr@g.o">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="dberkholz@g.o">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="antifa@g.o">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="sekretarz@g.o">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="rane@g.o">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="shadoww@g.o">Damian Kuras</mail>
</author>

<abstract>
Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 na architekturze PPC bez dostępu do sieci
wraz z rozdziałami dotyczącymi pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0 -->
<license/>

<version>8.1</version>
<date>2007-06-06</date>

<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>

<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<abstract>
Wprowadzenie do opisanego w dalszych rozdziałach procesu instalacji Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<abstract>
Wybieramy w jaki sposób chcemy zainstalować Gentoo. Opisujemy tu różne media, za
pomocą których można zainstalować Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-ppc-medium.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<abstract>
Aby mieć możliwość ściągnięcia z Internetu najnowszych źródeł programów należy
najpierw skonfigurować połączenie sieciowe.
</abstract>
  <include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-ppc-disk.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<abstract>
Gentoo instaluje się przez tzw. pliki etapów (stage). W tym rozdziale opisujemy
wypakowywanie tych plików i wstępną konfigurację Portage.
</abstract>
  <include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<abstract>
Przed przystąpieniem do instalacji z wybranego etapu trzeba nagrać system
podstawowy.
</abstract>
  <include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy, jak
je skonfigurować.
</abstract>
  <include href="hb-install-ppc-kernel.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<abstract>
Dla poprawnej pracy systemu, należy wyedytować kilka ważnych plików
konfiguracyjnych.
</abstract>
  <include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<abstract>
W tym rozdziale pomożemy w wybraniu i instalacji najważniejszych narzędzi
potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania systemu.
</abstract>
  <include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
Na platformie PPC dostępnych jest kilka programów ładujących (boot loader). W
tym rozdziale przeprowadzamy użytkownika przez proces instalacji i konfiguracji
niektórych z nich.
</abstract>
  <include href="hb-install-ppc-bootloader.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<abstract>
Na koniec musimy jeszcze utworzyć jedno lub kilka dodatkowych kont użytkowników.
</abstract>
  <include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<abstract>
Gentoo zostało zainstalowane, ale co dalej?
</abstract>
  <include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<abstract>
Wszystko to, co trzeba wiedzieć na temat Portage, aby móc przy jego pomocy
skutecznie zarządzać systemem.
</abstract>
  <include href="../hb-working-portage.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<abstract>
Flagi USE są bardzo ważnym aspektem pracy z Gentoo. W tym rozdziale omawiamy
pracę z nimi oraz tłumaczymy to jak wpływają one na pracę systemu.
</abstract>
  <include href="../hb-working-use.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<abstract>
Ten rozdział pomaga odkryć dodatkowe funkcje Portage.
</abstract>
  <include href="../hb-working-features.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<abstract>
Gentoo używa specjalnego formatu skryptów startowych, które pozwalają na
budowanie zależności oraz zarządzanie wirtualnymi skryptami startowymi. Rozdział
ten pokaże jak je tworzyć i jak nimi zarządzać.
</abstract>
  <include href="../hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<abstract>
Zarządzanie zmiennymi środowiskowymi w Gentoo jest bardzo łatwe. W tym rozdziale
opiszemy najczęściej używane zmienne oraz wytłumaczymy jak je modyfikować.
</abstract>
  <include href="../hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>

<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<abstract>
Omawiamy tu strukturę i miejsca przechowywania plików konfiguracyjnych używanych
przez Portage.
</abstract>
    <include href="../hb-portage-files.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<abstract>
Proces konfigurowania samego systemu Portage poprzez zmianę odpowiednich plików
konfiguracyjnych i zmiennych środowiskowych.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<abstract>
Oprogramowanie w Gentoo, w zależności od stopnia przetestowania i używanej
architektury, jest podzielone na kilka gałęzi. W rozdziale tym omawiamy proces
konfigurowania i dostosowywania tych gałęzi do określonych potrzeb.
</abstract>
     <include href="../hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<abstract>
Portage zawiera sporo narzędzi, które znacznie ułatwiają codzienną pracę z nim.
W tym rozdziale opisujemy kilka najważniejszych, np. dispatch-conf.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten pokazuje kilka sztuczek związanych z codzienną pracą w Gentoo,
m.in. tworzenie własnego drzewa Portage, synchronizowanie tylko wybranych
kategorii czy wstrzykiwanie (inject) pakietów.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<abstract>
Opis szybkiego i sprawnego skonfigurowania interfejsu sieciowego w większości
środowisk.
</abstract>
<include href="../hb-net-start.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<abstract>
Przed przejściem do modularnej pracy w sieci musimy nauczyć się zasad działania
konfiguracji.
</abstract>
<include href="../hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<abstract>
Gentoo zapewnia wiele różnych rozwiązań sieciowych, w tym rozdziale omawiamy
konfigurację różnych klientów DHCP, bonding, bridging oraz sieci VLAN.
</abstract>
<include href="../hb-net-modules.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<abstract>
To nie jest prosta sprawa, na szczęście zwykle udaje się jednak połączyć.
</abstract>
<include href="../hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<abstract>
Osoby czujące się na siłach mogą znacznie rozszerzyć funkcje swojej sieci.
</abstract>
<include href="../hb-net-functions.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<abstract>
Dobry rozdział dla posiadaczy laptopów, którzy bez przerwy przemieszczają
komputer między sieciami.
</abstract>
<include href="../hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>

</book>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-ppc64.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-ppc64.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-ppc64.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: handbook-ppc64.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-ppc64.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<book link="/doc/pl/handbook/2007.0/handbook-ppc64.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 na architekturze PPC64 bez dostępu do sieci</title>

<values>
  <key id="arch">PPC64</key>
  <key id="kernel-version">2.6.19-r7</key>
  <key id="kernel-name">kernel-2.6.19-gentoo-r7</key>
  <key id="online-book">2007.0/handbook-ppc64.xml</key>
  <key id="release-dir">releases/ppc/2007.0/ppc64/</key>
  <key id="stage3">stage3-ppc64-32ul-2007.0.tar.bz2</key>
  <key id="CFLAGS">-O2 -pipe</key>
</values>

<author title="Autor">
  <mail link="swift@g.o">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="g2boojum@g.o">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
    <mail link="uberlord@g.o">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
  <mail link="drobbins@g.o">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="chouser@g.o">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="jerry@g.o">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
  <mail link="seemant@g.o">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
  <mail link="taviso@g.o">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
  Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
  <mail link="jhuebel@g.o">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA developer">
  <mail link="gmsoft@g.o">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC developer">
   <mail link="pvdabeel@g.o">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC developer">
  <mail link="blademan@g.o">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
    <mail link="zhen@g.o">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
    <mail link="stocke2@g.o">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
    <mail link="rajiv@g.o">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
    <mail link="seo@g.o">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
    <mail link="zhware@g.o">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
    <mail link="jhhudso@g.o">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
    <mail link="peitolm@g.o">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
    <mail link="peesh@g.o">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
    <mail link="carl@g.o">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
    <mail link="avenj@g.o">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
     <mail link="klasikahl@g.o">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="jmorgan@g.o">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="bennyc@g.o">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="erwin@g.o">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="kumba@g.o">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="neysx@g.o">Xavier Neys</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="nightmorph@g.o">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Korekta">
    <mail link="gerrynjr@g.o">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
    <mail link="dberkholz@g.o">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
    <mail link="antifa@g.o">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
    <mail link="pylon@g.o">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
   <mail link="dertobi123@g.o">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="sekretarz@g.o">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="rane@g.o">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="shadoww@g.o">Damian Kuras</mail>
</author>

<abstract>
Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 na architekturze PPC64 bez dostępu do sieci
wraz z rozdziałami dotyczącymi pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>

<version>8.1</version>
<date>2007-06-06</date>

<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>

<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<abstract>
Wprowadzenie do opisanego w dalszych rozdziałach procesu instalacji Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<abstract>
Wybieramy w jaki sposób chcemy zainstalować Gentoo. Opisujemy tu różne media, za
pomocą których można zainstalować Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-ppc64-medium.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<abstract>
Aby mieć możliwość ściągnięcia z Internetu najnowszych źródeł programów należy
najpierw skonfigurować połączenie sieciowe.
</abstract>
  <include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-ppc64-disk.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<abstract>
Gentoo instaluje się przez tzw. pliki etapów (stage). W tym rozdziale opisujemy
wypakowywanie tych plików i wstępną konfigurację Portage.
</abstract>
  <include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<abstract>
Przed przystąpieniem do instalacji z wybranego etapu trzeba nagrać system
podstawowy.
</abstract>
  <include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy, jak
je skonfigurować.
</abstract>
  <include href="hb-install-ppc64-kernel.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<abstract>
Dla poprawnej pracy systemu, należy wyedytować kilka ważnych plików
konfiguracyjnych.
</abstract>
  <include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<abstract>
W tym rozdziale pomożemy w wybraniu i instalacji najważniejszych narzędzi
potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania systemu.
</abstract>
  <include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
Na platformę PPC64 dostępnych jest kilka programów ładujących (boot loader). W
tym rozdziale przeprowadzamy użytkownika przez proces instalacji i konfiguracji
niektórych z nich.
</abstract>
  <include href="hb-install-ppc64-bootloader.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<abstract>
Na koniec musimy jeszcze utworzyć jedno lub kilka dodatkowych kont użytkowników.
</abstract>
  <include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<abstract>
Gentoo zostało zainstalowane, ale co dalej?
</abstract>
  <include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<abstract>
Wszystko to, co trzeba wiedzieć na temat Portage, aby móc przy jego pomocy
skutecznie zarządzać systemem.
</abstract>
  <include href="../hb-working-portage.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<abstract>
Flagi USE są bardzo ważnym aspektem pracy z Gentoo. W tym rozdziale omawiamy
pracę z nimi oraz tłumaczymy to jak wpływają one na pracę systemu.
</abstract>
  <include href="../hb-working-use.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<abstract>
Ten rozdział pomaga odkryć dodatkowe funkcje Portage.
</abstract>
  <include href="../hb-working-features.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<abstract>
Gentoo używa specjalnego formatu skryptów startowych, które pozwalają na
budowanie zależności oraz zarządzanie wirtualnymi skryptami startowymi. Rozdział
ten pokaże jak je tworzyć i jak nimi zarządzać.
</abstract>
  <include href="../hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<abstract>
Zarządzanie zmiennymi środowiskowymi w Gentoo jest bardzo łatwe. W tym rozdziale
opiszemy najczęściej używane zmienne oraz wytłumaczymy jak je modyfikować.
</abstract>
  <include href="../hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>

<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<abstract>
Omawiamy tu strukturę i miejsca przechowywania plików konfiguracyjnych używanych
przez Portage.
</abstract>
    <include href="../hb-portage-files.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<abstract>
Proces konfigurowania samego systemu Portage poprzez zmianę odpowiednich plików
konfiguracyjnych i zmiennych środowiskowych.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<abstract>
Oprogramowanie w Gentoo, w zależności od stopnia przetestowania i używanej
architektury, jest podzielone na kilka gałęzi. W rozdziale tym omawiamy proces
konfigurowania i dostosowywania tych gałęzi do określonych potrzeb.
</abstract>
     <include href="../hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<abstract>
Portage zawiera sporo narzędzi, które znacznie ułatwiają codzienną pracę z nim.
W tym rozdziale opisujemy kilka najważniejszych, np. dispatch-conf.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten pokazuje kilka sztuczek związanych z codzienną pracą w Gentoo,
m.in. tworzenie własnego drzewa Portage, synchronizowanie tylko wybranych
kategorii czy wstrzykiwanie (inject) pakietów.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<abstract>
Opis szybkiego i sprawnego skonfigurowania interfejsu sieciowego w większości
środowisk.
</abstract>
<include href="../hb-net-start.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<abstract>
Przed przejściem do modularnej pracy w sieci musimy nauczyć się zasad działania
konfiguracji.
</abstract>
<include href="../hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<abstract>
Gentoo zapewnia wiele różnych rozwiązań sieciowych, w tym rozdziale omawiamy
konfigurację różnych klientów DHCP, bonding, bridging oraz sieci VLAN.
</abstract>
<include href="../hb-net-modules.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<abstract>
To nie jest prosta sprawa, na szczęście zwykle udaje się jednak połączyć.
</abstract>
<include href="../hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<abstract>
Osoby czujące się na siłach mogą znacznie rozszerzyć funkcje swojej sieci.
</abstract>
<include href="../hb-net-functions.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<abstract>
Dobry rozdział dla posiadaczy laptopów, którzy bez przerwy przemieszczają
komputer między sieciami.
</abstract>
<include href="../hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>

</book>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-sparc.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-sparc.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-sparc.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: handbook-sparc.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-sparc.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<book link="/doc/pl/handbook/2007.0/handbook-sparc.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 na architekturze SPARC bez dostępu do sieci</title>

<values>
  <key id="arch">SPARC</key>
  <key id="kernel-name">kernel-2.6.20-gentoo-r4</key>
  <key id="kernel-version">2.6.20-r4</key>
  <key id="online-book">2007.0/handbook-sparc.xml</key>
  <key id="release-dir">releases/sparc/2007.0/sparc64/</key>
  <key id="stage3">stage3-sparc64-2007.0.tar.bz2</key>
  <key id="CFLAGS">-O2 -mcpu=ultrasparc -pipe</key>
</values>

<author title="Autor">
  <mail link="swift@g.o">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="g2boojum@g.o">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="uberlord@g.o">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
  <mail link="drobbins@g.o">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="chouser@g.o">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="jerry@g.o">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
  <mail link="seemant@g.o">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
  <mail link="taviso@g.o">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
  Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
  <mail link="jhuebel@g.o">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA developer">
  <mail link="gmsoft@g.o">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC developer">
  <mail link="pvdabeel@g.o">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC developer">
  <mail link="blademan@g.o">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="zhen@g.o">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="stocke2@g.o">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="rajiv@g.o">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="seo@g.o">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="zhware@g.o">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="jhhudso@g.o">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="peitolm@g.o">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="peesh@g.o">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="carl@g.o">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="avenj@g.o">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="klasikahl@g.o">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="jmorgan@g.o">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="bennyc@g.o">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="erwin@g.o">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="kumba@g.o">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="dertobi123@g.o">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="neysx@g.o">Xavier Neyx</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="nightmorph@g.o">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="gerrynjr@g.o">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="dberkholz@g.o">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="antifa@g.o">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
  <mail link="pylon@g.o">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="sekretarz@g.o">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="rane@g.o">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="shadoww@g.o">Damian Kuras</mail>
</author>

<abstract>
Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 na architekturze SPARC bez dostępu do sieci
wraz z rozdziałami dotyczącymi pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>

<version>8.1</version>
<date>2007-06-06</date>

<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Naucz się instalować Gentoo!
</abstract>

<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<abstract>
Wprowadzenie do opisanego w dalszych rozdziałach procesu instalacji Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Wybór medium instalacyjnego</title>
<abstract>
Wybieramy w jaki sposób chcemy zainstalować Gentoo. Opisujemy tu różne media, za
pomocą których można zainstalować Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-sparc-medium.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie sieci</title>
<abstract>
Aby mieć możliwość ściągnięcia z Internetu najnowszych źródeł programów należy
najpierw skonfigurować połączenie sieciowe.
</abstract>
  <include href="hb-install-network.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Przygotowywanie dysków</title>
<abstract>
Opis tworzenia partycji, na których zostanie zainstalowane Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-sparc-disk.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Wypakowywanie plików instalacyjnych Gentoo</title>
<abstract>
Gentoo instaluje się przez tzw. pliki etapów (stage). W tym rozdziale opisujemy
wypakowywanie tych plików i wstępną konfigurację Portage.
</abstract>
  <include href="hb-install-stage.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalowanie systemu podstawowego</title>
<abstract>
Przed przystąpieniem do instalacji z wybranego etapu trzeba nagrać system
podstawowy.
</abstract>
  <include href="hb-install-system.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie jądra</title>
<abstract>
Jądro Linux jest rdzeniem każdej dystrybucji. W tym rozdziale wytłumaczymy, jak
je skonfigurować.
</abstract>
  <include href="hb-install-sparc-kernel.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie systemu</title>
<abstract>
Dla poprawnej pracy systemu, należy wyedytować kilka ważnych plików
konfiguracyjnych.
</abstract>
  <include href="hb-install-config.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalowanie narzędzi systemowych</title>
<abstract>
W tym rozdziale pomożemy w wybraniu i instalacji najważniejszych narzędzi
potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania systemu.
</abstract>
  <include href="hb-install-tools.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfiguracja bootloadera</title>
<abstract>
Do uruchomienia systemu Linux na architekturze SPARC używa się bootloadera
SILO.  W tym rozdziale przeprowadzimy Cię przez proces jego konfiguracji.
</abstract>
  <include href="hb-install-sparc-bootloader.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zakończenie instalacji Gentoo</title>
<abstract>
Na koniec musimy jeszcze utworzyć jedno lub kilka dodatkowych kont użytkowników.
</abstract>
  <include href="hb-install-finalise.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<abstract>
Gentoo zostało zainstalowane, ale co dalej?
</abstract>
  <include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<abstract>
Wszystko to, co trzeba wiedzieć na temat Portage, aby móc przy jego pomocy
skutecznie zarządzać systemem.
</abstract>
  <include href="../hb-working-portage.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<abstract>
Flagi USE są bardzo ważnym aspektem pracy z Gentoo. W tym rozdziale omawiamy
pracę z nimi oraz tłumaczymy to jak wpływają one na pracę systemu.
</abstract>
  <include href="../hb-working-use.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<abstract>
Ten rozdział pomaga odkryć dodatkowe funkcje Portage.
</abstract>
  <include href="../hb-working-features.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<abstract>
Gentoo używa specjalnego formatu skryptów startowych, które pozwalają na
budowanie zależności oraz zarządzanie wirtualnymi skryptami startowymi. Rozdział
ten pokaże jak je tworzyć i jak nimi zarządzać.
</abstract>
  <include href="../hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<abstract>
Zarządzanie zmiennymi środowiskowymi w Gentoo jest bardzo łatwe. W tym rozdziale
opiszemy najczęściej używane zmienne oraz wytłumaczymy jak je modyfikować.
</abstract>
  <include href="../hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>

<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<abstract>
Omawiamy tu strukturę i miejsca przechowywania plików konfiguracyjnych używanych
przez Portage.
</abstract>
    <include href="../hb-portage-files.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<abstract>
Proces konfigurowania samego systemu Portage poprzez zmianę odpowiednich plików
konfiguracyjnych i zmiennych środowiskowych.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<abstract>
Oprogramowanie w Gentoo, w zależności od stopnia przetestowania i używanej
architektury, jest podzielone na kilka gałęzi. W rozdziale tym omawiamy proces
konfigurowania i dostosowywania tych gałęzi do określonych potrzeb.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<abstract>
Portage zawiera sporo narzędzi, które znacznie ułatwiają codzienną pracę z nim.
W tym rozdziale opisujemy kilka najważniejszych, np. dispatch-conf.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten pokazuje kilka sztuczek związanych z codzienną pracą w Gentoo,
m.in. tworzenie własnego drzewa Portage, synchronizowanie tylko wybranych
kategorii czy wstrzykiwanie (inject) pakietów.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>


<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<abstract>
Opis szybkiego i sprawnego skonfigurowania interfejsu sieciowego w większości
środowisk.
</abstract>
<include href="../hb-net-start.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<abstract>
Przed przejściem do modularnej pracy w sieci musimy nauczyć się zasad działania
konfiguracji.
</abstract>
<include href="../hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<abstract>
Gentoo zapewnia wiele różnych rozwiązań sieciowych, w tym rozdziale omawiamy
konfigurację różnych klientów DHCP, bonding, bridging oraz sieci VLAN.
</abstract>
<include href="../hb-net-modules.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<abstract>
To nie jest prosta sprawa, na szczęście zwykle udaje się jednak połączyć.
</abstract>
<include href="../hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<abstract>
Osoby czujące się na siłach mogą znacznie rozszerzyć funkcje swojej sieci.
</abstract>
<include href="../hb-net-functions.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<abstract>
Dobry rozdział dla posiadaczy laptopów, którzy bez przerwy przemieszczają
komputer między sieciami.
</abstract>
<include href="../hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>

</book>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-x86.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-x86.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-x86.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: handbook-x86.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE book SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/handbook-x86.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<book link="/doc/pl/handbook/2007.0/handbook-x86.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 na architekturze x86 bez dostępu do sieci</title>

<values>
 <key id="arch">x86</key>
 <key id="release-dir">releases/x86/2007.0/</key>
 <key id="online-book">2007.0/handbook-x86.xml</key>
</values>

<author title="Autor">
  <mail link="swift@g.o">Sven Vermeulen</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="g2boojum@g.o">Grant Goodyear</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="uberlord@g.o">Roy Marples</mail>
</author>
<author title="Główny Architekt">
  <mail link="drobbins@g.o">Daniel Robbins</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="chouser@g.o">Chris Houser</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="jerry@g.o">Jerry Alexandratos</mail>
</author>
<author title="Autor">
  <mail link="nightmorph@g.o">Joshua Saddler</mail>
</author>
<author title="Gentoo x86 Developer">
  <mail link="seemant@g.o">Seemant Kulleen</mail>
</author>
<author title="Gentoo Alpha Developer">
  <mail link="taviso@g.o">Tavis Ormandy</mail>
</author><!-- Does not want to be listed on the rendered page
<author title="Gentoo Developer">
  Aron Griffis
</author>
-->
<author title="Gentoo AMD64 Developer">
  <mail link="jhuebel@g.o">Jason Huebel</mail>
</author>
<author title="Gentoo HPPA developer">
  <mail link="gmsoft@g.o">Guy Martin</mail>
</author>
<author title="Gentoo PPC developer">
  <mail link="pvdabeel@g.o">Pieter Van den Abeele</mail>
</author>
<author title="Gentoo SPARC developer">
  <mail link="blademan@g.o">Joe Kallar</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="zhen@g.o">John P. Davis</mail>
</author>
<author title="Redaktor">Pierre-Henri Jondot</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="stocke2@g.o">Eric Stockbridge</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="rajiv@g.o">Rajiv Manglani</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="seo@g.o">Jungmin Seo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="zhware@g.o">Stoyan Zhekov</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="jhhudso@g.o">Jared Hudson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="peitolm@g.o">Colin Morey</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="peesh@g.o">Jorge Paulo</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="carl@g.o">Carl Anderson</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="avenj@g.o">Jon Portnoy</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="klasikahl@g.o">Zack Gilburd</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="jmorgan@g.o">Jack Morgan</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="bennyc@g.o">Benny Chuang</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="erwin@g.o">Erwin</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="kumba@g.o">Joshua Kinard</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="dertobi123@g.o">Tobias Scherbaum</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="neysx@g.o">Xavier Neyx</mail>
</author>
<author title="Redaktor">
  <mail link="fox2mike@g.o">Shyam Mani</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="gerrynjr@g.o">Gerald J. Normandin Jr.</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="dberkholz@g.o">Donnie Berkholz</mail>
</author>
<author title="Korekta">
  <mail link="antifa@g.o">Ken Nowack</mail>
</author>
<author title="Współpracownik">
  <mail link="pylon@g.o">Lars Weiler</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="sekretarz@g.o">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="rane@g.o">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="shadoww@g.o">Damian Kuras</mail>
</author>

<abstract>
Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 na architekturze x86 bez dostępu do sieci
wraz z rozdziałami dotyczącymi pracy z Gentoo i Portage.
</abstract>

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<license/>

<version>8.1</version>
<date>2007-06-06</date>

<part>
<title>Instalacja Gentoo</title>
<abstract>
Rozpoczynamy instalację Gentoo na twoim komputerze.
</abstract>

<chapter>
<title>O instalacji Gentoo Linux</title>
<abstract>
Wprowadzenie do opisanego w dalszych rozdziałach procesu instalacji
Gentoo.
</abstract>
  <include href="hb-install-about.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Wybór właściwego sposobu instalacji</title>
<abstract>
Używając LiveCD możemy uruchomić komputer z w pełni działającym środowiskiem,
które posłuży do instalacji Gentoo na naszym komputerze.
</abstract>
  <include href="hb-install-gli-medium.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalacja Gentoo przy użyciu instalatora bazującego na GTK+</title>
<abstract>
Od tego wydania mamy możliwość zainstalowania Gentoo przy użyciu graficznego
instalatora. Wystarczy w łatwy i przyjemny sposób skonfigurować wymagane opcje
w instalatorze, a on zainstaluje system na naszym komputerze.
</abstract>
  <include href="hb-install-gtkfe.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Instalacja Gentoo przy użyciu instalatora bazującego na Dialog</title>
<abstract>
Razem z instalatorem bazującym na GTK+, pojawił się drugi, tekstowy. Również on
pozwala na szybkie i łatwe zainstalowanie systemu na naszym komputerze.
</abstract>
  <include href="hb-install-gli-dialog.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>I co dalej?</title>
<abstract>
Gentoo zostało zainstalowane, ale co dalej?
</abstract>
  <include href="hb-install-next.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Gentoo</title>
<abstract>
Nauka pracy z Gentoo: instalowania programów, modyfikowania zmiennych, zmiany
różnych domyślnych zachowań Portage, itp.
</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie do Portage</title>
<abstract>
Wszystko to, co trzeba wiedzieć na temat Portage, aby móc przy jego pomocy
skutecznie zarządzać systemem.
</abstract>
  <include href="../hb-working-portage.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Flagi USE</title>
<abstract>
Flagi USE są bardzo ważnym aspektem pracy z Gentoo. W tym rozdziale omawiamy
pracę z nimi oraz tłumaczymy to jak wpływają one na pracę systemu.
</abstract>
  <include href="../hb-working-use.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Funkcje Portage</title>
<abstract>
Ten rozdział pomaga odkryć dodatkowe funkcje Portage.
</abstract>
  <include href="../hb-working-features.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Skrypty startowe</title>
<abstract>
Gentoo używa specjalnego formatu skryptów startowych, które pozwalają na
budowanie zależności oraz zarządzanie wirtualnymi skryptami startowymi. Rozdział
ten pokaże jak je tworzyć i jak nimi zarządzać.
</abstract>
  <include href="../hb-working-rcscripts.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zmienne środowiskowe</title>
<abstract>
Zarządzanie zmiennymi środowiskowymi w Gentoo jest bardzo łatwe. W tym rozdziale
opiszemy najczęściej używane zmienne oraz wytłumaczymy jak je modyfikować.
</abstract>
  <include href="../hb-working-variables.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Praca z Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten odkrywa wnętrze Portage, omawiamy w nim narzędzia do zarządzania
programami w Gentoo.
</abstract>

<chapter>
<title>Pliki i katalogi</title>
<abstract>
Omawiamy tu strukturę i miejsca przechowywania plików konfiguracyjnych
używanych przez Portage.
</abstract>
<include href="../hb-portage-files.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Konfigurowanie Portage</title>
<abstract>
Proces konfigurowania samego systemu Portage poprzez zmianę odpowiednich plików
konfiguracyjnych i zmiennych środowiskowych.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-configuration.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Mieszanie różnych gałęzi Portage</title>
<abstract>
Oprogramowanie w Gentoo, w zależności od stopnia przetestowania i używanej
architektury, jest podzielone na kilka gałęzi. W rozdziale tym omawiamy proces
konfigurowania i dostosowywania tych gałęzi do określonych potrzeb.
</abstract>
     <include href="../hb-portage-branches.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Dodatkowe narzędzia Portage</title>
<abstract>
Portage zawiera sporo narzędzi, które znacznie ułatwiają codzienną pracę z nim.
W tym rozdziale opisujemy kilka najważniejszych, np. dispatch-conf.
</abstract>
  <include href="../hb-portage-tools.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Pozostawiając oficjalne drzewo Portage</title>
<abstract>
Rozdział ten pokazuje kilka sztuczek związanych z codzienną pracą w Gentoo,
m.in. tworzenie własnego drzewa Portage, synchronizowanie tylko wybranych
kategorii czy wstrzykiwanie (inject) pakietów.
</abstract>
     <include href="../hb-portage-diverttree.xml"/>
</chapter>
</part>

<part>
<title>Konfiguracja sieci w Gentoo</title>
<abstract>Szczegółowy opis zagadnień sieciowych w Gentoo</abstract>

<chapter>
<title>Wprowadzenie</title>
<abstract>
Opis szybkiego i sprawnego skonfigurowania
interfejsu sieciowego w większości          środowisk.
</abstract>
<include href="../hb-net-start.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zaawansowana konfiguracja</title>
<abstract>
Przed przejściem do modularnej pracy w sieci musimy
nauczyć się zasad działania          konfiguracji.
</abstract>
<include href="../hb-net-advanced.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Modularna praca w sieci</title>
<abstract>
Gentoo zapewnia wiele różnych rozwiązań sieciowych, w tym rozdziale omawiamy
konfigurację różnych klientów DHCP, bonding, bridging oraz sieci VLAN.
</abstract>
<include href="../hb-net-modules.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Połączenia bezprzewodowe</title>
<abstract>
To nie jest prosta sprawa, na szczęście zwykle udaje się jednak połączyć.
</abstract>
<include href="../hb-net-wireless.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Dodawanie możliwości</title>
<abstract>
Osoby czujące się na siłach mogą znacznie rozszerzyć
funkcje swojej sieci.
</abstract>
<include href="../hb-net-functions.xml"/>
</chapter>

<chapter>
<title>Zarządzanie siecią</title>
<abstract>
Dobry rozdział dla posiadaczy laptopów, którzy bez
przerwy przemieszczają
komputer między sieciami.
</abstract>
<include href="../hb-net-management.xml"/>
</chapter>
</part>

</book>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-about.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-about.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-about.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-about.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<!-- $Id: hb-install-about.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<sections>

<version>8.2</version>
<date>2007-06-02</date>

<section>
<title>Wprowadzenie</title>
<subsection>
<title>Witaj!</title>
<body>

<p>
Po pierwsze <e>witamy</e> w Gentoo. Wkraczasz w świat szerokich możliwości i
dużej wydajności. Możliwość wyboru to podstawowa zaleta naszej dystrybucji.
Podczas instalacji można zdecydować jak dużą część systemu pragnie się zbudować
samodzielnie, który program logujący ma pracować w systemie itd.
</p>

<p>
Gentoo to szybka i nowoczesna dystrybucja. Do jej głównych zalet należą
przejrzystość i elastyczność. Tworzymy je jako wolne oprogramowanie i staramy
się nie ukrywać niczego przed użytkownikiem. Portage, czyli nasz system
zarządzania pakietami napisaliśmy w Pythonie, dzięki czemu można z łatwością
przeglądać i modyfikować jego kod tak, aby dostosować go do swoich potrzeb.
Gentoo jest oparte głównie na pakietach źródłowych, ale posiada również
wsparcie dla pakietów prekompilowanych. Cała konfiguracja odbywa się za pomocą
zwyczajnych plików tekstowych. Podsumowując: Gentoo to pełna otwartość.
</p>

<p>
Niezwykle istotne jest zrozumienie, czemu możliwość <e>wyboru</e> jest aż
tak ważna. Nie próbujemy zmuszać użytkowników do robienia czegoś, czego nie
chcą. Jeśli uważasz, że w jakimś przypadku powinniśmy, <uri
link="http://bugs.gentoo.org">powiadom nas</uri> o tym.
</p>

</body>
</subsection>
<!-- for all arches that DO have an installer liveCD -->
<subsection test="contains('AMD64 x86', func:keyval('arch'))">
<title>W jaki sposób zainstalować Gentoo?</title>
<body>

<p>
Gentoo Linux dostarczany jest z dwiema prostymi w użyciu wersjami instalatora.
Bazująca na bibliotece GTK+ używana w środowisku X oraz Dialog używana w
konsoli tekstowej. W rozdziale 3 podręcznika opisano instalację za pomocą
wersji GTK+, natomiast w rozdziale 4 za pomocą wersji bazującej na bibliotece
Dialog.
</p>

</body>
</subsection>
<!-- for all arches that do NOT have an installer liveCD -->
<subsection test="not(contains('AMD64 x86', func:keyval('arch')))">
<title>Jak przebiega instalacja?</title>
<body>

<p>
Proces instalacji Gentoo można podzielić na 10 etapów,
opisanych odpowiednio w rozdziałach 2 - 11. Każdy z nich
kończy się w określonym momencie:
</p>

<ul>
<li>
  Po ukończeniu etapu pierwszego użytkownik znajduje się wewnątrz w pełni
  skonfigurowanego i przygotowanego do pracy środowiska instalacyjnego.
</li>
<li>
  Po ukończeniu etapu drugiego możemy korzystać z właśnie skonfigurowanego łącza
  internetowego (jeśli jest taka potrzeba, to opcjonalne rozwiązanie).
</li>
<li>
  Po ukończeniu etapu trzeciego dyski i partycje w komputerze są gotowe do
  zainstalowania Gentoo.
</li>
<li>
  Po ukończeniu etapu czwartego środowisko instalacyjne jest w pełni
  przygotowane i można zalogować się do systemu.
</li>
<li>
  Po ukończeniu etapu piątego są zainstalowane wszystkie podstawowe pakiety.
</li>
<li>
  Po ukończeniu etapu szóstego jądro Linuksa jest przygotowane do pracy.
</li>
<li>
  Po ukończeniu etapu siódmego mamy naniesione odpowiednie poprawki na
  większość plików konfiguracyjnych.
</li>
<li>
  Po ukończeniu etapu ósmego mamy zainstalowane niezbędne narzędzia systemowe.
</li>
<li>
  Po ukończeniu etapu dziewiątego mamy zainstalowany i skonfigurowany
  bootloader. Możemy też zalogować się do świeżo zainstalowanego systemu.
</li>
<li>
  Po ukończeniu etapu dziesiątego proces instalacji został zakończony i można
  przystąpić do odkrywania ogromnych możliwości Gentoo.
</li>
</ul>

<p>
Za każdym razem gdy użytkownik będzie zmuszony do wybrania jednej z kilku opcji
postaramy się jak najlepiej przedstawić wady i zalety każdego z rozwiązań.
Następnie będziemy kontynuować omawianie procesu instalacji opisując kolejno
wybór domyślny, a następnie wszystkie alternatywne możliwości. Domyślne opcje
nie są tymi zalecanymi, po prostu przy pisaniu dokumentacji zakładamy, że
wybierze je większość użytkowników.
</p>

<p>
Część dokumentacji jest opcjonalna. Zwykle konieczność korzystania z niej
wynika z wcześniejszych wyborów użytkownika i jeśli nie dotyczy naszego
przypadku spokojnie możemy ją pominąć.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Co mamy do wyboru?</title>
<body>

<p>
Gentoo można zainstalować na wiele różnych sposobów. Najczęściej wybierana
metoda to ta przy użyciu jednej z naszych płyt instalacyjnych. Istnieje również
możliwość przeprowadzenia tego procesu poprzez już zainstalowaną dystrybucję,
inną uruchamialną płytę (np. Knoppix), środowisko uruchamiane z sieci
(netmount) czy dyskietkę ratunkową.
</p>

<p>
W tym Podręczniku omawiamy instalację przy użyciu płyt z instalatorem Gentoo,
które zawierają wszystkie narzędzia konieczne do instalacji systemu Gentoo. Do
wyboru mamy dwa rodzaje płyt instalacyjnych, zwyczajną płytę instalacyjną oraz
LiveCD. Płyta instalacyjna zawiera jedynie minimum wymagane do zainstalowania
Gentoo Linux. LiveCD jest w pełni kompletnym środowiskiem Gentoo Linux i może
zostać użyte do wielu zadań, w tym do instalacji samego systemu. LiveCD na
razie dostępny jest wyłącznie na architekturę x86, więc dokument ten w innych
przypadkach opisywał będzie instalacje z użyciem uniwersalnej płyty
instalacyjnej.
</p>

<p>
Taka metoda instalacji nie zapewnia najnowszych wersji pakietów. Opis
pobierania najnowszych źródeł programów z Internetu znajduje się w zwykłym <uri
link="/doc/pl/handbook/index.xml">Podręczniku Gentoo</uri>.
</p>

<p>
<uri link="/doc/pl/altinstall.xml">Przewodnik po alternatywnych metodach
instalacji</uri> to dobre źródło informacji na temat mniej konwencjonalnych
sposobów instalowania Gentoo. Ponadto warto zapoznać się z dokumentem
zawierającym <uri link="/doc/pl/gentoo-x86-tipsntricks.xml">przydatne rady
dotyczące instalacji Gentoo</uri>. Zaawansowani użytkownicy, którzy uważają, że
w Podręczniku proces instalacji jest omówiony zbyt rozwlekle powinni skorzystać
z dokumentu opisującego wszystkie czynności w mocno skrótowej formie (quick
install how-to), który znajduje się w naszych <uri
link="/doc/pl/index.xml">zasobach dokumentacji</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Problemy?</title>
<body>

<p>
Jeśli w czasie instalacji pojawi się jakiś problem (lub wystąpią błędy w
dokumentacji) zachęcamy do odwiedzenia strony projektu <uri
link="/proj/en/releng/">Gentoo Release Engineering</uri>, naszej <uri
link="http://bugs.gentoo.org">bugzilli</uri> i sprawdzenia czy został
on już zgłoszony. Jeśli jeszcze o nim nie wiemy prosimy o wypełnienie
i wysłanie odpowiedniego formularza. Nie należy się bać deweloperów, do których
zostanie przypisany raport, zwykle nie gryzą.
</p>

<p>
Pomimo że spora część Podręcznika jest wspólna dla wszystkich architektur
istnieją w nim również odnośniki do poszczególnych z nich. Staramy się
ograniczać to zjawisko do minimum, aby uniknąć dezorientowania czytelników.
</p>

<p>
Jeśli nie wiadomo czy kłopot leży po stronie systemu (pewne rzeczy mogą nie być
dostatecznie przetestowane) czy po stronie użytkownika (czasami problem może
wyniknąć z nieuważnego czytania opisu) warto odwiedzić kanał #gentoo na sieci
irc.freenode.net. Zapraszamy tam wszystkich użytkowników.
</p>

<p>
Odpowiedzi na wiele pytań związanych z Gentoo znajdują się w naszym <uri
link="/doc/pl/faq.xml">FAQ</uri>. Warto również przejrzeć <uri
link="http://forums.gentoo.org/viewforum.php?f=40">FAQ</uri> na naszym <uri
link="http://forums.gentoo.org">forum</uri>. Jeśli odpowiedzi na pytanie nie ma
w żadnym z nich zawsze można zapytać maniaków przesiadujących na kanale #gentoo
(w sieci freenode), zwykle są dobrze poinformowani.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Szybka instalacja programów za pomocą GRP</title>
<subsection>
<title>Co to jest "Gentoo Reference Platform"?</title>
<body>

<p>
GRP (Gentoo Reference Platform) to zestaw prekompilowanych pakietów, które
przygotowujemy dla użytkowników wraz z każdym wydaniem naszej dystrybucji.
Zestaw ten umożliwia błyskawiczną instalację tych programów w ich systemach.
Znajdują się tam nie tylko te pakiety, które są konieczne do działania
podstawowego systemu Gentoo, dodajemy także kompilacje większych programów i
środowisko, np. xorg-x11, GNOME, OpenOffice, Mozillę.
</p>

<p>
Zestaw tych pakietów jest aktualizowany wraz z każdym wydaniem Gentoo, pomiędzy
nimi wersje pozostają te same. Można je wykorzystać do szybkiej instalacji
podstawowego środowiska, a następnie zaktualizować je do najnowszej wersji już
mogąc w nim pracować.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Jak Portage obsługuje pakiety GRP?</title>
<body>

<p>
Drzewo Portage to kolekcja <e>ebuildów</e>, czyli plików zawierających
wszystkie informacje dotyczące określonych pakietów, takie jak ich opis, adres
strony internetowej projektu, odnośniki do kodów źródłowych, instrukcje
dotyczące ich kompilacji czy ich zależności. W naszym przypadku drzewo to musi
być zsynchronizowane z konkretnym zestawem GRP, a wersje ebuildów w drzewie
muszą zgadzać się z wersjami prekompilowanych pakietów.
</p>

<p>
W związku z tym z zalet GRP można skorzystać wyłącznie podczas instalacji
Gentoo. GRP nie są dostępne dla osób chcących zainstalować najnowsze wersje
wszystkich programów.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Czy GRP są dostępne?</title>
<body>

<p>
Nie zapewniamy GRP dla wszystkich architektur. Nie oznacza to, że Portage nie
jest tam przygotowane do ich obsługi, po prostu nie mamy zasobów, aby je dla
danej architektury zbudować.
</p>

<p>
Obecnie GRP są dostępne dla następujących architektur:
</p>

<ul>
  <li>
    Architektura <b>amd64</b> (amd64). Uwaga: Pakiety dostępne są na LiveCD z
    instalatorem.
  </li>
  <li>
    Architektura <b>ppc</b> (ppc32)
  </li>
  <li>
    Architektura <b>sparc</b> (sparc64)
  </li>
  <li>
    Architektura <b>x86</b> (athlon, athlon-xp, athlon-mp, pentium-pro,
    pentium2, pentium3, pentium4, pentium-m). Uwaga: Pakiety przeznaczone są
    dla i686 i dostępne są na LiveCD.
  </li>
</ul>

<p>
Jeśli jakiejś architektury nie ma na liście, oznacza to, że pakiety GRP nie są
dla niej w danym momencie dostępne.
</p>

<p>
To tyle tytułem wstępu, przechodzimy do <uri
link="?part=1&amp;chap=2">uruchamiania systemu z uniwersalnej płyty
instalacyjnej/z LiveCD</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-config.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-config.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-config.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-config.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-config.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<sections>

<version>8.3</version>
<date>2007-08-13</date>

<section>
<title>Informacje o systemach plików</title>
<subsection>
<title>Co to jest fstab?</title>
<body>

<p>
W Linuksie wszystkie używane przez system partycje powinny być wpisane do
<path>/etc/fstab</path>. Plik ten zawiera informacje o tym gdzie w strukturze
katalogów), z jakimi opcjami i kiedy (automatycznie przy starcie systemu, czy
nie, przez zwykłych użytkowników czy nie itd.) mają zostać zamontowane.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie /etc/fstab</title>
<body>

<p>
<path>/etc/fstab</path> używa specyficznej składni. Wszystkie wiersze składają
się z sześciu pól, oddzielonych spacjami lub/i tabulatorami. Każde z nich pełni
określoną funkcję:
</p>

<ul>
<li>
  Pierwsze pole definiuje <b>partycję</b> (ścieżkę do odpowiadającego jej
  urządzenia).
</li>
<li>
  Drugie pole kontroluje <b>punkt montowania</b>.
</li>
<li>
  Trzecie pole opisuje używany przez partycję <b>system plików</b>.
</li>
<li>
  W czwartym polu podane są <b>opcje montowania</b> używane przez <c>mount</c>.
  Każdy system plików posiada własne ustawienia, pełna lista znajduje się
  w podręczniku systemowym programu mount (<c>man mount</c>). Wszystkie opcje
  powinny być oddzielone przecinkami.
</li>
<li>
  Piąte pole używane jest przez <c>dump</c> do ustalenia czy dana partycja
  ma być <b>dump</b>owana czy nie. Zazwyczaj powinieneś wpisać tu <c>0</c>
  (zero).
</li>
<li>
  Z szóstego pola korzysta <c>fsck</c> do ustalenia kolejności<b>
  sprawdzania</b> partycji po nieprawidłowym wyłączeniu systemu. Dla głównego
  systemu plików powinieneś wpisać <c>1</c>, natomiast dla pozostałych <c>2</c>
  (lub <c>0</c> jeśli kontrola nie jest konieczna).
</li>
</ul>

<impo>
Domyślny <path>/etc/fstab</path> dostarczany przez Gentoo <e> nie jest poprawnym
plikiem fstab</e>. <b>Musimy stworzyć</b> własny plik <path>/etc/fstab</path>.
</impo>

<pre caption="Tworzenie /etc/fstab">
# <i>nano -w /etc/fstab</i>
</pre>

</body>
<body test="func:keyval('/boot')">

<p>
Spójrzmy jak zapisać opcje partycji <path>/boot</path>. Jest to tylko
przykład, więc jeśli nie stworzyliśmy lub nie mogliśmy stworzyć partycji
<path>/boot</path>, nie należy go kopiować.
</p>

<p test="contains(func:keyval('/boot'), '/dev/hd')">
W naszym przykładowym schemacie, dla architektury <keyval id="arch"/>,
<path>/boot</path> jest z reguły partycją <path><keyval id="/boot"/></path> (lub
<path>/dev/sda*</path> gdy używamy dysków SCSI lub SATA) z systemem plików
ext2. Partycja ta powinna być sprawdzana podczas uruchamiania komputera, więc
należy wpisać:
</p>

<p test="contains(func:keyval('/boot'), '/dev/sd')">
W naszym przykładowym schemacie, dla architektury <keyval id="arch"/>,
<path>/boot</path> jest z reguły partycją <path><keyval id="/boot"/></path>
z systemem plików ext2. Partycja ta powinna być sprawdzana podczas uruchamiania
komputera, więc należy wpisać:
</p>

<pre caption="Przykładowy wpis do /etc/fstab dla /boot">
<keyval id="/boot"/>   /boot     ext2    defaults        1 2
</pre>

<p>
Niektórzy użytkownicy ze względów bezpieczeństwa nie chcą, aby partycja
<path>/boot</path> była montowana automatycznie. Powinni oni zastąpić opcję
<c>defaults</c> opcją <c>noauto</c>. Potem trzeba będzie ręcznie zamontować tą
partycję przed każdym jej użyciem.
</p>

</body>
<body>

<p test="not(func:keyval('arch')='SPARC')">
Należy dodać reguły, które są dopasowane do naszego schematu partycjonowania.
Dodatkowo musimy dołączyć reguły dla napędu CDROM i oczywiście dla innych
partycji lub napędów, które posiadamy.
</p>

<p test="func:keyval('arch')='SPARC'">
Należy dodać reguły, które są dopasowane do naszego schematu partycjonowania.
Dodatkowo musimy dołączyć reguły dla napędu CDROM i oczywiście dla innych
partcyji lub napędów, które posiadamy.
</p>

<p>
Następnie należy użyć poniższego <e>przykładu</e>, aby stworzyć własny plik
<path>/etc/fstab</path>:
</p>

<pre caption="Przykład pliku /etc/fstab" test="func:keyval('arch')='HPPA'">
<keyval id="/boot"/>   /boot        ext2    defaults,noatime     1 2
/dev/sda3   none         swap    sw                   0 0
/dev/sda4   /            ext3    noatime              0 1

/dev/cdrom  /mnt/cdrom   auto    noauto,user          0 0
</pre>

<pre caption="Przykład pliku /etc/fstab" test="func:keyval('arch')='Alpha' or func:keyval('arch')='MIPS'">
<keyval id="/boot"/>   /boot        ext2    defaults,noatime     1 2
/dev/sda2   none         swap    sw                   0 0
/dev/sda3   /            ext3    noatime              0 1

/dev/cdrom  /mnt/cdrom   auto    noauto,user          0 0
</pre>

<pre caption="Przykład pliku /etc/fstab" test="func:keyval('arch')='SPARC'">
/dev/sda1   /               ext3        noatime              0 1
/dev/sda2   none            swap        sw                   0 0
/dev/sda4   /usr            ext3        noatime              0 2
/dev/sda5   /var            ext3        noatime              0 2
/dev/sda6   /home           ext3        noatime              0 2

openprom    /proc/openprom  openpromfs  defaults             0 0
/dev/cdrom  /mnt/cdrom      auto        noauto,user          0 0
</pre>

<note test="func:keyval('arch')='PPC'">
Istnieje wiele różnych wariacji, w zależności od posiadanego przez nas
komputera PPC. Należy się upewnić, że używamy właściwego przykładu.
</note>

<pre caption="Przykład pliku /etc/fstab" test="func:keyval('arch')='PPC'">
/dev/hda4   /            ext3    noatime              0 1
/dev/hda3   none         swap    sw                   0 0

/dev/cdrom  /mnt/cdrom   auto    noauto,user          0 0
</pre>

<pre caption="Przykład pliku /etc/fstab" test="func:keyval('arch')='PPC64'">
/dev/sda4   /            ext3    noatime              0 1
/dev/sda3   none         swap    sw                   0 0

/dev/cdrom  /mnt/cdrom   auto    noauto,user          0 0
</pre>

<p>
Opcja <c>auto</c> powoduje, że <c>mount</c> sam próbuje wykryć system plików
(zalecane dla wymienialnych nośników, które mogą posiadać różne systemy). a
<c>user</c> umożliwia montowanie zwykłym użytkownikom.
</p>

<p>
Aby poprawić wydajność, większość użytkowników zapewne zechce dodać opcję
<c>noatime</c>. Dzięki niej nie są rejestrowane czasy dostępów (które zazwyczaj
nie są potrzebne):
</p>

<p>
Podwójnie sprawdzamy <path>/etc/fstab</path>, zapisujemy zmiany i zamykamy plik.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Konfiguracja sieci</title>
<subsection>
<title>Hostname, domainname itp</title>
<body>

<p>
Każdy użytkownik powinien nadać swojemu komputerowi jakąś nazwę. Wydaje się to
proste, ale <e>wielu</e> ma z tym spore trudności. Zawsze można tę nazwę
zmienić. My wybraliśmy host <c>tux</c> oraz domenę <c>homenetwork</c>.
</p>

<p>
Skorzystamy z tych ustawień w kolejnych przykładach. Zacznijmy od ustalenia
nazwy hosta:
</p>

<pre caption="Konfiguracja nazwy hosta">
# <i>nano -w /etc/conf.d/hostname</i>
<comment>(Ustawienie zmiennej HOSTNAME)</comment>
HOSTNAME="<i>tux</i>"
</pre>

<p>
Następnie, <e>jeśli</e> potrzebujemy ustawić nazwę domeny, dokonujemy tego w
pliku <path>/etc/conf.d/net</path>. Ustawienie to jest nam potrzebne jedynie w
przypadku gdy nasz dostawca internetu lub administrator sieci zaleci nam takie
działanie. Również w przypadku gdy posiadamy serwer DNS, a nie posiadamy
serwera DHCP, ustawienie nazwy domeny będzie wymagane. Nie musimy sie martwić o
ustawienia DNS lub nazw domen, jeśli nasza sieć korzysta z ustawień za pomocą
DHCP.
</p>

<pre caption="Konfiguracja nazwy domeny">
# <i>nano -w /etc/conf.d/net</i>
<comment>(Ustawienie zmiennej dns_domain)</comment>
dns_domain_lo="<i>homenetwork</i>"
</pre>

<note>
Jeżeli nie ustawiamy nazwy domeny, a chcemy pozbyć się komunikatu "This is
hostname.(none)" na ekranie logowania, musimy wyedytować plik
<path>/etc/issue</path>. Wystarczy usunąć ciąg <c>.\O</c> z tego pliku.
</note>

<p>
Posiadacze domeny NIS powinni ją ustawić. Jeśli nie wiesz czym jest domena NIS
to zapewne jej nie posiadasz.
</p>

<pre caption="Konfiguracja nazwy domeny NIS">
# <i>nano -w /etc/conf.d/net</i>
<comment>(Ustawienie zmiennej nis_domain)</comment>
nis_domain_lo="<i>my-nisdomain</i>"
</pre>

<note>
Więcej informacji na temat konfiguracji DNS i NIS znajdziemy w przykładach
znajdujących się w pliku <path>/etc/conf.d/net.example</path>. Przydatnym może
okazać się również program <c>resolvconf-gentoo</c>, który pomoże zarządzać
naszą konfiguracją DNS/NIS.
</note>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Konfiguracja sieci</title>
<body>

<p>
Zanim powiesz "Hej, przecież już to zrobiliśmy!" pamiętaj, że to co ustawiałeś
na początku instalacji jest przeznaczone tylko na jej potrzeby. Teraz
ostatecznie skonfigurujemy sieć dla instalowanego systemu Gentoo.
</p>

<note>
Szczegółowe informacje dotyczące zagadnień sieciowych, takich jak bonding,
bridging, VLAN czy 802.11q, znajdują się w rozdziale dotyczącym <uri
link="?part=4">Konfiguracji sieci</uri>.
</note>

<p>
Wszystkie ustawienia dotyczące sieci znajdują się w
<path>/etc/conf.d/net</path>.  Mają prostą, ale niekoniecznie intuicyjną
składnię. Nie ma czego się, wszystko wyjaśnimy. Warto zapoznać się z
przykładowym plikiem <path>/etc/conf.d/net.example</path>, w którym znajduje się
wiele cennych wskazówek oraz kilka przykładowych konfiguracji sieci.
</p>

<p>
Domyślnym ustawieniem jest DHCP, dlatego jego użytkownicy nie muszą dokonywać w
plikach żadnych zmian.
</p>

<p>
Jeśli jednak zajdzie potrzeba do konfigurowania sieci, np. by wybrać określone
opcje dla DHCP lub całkowicie zrezygnować z jego użycia, należy otworzyć plik
<path>/etc/conf.d/net</path> w ulubionym edytorze (w przykładzie użyjemy
<c>nano</c>):
</p>

<pre caption="Otwieranie /etc/conf.d/net do edycji">
# <i>nano -w /etc/conf.d/net</i>
</pre>

<p>
Znajduje się tam następujący wpis:
</p>

<pre caption="Domyślny /etc/conf.d/net">
config_eth0=( "dhcp" )
# This blank configuration will automatically use DHCP for any net.*
# scripts in /etc/init.d.  To create a more complete configuration,
# please review /etc/conf.d/net.example and save your configuration
# in /etc/conf.d/net (this file :]!).
</pre>

<p>
Gdy IP, maska sieciowa oraz brama są ustawiane ręcznie to edytujemy obie
zmienne, <c>config_eth</c> i <c>routes_eth0</c>:
</p>

<pre caption="Ręczne ustawianie informacji o IP dla eth0">
config_eth0=( "192.168.0.2 netmask 255.255.255.0 brd 192.168.0.255" )
routes_eth0=( "default via 192.168.0.1" )
</pre>

<p>
Aby wybrać określone opcje DHCP należy dodać zmienne <c>config_eth0</c> i
<c>dhcp_eth0</c>:
</p>

<pre caption="Automatyczne pobieranie adresu IP dla eth0">
config_eth0=( "dhcp" )
dhcp_eth0="nodns nontp nonis"
 </pre>

<p>
Powtarzamy powyższe instrukcje dla pozostałych interfejsów sieciowych
(odpowiednio <c>config_eth1</c>, <c>config_eth2</c>).
</p>

<p>
Lista dostępnych ustawień znajduje się w pliku
<path>/etc/conf.d/net.example</path>.
</p>

<p>
Następnie należy zapisać konfigurację i zamknąć edytor.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Automatyczny start sieci podczas uruchamiania systemu</title>
<body>

<p>
Aby urządzenia sieciowe były aktywowane podczas startu, musimy je dodać do
domyślnego poziomu uruchamiania.
</p>

<pre caption="Dodawanie net.eth0 do domyślnego poziomu uruchamiania">
# <i>rc-update add net.eth0 default</i>
</pre>

<p>
Posiadacze kilku urządzeń sieciowych muszą utworzyć odpowiednie skrypty
startowe, np. <path>net.eth1</path>, <path>net.eth2</path> itd. Można w tym
celu skorzystać z <c>ln</c>:
</p>

<pre caption="Tworzenie dodatkowych skryptów startowych">
# <i>cd /etc/init.d</i>
# <i>ln -s net.lo net.eth1</i>
# <i>rc-update add net.eth1 default</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zapisywanie informacji o sieci</title>
<body>

<p>
Trzeba poinformować system o istnieniu lokalnej sieci. Służy do tego plik
<path>/etc/hosts</path>. Zapisujemy w nim nazwy hostów i odpowiadające im adresy
IP, których nie może ustalić serwer nazw. Będziemy musieli w tym pliku
zdefiniować nasz komputer. Dodatkowo, możemy tutaj również umieścić komputery z
naszej sieci jeżeli nie będziemy chcieli konfigurować wewnętrznego serwera DNS.
</p>

<pre caption="Otwieranie /etc/hosts">
# <i>nano -w /etc/hosts</i>
</pre>

<pre caption="Wpisywanie informacji o sieci">
<comment>(Wpis definiujący nasz komputer).</comment>
127.0.0.1     localhost

<comment>(Definiujemy pozostałe komputery z naszej sieci. Muszą one posiadać IP
przypisane na stałe, aby skorzystać z tego sposobu).</comment>
192.168.0.5   jenny.homenetwork jenny
192.168.0.6   benny.homenetwork benny
</pre>

<p>
Zapisujemy zmiany i zamykamy edytor.
</p>

<p test="func:keyval('arch')='AMD64' or func:keyval('arch')='x86' or substring(func:keyval('arch'),1,3)='PPC'">
Osoby nie posiadające PCMCIA mogą od razu przejść do sekcji <uri
link="#sysinfo">Konfiguracja systemu</uri>. W przeciwnym wypadku należy czytać
dalej.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection test="func:keyval('arch')='AMD64' or func:keyval('arch')='x86' or substring(func:keyval('arch'),1,3)='PPC'">
<title>Opcjonalnie: Konfiguracja PCMCIA</title>
<body>

<p>
Użytkownicy PCMCIA powinni najpierw zainstalować pakiet <c>pcmciautils</c>.
</p>

<pre caption="Instalacja pcmciautils">
# <i>emerge pcmciautils</i>
</pre>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="sysinfo">
<title>Konfiguracja systemu</title>
<subsection>
<title>Hasło superużytkownika</title>
<body>

<p>
Hasło roota zmieniamy poleceniem:
</p>

<pre caption="Ustawienie hasła superużytkownika">
# <i>passwd</i>
</pre>

<p>
Jeżeli chcemy, aby superużytkownik mógł logować się na konsole szeregowe,
dodajemy <c>tts/0</c> do <path>/etc/securetty</path>:
</p>

<pre caption="Dodawanie tts/0 do /etc/securetty">
# <i>echo "tts/0" &gt;&gt; /etc/securetty</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Informacje o systemie</title>
<body>

<p>
Do najbardziej podstawowych ustawień Gentoo używa pliku
<path>/etc/rc.conf</path>. Otwieramy go i zapoznajemy się z umieszczonymi w nim
komentarzami. :)
</p>

<pre caption="Otwieranie /etc/rc.conf">
# <i>nano -w /etc/rc.conf</i>
</pre>

<p>
Po dokonaniu zmian należy zapisać je do pliku.
</p>

<p>
Jak widać, plik ten jest dobrze skomentowany. Dzięki temu można poradzić sobie z
umieszczonymi w nim zmiennymi bez niemal żadnych problemów. Między innymi można
tu skonfigurować czcionki używane przez system i menedżer uruchamiania serwera X
(jak kdm czy gdm).
</p>

<p>
Konfiguracja klawiatury znajduje się w pliku <path>/etc/conf.d/keymaps</path> i
to jego należy edytować w celu zmiany ustawień.
</p>

<pre caption="Otwieranie /etc/conf.d/keymaps">
# <i>nano -w /etc/conf.d/keymaps</i>
</pre>

<p>
Zmienna <c>KEYMAP</c> wymaga specjalnego traktowania. Jeśli zostanie wybrana zła
wartość to mogą pojawić się dziwne rezultaty podczas pisania na klawiaturze.
</p>

<note test="substring(func:keyval('arch'),1,3)='PPC'">
PPC używa map klawiatury z x86 na większości komputerów. Użytkownicy, którzy
będą chcieli używać map ADB, będą musieli uaktywnić wysyłanie kodów klawiszy
ADB w jądrze. Dodatkowo należy ustawić mapę klawiatury mac/ppc w pliku
<path>/etc/conf.d/keymaps</path>.
</note>

<p>
Po dokonaniu zmian należy zapisać plik i opuścić edytor.
</p>

<p>
Ustawienia zegara w Gentoo znajdują się w pliku <path>/etc/conf.d/clock</path>.
Należy go wyedytować i poprawić ustawienia.
</p>

<pre caption="Otwieranie /etc/conf.d/clock">
# <i>nano -w /etc/conf.d/clock</i>
</pre>

<p>
Jeśli zegar sprzętu jest inny niż UTC należy dodać do pliku opcję
<c>CLOCK="local"</c>, aby godzina w systemie zgadzała się z rzeczywistością.
</p>

<p>
Powinniśmy zdefiniować poprzednio skopiowaną do pliku
<path>/etc/localtime</path> strefę czasową, tak aby przy kolejnych
aktualizacjach pakietu <c>sys-libs/timezone-data</c>, automatycznie
aktualizowany był również plik <path>/etc/localtime</path>. Dla przykłady,
jeśli chcemy ustawić strefę czasową dla Warszawy, do pliku dodamy wpis
<c>TIMEZONE="Europe/Warsaw"</c>.
</p>

<p>
Po ukończeniu edycji zapisujemy zmiany i zamykamy edytor.
</p>

<p test="not(func:keyval('arch')='PPC64')">
Należy kontynuować instalację przechodząc do rozdziału <uri
link="?part=1&amp;chap=9">instalacji narzędzi systemowych</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection test="func:keyval('arch')='PPC64'">
<title>Konfiguracja konsoli</title>
<body>

<p>
Należy odkomentować odpowiednie linie w pliku <path>/etc/inittab</path>
dla konsoli wirtualnej, aby umożliwić zalogowanie się użytkownikom.
</p>

<pre caption="Włączenie obsługi hvc lub hvsi w pliku /etc/inittab">
hvc0:12345:respawn:/sbin/agetty -L 9600 hvc0
hvsi:12345:respawn:/sbin/agetty -L 19200 hvsi0
</pre>

<p>
Warto w pliku <path>/etc/securetty</path> sprawdzić czy wybrana konsola jest
prawidłowa.
</p>

<p>
Następnie należy przejść do <uri link="?part=1&amp;chap=9">Instalacji
odpowiednich narzędzi systemowych</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-finalise.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-finalise.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-finalise.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-finalise.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-finalise.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.0</version>
<date>2007-05-07</date>

<section>
<title>Administrowanie kontami użytkowników</title>
<subsection>
<title>Tworzenie konta do codziennej pracy</title>
<body>

<p>
Wykonywanie zadań z przywilejami roota jest <e>niebezpieczne</e> i należy tego
unikać. Do codziennej pracy należy utworzyć zwykłe konto użytkownika.
</p>

<p>
Czynności jakie może wykonać użytkownik są zależne od grup do jakich należy.
Oto lista najważniejszych grup:
</p>

<table>
<tr>
  <th>Grupa</th>
  <th>Opis</th>
</tr>
<tr>
  <ti>audio</ti>
  <ti>Dostęp do urządzeń audio</ti>
</tr>
<tr>
   <ti>cdrom</ti>
   <ti>Bezpośredni dostęp do urządzeń optycznych</ti>
</tr>
<tr>
  <ti>floppy</ti>
  <ti>Bezpośredni dostęp do stacji dyskietek</ti>
</tr>
<tr>
  <ti>games</ti>
  <ti>Możliwość uruchomienia gier</ti>
</tr>
<tr>
  <ti>portage</ti>
  <ti>
    Umożliwia korzystanie z polecenia <c>emerge --pretend</c> z konta zwykłego
    użytkownika
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti>usb</ti>
  <ti>Dostęp do urządzeń USB</ti>
</tr>
<tr>
  <ti>plugdev</ti>
  <ti>
    Umożliwia montowanie i używanie przenośnych urządzeń takich jak pamięci
    podręczne USB czy aparaty fotograficzne.
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti>video</ti>
  <ti>
    Możliwość dostępu do urządzeń wideo oraz pracy z akceleracją sprzętową
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti>wheel</ti>
  <ti>możliwość używania polecenia <c>su</c></ti>
</tr>
</table>

<p>
Na przykład, aby utworzyć konto użytkownika <c>aye</c> i dodać go do grup
<c>wheel</c> (możliwość korzystania z <c>su</c> do przełączania się na konto
root), <c>users</c> (grupa domyślna dla wszystkich użytkowników) oraz
<c>audio</c> (możliwość korzystania z urządzeń dźwiękowych) należy z konta
roota wykonać następujące polecenie:
</p>

<pre caption="Dodawanie użytkownika do codziennej pracy">
Login: <i>root</i>
Password: <comment>(wpisujemy hasło)</comment>

# <i>useradd aye -m -G users,wheel,audio -s /bin/bash</i>
# <i>passwd aye</i>
Password: <comment>(hasło aye'go)</comment>
Re-enter password: <comment>(Ponownie hasło aye'go)</comment>
</pre>

<p>
Jeśli użytkownik ten kiedykolwiek zechce wykonać jakiekolwiek czynności jako
root powinien użyć polecenia <c>su -</c>, aby tymczasowo otrzymać uprawnienia
superużytkownika. Alternatywnie może skorzystać z pakietu <c>sudo</c>
charakteryzującego się wysokim poziomem bezpieczeństwa (o ile zostanie
prawidłowo skonfigurowany).
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Opcjonalnie: instalacja pakietów GRP</title>
<body>

<impo>
Ta część dotyczy tylko osób, które chcą skorzystać z prekompilowanych pakietów
dostarczanych wraz z każdym wydaniem Gentoo (GRP). Pozostali mogą przejść do
rozdziału pod tytułem <uri link="?part=1&amp;chap=12">Co dalej?</uri>.
</impo>

<p>
Po uruchomieniu systemu logujemy się na nowo utworzone konto użytkownika (np.
<c>aye</c> i korzystamy z polecenia <c>su -</c> w celu uzyskania przywilejów
roota.
</p>

<pre caption="Przełączanie się na konto roota">
$ <i>su -</i>
Password: <comment>(Wpisujemy hasło roota)</comment>
</pre>

<p>
Następnie konfigurujemy Portage tak, aby poszukiwało prekompilowanych pakietów
na płytach CD. Najpierw musimy jednak zamontować tę płytę.
</p>

<pre caption="Montowanie płyty z prekompilowanymi pakietami">
<comment>(Wkładamy płytę do napędu i wpisujemy:)</comment>
# <i>mount /mnt/cdrom</i>
</pre>

<p>
Następnie ustawiamy Portage tak, aby korzystało z pakietów w katalogu
<path>/mnt/cdrom</path>.:
</p>

<pre caption="Konfigurowanie Portage do korzystania z /mnt/cdrom">
# <i>ls /mnt/cdrom</i>

<comment>(Jeśli na płycie znajduje się podkatalog /mnt/cdrom/packages:)</comment>
# <i>export PKGDIR="/mnt/cdrom/packages"</i>

<comment>(W innym wypadku:)</comment>
# <i>export PKGDIR="/mnt/cdrom"</i>
</pre>

<p>
Następnie instalujemy potrzebne pakiety. Na płytach "Packages CD" znajduje się
bardzo wiele, są tam np. gotowe pakiety KDE i GNOME.
</p>

<pre caption="Instalowanie GNOME">
# <i>emerge --usepkg gnome</i>
</pre>

<p>
Listę dostępnych na płycie pakietów można uzyskać przeglądając katalog
<path>/mnt/cdrom/All</path>. Np. by sprawdzić czy można z pomocą tej płyty
zainstalować KDE należy wpisać:
</p>

<pre caption="Szukanie informacji o dostępności KDE">
# <i>ls /mnt/cdrom/All/kde*</i>
</pre>

<p>
Należy się upewnić, że są instalowane binarne pakiety. Po wykonaniu polecenia
<c>emerge --sync</c>, które aktualizuje Portage, wersje pakietów z płyty mogą
być zbyt stare, aby Portage chciało je instalować domyślnie. Problem ten można
obejść korzystając z parametru <c>emerge --usepkgonly</c> zamiast <c>emerge
--usepkg</c>.
</p>

<p>
Gratulacje, system jest gotów do pracy. Kolejny rozdział jest zatytułowany <uri
link="?part=1&amp;chap=12">I co dalej?</uri>.
</p>

</body>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gli-dialog.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gli-dialog.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gli-dialog.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-gli-dialog.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gli-dialog.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!--  The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!--  See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>3.0</version>
<date>2007-05-07</date>

<section>
<title>Witamy</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Zaraz po załadowaniu LiveCD, nastąpi próba uruchomienia środowiska graficznego.
Jeżeli zakończy się ona niepowodzeniem, w linii poleceń pojawi się znak
zachęty. Aby uruchomić instalator, należy wpisać:
</p>

<pre caption="Uruchamianie instalatora">
# <i>installer-dialog</i>
</pre>

<p>
Po zakończeniu ładowania, naszym oczom ukaże się ekran powitalny. Razem z
instalatorem mamy dostęp do przejrzystej instrukcji instalacji Gentoo. Każdą z
opcji należy najpierw uważnie przeczytać, dopiero później z niej korzystać. Do
każdego z kroków instalacji na górze zakładki dostępna jest szczegółowa pomoc.
Radzimy ją wykorzystać przed podjęciem własnych decyzji dotyczących
instalacji. Ważne jest, iż możemy w dowolnym momencie zapisać stan instalacji i
powrócić do tego samego momentu w późniejszym czasie. Do poruszania się po
opcjach wewnątrz kolejnych zakładek należy skorzystać z klawisza <c>Tab</c> (na
klawiaturze) oraz klawisza <c>Enter</c> aby zatwierdzić jakąś akcję.
</p>

<p>
Do wyboru mamy dwie możliwości instalacji, <c>Standard</c> oraz
<c>Advanced</c>. Pierwszy z trybów ustawi szereg opcji bez potrzeby naszej
ingerencji. Drugi natomiast, podczas instalacji, wymaga od użytkownika
odpowiedzi na kilka dodatkowych pytań.
</p>

<p>
Jeśli wybraliśmy opcję <c>Standard</c>, przechodzimy dalej do rozdziału <uri
link="#partitioning">Partycjonowanie</uri>. W przeciwnym wypadku musimy
przeczytać dalszą cześć.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Opcja Advanced: Przygotowania do instalacji</title>
<subsection>
<title>Ręczna konfiguracja sieci</title>
<body>

<p>
Pomimo tego, że będziemy instalować system bez połączenia z internetem, możemy
skonfigurować połączenie z naszą siecią lokalną (LAN), na wypadek gdy
zechcielibyśmy zainstalować Gentoo z innego komputera znajdującego się w tej
sieci.
</p>

<p>
Jeżeli chcemy umożliwić dostęp do naszego komputera za pomocą SSH, w celu
zdalnej instalacji, należy uruchomić demona <c>sshd</c> i ustawić hasło dla
użytkownika root.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Ładowanie dodatkowych modułów jądra</title>
<body>

<p>
W przypadku chęci załadowania dodatkowych modułów do obsługi naszego sprzętu,
powinniśmy wymienić ich nazwy, każdą oddzielona spacją od drugiej.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section id="partitioning">
<title>Partycjonowanie</title>
<subsection>
<title>Przygotowanie dysków</title>
<body>

<p>
Pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, aby móc zainstalować Gentoo na swoim
komputerze jest przygotowanie dysków. W zakładce <c>Partitioning</c> możemy
znaleźć listę wykrytych dysków oraz partycji, a także zdecydować jaki system
plików powinien się na nich znaleźć. Należy bardzo uważać w przypadku opcji
<c>Clear partitions</c> ponieważ powoduje ona usunięcie wszystkich partycji z
naszego dysku! <!-- Możliwa jest również zmiana rozmiaru partycji. -->
</p>

<p>
Jeżeli wybierzemy opcję <c>Recommended layout</c>, instalator stworzy trzy
partycje: 100 megabajtową <path>/boot</path>, <path>/swap</path> o rozmiarze
do 512MB, natomiast reszta dostępnego miejsca na dysku zostanie użyta do
utworzenia partycji głównej (<path>/</path>).
</p>

<warn>
Tak jak w przypadku każdej aplikacji tworzącej partycje powinniśmy zrobić kopie
zapasową naszych danych przed dokonaniem jakichkolwiek zmian w strukturze
dysku ponieważ istnieje ryzyko utraty danych.
</warn>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Konfiguracja systemu</title>
<subsection>
<title>Rodzaje instalacji</title>
<body>

<p>
Ponieważ instalujemy Gentoo bez dostępu do internetu lub z GRP, musimy wybrać
opcję <c>Networkless</c>. Następnie przechodzim do dalszej części instalacji.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>

<p>
Należy przejrzeć listę i wybrać region najbliższy naszej aktualnej pozycji.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Sieć</title>
<body>

<p>
Na tej zakładce można skonfigurować interfejsy sieciowe, które zostały wykryte
na naszym komputerze. Każdą opcję należy przeczytać bardzo uważnie.
</p>

<p>
Następna zakładka pozwala wybrać pomiędzy DHCP a ręcznym ustawieniem adresu IP.
Jeżeli nasz interfejs sieciowy zostanie poprawnie skonfigurowany, należy
utworzyć nazwę dla naszego komputera. Dodatkowo można również sprecyzować nazwę
domeny oraz informacje na temat serwerów DNS.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Program ładujący</title>
<body>

<p>
Ta zakładka daje nam możliwość wyboru programu ładującego (<c>grub</c> lub brak
programu ładującego). Następnie wybieramy urządzenie, z którego uruchamiany
będzie program oraz (opcjonalnie) dodajemy dodatkowe opcję uruchamiania.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Użytkownicy i grupy</title>
<body>

<p>
W pierwszej kolejności należy ustawić hasło administratora systemu (użytkownik
<c>root</c>).
</p>

<p>
Wykonywanie zadań z przywilejami roota jest <e>niebezpieczne</e> i należy tego
unikać. Do codziennej pracy <e>należy</e> utworzyć konto zwykłego użytkownika,
któremu możemy zmienić hasło oraz dodać go do wybranych grup. Dodatkowo można
zmienić domyślne ustawienia katalogu domowego, powłoki, której będzie używał,
oraz ustawić pomocne komentarze.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Dodatkowe pakiety</title>
<body>

<p>
LiveCD zawiera kilka prekompilowanych pakietów. Jeżeli chcemy je zainstalować,
należy zaznaczyć odpowiednie pola.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Usługi startowe</title>
<body>

<p>
Zakładka ta pozwala na wybranie serwisów, które mają być uruchamiane podczas
startu systemu. Należy przeczytać dostępne opcję wraz z ich opisem, a następnie
wybrać odpowiednie serwisy. Dla przykładu, jeżeli wybraliśmy instalację pakietu
<c>xorg-x11</c> i podczas uruchamiania systemu, chcemy bezpośrednio uruchamiać
graficzne środowisko, powinniśmy wybrać z listy opcję "xdm".
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Pozostałe ustawienia</title>
<body>

<p>
Jeżeli wybraliśmy opcję <c>Advanced</c> instalacji, w tym momencie będziemy
mogli zmienić szereg ustawień, włączając w to rozkład klawiatury, graficzny
menedżer okien, domyślny edytor oraz czy nasz zegar sprzętowy ma działać
zgodnie z czasem lokalnym czy UTC.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Kończenie instalacji</title>
<subsection>
<body>

<p>
Instalator zapyta nas czy chcemy zachować nasz profil instalacji
(<c>installation profile</c>) do dalszego wykorzystania. Instalator powiadomi
nas o zakończeniu działania i powróci do linii komend. Pozostanie nam jedynie
ponowne uruchomienie komputera:
</p>

<pre caption="Ponowne uruchamianie">
# <i>shutdown -r now</i>
</pre>

<p>
Gratulacje! Nasz system jest teraz w pełni gotowy. Aby dowiedzieć się więcej na
temat Gentoo należy zajrzeć do następnego rozdziału "<uri
link="?part=1&amp;chap=5">I co dalej?</uri>".
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gli-medium.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gli-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gli-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-gli-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gli-medium.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<sections>

<version>8.2</version>
<date>2007-06-29</date>

<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Zanim zaczniemy, musimy wiedzieć jakiego sprzętu będziemy potrzebować, aby
zainstalować Gentoo używając LiveCD z instalatorem.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>

<table>
<tr test="func:keyval('arch')='x86'">
  <th>CPU</th>
  <ti>i686 lub nowszy</ti>
</tr>
<tr test="func:keyval('arch')='AMD64'">
  <th>CPU</th>
  <ti>Każdy procesor AMD64 lub z rozszerzeniem EM64T</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Pamięć</th>
  <ti>256 MB</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Wolna przestrzeń na dysku</th>
  <ti>1.5 GB (wyłączając miejsca na partycję wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Partycja wymiany</th>
  <ti>Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>


</body>
</subsection>
</section>
<!-- General description, propagated to other architectures as well -->
<!-- START -->
<section>
<title>LiveCD Gentoo Linux z instalatorem</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
LiveCD jest uruchamialnym medium zawierającym środowisko Gentoo. Nośnik ten
pozwala na uruchomienie Linuksa z płyty CD. Podczas uruchamiania system
rozpoznaje nasz sprzęt i ładuje odpowiednie sterowniki. Rozwojem płyt
instalacyjnych Gentoo zajmują się deweloperzy Gentoo.
</p>

<p>
Na chwile obecną dostępne są dwie płyty instalacyjne:
</p>

<ul>
  <li>
    LiveCD z instalatorem zawiera wszystkie potrzebne narzędzia niezbędne do
    zainstalowania Gentoo. Zawiera środowisko graficzne, graficzny i tekstowy
    instalator, który w automatyczny sposób przeprowadzi za nas instalację
    oraz oczywiście instrukcje dotyczące instalacji systemu na danej
    architekturze.
  </li>
  <li>
    Minimalną płytę instalacyjną, która zawiera jedynie minimalne środowisko
    pozwalające uruchomić komputer i skonfigurować sieć do połączenie z
    Internetem. Nie zawiera ona żadnych dodatkowych plików i nie może być
    użyta podczas instalacji opisanej w dalszej części podręcznika.
  </li>
</ul>

</body>
</subsection>
</section>
<!-- STOP -->
<section>
<title>Ściąganie, nagrywanie i uruchamianie LiveCD z instalatorem</title>
<subsection>
<title>Ściąganie i nagrywanie LiveCD z instalatorem</title>
<body>

<p>
LiveCD z instalatorem możemy pobrać z jednego z <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerów lustrzanych</uri>. Obraz znajduje się w
katalogu <path><keyval id="release-dir"/>livecd/</path>.
</p>

<p>
Wewnątrz tego katalogu znajdziemy obraz ISO. Jest to pełny obraz, który
nagrywamy na płycie CD-R.
</p>

<p>
Po pobraniu pliku, możemy sprawdzić jego poprawność, w celu wykrycia błędnych
danych:
</p>

<ul>
  <li>
    Możemy sprawdzić sumę kontrolną MD5 i porównać ją z wzorcem dostarczanym
    przez nas (na przykład przy pomocy narzędzia działającego pod kontrolą
    Linux/Unix <c>md5sum</c> lub przy pomocy  <uri
    link="http://www.etree.org/md5com.html">md5sum</uri>dla Windows)
  </li>
  <li>
    Możemy również sprawdzić podpis kryptograficzny dostarczany przez nas.
    Przed rozpoczęciem musimy zdobyć publiczny klucz używany przez nas
    (17072058).
  </li>
</ul>

<p>
Aby pobrać nasz klucz publiczny przy użyciu aplikacji GnuPG należy wydać
następujące polecenie:
</p>

<pre caption="Pobieranie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver subkeys.pgp.net --recv-keys 17072058</i>
</pre>

<p>
Teraz należy zweryfikować podpis:
</p>

<pre caption="Weryfikowanie podpisu kryptograficznego">
$ <i>gpg --verify &lt;plik podpisu&gt; &lt;obraz iso&gt;</i>
</pre>

<p>
Aby nagrać pobrane pliki ISO, musimy wybrać nagrywanie w trybie RAW. Położenie
tej opcji uzależnione jest od używanego programu do nagrywania. W poniższym
przykładzie omówimy <c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji możemy
znaleźć w naszym <uri link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>

<ul>
  <li>
    Przy pomocy cdrecord, wpisujemy po prostu <c>cdrecord dev=/dev/hdc
    &lt;nazwa obrazu iso&gt;</c> (zastępujemy wpis <path>/dev/hdc</path>
    ścieżką do naszej nagrywarki CD-RW).
  </li>
  <li>
    W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) &gt; <c>Burn CD Image</c>
    (Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
    Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
  </li>
</ul>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie LiveCD z instalatorem</title>
<body>

<impo>
Należy przeczytać ten rozdział przed przystąpieniem do dalszych pracy, ponieważ
w późniejszym czasie nie będziemy mieli okazji przeczytać go przed dalszymi
pracami.
</impo>

<p>
Kiedy już nagramy płytę LiveCD nadchodzi czas, aby ją uruchomić. Usuwamy
wszystkie płyty z napędów CD, uruchamiamy ponownie komputer i wchodzimy do
BIOS-u. W większości przypadków służy do tego przycisk DEL, F1 lub ESC. W
BIOS-ie zmieniamy, kolejność urządzeń bootujących, tak, aby CD-ROM był przed
dyskiem twardym. Jeżeli tego nie zrobimy, nasz komputer uruchomi się prosto z
dysku ignorując CD-ROM.
</p>

<p>
W tym momencie należy umieścić LiveCD w napędzie CD-ROM, a następnie ponownie
uruchomić komputer. Powinniśmy ujrzeć ekran startowy, na którym należy kliknąć
Enter, aby przejść do dalszego procesu uruchamiania z domyślnymi opcjami.
Możemy również uruchomić LiveCD z własnymi opcjami oraz z wyszczególnieniem
jądra. Po wpisaniu własnych opcji naciskamy Enter.
</p>

<p>
Wybór jądra? Tak, na LiveCD znajduje się kilka jąder. Domyślnym jest
<c>gentoo</c>. Pozostałe przeznaczone są dla specyficznego sprzętu, dodatkowo
znajdziemy również warianty <c>-nofb</c>, które pozwalają na wyłączenie
framebuffer.
</p>

<p>
Poniżej znajdziemy krótki opis dostępnych jąder:
</p>

<table>
<tr>
  <th>Jądro</th>
  <th>Opis</th>
</tr>
<tr test="func:keyval('arch')='x86'">
  <ti>gentoo</ti>
  <ti>Domyślne jądro 2.6 ze wsparciem dla wielu procesorów</ti>
</tr>
<tr test="func:keyval('arch')='x86'">
  <ti>gentoo-nofb</ti>
  <ti>Opcja powodbna do <c>gentoo</c> jednak bez wsparcie dla framebuffer</ti>
</tr>
<tr test="func:keyval('arch')='AMD64'">
  <ti>gentoo</ti>
  <ti>
    Domyślne jądro ze wsparcie dla procesorów K8 (włączając w to wsparcie dla
    NUMA) oraz EM64T.
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti>memtest86</ti>
  <ti>Jądro przeznaczone do testowania pamięci RAM</ti>
</tr>
</table>

<p>
Możemy również wpisać dodatkowe opcje dla jądra. Pozwalają one na
włączanie/wyłączanie dodatkowych ustawień wedle naszej woli. Poniższa lista
jest identyczną z tą, którą otrzymujemy poprzez naciskanie przycisków od F2 do
F7 na ekranie startowym.
</p>

<pre caption="Dostępne opcje, które podajemy dla jądra systemu">
<comment>Opcje sprzętowe:</comment>

acpi=on         Opcja powodująca załadowanie wsparcia dla ACPI oraz
                sprawiająca, że demon acpid, będzie uruchomiony przez CD przy
                starcie systemu. Funkcja ta jest wymagana jedynie w przypadku,
                gdy nasz komputer potrzebuje ACPI do poprawnego działania. Nie
                jest ona konieczna w przypadku wsparcia Hyperthreadingu.

acpi=off        Całkowicie wyłącza ACPI. Opcja wykorzystywana na starszych
                komputerach oraz w sytuacji gdy chcemy skorzystać z APM.
                Completely disables ACPI. W przypadku włączenia tej opcji
                wsparcie dla Hyperthreadingu zostanie wyłączone.

console=X       Ustawienie dostępu przy pomocy konsoli szeregowej do CD.
                Pierwszą opcją jest urządzenie, na architekturze x86 zazwyczaj
                ttyS0, poprzedzone przez wszystkie opcje potrzebne do
                połączenia i oddzielone przecinkiem. Domyślną wartością jest
                9600,8,b,1.

dmraid=X        Pozwala na podanie opcji dla urządzenia mapującego podsystem
                RAID. Opcje powinny być zawarte w cudzysłów.

doapm           Ładuje sterownik dla wsparcia APM. Wymagane jest ustawienie
                opcji acpi=off.

doslowusb       Powoduje krótkie przerwy podczas uruchamiania, niezbędne dla
                wolnych CDROM-ów USB, wchodzących w skład IBM BladeCenter.

dopcmcia        Ładuje wsparcie dla kart PCMCIA oraz uruchamia menedżer kart
                PCMCIA przy starcie płyty. Opcja ta wymagana jest wyłącznie
                przy uruchamianiu systemu z urządzenia PCMCIA.

doscsi          Opcja ładująca wsparcie dla kontrolerów SCSI. Wymagana jest ona
                również w przypadku uruchamiania komputera z urządzenia USB.

hda=stroke      Pozwala nam na partycjonowanie naszego dysku, nawet w przypadku
                gdy BIOS nie wykrywa dysków o dużej pojemności. Opcji tej
                wymagają jedynie komputery ze starszymi wersjami BIOS-u.
                Wyrażenie hda zastępujemy odpowiednio do naszych potrzeb.

ide=nodma       Wymusza wyłączenie wsparcia dla DMA w jądrze. Opcja ta wymagana
                jest przez część chipsetów IDE oraz CDROM-ów. Jeżeli mamy
                problemy z odczytanie płyty przez nas napęd polecamy
                wypróbowanie tej opcji. Dodatkowo użycie jej spowoduje
                zaniechanie wykonania przez hdparm domyślnych poleceń.

noapic          Wyłącza Advanced Programmable Interrupt Controller, który jest
                obecny na nowszych płytach głównych.

nodetect        Wyłącz automatyczne wykrywanie podczas startu płyty, takie jak
                automatyczne wykrywanie urządzeń czy próba pobrania adresu
                sieciowego przy użyciu DHCP.

nodhcp          Wyłącza pobieranie adresu sieciowego przy użyciu DHCP na
                wykrytych kartach sieciowych. Opcja przydatna w przypadku
                sieci, nie oferujących usługi DHCP.

nodmraid        Wyłącza wsparcie dla urządzeń mapujących RAID, na przykład
                takich jak te używane przez wbudowane na płycie głównej
                kontrolery RAID IDE/SATA.

nofirewire      Wyłącza ładowanie modułów odpowiedzialnych za obługę Firewire.
                Powinniśmy jej używać wyłącznie w przypadku, gdy urządzenia
                Firewire powodują problemy podczas uruchamiania.

nogpm           Wyłącza wsparcie sterownika myszki dla konsoli.

nohotplug       Powoduje zaniechanie uruchamiania skryptów init dla hotplug i
                coldplug podczas uruchamiania płyty. Opcja przydaje się podczas
                debugowania problemów związanych z CD lub sterownikami.

nokeymap        Uniemożliwia wybór innego układu klawiatury niż standardowy
                układ US.

nolapic         Wyłącza lokalne APIC.

nosata          Powoduje nie ładowanie modułów SATA.

nosmp           Wyłącza wsparcie dla SMP, na jądrach mających aktywną opcję
                 SMP.

nosound         Powoduje nie ładowanie wsparcia dla dźwięku oraz ustawień
                wolumenów.

nousb           Wyłącza automatyczne ładowanie modułów USB.


<comment>Zarządzanie urządzeniami/wolumenami:</comment>

dodevfs         Włącza przestarzały system devfs na jądrach serii 2.6. Aby
                opcja ta zadziałała jej użycie musi być połączone z opcją
                noudev. Ponieważ w jądrach serii 2.4 udevfs jest jedynym
                wyborem, użycie tej opcji nie spowoduje żadnych efektów.

dooevms2        Włącza wsparcie dla EVMS. Nie poleca się używać tej opcji razem
                z lvm2.

dolvm2          Włącza wsparcie LVM. Nie poleca się używać tej opcji razem z
                evms2.

doudev          Wyłącza wsparcie udev w jądrach serii 2.6. Gdy jej użyjemy
                powinniśmy również użyć opcji dodevfs. Ponieważ udev nie
                znajdziemy w jądrach serii 2.4, opcja ta nie ma żadnego
                przełożenia na uruchamianie jądra z tej serii.

unionfs         Włącza wsparcie Unionfs. Opcja ta pozwala stworzyć warstwę
                Unionfs w tmpfs, która umożliwia zmianę plików na płycie.

unionfs=X       Włącza wsparcie Unionfs. W odróżnieniu od opcji opisanej wyżej,
                ta tworzy warstwę Unionfs na dowolnym podanym jako parametr
                urządzeniu. Urządzenie to musi zostać sformatowane przy użyciu
                systemu rozpoznawalnego przez jądro.

<comment>Inne opcje:</comment>

debug           Włącza tryb debugowania. Trzeba być uważnym, gdyż polecenie to
                powoduje generowanie dużej liczby komunikatów.

docache         Ładuje do pamięci RAM wszystkie potrzebne składniki CD, tak aby
                można było zamontować inną płytę. Opcja ta wymaga, aby nasz
                komputer posiadał co najmniej drugie tyle pamięci RAM ile
                wynosi pojemność płyty.

doload=X        Powoduje ładowanie wymienionych modułów oraz ich zależności. W
                miejsce X wstawiamy nazwy pożądanych modułów, większą ich ilość
                oddzielamy przecinkiem.

noload=X        Powoduje działanie odwrotne do opcji doload, to jest nie ładuje
                wymienionych modułów. Składnia zgodna jest z powyższą opcją.

nox             Powoduje nie włączanie automatyczne X-ów na LiveCD.

scandelay       Opcja wywołująca, krótkie 10 sekundowe przerwy podczas
                uruchamiania LiveCD. Pozwala to wolnym urządzeniom, na
                inicjalizację i gotowość do użycia.

scandelay=X     Opcja działa w podobny sposób do powyższej, jednak w tym
                przypadku to od użytkownika zależy jak długi będzie okres
                przerwy w ładowaniu systemu. Czas określamy w sekundach i
                wpisujemy zamiast X.


</pre>

<p>
Pora na uruchomienie systemu z płyty. Wybieramy jądro (jeśli domyślne
<c>gentoo</c> nas nie zadowala) oraz opcje z jakimi ma zostać ono uruchomione.
Jako przykład podamy linię uruchamiającą jądro <c>gentoo</c> z opcją
<c>dopcmcia</c>:
</p>

<pre caption="Uruchamianie płyty instalacyjnej">
boot: <i>gentoo dopcmcia</i>
</pre>

<p>
Jeśli instalujemy Gentoo w systemie, w którym mamy klawiaturę inną niż US musimy
wcisnąć ALT+F1, aby przejść do trybu potwierdzania kolejnych czynności, a
następnie postępować zgodnie ze wskazówkami na ekranie. Jeśli nie wybierzemy
nowego mapowania w ciągu 10 sekund, zostanie załadowane to domyślne, czyli
amerykańskie. Jak tylko skończy się proces wczytywania systemu, zostanie
uruchomiony Gnome oraz zostaniemy automatycznie zalogowani do "Live" Gentoo
Linux w trybie graficznym jako użytkownik "gentoo". Na innych konsolach
powinniśmy zostać zalogowani jako "root", nazywany też czasem
superużytkownikiem. Pojawi się tam znak zachęty ("#") roota. Konsole zmieniamy
kombinacjami klawiszy Alt-F2, Alt-F3, Alt-F4, Alt-F5, Alt-F6. Do środowiska
graficznego, które widzieliśmy na początku wracamy naciskając Alt-F7. W obrębie
środowiska X między konsolami poruszamy się dodając Ctrl do powyższych skrótów.
W środowisku graficznym mamy możliwość wykonywać polecenia z prawami roota
przez użycie aplikacji <c>sudo</c>.
</p>

<pre caption="Używanie aplikacji sudo">
<comment>(Są to jedynie przykłady użycia)</comment>
<comment>(Edycja pliku z grupami)</comment>
# <i>sudo vi /etc/group</i>
<comment>(Przełączanie do roota w obrębie sesji)</comment>
# <i>sudo su -</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Konfiguracja dodatkowego sprzętu</title>
<body>

<p>
W czasie uruchamiania system spróbuje wykryć sprzęt i załadować
odpowiednie sterowniki. Zazwyczaj czyni to prawidłowo, ale czasami mogą zdarzyć
się problemy i nie wszystkie moduły zostaną aktywowane. Gdy zawiedzie skanowanie
PCI musimy ręcznie załadować odpowiednie moduły.
</p>

<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>8139too</c> (obsługujący
całą serię urządzeń sieciowych):
</p>

<pre caption="Ładowanie modułów jądra">
# <i>modprobe 8139too</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Poprawianie wydajności twardego dysku</title>
<body>

<p>
Zaawansowanych użytkowników na pewno zainteresuje możliwość zwiększenia
wydajności twardych dysków IDE za pomocą programu <c>hdparm</c>. Obecną
wydajność można przetestować za pomocą parametrów <c>-tT</c> (kilkukrotne
wykonanie polecenia zwiększa precyzję pomiaru):
</p>

<pre caption="Testowanie wydajności twardego dysku">
# <i>hdparm -tT /dev/hda</i>
</pre>

<p>
Aby poprawić wydajność można wykorzystać któryś z poniższych przykładów
(lub poeksperymentować samodzielnie). Oczywiście musimy zastąpić
<path>/dev/hda</path> ścieżką do naszego dysku.
</p>

<pre caption="Poprawianie wydajności dysku">
<comment>(Aktywowanie DMA:)</comment>
# <i>hdparm -d 1 /dev/hda</i>
<comment>(Lub z bezpiecznymi opcjami poprawiającymi wydajność:)</comment>
# <i>hdparm -d 1 -A 1 -m 16 -u 1 -a 64 /dev/hda</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection id="useraccounts">
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>

<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z <c>irssi</c> nie uruchomionego z przywilejami roota
musimy stworzyć dodatkowe konta. Musimy posiadać uprawienia root, aby zmienić
hasło dla tego użytkownika i dodać nowych.
</p>

<p>
Do zmiany hasła root posłuży nam polecenie <c>passwd</c>:
</p>

<pre caption="Changing the root password">
$ <i>sudo su -</i>
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Enter your new password)</comment>
Re-enter password: <comment>(Re-enter your password)</comment>
</pre>

<p>
Aby stworzyć konto użytkownika musimy najpierw podać jego parametry, a
następnie ustawić hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz
<c>passwd</c>. W przykładzie stworzymy użytkownika o nazwie &quot;rane&quot;.
</p>

<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd -m -G users rane</i>
# <i>passwd rane</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>

<p>
Mamy także możliwość zmiany user id przy pomocy konta root i polecenia
<c>su</c>:
</p>

<pre caption="Zmiana user id">
# <i>su - john</i>
</pre>

<p>
Możemy również zmienić hasło, dla użytkownika "gentoo", na który jak pamiętamy
LiveCD zalogowało nas automatycznie.
</p>

<pre caption="Zmiana hasła użytkownika gentoo">
$ <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Dostęp do dokumentacji podczas instalowania Gentoo</title>
<body>

<p>
Jeżeli zamierzamy podczas instalacji przeglądać Podręcznik Gentoo (obojętnie
czy nagrany na CD czy znajdujący się w Internecie) możemy użyć Mozilla Firefox
(ze środowiska graficznego) lub przy pomocy programu <c>links</c> (ze
środowiska tekstowego).
</p>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD przy pomocy przeglądarki Firefox">
# <i>firefox /mnt/cdrom/docs/handbook/html/index.html</i>
</pre>

<p>
Jeżeli wolimy używać programu <c>links</c>, aby przeglądać wersje tekstową
podręcznika, powinniśmy się upewnić, że utworzyliśmy konto zwykłego użytkownika
(więcej informacji w dziale <uri
link="#useraccounts">Opcjonalnie: Konta użytkowników</uri>). Przy pomocy
klawiszy <c>Alt-F2</c> otwieramy nowy terminal, aby się zalogować.
</p>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD przy pomocy przeglądarki links">
# <i>links /mnt/cdrom/docs/handbook/html/index.html</i>
</pre>

<p>
Na pierwszy terminal powracamy przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F7</c>.
</p>

<p>
Najnowsza i najlepsza wersja podręcznika znajduje się na naszej stronie
internetowej. Do jej przeglądanie możemy używać przeglądarek Firefox lub
<c>links</c>, jednak tylko w przypadku gdy przeprowadziliśmy konfigurację sieci
zgodnie z instrukcjami w rozdziale <c>Konfiguracja sieci</c> (w przeciwnym
wypadku nie będziemy mogli przeglądać internetowej wersji podręcznika):
</p>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie przy pomocy przeglądarki Firefox">
# <i>firefox http://www.gentoo.org/doc/en/handbook/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie przy pomocy przeglądarki links">
# <i>links http://www.gentoo.org/doc/en/handbook/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>

<p>
Instalacje możemy rozpocząć korzystając z graficznego instalatora opartego
bibliotece <uri link="?part=1&amp;chap=3">GTK+</uri> (wymagane środowisko X)
lub bazującego na bibliotece<uri link="?part=1&amp;chap=4">Dialog</uri>, który
może być użyty w środowisku tekstowym.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gtkfe.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gtkfe.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gtkfe.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-gtkfe.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-gtkfe.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!--  The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!--  See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>3.3</version>
<date>2007-06-02</date>

<section>
<title>Witamy</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Po uruchomieniu instalatora Gentoo Linux wyświetlony zostanie ekran powitalny.
Razem z instalatorem dostarczana jest przejrzysta instrukcja opisująca proces
instalacji. Należy pamiętać o przeczytaniu każdej opcji z należytą uwagą. Dla
każdego z etapów instalacji przewidziana jest pomoc, wystarczy spojrzeć na lewą
stronę każdej z zakładek. Zalecamy przeczytanie tej pomocy przed dokonywaniem
dalszych wyborów. Godnym uwagi szczegółem jest również możliwość zapisania
aktualnych postępów konfiguracji, a następnie odtworzenie procesu instalacji
w późniejszym czasie.
</p>

<p>
Do wyboru mamy trzy możliwości instalacji. Wybieramy <c>Networkless</c>, aby
zainstalować Gentoo Linux.
</p>

<note>
Wybierając opcję <c>Networkless</c> sprawimy, że w późniejszym czasie część
opcji będzie niedostępna.
</note>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Partycjonowanie</title>
<subsection>
<title>Przygotowanie dysków</title>
<body>

<p>
Pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, by móc zainstalować Gentoo na swoim
komputerze jest przygotowanie dysków. W zakładce <c>Partitioning</c> możemy
znaleźć listę wykrytych dysków oraz partycji, a także zdecydować jaki system
plików powinien się na nich znaleźć. Należy bardzo uważać w przypadku opcji
<c>Clear partitions</c> ponieważ powoduje ona usunięcie wszystkich partycji z
naszego dysku! Możliwa jest również zmiana rozmiaru partycji.
</p>

<p>
Jeżeli wybierzemy opcję <c>Recommended layout</c>, instalator usunie całą
poprzednią zawartość dysku, a następnie stworzy trzy partycje: 100 megabajtową
<path>/boot</path>, <path>/swap</path> o rozmiarze do 512MB, natomiast reszta
dostępnego miejsca na dysku zostanie użyta do utworzenia partycji głównej
(<path>/</path>).
</p>

<warn>
Tak jak w przypadku każdej aplikacji tworzącej partycje powinniśmy zrobić kopie
zapasową naszych danych przed dokonaniem jakichkolwiek zmian w strukturze
dysku ponieważ istnieje ryzyko utraty danych. Wszystkie zmiany, które
przeprowadzamy na partycji zostają natychmiast zapisane przez instalator.
</warn>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Sieciowe systemy plików</title>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Montowanie sieciowych systemów plików</title>
<body>

<p>
W tej zakładce użytkownik może ustawić gdzie oraz jak powinny być montowane
sieciowe systemy plików, które można wykorzystać zarówno w trakcie, jak i po
instalacji. Aby rozpocząć konfigurację należy wybrać opcję <c>New</c>. W tym
momencie wspierany jest tylko NFS.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>make.conf</title>
<subsection>
<title>Flagi USE</title>
<body>

<p>
Ponieważ nasza instalacja odbywa się bez dostępu do sieci lub z
prekompilowanych pakietów GRP, nie będziemy mogli wybrać flag USE przed
instalacją. Jednak, nic nie stoi na przeszkodzie, aby flagi te odpowiednio
ustawić w pliku <path>/etc/make.conf</path>, zaraz po instalacji i uruchomieniu
naszego systemu.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>CFLAGS</title>
<body>

<p>
Typ naszego procesora powinniśmy wybrać w sekcji <e>CFLAGS</e> razem z innymi
flagami optymalizacyjnymi, takimi jak <c>-O2</c> czy <c>-pipe</c>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Inne</title>
<body>

<p>
Wszystkie opcje, których chcemy używać w przyszłości powinni zostać wybrane w
tym momencie. Opcja <e>Build binary packages</e> tworzy gotowe do instalacji
pakiety binarne, ze wszystkich programów, które skompilujemy w naszym systemie.
Opcja <e>DistCC</e> pozwala dzielić obciążenie wywołane przez kompilację na
inne komputery znajdujące się w sieci lokalnej.
</p>

<p>
W instalatorze nie możemy zmienić wartości <e>CHOST</e>, ponieważ nieumiejętna
jej zmiana może poważnie uszkodzić system. W opcji <e>MAKEOPTS</e> określamy
maksymalną liczbę możliwych równoległych kompilacji podczas instalacji pakietu.
Przyjęto zasadę, że wpisujemy tutaj ilość procesorów powiększona o jeden,
jednak ten wzór nie zawsze jest dobrym rozwiązaniem. W systemie
jednoprocesorowym, można używać ustawienia <c>-j2</c>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<subsection>
<title>Wybór strefy czasowej</title>
<body>

<p>
Należy przyjrzeć się mapie i wybrać region najbliższy naszej aktualnej
lokalizacji. W kolejnym kroku zostaniemy zapytani czy ustawić nasz zegar
zgodnie z czasem UTC czy z czasem lokalnym.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Źródła jądra</title>
<subsection>
<title>Użycie jądra z LiveCD</title>
<body>

<p>
Jeżeli instalacja odbywa się bez dostępu do internetu lub z pakietów
prekompilowanych, musimy użyć jądra znajdującego się na LiveCD. Jest to jądro
<c>gentoo-sources</c> skompilowane przy użyciu <c>genkernela</c>, przez co
będzie ono automatycznie wykrywało i konfigurowało sprzęt podczas uruchamiania.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Sieć</title>
<subsection>
<title>Informacje o urządzeniu</title>
<body>

<p>
Na tej zakładce można skonfigurować interfejsy sieciowe, które zostały wykryte
na naszym komputerze. Każdą opcję należy przeczytać bardzo uważnie.
</p>

<p>
Zakładka <e>Hostname/Proxy Information/Other</e> pozwala nam ustalić nazwę dla
naszego komputera. Możemy również wprowadzić tutaj ustawienia serwera proxy
oraz DNS, jeśli ich potrzebujemy.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Demony</title>
<subsection>
<title>Demon cron</title>
<body>

<p>
Demony cron są użytecznymi programami, które uruchamiają zadania w określonym
przez nas czasie. Być może nie <e>potrzebujemy</e> ich instalować jednak mogą
one okazać się dosyć przydatne. Ponieważ przeprowadzamy instalację bez dostępu
do internetu, jedynym wyborem jaki w tym momencie mamy jest <c>vixie-cron</c>
lub całkowity brak demona cron.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aplikacja logująca</title>
<body>

<p>
Aplikacja logująca jest bezwzględnie potrzebna w systemie operacyjnym Linux.
Ponieważ jest to instalacja bez dostępu do sieci internet, jesteśmy ograniczeni
do aplikacji <c>syslog-ng</c> lub do całkowitego jej braku.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Program ładujący</title>
<subsection>
<body>

<p>
Zakładka ta pozwala nam na wybór programu ładującego oraz opcjonalne wpisanie
parametrów dla jądra uruchamianego podczas startu systemu.
</p>

<p>
Możemy wybrać dysk z którego będzie uruchamiany program ładujący, opcją <e>Boot
Drive</e>. W hierarchii Linuksa, pierwszy dysk IDE nazwany jest <c>hda</c>,
drugi <c>hdb</c> i tak dalej. Jeżeli posiadamy dysk SATA lub SCSI, będą one
nosić nazwę odpowiednio <c>sda</c>, <c>sdb</c> itd. Należy się upewnić, że
wybraliśmy odpowiedni dysk.
</p>
<!-- more bootloader inclusions needed about vga, etc. just don't include pure
CLI stuff, but only what can go on the extra kernel params line -->
<p>
Jeżeli musimy dodać dodatkowe parametry jądra takie jak na przykład video czy
VGA, wpisujemy je w pole "Extra kernel parameters".
</p>

<p>
W przypadku problemów z wykryciem naszego dysku przez BIOS z powodu jego dużej
wielkości, powinniśmy dodać opcję <c>hdx=stroke</c>. Jeżeli nasz dysk jest
dyskiem SCSI niezbędnym okaże się podanie parametru jądra <c>doscsi</c>.
</p>

<!-- do we need to cover all the stuff about lilo/grub and kernel parameter
lines and/or block devices here? -->

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Użytkownicy</title>
<subsection>
<title>Dodawanie użytkowników i grup</title>
<body>

<p>
Na samym początku należy ustawić hasło użytkownika root (administratora
systemu).
</p>

<p>
Wykonywanie zadań z przywilejami roota jest <e>niebezpieczne</e> i należy tego
unikać. Do codziennej pracy <e>należy</e> utworzyć konto zwykłego użytkownika,
któremu możemy zmienić hasło oraz dodać go do wybranych grup. Dodatkowo można
zmienić domyślne ustawienia katalogu domowego, powłoki, której będzie używał,
oraz ustawić pomocne komentarze.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Dodatkowe pakiety</title>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: instalacja dodatkowych pakietów</title>
<body>

<p>
LiveCD zawiera kilka prekompilowanych pakietów. Jeżeli chcemy je zainstalować,
należy zaznaczyć odpowiednie pola.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Uruchamianie usług na starcie</title>
<subsection>
<body>

<p>
Zakładka ta pozwoli nam wybrać usługi, które mają być uruchamiane przy starcie
systemu operacyjnego. Należy przeczytać wszystkie możliwe do wyboru usługi i
wybrać te potrzebne. Dla przykładu, jeśli zainstalowaliśmy <c>xorg-x11</c> i
chcemy na starcie systemu uruchamiać graficzne środowisko, powinniśmy wybrać z
listy usługę "xdm".
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Inne ustawienia</title>
<subsection>
<title>Kończenie konfiguracji</title>
<body>

<p>
W tym momencie będziemy mogli zmienić pozostałe ustawienia, włączając w to
układ klawiatury, środowisko graficzne, domyślny edytor tekstowy. Dodatkowo
należy dokonać wyboru czy zegar sprzętowy powinien być ustawiony jako UTC czy
czas lokalny.
</p>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Kończenie instalacji</title>
<subsection>
<body>

<p>
Na tym kończy się instalacja. Teraz możemy ponownie uruchomić komputer i
zalogować się do naszego nowego systemu Gentoo.
</p>

<p>
Gratulacje! Nasz system jest teraz w pełni gotowy. Aby dowiedzieć się więcej na
temat Gentoo należy zajrzeć do następnego rozdziału "<uri
link="?part=1&amp;chap=5">I co dalej?</uri>".
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-bootloader.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-bootloader.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-bootloader.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-hppa-bootloader.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-bootloader.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<sections>

<version>8.0</version>
<date>2007-05-07</date>

<section>
<title>Instalowanie PALO</title>
<body>

<p>
Bootloader dla platformy PA-RISC nazywa się PALO. Jego plik konfiguracyjny
możesz znaleźć w pliku <path>/etc/palo.conf</path>. Oto przykładowa
konfiguracja:
</p>

<pre caption = "Przykład /etc/palo.conf">
--commandline=2/<keyval id="kernel-name"/> root=/dev/sda4
--recoverykernel=/vmlinux.old
--init-partitioned=/dev/sda
</pre>

<p>
Pierwsza linia wskazuje PALO miejsce, gdzie znajduje się jądro oraz parametry
których używasz podczas startu.  Opcja <c>2/<keyval id="kernel-name"/></c>
mówi, że jądro o nazwie <c><keyval id="kernel-name"/></c> znajduje się na
drugiej partycji. Ścieżka do jądra jest względna w zależności od partycji,
a nie od głównego systemu plików.
</p>

<p>
Druga linia wskazuje na zapasowe jądro, które ma być użyte do odzyskiwania
systemu. Jeżeli to Twoja pierwsza instalacja i nie masz jeszcze zapasowego
jądra, możesz zakomentować tą linię. Trzecia linia wskazuje na dysk na którym
znajduje się PALO.
</p>

<p>
Kiedy skończysz konfigurację wpisz polecenie <c>palo</c>.
</p>

<pre caption="Aplikowanie konfiguracji PALO">
# <i>palo</i>
</pre>

<p>
Teraz jesteś gotowy na <uri link="#reboot">ponowne uruchomienie systemu</uri>.
</p>

</body>
</section>
<section id="reboot">
<title>Ponowne uruchomienie systemu</title>
<subsection>
<body>

<p>
Wyjdź z środowiska chroot i odmontuj wszystkie zamontowane partycje. Potem
wpisz to magiczne polecenie, na które tak długo czekałeś: <c>reboot</c>.
</p>

<pre caption="Wyjście z chroota, odmontowanie wszystkich zamontowanych partycji i ponowne uruchomienie">
# <i>exit</i>
cdimage ~# <i>cd</i>
cdimage ~# <i>umount /mnt/gentoo/boot /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo</i>
cdimage ~# <i>reboot</i>
</pre>

<p>
Nie zapomnij o wyjęciu LiveCD z napędu, bo zabootujesz system z płyty zamiast
swojego nowego Gentoo.
</p>

<p>
Po ponownym uruchomieniu komputera w celu dokończenia instalacji Gentoo przejdź
do rozdziału <uri link="?part=1&amp;chap=11">Finalizowanie instalacji
Gentoo</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-disk.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-hppa-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-disk.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<sections>

<version>8.1</version>
<date>2007-06-26</date>

<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>

<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa związane z dyskami.
Omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie
przeprowadzimy Cię przez proces podziału twardego dysku, abyś mógł jak najlepiej
wykorzystać dostępną przestrzeń.
</p>

<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
prawdopodobnie jest <path>/dev/hda</path>, reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. Jeśli posiadasz urządzenia SCSI lub SATA, pierwszym takim
dyskiem jest <path>/dev/sda</path>.
</p>

<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy
użytkownika mogą z nich korzystać nie martwiąc się czy napędy
są typu IDE, SCSI lub jeszcze innego. Przechowywane dane adresuje się
za jako ciąg 512-bajtowych bloków.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Partycje i plastry</title>
<body>

<p>
Teoretycznie możliwe jest przeznaczenie całego dysku na system,
zazwyczaj nie jest to jednak rozwiązanie zbyt praktyczne. Zamiast tego dzielimy
napęd na mniejsze i dużo łatwiejsze w zarządzaniu urządzenia blokowe.
W większości platform nazywane są one <e>partycjami</e>. Część architektur
korzystająca z podobnych technik nazywa je <e>plastrami</e>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu partycjonowania</title>
<subsection>
<title>Jak dużo i jak wielkich?</title>
<body>

<p>
Ilość partycji ściśle zależy od naszego środowiska. Na przykład jeśli
administrujemy systemem mającym wielu użytkowników prawdopodobnie uznamy za
stosowne oddzielenie <path>/home</path>, co poprawi bezpieczeństwo i uprości
proces tworzenia kopii zapasowych. Jeżeli docelowym zastosowaniem instalowanego
systemu jest serwer pocztowy to na osobnej partycji należy umieścić
<path>/var</path> gdzie przechowywane są listy. Dobry wybór systemu plików może
tu znacznie zwiększyć wydajność. Za to oddzielenie <path>/opt</path> jest
dobrym rozwiązaniem na serwerach gier, gdyż większość używanego oprogramowania
będzie instalowana właśnie tam. Powodami przyjęcia takiego rozwiązania są
również
bezpieczeństwo i łatwość tworzenia kopii zapasowych. Warto upewnić się, że
partycja <path>/usr</path> będzie wystarczająco duża ponieważ będą tam
znajdowały się nie tylko dane wszystkich aplikacji, ale również ważące 500 MB
drzewo Portage.
</p>

<p>
Jak widzisz, wiele zależy od oczekiwanego rezultatu. Wydzielenie partycji
lub woluminów ma wiele zalet:
</p>

<ul>
<li>
Masz możliwość dostosowania jak najwydajniejszego w danym zastosowaniu systemu
plików dla poszczególnych partycji lub woluminów.
</li>
<li>
Zapełnienie całego wolnego miejsca na partycji
przez wadliwie działające narzędzie nie ma
szkodliwego wpływu na całość systemu.
</li>
<li>
Jeśli to konieczne można skrócić czas kontroli systemów plików, gdyż można
jednocześnie dokonywać jej na kilku partycjach (ma to znaczenie zwłaszcza na
sprzęcie z wieloma dyskami).
</li>
<li>
Montując część partycji lub woluminów z opcjami read-only (tylko do odczytu),
nosuid (ignorowane są bity setuid), noexec (ignorowane są bity wykonywalności)
itd.
</li>
</ul>

<p>
Niestety zbyt rozbudowany podział niesie ze sobą spore niebezpieczeństwo:
źle zaplanowany zaowocuje pustkami na zbyt dużych
i ciasnotą na zbyt małych partycjach.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Partycjonowanie dysku za pomocą fdisk</title>
<body>

<p>
Do przeprowadzenia podziału użyjemy programu <c>fdisk</c>:
</p>

<pre caption="Uruchamianie fdisk">
# <i>fdisk /dev/sda</i>
</pre>

<p>
Maszyny HPPA używają standardowych tablicy partycji DOS. Aby utworzyć nową
tablicę partycji DOS użyj polecenia <c>o</c>.
</p>

<pre caption="Tworzenie tablicy partycji DOS">
# <i>fdisk /dev/sda</i>

Command (m for help): <i>o</i>
Building a new DOS disklabel.
</pre>

<p>
PALO (bootloader HPPA) wymaga do pracy osobnej partycji. Musisz na nią
przeznaczyć przynajmniej 16MB na początku dysku. Powinna być typu <e>f0</e>
(Linux/PA-RISC boot).
</p>

<impo>
Jeśli nie utworzysz tej partycji system przestanie Cię kochać i się nie
uruchomi. Ponadto jeśli masz dysk większy niż 2GB załóż tą partycję w jego
pierwszych 2GB. PALO nie odczyta kernela znajdującego się dalej niż na
pierwszych 2GB dysku.
</impo>

<pre caption="Prosty schemat partycjonowania">
# <i>cat /etc/fstab</i>
/dev/sda2    /boot   ext3    noauto,noatime   1 1
/dev/sda3    none    swap    sw          0 0
/dev/sda4    /       ext3    noatime        0 0

# <i>fdisk /dev/sda</i>

Command (m for help): <i>p</i>

Disk /dev/sda: 4294 MB, 4294816768 bytes
133 heads, 62 sectors/track, 1017 cylinders
Units = cylinders of 8246 * 512 = 4221952 bytes

   Device Boot      Start    End     Blocks   Id  System
/dev/sda1    1      8      32953   f0  Linux/PA-RISC boot
/dev/sda2    9     20      49476   83  Linux
/dev/sda3         21     70     206150   82  Linux swap
/dev/sda4         71   1017    3904481   83  Linux
</pre>

<p>
Kiedy Twoje partycje będą już gotowe, możesz
przejść do paragrafu <uri
link="#filesystems">Zakładanie systemów plików</uri>.
</p>

</body>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Tworzenie systemów plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Po utworzeniu partycji nadszedł czas na założenie na nich systemów plików.
Jeśli jest Ci obojętne jakie wybierzesz lub jesteś zadowolony z domyślnych
ustawień w podręczniku, przejdź do paragrafu <uri
link="#filesystems-apply">Zakładanie systemów plików na partycji</uri>.
W przeciwnym wypadku czytaj dalej aby dowiedzieć się więcej na ich temat.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy Plików?</title>
<body>

<p>
Na HPPA stabilnie powinny działać systemy plików ext2, ext3, XFS i reiserfs.
Pozsostałe występują w wersjach wyłącznie testowych.
</p>

<p>
<b>ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików,
którego główną wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, iż jego
regularne kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją
nowoczesne systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to
właśnie te polecamy naszym użytkownikom. Księgowanie zapobiega długotrwałym
kontrolom podczas uruchamiania systemu oraz ewentualnym błędom spójności
danych.
</p>

<p>
<b>ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
rdered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. W skrócie, ext3 to bardzo dobry i niezawodny system plików.
</p>

<p>
<b>ReiserFS</b> to system plików oparty na drzewie B+, oferujący
dużą wydajność. Przy wielu małych plikach (poniżej 4k) może
być szybszy od ext3 nawet piętnastokrotnie. ReiserFS jest
wysoce skalowalny i posiada księgowanie, a począwszy od jądra 2.4.18,
charakteryzuje go niezawodność i użyteczność zarówno na partycjach ogólnego
przeznaczenia jak i w ekstremalnych przypadkach, takich jak ogromne
partycje, operacje na wielu bardzo małych lub bardzo dużych plikach czy też
operacje na katalogach zawierających dziesiątki tysięcy plików.
</p>

<p>
<b>XFS</b> to system plików z księgowaniem, w pełni wspierany
w Gentoo Linux przez jądro xfs-sources. Jest bardzo funkcjonalny i
zoptymalizowany do skalowalności. Zalecamy go wyłącznie do systemów z
nowoczesnymi dyskami SCSI i/lub ciągłego zapisu danych z nieprzerwanym dostępem
zasilania. Ponieważ XFS przechowuje dużo danych w pamięci RAM, źle
zaprojektowane programy (te nie zachowujące odpowiednich środków ostrożności
podczas zapisywania plików na dysk, których niestety jest sporo) mogą
doprowadzić w razie padu systemu do utraty danych.
</p>

<p>
<b>JFS</b> to bardzo wydajny system plików IBM'a wyposażony w księgowanie.
Jest dość nowy i jest jeszcze za wcześnie by oceniać jego stabilność.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Zakładanie systemu plików na partycji</title>
<body>

<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików powinieneś
skorzystać z odpowiednich narzędzi:
</p>

<table>
<tr>
  <th>System plików</th>
  <th>Program do zakładania</th>
</tr>
<tr>
  <ti>ext2</ti>
  <ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
  <ti>ext3</ti>
  <ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
<tr>
  <ti>reiserfs</ti>
  <ti><c>mkreiserfs</c></ti>
</tr>
<tr>
  <ti>xfs</ti>
  <ti><c>mkfs.xfs</c></ti>
</tr>
<tr>
  <ti>jfs</ti>
  <ti><c>mkfs.jfs</c></ti>
</tr>
</table>

<p>
Na przykład, aby założyć ext2 na partycji boot (w naszym przypadku
<path>/dev/sda2</path>) oraz ext2 na partycji root (w naszym przypadku
<path>/dev/sda4</path>) powinieneś wykonać następujące polecenia:
</p>

<pre caption="Zakładanie systemu plików na partycji">
# <i>mke2fs /dev/sda2</i>
# <i>mke2fs /dev/sda4</i>
</pre>

<p>
Teraz stwórz systemy plików na swoich partycjach.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aktywacja partycji wymiany</title>
<body>

<p>
Aby utworzyć partycję wymiany skorzystaj z programu <c>mkswap</c>.
</p>

<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
# <i>mkswap /dev/hda2</i>
</pre>

<p>
Do aktywowania partycji wymiany użyj programu <c>swapon</c>:
</p>

<pre caption="Aktywacja partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/sda3</i>
</pre>

<p>
Teraz za pomocą powyższych poleceń należy stworzyć i aktywować partycję
wymiany.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<subsection>
<body>

<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu na nich systemów plików nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>. Nie zapomnij o utworzeniu
odpowiednich katalogów dla montowanych partycji. W przykładzie zamontujemy
partycje boot i root:
</p>

<pre caption="Montowanie partycji">
# <i>mount /dev/sda4 /mnt/gentoo</i>
# <i>mkdir /mnt/gentoo/boot</i>
# <i>mount /dev/sda2 /mnt/gentoo/boot</i>
</pre>

<note>
Jeżeli chcesz przenieść <path>/tmp</path> na oddzielną partycję,
nie zapomnij po zamontowaniu odpowiednio poprawić praw dostępu: <c>chmod
1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to również <path>/var/tmp</path>.
</note>

<p>
Konieczne będzie także podmontowanie systemu plików proc (wirtualnego interfejsu
jądra) w katalogu <path>/proc</path>, najpierw jednak musimy umieścić kilka
plików na partycjach.
</p>

<p>
Kolejny rozdział to <uri link="?part=1&amp;chap=5">Wypakowywanie plików
instalacyjnych</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-kernel.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-hppa-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-kernel.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<sections>

<version>8.4</version>
<date>2008-01-12</date>

<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>

<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>

<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>

</body>
</section>
<section>
<title>Instalacja źródeł</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>

<p>
Sercem każdej dystrybucji jest jądro Linux. Stanowi ono interfejs pomiędzy
programami i sprzętem. Gentoo dostarcza użytkownikom
różne źródła kerneli. Pełna lista wraz z opisami znajduje się w
<uri link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">Przewodniku jąder Gentoo</uri>.
</p>

<p>
Dla architektury HPPA w portage znajduje się <c>hppa-sources</c>. Domyślnie
bazują one na kernelu serii 2.6.
</p>

<pre caption="Instalowanie źródeł jądra">
# <i>emerge hppa-sources</i>
</pre>

<p>
W katalogu <path>/usr/src</path> powinieneś mieć mniej więcej taki symlink, o
nazwie <path>linux</path>, wskazujący na źródła Twojego aktualnego kernela.
tym wypadku wskazuje na źródła <c>hppa-sources-<keyval
id="kernel-version"/></c>. W komputerze użytkownika może być to inna wersja,
dlatego należy mieć to na uwadze.
</p>

<pre caption="Podgląd symlinka do źródeł kernela">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx    1 root     root           12 Oct 13 11:04 /usr/src/linux -&gt; linux-<keyval id="kernel-version"/>
</pre>

<p>
Pora na skonfigurowanie i skompilowanie źródeł jądra. Możesz użyć do tego
programu <c>genkernel</c>, który zbuduje uniwersalne jądro, takie jak np.  to
używane przez płyty instalacyjne. Możesz też przeprowadzić cały proces ręcznie i
lepiej dostosować kernel do swoich potrzeb. Zaczniemy od omówienia tej drugiej,
znacznie lepszej metody.
</p>

<p>
Jeśli zdecydowałeś się na ręczną konfigurację kernela przejdź do paragrafu <uri
link="#manual">Domyślnie: Ręczna konfiguracja</uri>. Jeżeli natomiast
zdecydowałeś się
złożyć swoją przyszłą w ręce programu <c>genkernel</c> powinieneś przeczytać
<uri link="#genkernel">Alternatywnie: Genkernel</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="manual">
<title>Domyślnie: Ręczna konfiguracja</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Ręczna konfiguracja kernela jest często postrzegana jako najtrudniejsza czynność
jaką użytkownicy Linuksa muszą wykonywać. Nie jest to prawdą, po skompilowaniu
kilku kerneli zapomnicie, że kiedykolwiek uważaliście to za trudne zadanie.
</p>

<p>
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że należy dobrze znać swój komputer, aby móc
prawidłowo skonfigurować jądro. Informacje o sterownikach, które należy
włączyć do jądra można uzyskać dzięki poleceniu <c>lsmod</c>, które pokaże
listę modułów jakie załadował system płyty instalacyjnej.
</p>

<p>
Kiedy już zbierzemy wszystkie informacje przechodzimy do katalogu ze
źródłami i wpisujemy polecenie <c>make menuconfig</c>. Uruchomi się menu
konfiguracyjne oparte na ncurses.
</p>

<pre caption="Uruchamianie menuconfig">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
# <i>make menuconfig</i>
</pre>

<p>
Zobaczymy okienko z listą sekcji, na które podzielono cały proces konfiguracji.
Zaczniemy od omówienia opcji, które musisz aktywować, aby zapewnić prawidłowe
działanie Gentoo.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaznaczanie wymaganych ustawień</title>
<body>

<p>
Po pierwsze włącz możliwość korzystania z rozwojowych i eksperymentalnych
fragmentów kodu jądra. Jeśli tego nie zrobisz to nawet nie zobaczysz kilku
bardzo ważnych opcji.
</p>

<pre caption="Wybieranie opcji experimental code/drivers">
General setup ---&gt;
  [*] Prompt for development and/or incomplete code/drivers
</pre>

<p>
Następnie przejdź do <c>File Systems</c> i wybierz wsparcie dla systemów plików,
których zamierzasz używać. Jeśli tego zaniedbasz Gentoo nie będzie w stanie
zamontować partycji, a czasem nawet się nie uruchomi. Pamiętaj również, aby
włączać te sterowniki na stałe do jądra, broń Boże nie kompiluj ich jako
modułów. Przy okazji zaznacz też <c>Virtual memory</c> i <c>/proc file
system</c>.
</p>

<pre caption="Wybór potrzebnych systemów plików">
File systems ---&gt;
  Pseudo Filesystems ---&gt;
    [*] /proc file system support
    [*] Virtual memory file system support (former shm fs)

<comment>(Wybierz jedną lub kilka z tych opcji zależnie od używanych systemów
plików.)</comment>
  &lt;*&gt; Reiserfs support
  &lt;*&gt; Ext3 journalling file system support
  &lt;*&gt; JFS filesystem support
  &lt;*&gt; Second extended fs support
  &lt;*&gt; XFS filesystem support
</pre>

<p>
Jeśli używasz PPPoE do łączenia się z Internetem lub gdy używasz modemu dial-up
będziesz musiał włączyć następujące opcje:
</p>

<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE">
Device Drivers ---&gt;
  Networking support ---&gt;
    &lt;*&gt; PPP (point-to-point protocol) support
    &lt;*&gt;   PPP support for async serial ports
    &lt;*&gt;   PPP support for sync tty ports
</pre>

<p>
Obie opcje dotyczące kompresji nie są wprawdzie wymagane, ale również nie
zaszkodzą naszemu systemowi, podobnie zresztą jak opcja <c>PPP over
Ethernet</c>, która jest przydatna tylko gdy skonfigurujesz <c>ppp</c> do
pracy w trybie jądra PPPoE.
</p>

<p>
Nie zapomnij wkompilować sterownika dla swojej karty sieciowej.
</p>

<p>
Jeśli masz myszkę lub klawiaturę HIL nie zapomnij wkompilować dla nich wsparcia.
</p>

<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla klawiatury HIL">
Input device support ---&gt;
  [*] Keyboards
  [*]   HP HIL keyboard support
  [*] Event interface support
</pre>

<p>
Posiadacze myszek działających na porcie HIL potrzebują także podstawowej
obsługi:
</p>

<pre caption="Podstawowa obsługa HIL">
HIL support ---&gt;
  [*] HIL Keyboard (basic) support
</pre>

<p>
Jeśli konieczna jest <e>pełna</e> obsługa HIL, należy wkompilować:
</p>

<pre caption="Pełna obsługa HIL">
HIL support ---&gt;
  [*] HP System Device Controller i8042 Support
  [*] HIL MLC Support
  [*] HIL Keyboard (full) support
  [*] HIL Mouse &amp; Pointer support
</pre>

<p>
Załącz też wsparcie dla sterownika grafiki:
</p>

<pre caption="Wsparcie dla sterownika grafiki">
Graphics support ---&gt;
  [*] Support for frame buffer devices
      [*] HP STI frame buffer device support
  Console display driver support ---&gt;
      [*] STI text console
</pre>

<p>
Kiedy skończysz konfigurować swój kernel przejdź do paragrafu
<uri link="#compiling">Kompilacja i instalacja</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilacja i instalacja</title>
<body>

<impo>
Jeżeli chcemy skompilować 64-bitowe jądro najpierw musimy zainstalować
<c>kgcc64</c>. Jednak działanie takie nie jest zalecane. Jądra tego typu
powinniśmy używać w przypadku posiadania więcej niż 4GB pamięci RAM lub jeśli
nasz serwer wymaga tego do poprawnego działania, na przykład A500.
</impo>

<p>
Po skonfigurowaniu kernela przyszła pora na jego skompilowanie i
instalację. Opuść program konfiguracyjny i rozpocznij proces kompilacji:
</p>

<pre caption="Kompilowanie kernela">
# <i>make &amp;&amp; make modules_install</i>
</pre>

<p>
Kiedy jądro skończy się kompilować kopiujemy jego obraz do katalogu
<path>/boot</path>. W nowszych kernelach obraz nazywa się
<path>vmlinux</path> zamiast <path>vmlinux.gz</path>. Należy o tym pamiętać w
czasie gdy będziemy kopiować kernel.
</p>

<pre caption="Instalowanie kernela">
# <i>cp vmlinux /boot/&lt;kernel-version&gt;</i>
</pre>

<p>
Kiedy skończysz przejdź do paragrafu <uri link="#kernel_modules">Instalacja
osobnych modułów jądra</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="genkernel">
<title>Alternatywnie: Użycie genkernel</title>
<body>

<p>
Paragraf jest przeznaczony dla użytkowników, którzy zdecydowali się użyć
programu <c>genkernel</c> do skonfigurowania jądra.
</p>

<p>
Po zainstalowaniu źródeł wypada je skonfigurować. Zrobimy to automatycznie przy
pomocy programu <c>genkernel</c>. <c>genkernel</c> robi to dokładnie w ten sam
sposób w jaki jest konfigurowany kernel na płycie instalacyjnej. Oznacza to, że
kiedy użyjesz <c>genkernel</c> do budowy jądra Twój system będzie musiał
wykrywać dostępny sprzęt przy każdym uruchomieniu komputera, tak jak na płycie
instalacyjnej. Ponieważ genkernel nie wymaga od użytkownika żadnych ręcznych
poprawek w konfiguracji jest doskonałym rozwiązaniem dla tych wszystkich, którzy
nie są najmocniejsi w samodzielnym kompilowaniu jądra.
</p>

<p>
Zanim jednak zdradzimy jak używa się tego cudownego programu musimy wytłumaczyć
jak go zainstalować:
</p>

<pre caption="Emergowanie genkernela">
# <i>emerge genkernel</i>
</pre>

<p>
Źródła skompilujemy przy użyciu polecenia <c>genkernel all</c>. Kompilacja
zajmie całe wieki, ponieważ <c>genkernel</c> tworzy uniwersalne jądro,
zawierające wsparcie dla niemal całego dostępnego sprzętu.
</p>

<p>
Jeśli na partycji boot założyłeś system plików inny niż ext2 i ext3 będziesz
musiał dodatkowo wprowadzić kilka ręcznych poprawek do konfiguracji genkernela.
Dokonuje się tego wydając najpierw polecenie <c>genkernel --menuconfig all</c>,
a następnie dopisując wsparcie dla sterowników <e>w</e> kernelu (na stałe, nie
jako moduły).
</p>

<pre caption="Uruchamianie genkernela">
# <i>genkernel all</i>
</pre>

<p>
W toku tego procesu powstanie właściwy plik jądra, zwany dalej obrazem,
ogromna rzesza modułów oraz plik initrd. Nazwy plików kernela i initrd będą
potrzebne przy konfiguracji bootloadera do prawidłowego wypełnienia jego pliku
konfiguracyjnego, więc warto je sobie zapisać. Przy następnym uruchomieniu
komputera zostanie najpierw wykonany plik initrd, który wykryje cały dostępny
sprzęt i wczyta odpowiednie moduły, a następnie uruchomi się właściwy system.
</p>

<pre caption="Sprawdzanie nazwy utworzonych obrazów kernela i initrd">
# <i>ls /boot/kernel* /boot/initramfs*</i>
</pre>

</body>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Konfigurowanie modułów jądra</title>
<subsection>
<title>Konfigurowanie modułów</title>
<body>

<p>
Lista modułów, które chcesz aby były automatycznie ładowane przy starcie systemu
powinna znajdować się w pliku <path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</path>.
Czasem jeśli chcesz możesz dodać kilka opcji dla modułów.
</p>

<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych użyjemy komendy <c>find</c>. Należy
zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>

<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/&lt;wersja&gt;/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>

<p>
Na przykład aby automatycznie ładować do pamięci moduł <c>3c59x.o</c> wyedytuj
plik <path>kernel-2.6</path> i wprowadź do niego
nazwę tego modułu.
</p>

<pre caption="Edycja /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>

<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>

<p>
Następnie należy przejść do rozdziału <uri
link="?part=1&amp;chap=8">Konfiguracja systemu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-medium.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-hppa-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-hppa-medium.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<sections>

<version>8.2</version>
<date>2007-06-29</date>

<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Zanim zaczniemy musimy poznać wymagania sprzętowe jakie powinien spełniać
komputer, aby można było na nim zainstalować Gentoo.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>

<p>
Lista obsługiwanego sprzętu znajduje się na stronie <uri
link="http://www.pateam.org/list.html">PA Team</uri>. Dodatkowe informacje
można znaleźć w <uri link="http://hwdb.parisc-linux.org">Parisc-Linux Hardware
Database</uri>. Jeszcze więcej informacji znajduje się na stronach <uri
link="http://hwdb.parisc-linux.org">Parisc-Linux Hardware Database</uri> i w
<uri link="http://www.openpa.net/cpu.html">liście procesorów</uri> na stronie
<uri link="http://www.openpa.net">www.openpa.net</uri>.
</p>

<p>
Z powyższych stron należy wyciągnąć dane na temat używanej wersji PA-RISC,
sprawdzając czy jest to 1.1 czy 2.0. Informacja ta będzie niezbędna w dalszych
etapach instalacji.
</p>

<table>
<tr>
  <th>Pamięć</th>
  <ti>64 MB</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Wolne miejsce na dysku</th>
  <ti>1.5 GB (bez miejsca potrzebnego na partycję wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Miejsce na partycję wymiany</th>
  <ti>Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>

</body>
</subsection>
</section>

<!-- Część wspólna dla wszystkich architektur. -->
<!-- START -->
<section>
<title>Płyta instalacji uniwersalnej</title>
<subsection>
<title>Wstęp</title>
<body>

<p>
Gentoo można zainstalować przy pomocy archiwum o nazwie <e>stage3</e>, który
zawiera spakowany podstawowy system Gentoo, za pomocą którego można
skonfigurować w pełni funkcjonalne środowisko.
</p>

<p>
Instalacja z użyciem plików stage1 i stage2 jest opisana w <uri
link="/doc/pl/faq.xml#stage12">Gentoo FAQ</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Płyta instalacji uniwersalnej</title>
<body>

<p>
Płyta instalacyjna zawiera działające środowisko Gentoo Linux, które można
uruchomić nie posiadając żadnej instalacji na dysku. Podczas uruchamiania
systemu płyty wykrywany jest sprzęt i odpowiednie dla niego sterowniki są
ładowanie do pamięci. Płyty instalacyjne są tworzone przez deweloperów Gentoo.
</p>

<p>
Obecnie dostępne są następujące płyty instalacyjne:
</p>

<ul>
  <li>
    "Gentoo Universal Installation CD" - zawiera wszystko co potrzeba
    do instalacji Gentoo. Dostarcza ona pliki "stage" dla najpopularniejszych
    architektur, kod źródłowy różnych aplikacji oraz instrukcje instalacji dla
    naszej architektury
  </li>
  <li>
    "Gentoo Minimal Installation CD" - zawiera tylko minimalne
    środowisko, które pozwala na załadowanie systemu oraz konfigurację sieci,
    aby móc połączyć się z Internetem. Nie zawiera żadnych dodatkowych plików i
    nie może być użyta podczas instalacji opartej na tym dokumencie.
  </li>
</ul>

</body>
</subsection>
</section>
<!-- STOP -->

<section>
<title>Pobieranie, nagrywanie i uruchamianie płyt instalacyjnych Gentoo</title>
<subsection>
<title>Pobieranie i nagrywanie płyt instalacyjnych</title>
<body>

<p>
Obrazy uniwersalnych płyt instalacyjnych znajdują się na naszych <uri
link="/main/en/mirrors.xml">serwerach lustrzanych</uri> w katalogu
<path><keyval id="release-dir"/>installcd</path>.
</p>

<p>
Wewnątrz tego katalogu znajduje się zbiór plików ISO. Są to pełne i gotowe do
nagrania obrazy płyt CD.
</p>

<p>
Aby zweryfikować poprawność pobranych plików ISO można:
</p>

<ul>
 <li>
  Porównać ich sumy MD5 z tymi znajdującymi się na naszym serwerze lustrzanym,
  np. za pomocą programu <c>md5sum</c> dla Linuksa lub jego <uri
  link="http://www.etree.org/md5com.html">odpowiednika</uri> dla Windows.
 </li>
 <li>
   Można też zweryfikować podpis pgp plików. Przedtem jednak należy pobrać
   klucz, którego używamy do ich podpisywania (17072058).
 </li>
</ul>

<p>
W tym celu najpierw pobieramy plik sygnatury, a następnie pozyskujemy klucz
publiczny:
</p>

<pre caption="Pozyskiwanie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver subkeys.pgp.net --recv-keys 17072058</i>
</pre>

<p>
Następnie weryfikujemy sygnaturę.
</p>

<pre caption="Weryfikowanie sygnatury plików">
$ <i>gpg --verify &lt;plik sygnatury&gt; &lt;plik iso&gt;</i>
</pre>

<p>
Pobrane pliki ISO należy nagrywać w trybie RAW. To jak się go włącza zależy od
programu, którego używamy. Wa Podręczniku opiszemy nagrywanie za pomocą
programów <c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji można znaleźć w
dokumencie <uri link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>

<ul>
  <li>
    Jeśli chodzi o cdrecord to wystarczy wpisać polecenie <c>cdrecord
    dev=/dev/hdc &lt;pobrany plik iso&gt;</c>. Zamiast <path>/dev/hdc</path>
    należy podać odpowiednią ścieżką do urządzenia CD-RW.
  </li>
  <li>
    W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) &gt; <c>Burn CD Image</c>
    (Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
    Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
  </li>
</ul>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie uniwersalnej płyty instalacyjnej</title>
<body>

<note>
Większość problemów jakie mogą wystąpić w czasie uruchamiania płyty
instalacyjnej omówiono w <uri
link="http://www.tldp.org/HOWTO/PA-RISC-Linux-Boot-HOWTO/index.html">
PA-RISC Linux Boot HOWTO</uri>.
</note>

<p>
W czasie uruchamiania komputera HPPA powinny pojawić się następujące informacje:
</p>

<pre caption="Informacje uruchomieniowe HPPA">
Searching for Potential Boot Devices.
To terminate search, press and hold the ESCAPE key.
</pre>

<p>
Po pojawieniu się tej wiadomości należy nacisnąć i przytrzymać klawisz ESC. Może
to zająć chwilę, nie warto się niecierpliwić. Domyślnie wystarczy wpisać z
konsoli BOOT_ADMIN. Jeśli pojawi się menu wybieramy z niego opcję <c>Enter Boot
Administration mode</c> i wchodzimy do konsoli BOOT_ADMIN. Powinien pojawić się
znak zachęty '&gt;'.
</p>

<p>
Następnie wkładamy płytę do napędu. Jeśli nie jest znane ID SCSCI napędu CD-ROM
to PA-RISC może je znaleźć - dzięki poleceniu <c>search</c>.
</p>

<pre caption="Znajdowanie SCSI ID">
&gt; <i>search</i>
Searching for Devices with Bootable Media.
To terminate search, please press and hold the ESCAPE key.
</pre>

<p>
PA-RISC wyświetli wszystkie możliwości uruchomienia. Oto przykładowa lista:
</p>

<pre caption="Dostępne media instalacyjne">
Device Selection      Device Path             Device Type and Utilities
---------------------------------------------------------------------------

P0                    scsi.5.0                TOSHIBA CD-ROM XM-3301TA
                                                  IPL
P1                    scsi.2.0                COMPAQ ST32550N
                                                  IPL
P2                    lan.0010a7-06d1b6.3.6   server
                                                  IPL
</pre>

<p>
Do uruchomienia napędu CD-ROM wystarczy towarzysząca mu nazwa urządzenia -
"Device path". Na przykład by uruchomić system z napędu TOSHIBA z powyższego
przykładu należy wpisać:
</p>

<pre caption="Uruchamianie z CD-ROM-a">
&gt; <i>boot scsi.5.0 ipl</i>

Trying scsi.5.0
</pre>

<p>
Słowo kluczowe <c>ipl</c> (Initial Program Loader) mówi palo (programowi
ładującemu PA-RISC) by wszedł w tryb interaktywny. Pozwoli to na przykład na
zmianę parametrów uruchomieniowych jądra.
</p>

<p>
Po udanym uruchomieniu komputera palo przejdzie w tryb interaktywny:
</p>

<pre caption="Tryb interaktywny PALO">
Boot path initialized.
Attempting to load IPL.


Hard booted.
palo ipl 1.2 root@×××××.da-kot Tue Apr  8 12:43:07 CEST 2003

Boot image contains:
    0/vmlinux32 4028015 bytes @ 0x1520000
    0/ramdisk 834748 bytes @ 0xf800
Current command line:
0/vmlinux initrd=initrd.gz TERM=linux console=tty root=/dev/ram0 init=/linuxrc
  0: 0/vmlinux
  1: initrd=initrd.gz
  2: TERM=linux
  3: console=tty
  4: root=/dev/ram0
  5: init=/linuxrc

Edit which field?
(or 'b' to boot with this command line)?
</pre>

<p>
Parametry te powinny być odpowiednie w większości przypadków.
</p>

<p>
Jeśli potrzebne są dodatkowe możliwości należy dodać odpowiednie słowa kluczowe
na koniec linii poleceń. Aby dodać słowo kluczowe należy wyedytować ostatnie
pole, dodać tam spację i wpisać odpowiednią wartość z klawiatury. Jedynym
obecnie zaimplementowanym parametrem jest <c>cdcache</c> umożliwiający
odmontowanie płyty instalacyjnej wczytaniu jej zawartości do pamięci RAM.
</p>

<pre caption="Dodawanie parametru cdcache">
(or 'b' to boot with this command line)? <i>5</i>
init=/linuxrc <i>cdcache</i>
</pre>

<p>
Po wybraniu parametrów uruchamiamy jądro:
</p>

<pre caption="Uruchamianie jądra">
(or 'b' to boot with this command line)? <i>b</i>
</pre>

<p>
Powinien się pojawiać znak zachęty ("#") roota. Aktywną konsolę zmienia się
kombinacjami klawiszy Alt-F2, Alt-F3 i Alt-F4. Powrót do pierwszej umożliwia
wciśnięcie Alt-F1.
</p>

<p>
Możemy teraz przystąpić do <uri link="#hardware">konfigurowania dodatkowego
sprzętu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Konfigurowanie dodatkowego sprzętu</title>
<body>

<p>
W czasie uruchamiania system spróbuje wykryć sprzęt i załadować
odpowiednie sterowniki. Zazwyczaj czyni to prawidłowo, ale czasami mogą zdarzyć
się problemy i nie wszystkie moduły zostaną aktywowane. Gdy zawiedzie skanowanie
PCI musimy ręcznie załadować odpowiednie moduły.
</p>

<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>tulip</c> (obsługujący
szereg różnych urządzeń sieciowych:
</p>

<pre caption="Ładowanie modułów jądra">
# <i>modprobe tulip</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection id="useraccounts">
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>

<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z <c>irssi</c> nie uruchomionego z przywilejami roota
musimy stworzyć dodatkowe konta.
</p>

<p>
Najpierw jednak należy zmienić hasło roota. Dokonuje się tego przy pomocy
polecenia <c>passwd</c>:
</p>

<pre caption="Zmiana hasła roota">
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy nowe hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy nowe hasło)</comment>
</pre>

<p>
Aby stworzyć konto użytkownika musimy najpierw podać jego parametry, a
następnie ustawić hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz
<c>passwd</c>. W przykładzie stworzymy użytkownika o nazwie &quot;rane&quot;.
</p>

<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd rane</i>
# <i>passwd rane</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>


<p>
Aby przełączyć się z konta roota na nowo utworzone konto użytkownika korzystamy
z polecenia <c>su</c>:
</p>

<pre caption="Przełączanie użytkownika">
# <i>su - rane</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Dostęp do dokumentacji podczas instalowania Gentoo</title>
<body>

<p>
Jeśli zamierzamy podczas instalacji korzystać z Podręcznika Gentoo (obojętnie
czy nagranego na CD czy znajdującego się w Internecie) powinniśmy dodać do tych
celów konto zwykłego użytkownika, tak jak opisaliśmy to przed chwilą, a
następnie przejść przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F2</c> na nowy terminal
i tam się zalogować.
</p>

<p>
Do przeglądania dokumentacji nagranej na CD służy program <c>links</c>:
</p>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD">
# <i>links /mnt/cdrom/docs/handbook/html/index.html</i>
</pre>

<p>
Najnowszą i najlepszą dostępną wersją Podręcznika Gentoo jest ta znajdująca się
na naszej stronie internetowej. Polecamy korzystanie właśnie z tej wersji.
Podobnie jak w przypadku dokumentacji nagranej na CD można użyć do tego programu
<c>links</c>, pod warunkiem oczywiście, że mamy już skonfigurowane i działające
połączenie z Internetem.
</p>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie">
# <i>links http://www.gentoo.org/doc/pl/handbook/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>

<p>
Na pierwszy terminal powracamy przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F1</c>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Uruchamianie demona SSH</title>
<body>

<p>
Aby umożliwić innym osobom dostęp do naszego komputera podczas instalacji
(by mogły nam pomóc w konfigurowaniu Gentoo. lub nawet przeprowadzić cały
proces za nas) musimy dodać im odpowiednie konta użytkowników lub nawet podać
hasło roota (nie należy tego robić jeśli nie jest to osoba, której ufa
się <e>całkowicie</e>).
</p>

<p>
Demona SSH uruchamia się następującym poleceniem:
</p>

<pre caption="Uruchamianie demona SSH">
# <i>/etc/init.d/sshd start</i>
</pre>

<p>
Korzystanie z sshd jest możliwe tylko wtedy, gdy komputer jest połączony z
Internetem. Połączenie nawiążemy dzięki wskazówkom spisany, w
rozdziale zatytułowanym <uri link="?part=1&amp;chap=3">konfiguracja
sieci</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-network.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-network.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-network.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-network.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-network.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.0</version>
<date>2007-05-07</date>

<section>
<title>Czy potrzebujemy dostępu do sieci?</title>
<subsection>
<title>Kto nie potrzebuje dostępu do internetu?</title>
<body>

<p>
Generalnie nie jest potrzebny dostęp do internetu, jeśli instalujemy Gentoo przy
użyciu uniwersalnej płyty instalacyjnej lub LiveCD. Istnieją jednak sytuacje, w
który dostęp do sieci może być niezbędny:
</p>

<ul>
  <li>
    Pliki stage3 dostarczone na płycie nie odpowiadają naszej architekturze i
    konieczne jest pobranie poprawnego pliku.
  </li>
  <li>
    Plik stage 3 generowany przez LiveCD nie odpowiada naszej architekturze i
    koniecznie jest pobranie poprawnego pliku.
  </li>
  <li>
    Musimy zainstalować specyficzny program do łączenia się z internetem, który
    nie jest dostępny na uniwersalnej płycie instalacyjnej lub na LiveCD, a
    posiada wsparcie na naszej płycie (przykładowo można połączyć się z siecią
    przy użyciu tej płyty, jednak nie ma na niej potrzebnych źródeł).
  </li>
  <li>
    Potrzebujemy dodatkowego wsparcia w czasie instalacji systemu (z użyciem
    SSH czy też poprzez rozmowy na kanałach IRC).
  </li>
</ul>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Czy potrzebujemy dostępu do sieci?</title>
<body>

<p>
W przypadku gdy używamy uniwersalnej płyty instalacyjnej sprawdźmy czy na
płycie znajduje się odpowiedni dla naszej architektury plik stage3. Wszystkie
pliki stage znajdują się w katalogu <path>/mnt/cdrom/stages</path>. Jeśli żaden
plik nie odpowiada naszemu sprzętowi, możemy użyć innego przeznaczonego dla
architektury kompatybilnej z naszą.
</p>

<p>
Plik stage 3 generowany przez instalator znajdujący się na LiveCD optymalizowany
jest dla komputerów i686 lub lepszy. Posiada on również wsparcie dla NPTL. Plik
stage 3 budowany przez instalator znajdujący się na LiveCD, przeznaczonych dla
architektury amd64, posiada generalne wsparcie tej architektury oraz podobnie
jak w poprzednim przypadku posiada wsparcie dla NPTL.
</p>

<p>
Jeśli nie znajdziemy pliku stage3, który moglibyśmy wykorzystać, konieczne
będzie połączenie z internetem, w celu jego pobrania.
</p>

<p>
Podsumowując, jeśli nie potrzebujemy połaczenia z internetem, możemy pominąć
pozostałą cześć tego dokumentu i przejść bezpośrednio do rozdziału <uri
link="?part=1&amp;chap=4">Przygotowywanie dysków</uri>. W innym przypadku
kontynuujemy lekturę tego rozdziału.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Automatyczne wykrywanie sieci</title>
<subsection>
<title>Może po prostu to już działa?</title>
<body>

<p>
Jeżeli komputer jest podłączony do sieci Ethernet z serwerem, DHCP jest bardzo
prawdopodobne, że połączenie zostało skonfigurowane automatycznie.  Dzięki temu
od razu można skorzystać z wielu narzędzi sieciowych dostępnych na płycie
instalacyjnej, takich jak <c>ssh</c>, <c>scp</c>, <c>ping</c>, <c>irssi</c>,
<c>wget</c> czy <c>links</c>.
</p>

<p>
Jeśli sieć jest skonfigurowana prawidłowo to polecenie <c>/sbin/ifconfig</c>
powinno wyświetlić oprócz lo także inne urządzenia, na przykład eth0:
</p>

<pre caption="Wynik /sbin/ifconfig przy poprawnej konfiguracji sieci">
# <i>/sbin/ifconfig</i>
<comment>(...)</comment>
eth0      Link encap:Ethernet  HWaddr 00:50:BA:8F:61:7A
          inet addr:192.168.0.2  Bcast:192.168.0.255  Mask:255.255.255.0
          inet6 addr: fe80::50:ba8f:617a/10 Scope:Link
          UP BROADCAST RUNNING MULTICAST  MTU:1500  Metric:1
          RX packets:1498792 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0
          TX packets:1284980 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0
          collisions:1984 txqueuelen:100
          RX bytes:485691215 (463.1 Mb)  TX bytes:123951388 (118.2 Mb)
          Interrupt:11 Base address:0xe800
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Konfigurowanie proxy</title>
<body>

<p>
Jeśli korzystamy z proxy, musimy skonfigurować je w czasie instalacji.  Jest to
bardzo proste, wystarczy zdefiniować odpowiednią zmienną, zawierającą z
informacje o serwerze proxy.
</p>

<p>
W większości przypadków można zdefiniować tę zmienną przy pomocy jego domeny.
Pokażemy to na przykładzie serwera <e>proxy.gentoo.org</e> i portu 8080.
</p>

<pre caption="Definiowanie serwerów proxy">
<comment>(Jeśli proxy filtruje HTTP)</comment>
# <i>export http_proxy="http://proxy.gentoo.org:8080"</i>
<comment>(Jeśli proxy filtruje FTP)</comment>
# <i>export ftp_proxy="ftp://proxy.gentoo.org:8080"</i>
<comment>(Jeśli proxy filtruje RSYNC)</comment>
# <i>export RSYNC_PROXY="rsync://proxy.gentoo.org:8080"</i>
</pre>

<p>
Jeżeli proxy wymaga podania hasła i nazwy użytkownika, należy użyć następującej
składni:
</p>

<pre caption="Dodawanie nazwy i hasła użytkownika do zmiennej">
http://<i>username</i>:<i>password</i>@proxy.gentoo.org:8080
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Testowanie sieci</title>
<body>

<p>
Jeśli chcemy się upewnić, że pakiety dochodzą do celu, możemy spróbować
pingowania któregoś z serwerów DNS (z pliku <path>/etc/resolv.conf</path>) lub
dowolnie wybranej strony WWW.
</p>

<pre caption="Testowanie sieci">
# <i>ping -c 3 www.gentoo.org</i>
</pre>

<p>
Działa? Jeśli tak, można pominąć resztę tego rozdziału i bezpośrednio przejść do
rozdziału <uri link="?part=1&amp;chap=4">Przygotowanie dysków</uri>. Jeśli nie,
to pora zapoznać się z dalszą częścią tego tekstu.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Automatyczne konfigurowanie sieci</title>
<subsection>
<body>

<p>
Niektóre media instalacyjne pozwalają na skorzystanie z narzędzia
<c>net-setup</c> (dla typowych lub bezprzewodowych sieci) jeśli sieć nie
zadziała od razu, <c>pppoe-setup</c> (dla użytkowników ASDL) albo <c>pptp</c>
(dla użytkowników PPTP - dostępne tylko dla architektury x86).
</p>

<p>
W przypadku gdy nośnik instalacyjny nie zawiera żadnego z wymienionych narzędzi,
lub sieć wciąż nie funkcjonuje prawidłowo, należy przejść do akapitu <uri
link="#doc_chap3">Ręczna konfiguracja sieci</uri>.
</p>

<ul>
  <li>
    Użytkownicy typowych sieci Ethernet powinni przejść do podrozdziału <uri
    link="#net-setup">Domyślnie: Używanie net-setup</uri>.
  </li>
  <li>
    Użytkownicy ADSL powinni przejść do paragrafu <uri
    link="#ppp">Alternatywnie: Używanie PPP</uri>.
  </li>
  <li>
    A użytkownicy PPTP powinni przejść do części <uri
    link="#pptp">Alternatywnie: Używanie PPTP</uri>.
  </li>
</ul>

</body>
</subsection>
<subsection id="net-setup">
<title>Domyślnie: Używanie net-setup</title>
<body>

<p>
Najprostszą metodą konfigurowania sieci (poza automatyczną) jest ta zakładająca
skorzystanie ze skryptu <c>net-setup</c>:
</p>

<pre caption="Uruchamianie skryptu net-setup">
# <i>net-setup eth0</i>
</pre>

<p>
Następnie należy udzielić odpowiedzi na serię dotyczących różnych parametrów
sieci. Po zakończeniu wszystko powinno być skonfigurowane. Sprawdzamy połączenie
tak jak opisano to wyżej. Jeśli wszystko działa to pora zacząć instalację
Gentoo. Można pominąć resztę tego rozdziału i przejdź od razu do <uri
link="?part=1&amp;chap=4">Przygotowywania dysków</uri>.
</p>

<p>
Jeśli sieć wciąż nie działa, przechodzimy do <uri link="#doc_chap3">Ręcznej
konfiguracji sieci</uri>.
</p>


</body>
</subsection>
<subsection id="ppp">
<title>Alternatywnie: Używanie PPP</title>
<body>

<p>
Jeśli do połączenia z Internetem potrzebne jest PPPoE, należy skorzystać z
programu <c>ppp</c> nagranego na naszej płycie instalacyjnej.  Skrypt
<c>pppoe-setup</c> służy do konfiguracji połączenia. Zostaniemy zapytani o
urządzenie sieciowe podłączone do modemu asdl, nazwę użytkownika i hasło oraz o
IP serwerów DNS i o to czy potrzebujemy podstawowego firewalla.
</p>

<pre caption="Używanie ppp">
# <i>pppoe-setup</i>
# <i>pppoe-start</i>
</pre>

<p>
Jeśli coś pójdzie nie tak, należy sprawdzić czy w
<path>/etc/ppp/pap-secrets</path> lub <path>/etc/ppp/chap-secrets</path> podano
prawidłową nazwę użytkownika i hasło oraz upewnić się, że wybrano właściwe
urządzenie sieciowe.  Jeśli nie zostało ono wykryte, konieczne będzie ręczne
załadowanie odpowiednich sterowników. W takim wypadku należy przejść do <uri
link="#doc_chap3">Ręcznej konfiguracji sieci</uri>, gdzie szerzej to omówimy.
</p>

<p>
Jeżeli wszystko zadziałało przechodzimy do <uri
link="?part=1&amp;chap=4">przygotowania dysków</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="pptp">
<title>Alternatywnie: Używanie PPTP</title>
<body>

<note>
Obsługa PPTP dostępna jest wyłącznie dla architektury x86.
</note>

<p>
Jeśli potrzebna jest obsługa PPTP, należy skorzystać z <c>pptpclient</c>
zamieszczonego na płycie instalacyjnej. Najpierw jednak należy dodać prawidłową
nazwę użytkownika i hasło do <path>/etc/ppp/pap-secrets</path> lub
<path>/etc/ppp/chap-secrets</path>:
</p>

<pre caption="Edytowanie /etc/ppp/chap-secrets">
# <i>nano -w /etc/ppp/chap-secrets</i>
</pre>

<p>
Następnie konfigurujemy <path>/etc/ppp/options.pptp</path>:
</p>

<pre caption="Edytowanie /etc/ppp/options.pptp">
# <i>nano -w /etc/ppp/options.pptp</i>
</pre>

<p>
Po zakończeniu uruchamiamy program <c>pptp</c> (razem z niemożliwymi do
ustawienia w <path>options.pptp</path> opcjami), aby połączyć się z serwerem:
</p>

<pre caption="Łączenie z serwerem dial-in">
# <i>pptp &lt;server ip&gt;</i>
</pre>

<p>
Kolejny etap instalacji to <uri link="?part=1&amp;chap=4">Przygotowywanie
dysków</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Ręczne konfigurowanie sieci</title>
<subsection>
<title>Ładowanie odpowiednich modułów sieciowych</title>
<body>

<p>
W czasie uruchamiania płyty instalacyjnej system spróbuje wykryć sprzęt i
załadować odpowiednie sterowniki. W większości przypadków wykrywanie przebiega
prawidłowo, czasem jednak trzeba ręcznie skorygować niektóre ustawienia.
</p>

<p>
Jeśli zawiódł <c>net-setup</c> lub <c>pppoe-setup</c>, możliwe, że nie została
wykryta karta sieciowa. Oznacza to, że trzeba będzie ręcznie załadować
odpowiedni sterownik.
</p>

<p>
Do wyświetlenia listy modułów kernela ze sterownikami dla urządzeń sieciowych
używamy polecenia <c>ls</c>:
</p>

<pre caption="Szukanie modułów">
# <i>ls /lib/modules/`uname -r`/kernel/drivers/net</i>
</pre>

<p>
Gdy znajdziemy odpowiedni sterownik dla karty sieciowej, ładujemy go przy pomocy
polecenia <c>modprobe</c>:
</p>

<pre caption="Ładowanie modułów kernela za pmocą modprobe">
<comment>(W przykładzie załadujemy moduł pcnet32)</comment>
# <i>modprobe pcnet32</i>
</pre>

<p>
Aby sprawdzić czy karta sieciowa została wykryta, korzystamy z polecenia
<c>ifconfig</c>. Prawidłowy rezultat powinien wyglądać mniej więcej tak:
</p>

<pre caption="Sprawdzanie dostępności karty sieciowej. Wynik pozytywny">
# <i>ifconfig eth0</i>
eth0      Link encap:Ethernet  HWaddr FE:FD:00:00:00:00
          BROADCAST NOARP MULTICAST  MTU:1500  Metric:1
          RX packets:0 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0
          TX packets:0 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0
          collisions:0 txqueuelen:0
          RX bytes:0 (0.0 b)  TX bytes:0 (0.0 b)
</pre>

<p>
Następujący błąd oznacza, że karta nie została wykryta:
</p>

<pre caption="Sprawdzanie dostępności karty sieciowej. Wynik negatywny">
# <i>ifconfig eth0</i>
eth0: error fetching interface information: Device not found
</pre>

<p>
Jeżeli w komputerze znajduje się kilka kilka kart sieciowych, będą one miały
nazwy (kolejno) <e>eth0</e>, <e>eth1</e>, itp. Należy się upewnić czy karta
sieciowa której chcemy używać działa poprawnie i pamiętać o używaniu poprawnego
nazewnictwa przy wykonywaniu czynności opisanych w dalszej części tego
dokumentu. W Podręczniku zakładamy, że karta sieciowa nazywa się <e>eth0</e>.
</p>

<p>
Jeśli karta jest już prawidłowo rozpoznawana przez system, można ponownie użyć
programów <c>net-setup</c> lub <c>pppoe-setup</c> (tym razem powinny zadziałać)
lub skorzystać z poniższych instrukcji, aby połączenie skonfigurować ręcznie.
</p>

<p>
Następnie przechodzimy do jednej z następujących części:
</p>

<ul>
  <li><uri link="#install-dhcp">Używanie DHCP</uri> w celu uzyskania IP</li>
  <li><uri link="#wireless">Przygotowywanie bezprzewodowego dostępu</uri> - dla
  kart bezprzewodowych</li>
  <li><uri link="#network_term">Terminologia sieciowa</uri>, (niemal) wszystko
  co trzeba wiedzieć o działaniu sieci</li>
  <li><uri link="#ifconfig_route">Używanie ifconfig i route</uri> - opis
  ręcznej konfiguracji sieci</li>
</ul>

</body>
</subsection>
<subsection id="install-dhcp">
<title>Używanie DHCP</title>
<body>

<p>
DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) umożliwia automatyczne otrzymywanie
informacji o parametrach sieci (adresu IP, maski sieciowej, adresów broadcast,
bramy, serwerów nazw, etc.). Niestety z metody tej można skorzystać tylko wtedy,
gdy w sieci działa serwer DHCP (lub gdy ISP udostępnia taką usługę).  Jeśli tak
jest, można automatycznie skonfigurować połączenie przy pomocy <c>dhcpd</c>:
</p>

<pre caption="Używanie dhcpcd">
# <i>dhcpcd eth0</i>
<comment>Część administratorów wymaga używania</comment>
<comment>nazwy hosta i domeny dostarczanej przez serwer DHCP.</comment>
<comment>W tym przypadku używamy</comment>
# <i>dhcpcd -HD eth0</i>
</pre>

<p>
Jeśli to zadziała (sprawdzamy pingując jakiś serwis internetowy, np. <uri
link="http://www.google.com">Google</uri>), wszystko jest gotowe i można pominąć
resztę tego rozdziału i przejść bezpośrednio do <uri
link="?part=1&amp;chap=4">Przygotowywania dysków</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="wireless">
<title>Przygotowanie bezprzewodowego dostępu</title>
<body>

<note>
Program <c>iwconfig</c> dostępny jest wyłącznie na płytach instalacyjnych dla
architektur x86, amd64 oraz ppc. Opis instalacji dla pozostałych płyt znajduje
się na stronach <uri link="ftp://ftp.linux-wlan.org/pub/linux-wlan-ng/README">
projektu linux-wlan-ng</uri>.
</note>

<p>
Jeśli używamy karty wireless (802.11), musimy ją skonfigurować. Aby poznać
aktualne ustawienia skorzystamy z polecenia <c>ifconfig</c>. Rezultat wygląda
zwykle tak:
</p>

<pre caption="Wyświetlanie aktualnych ustawień interfejsów kart do połączeń bezprzewodowych">
# <i>iwconfig eth0</i>
eth0      IEEE 802.11-DS  ESSID:"GentooNode"
          Mode:Managed  Frequency:2.442GHz  Access Point: 00:09:5B:11:CC:F2
          Bit Rate:11Mb/s   Tx-Power=20 dBm   Sensitivity=0/65535
          Retry limit:16   RTS thr:off   Fragment thr:off
          Power Management:off
          Link Quality:25/10  Signal level:-51 dBm  Noise level:-102 dBm
          Rx invalid nwid:5901 Rx invalid crypt:0 Rx invalid frag:0 Tx
          excessive retries:237 Invalid misc:350282 Missed beacon:84
</pre>

<note>
Część nazw urządzeń kart wireless to <c>wlan0</c> zamiast <c>eth0</c>.
Uruchomienie polecenia <c>iwconfig</c> bez dodatkowych parametrów pozwoli na
poznanie nazwy odpowiedniego urządzenia.
</note>

<p>
W większości przypadków wystarcza zmodyfikowanie tylko dwóch opcji: ESSID (czyli
nazwy sieci bezprzewodowej) oraz klucza WEP. Jeśli wyświetlone ESSID i Access
Point są prawidłowe dla punktu dostępu i nie korzystamy z WEP, to połączenie już
działa. Aby zmodyfikować ESSID lub dodać klucz WEP, skorzystamy z następujących
poleceń:
</p>

<pre caption="Modyfikowanie ESSID i/lub dodawanie klucza WEP">
<comment>(Polecenie zmieniające nazwę sieci na "GentooNode")</comment>
# <i>iwconfig eth0 essid GentooNode</i>

<comment>(Polecenie ustawiające heksadecymalny klucz WEPT)</comment>
# <i>iwconfig eth0 key 1234123412341234abcd</i>

<comment>(Polecenie ustawiające klucz ASCII - poprzedzony "s:")</comment>
# <i>iwconfig eth0 key s:some-password</i>
</pre>

<p>
Można zatwierdzić te ustawienia ponownie wykonując <c>iwconfig</c>.  Jeżeli sieć
już działa, należy przejść do konfiguracji opcji na poziomie IP, opisanych w
kolejnym paragrafie, (<uri link="#network_term">Terminologia sieciowa</uri>) lub
wykorzystać omówiony wcześniej program <c>net-setup</c>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="network_term">
<title>Terminologia sieciowa</title>
<body>

<note>
Znając adres IP, broadcast, maskę sieciową i serwery nazw, można pominąć tę
część i od razu przejść do <uri link="#ifconfig_route">Używania ifconfig i
route</uri>.
</note>

<p>
Jeżeli wszystkie powyższe zabiegi zawiodły, można jeszcze ręcznie skonfigurować
sieć. Nie jest to bardzo trudne. Opiszemy najpierw różne parametry sieci,
których znajomość jest konieczna. Opowiemy także o tym, czym jest <e>brama</e>,
do czego służy <e>maska sieciowa</e>, jak ustala się adres <e>broadcast</e> i
do czego potrzebne są <e>serwery nazw</e>.
</p>

<p>
Komputery w sieci są identyfikowane na podstawie <e>adresów IP</e> (Internet
Protocol adress). Każdy z nich jest kombinacją czterech liczb od 0 do 255. Cóż,
przynajmniej my tak to widzimy. W rzeczywistości jest to ciąg 32 bitów (zer i
jedynek). Pokażemy to na przykładzie:
</p>

<pre caption="Przykład adresu IP">
Adres IP (liczby):   192.168.0.2
Adres IP (bity):     11000000 10101000 00000000 00000010
                     -------- -------- -------- --------
                        192      168       0        2
</pre>

<p>
Adres IP musi być unikalny dla każdego komputera, przynajmniej w obrębie jednej
sieci.  Aby oddzielić maszyny w sieci i poza nią IP podzielono na dwie części:
część <e>sieci</e> oraz część <e>hosta</e>.
</p>

<p>
Podział zapisany jest za pomocą <e>maski sieciowej</e>, czyli zbioru zer
poprzedzonego zbiorem jedynek. Ta część adresu, którą można odwzorować w
jedynkach jest częścią sieci, reszta to część hosta.  Zazwyczaj maskę zapisujemy
jak zwykły adres IP.
</p>

<pre caption="Przykład oddzielenia sieci/hosta">
Adres IP:     192      168      0         2
            11000000 10101000 00000000 00000010
Maska:      11111111 11111111 11111111 00000000
               255      255     255        0
           +--------------------------+--------+
                       Sieć              Host
</pre>

<p>
Innymi słowy, 192.168.0.14 wciąż jest częścią naszej przykładowej sieci,
ale 192.168.1.2 już nie.
</p>

<p>
Adres <e>broadcast</e> składa się z części sieci takiej samej jak reszta
komputerów oraz samych jedynek w części hosta. Każdy komputer nasłuchuje jego
adresu IP, gdyż służy on do nadawania pakietów rozgłaszających.
</p>

<pre caption="Adres broadcast">
Adres IP:      192      168      0         2
            11000000 10101000 00000000 00000010
Broadcast:  11000000 10101000 00000000 11111111
               192      168      0        255
           +--------------------------+--------+
                      Sieć               Host
</pre>

<p>
Żeby móc "surfować" po Internecie trzeba wiedzieć, który komputer udostępnia z
nim połączenie. Komputer ten nazywamy <e>bramą</e>. To zwyczajna maszyna, ze
zwyczajnym adresem IP (np. 172.168.0.1).
</p>

<p>
Poprzednio napisaliśmy, że każdy komputer ma własny adres IP.  Aby móc się z nim
połączyć za pomocą nazwy potrzebna jest usługa tłumacząca domeny (czyli na
przykład <e>dev.gentoo.org</e>) na adresy IP (np. <e>64.5.62.82</e>). Nazywa się
ona serwerem nazw. Aby z niej skorzystać dodajemy ją do pliku
<path>/etc/resolv.conf</path>.
</p>

<p>
Czasami brama może służyć również jako serwer nazw. Jeśli nie, to trzeba wpisać
adresy DNS-ów dostarczanych przez ISP.
</p>

<p>
Podsumowując: potrzebne są następujące informacje:
</p>

<table>
<tr>
  <th>Parametr</th>
  <th>Przykład</th>
</tr>
<tr>
  <ti>Adres IP</ti>
  <ti>192.168.0.2</ti>
</tr>
<tr>
  <ti>Maska</ti>
  <ti>255.255.255.0</ti>
</tr>
<tr>
  <ti>Broadcast</ti>
  <ti>192.168.0.255</ti>
</tr>
<tr>
  <ti>Brama</ti>
  <ti>192.168.0.1</ti>
</tr>
<tr>
  <ti>Serwer(y) nazw</ti>
  <ti>195.130.130.5, 195.130.130.133</ti>
</tr>
</table>

</body>
</subsection>
<subsection id="ifconfig_route">
<title>Używanie ifconfig i route</title>
<body>

<p>
Konfiguracja sieci składa się z trzech etapów. Najpierw przypisujemy sobie adres
IP za pomocą <c>ifconfig</c>. Potem konfigurujemy bramę programem <c>route</c>.
Na końcu wpisujemy adresy serwerów nazw do <path>/etc/resolv.conf</path>.
</p>

<p>
Aby przypisać komputerowi adres IP, należy oprócz niego znać również broadcast i
maskę. Następnie wykonuje się następujące polecenie, zastępując wpisy
<c>${IP_ADDR}</c> swoim IP, <c>${BROADCAST}</c> adresem broadcast i
<c>${NETMASK}</c> maską:
</p>

<pre caption="Używanie ifconfig">
# <i>ifconfig eth0 ${IP_ADDR} broadcast ${BROADCAST} netmask ${NETMASK} up</i>
</pre>

<p>
Następnie ustawiamy bramę poleceniem <c>route</c>. Wpis <c>${GATEWAY}</c> należy
zastąpić jej adresem IP:
</p>

<pre caption="Używanie route">
# <i>route add default gw ${GATEWAY}</i>
</pre>

<p>
Następnie otwieramy swoim ulubionym edytorem (w przykładzie skorzystamy z
<c>nano</c>) plik <path>/etc/resolv.conf</path>:
</p>

<pre caption="Tworzenie /etc/resolv.conf">
# <i>nano -w /etc/resolv.conf</i>
</pre>

<p>
I wypełniamy go jak w przykładzie. Zamieniamy przy tym <c>${NAMESERVER1}</c>
oraz <c>${NAMESERVER2}</c> adresami serwerów nazw:
</p>

<pre caption="Przykładowy /etc/resolv.conf">
nameserver ${NAMESERVER1}
nameserver ${NAMESERVER2}
</pre>

<p>
Na koniec testujemy sieć pingując jakiś serwer internetowy (na przykład <uri
link="http://www.google.com">Google</uri>). Jeśli wszystko działa, można
rozpocząć instalację Gentoo, rozpoczynając od <uri
link="?part=1&amp;chap=4">Przygotowywania dysków</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-next.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-next.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-next.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-next.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-next.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.0</version>
<date>2007-05-07</date>

<section>
<title>Dokumentacja</title>
<subsection>
<body>

<p>
Gratulacje! Od teraz masz działający system Gentoo Linux.  Ale... co teraz?
Czego można dokonać? Co odkryć najpierw? Gentoo daje swoim użytkownikom ogromne
możliwości, których większość jest świetnie udokumentowana.
</p>

<p>
Zdecydowanie warto rzucić okiem na drugą część Podręcznika, zatytułowaną <uri
link="?part=2&amp;chap=0">Praca z Gentoo</uri>. Omówiliśmy w niej metody
instalacji i aktualizacji oprogramowania, flagi USE i system skryptów
startowych.
</p>

<p>
Aby zoptymalizować system na desktop lub dowiedzieć się jak najlepiej
skonfigurować oprogramowanie biurkowe, warto poznać rozdział <uri
link="/doc/pl/index.xml?catid=desktop">Zasoby dokumentacji Gentoo dla stacji
roboczych</uri>. Warto również zainteresować się możliwością spolszczenia
systemu, wszystkie czynności, jakich należy dokonać w tym celu opisaliśmy w
tekście zatytułowanym <uri link="/doc/pl/guide-localization.xml">Lokalizacja
Gentoo Linux</uri>.
</p>

<p>
Wartą przeczytania pozycją jest także <uri link="/doc/pl/security/">Podręcznik
bezpieczeństwa Gentoo</uri>.
</p>

<p>
Pełna lista dostępnych dokumentów znajduje się na stronie <uri
link="/doc/pl/index.xml">zasobów dokumentacji Gentoo</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Gentoo w sieci</title>
<body>

<p>
Wszystkich użytkowników zapraszamy na <uri link="http://forums.gentoo.org">Forum
Gentoo</uri> oraz nasze liczne <uri link="/main/pl/irc.xml">kanały IRC</uri>.
</p>

<p>
Dodatkowo posiadamy wiele <uri link="/main/pl/lists.xml">list dyskusyjnych</uri>
dostępne dla wszystkich zainteresowanych. Informacje o subskrybcji zamieściliśmy
na ich stronie.
</p>

<p>
I tyle. Po tej całej ciężkiej pracy związanej z instalacją przyszła pora głęboko
odetchnąć i zacząć cieszyć się świeżo zainstalowanym systemem. :)
</p>

</body>
</section>
<section>
<title>Zmiany w profilu 2007.0</title>
<subsection>
<title>Zmiany?</title>
<body>

<p>
Gentoo jest dynamicznie zmieniającym się systemem. Poniższe akapity opisują
ważne zmiany, które wpływają na sposób instalacji. Przedstawiamy tylko te
modyfikacje, które są w jakiś sposób związane z procesem budowania systemu.
</p>

<p>
Nie ma żadnych znaczących zmian.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-bootloader.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-bootloader.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-bootloader.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-ppc-bootloader.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-bootloader.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.0</version>
<date>2007-05-07</date>

<section>
<title>Wybór bootloadera</title>
<subsection>
<title>Wstęp</title>
<body>

<p>
Gdy jądro zostało już skonfigurowane i skompilowane, do uruchomienia nowego
systemu potrzebny jest <e>bootloader</e>. To, jakiego rodzaju <e>bootloader</e>
należy wykorzystać, zależy od typu posiadanego komputera PPC.
</p>

<p>
Jeśli korzystamy z komputera NewWorld Apple lub IBM, jedyną możliwością jaką
mamy jest bootloader <uri link="#yaboot">yaboot</uri>. Dla OldWorld Apple
istnieją dwie opcje: <uri link="#bootx">BootX</uri> (zalecany) i <uri
link="#quik">quik</uri>. Pegasos nie wymaga bootloadera, jednak w jego
przypadku konieczne jest zainstalowanie  programu <uri link="#bootcreator">
bootcreator</uri>, aby możliwe było stworzenie bootmenu SmartFirmware.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="yaboot">
<title>Domyślnie: Używanie yaboot</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<impo>
yaboot może być używany tylko na komputerach NewWorld Apple lub IBM!
</impo>

<p>
W celu prawidłowego zlokalizowania urządzenia bootowalnego, yaboot potrzebuje
węzłów sprzętowych utworzonych przez udev oraz systemu plików sysfs. Systemy te
znajdziemy odpowiednio w <path>/dev</path> i <path>/sys</path>. Aby tego
dokonać będziemy musieli dowiązać te systemy plików z płyty instalacyjnej do
odpowiednich systemów wewnątrz środowiska chroot. Jeżeli już to zrobiliśmy, nie
ma potrzeby, aby czynność tę powtarzać.
</p>

<pre caption="Dowiązywanie systemu plików /dev i /sys">
# <i>exit </i> <comment>(opuszczenie chroot)</comment>
# <i>mount -o bind /dev /mnt/gentoo/dev</i>
# <i>mount -o bind /sys /mnt/gentoo/sys</i>
# <i>chroot /mnt/gentoo /bin/bash</i>
# <i>/usr/sbin/env-update &amp;&amp; source /etc/profile </i>
</pre>

<p>
Aby skonfigurować yaboota można wykorzystać program <c>yabootconfig</c> w celu
automatycznego wygenerowania pliku konfiguracyjnego. Jeśli jednak instalujemy
Gentoo na G5 (na którym <c>yabootconfig</c> nie zawsze działa) lub planujemy
bootować system z urządzeń podłączanych poprzez firewire lub USB, musimy
własnoręcznie przeprowadzić konfigurację yaboota.
</p>

<note>
W przypadku gdy do wygenerowania jądra użyto programu genkernel, konieczna
będzie ręczna edycja pliku yaboot.conf, nawet jeśli wykorzystano
<c>yabootconfig</c>. Sekcja obrazu jądra powinna zostać zmodyfikowana w
następujący sposób (jako nazwę jądra i pliku initrd używamy pliku vmlinux i
initrd):
</note>

<pre caption="Dodawanie argumentów właściwych dla jąder wygenerowanych
programem genkernel do yaboot.conf">
<comment>###########################################################
## This section can be duplicated if you have more than one
## kernel or set of boot options - the image and initrd
## with the exact filename of your kernel and initrd image.
###########################################################</comment>
image=/boot/kernel-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/>
  label=Linux
  root=/dev/ram0
  partition=3
  initrd=/boot/initramfs-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/>
  append="real_root=/dev/hda3 init=/linuxrc"
  <comment># You can add additional kernel arguments to append such as
  # rootdelay=10 for a USB/Firewire Boot</comment>
  append="real_root=/dev/hda3 init=/linuxrc"
  read-only
<comment>##########################################################</comment>
</pre>

<ul>
  <li><uri link="#yabootconfig">Domyślnie: Użycie yabootconfig</uri></li>
  <li>
    <uri link="#manual_yaboot">Alternatywnie: Ręczna konfiguracja yaboot</uri>
  </li>
</ul>

</body>
</subsection>
<subsection id="yabootconfig">
<title>Domyślnie: Użycie yabootconfig</title>
<body>

<p>
<c>Yabootconfig</c> automatycznie wykryje podział na partycje i umożliwi
uruchamianie wybranego z dwóch lub nawet trzech systemów, którymi mogą być
Linux, Mac OS i Mac OS X.
</p>

<p>
Aby móc używać <c>yabootconfig</c> konieczne jest posiadanie na dysku partycji
Apple_Bootstrap oraz odpowiednich wpisów dotyczących istniejących partycji
Linuksa w pliku <path>/etc/fstab</path> (należy mieć na uwadze, że partycja
Bootstrap <e>nie</e> powinna znajdować się w naszym fstab). Obydwa warunki
powinny być już spełnione - wszystkie operacje zostały opisane w poprzednich
rozdziałach. Należy jednak upewnić się sprawdzając plik
<path>/etc/fstab</path>.
</p>

<pre caption="Instalowanie yaboota z GRP">
# <i>emerge --usepkg yaboot</i>
</pre>

<p>
Następnie opuszczamy chroot i wykonujemy polecenie <c>yabootconfig --chroot
/mnt/gentoo</c>. Po uruchomieniu programu zostaniemy poproszeni o
potwierdzenie lokalizacji partycji bootstrap. W przypadku gdy używamy schematu
podanego w tym podręczniku powinno to być partycja <path>/dev/hda2</path>.
Należy wpisać <c>Y</c>, jeżeli zgadzamy się z wynikiem polecenia. Jeżeli tak
nie jest, należy sprawdzić ponownie plik <path>/etc/fstab</path>.
<c>yabootconfig</c> przeskanuje ustawienia naszego systemu, stworzy plik
<path>/dev/yaboot.conf</path> i uruchomi polecenie <c>mkofboot</c>.
Polecenie to używane jest do sformatowania partycji bootstrap oraz instalacji
pliku konfiguracyjnego na tej partycji. Ponownie wracamy do środowiska chroot.
</p>

<pre caption="Powrót do chroot">
# <i>chroot /mnt/gentoo /bin/bash</i>
# <i>/usr/sbin/env-update &amp;&amp; source /etc/profile</i>
</pre>

<p>
Być może wystąpi potrzeba modyfikacji zawartości pliku
<path>/etc/yaboot.conf</path>. Jeśli zostaną wprowadzone do niego jakieś
zmiany (jak na przykład zmiana domyślnie uruchamianego systemy), konieczne
będzie uruchomienie <c>ybin -v</c>, aby zmiany odniosły skutek na partycji
Apple_Bootstrap. Za każdy razem gdy zmieniamy zawartość yaboot.conf, musimy
pamiętać o wykonaniu polecenia <c>ybin -v</c>, aby zaktualizować partycję
bootstrap.
</p>

<p>
Po wykonaniu tych operacji, kontynuujemy instalację zgodnie z instrukcjami w
podrozdziale <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie systemu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="manual_yaboot">
<title>Alternatywnie: Ręczna konfiguracja yaboot</title>
<body>

<p>
Najpierw, należy zainstalować <c>yaboot</c> w systemie:
</p>

<pre caption="Instalowanie yaboota">
# <i>emerge --usepkg yaboot</i>
</pre>

<p>
Poniżej znajduje się przykładowy plik <path>yaboot.conf</path>. Konieczna jest
jego modyfikacja w celu dopasowania do wymagań systemu i użytkownika.
Posiadacze
G5, a także ci, którzy bootują z urządzeń firewire/USB muszą pamiętać, że ich
dyski widoczne są dla jądra Linuksa jako urządzenia SCSI, więc konieczne jest
zastąpienie <path>/dev/hda</path> ścieżką <path>/dev/sda</path>.
</p>

<pre caption = "/etc/yaboot.conf">
<comment>## /etc/yaboot.conf
##
## Więcej szczegółów: "man yaboot.conf". Nie należy wprowadzać zmian przed
## zapoznaniem się ze stronami man yaboot.conf!!
## Przykładowe konfiguracje znajdują się w : /usr/share/doc/yaboot/examples
##
## Aby możliwe było uruchamianie innych systemów, należy dodać jedną lub
więcej
## z przykładowych pozycji:
## bsd=/dev/hdaX, macos=/dev/hdaY, macosx=/dev/hdaZ

## partycja bootstrap:</comment>

boot=/dev/hda2


<comment>## ofboot w Open Firmware służy do wyboru partycji startowej.
## Bez tego parametru, yaboot nie zadziała na G5 (dopóki nie zostaną
przekazane
## odpowiednie opcje do programu mkofboot/ybin).
## hd:X oznacza /dev/sdaX (lub /dev/hdaX).
##
## Posiadacze G5 powinni odkomentować tą linię!

#ofboot=hd:2

## Bootujący z urządzeń firewire powinni użyć linii podobnej do poniższej:
# ofboot=fw/node/sbp-2/disk@0:

## Bootujący z urządzeń USB powinni użyć linii podobnej do poniższej:
# ofboot=usb/disk@0:

## hd: w terminologii Open Firmware oznacza hda</comment>
device=hd:

<comment>## Bootujący z urządzeń Firewire/USB muszą określić nazwę aparatu OF
## Można ją uzyskać przy użyciu programu ofpath, który jest dołączony do
yaboota.

# device=fw/node@0001d200e00d0207/sbp-2@c000/disk@0:
</comment>

delay=5
defaultos=macosx
timeout=30
install=/usr/lib/yaboot/yaboot
magicboot=/usr/lib/yaboot/ofboot

<comment>#################
## Ta sekcja może zostać powielona w przypadku posiadania więcej niż
## jednego jądra lub zestawu parametrów startowych. Należy zastąpić
## nazwę obrazu dokładną nazwą pliku z naszym jądrem.
#################</comment>
image=/boot/<keyval id="kernel-name"/>
  label=Linux
  root=/dev/hda3
  partition=3
<comment>#  append="rootdelay=10"  # Wymagane dla bootowania z urządzeń
USB/Firewire</comment>
  read-only
<comment>##################

## Użytkownicy G5 i niektórzy użytkownicy G4 powinni wykorzystać ustawienia:
##   macos=hd:13
##   macosx=hd:12
## zamiast przykładowych wartości.</comment>
macos=/dev/hda13
macosx=/dev/hda12
enablecdboot
enableofboot
</pre>

<p>
Gdy plik <path>yaboot.conf</path> jest prawidłowo skonfigurowany, należy
uruchomić <c>mkofboot -v</c>, czego efektem będzie sformatowanie partycji
Apple_bootstrap i zainstalowanie na niej aktualnej konfiguracji. Jeśli
<path>yaboot.conf</path> zostanie zmodyfikowany po utworzeniu partycji
Apple_bootstrap, konieczne będzie zaktualizowanie ustawień przy użyciu
polecenia <c>ybin -v</c>.
</p>

<pre caption="Ustawianie partycji bootstrap">
# <i>mkofboot -v</i>
</pre>

<p>
Więcej informacji o yabootcie uzyskać można na stronie <uri
link="http://penguinppc.org/bootloaders/yaboot">projektu yaboot</uri>. Po
skonfigurowaniu bootloadera kontynuujemy instalację zgodnie z instrukcjami w
podrozdziale <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie systemu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="bootx">
<title>Alternatywnie: BootX</title>
<body>

<impo>
BootX może być używany tylko na systemach OldWorld Apple z zainstalowanym
systemem MacOS 9 lub wcześniejszym!
</impo>

<p>
Aby BootX mógł zbootować Linuksa z wnętrza MacOS-a, jądro systemu musi zostać
przekopiowane z partycji Linuksa na partycję MacOS-a. Dokonamy tego montując
najpierw partycję MacOS-a spoza środowiska chrootowanego, a następnie kopiując
kernel do folderu systemowego, aby BootX mógł go odnaleźć. W celu określenia,
na której partycji znajduje się MacOS użyjemy polecenia <c>mac-fdisk -l</c>
(sda6 zostało poniżej użyte jako przykład).
</p>

<pre caption="Kopiowanie jądra na partycję MacOS-a">
# <i>exit</i>
cdimage ~# <i>mkdir /mnt/mac</i>
cdimage ~# <i>mount /dev/sda6 /mnt/mac -t hfs</i>
cdimage ~# <i>cp /mnt/gentoo/usr/src/linux/vmlinux "/mnt/mac/System Folder/Linux Kernels/<keyval id="kernel-name"/>"</i>
</pre>

<p>
Jeśli użyto programu genkernel, to zarówno jądro, jak i initrd muszą zostać
skopiowane na partycję MacOS-a.
</p>

<pre caption="Kopiowanie jądra i initrd wygenerowanych genkernelem na partycję MacOS-a">
# <i>exit</i>
cdimage ~# <i>mkdir /mnt/mac</i>
cdimage ~# <i>mount /dev/sda6 /mnt/mac -t hfs</i>
cdimage ~# <i>cp /mnt/gentoo/boot/kernel-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/> "/mnt/mac/System Folder/Linux Kernels"</i>
cdimage ~# <i>cp /mnt/gentoo/boot/initramfs-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/> "/mnt/mac/System Folder"</i>
</pre>

<p>
Gdy jądro zostało skopiowane, musimy ponownie uruchomić komputer i
skonfigurować BootX.
</p>

<pre caption="Odmontowywanie wszystkich partycji i rebootowanie">
cdimage ~# <i>cd /</i>
cdimage ~# <i>umount /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/sys /mnt/gentoo /mnt/mac</i>
cdimage ~# <i>reboot</i>
</pre>

<p>
Oczywiście należy usunąć wszystkie bootowalne nośniki, ponieważ teraz powinien
uruchomić się MacOS.
</p>

<p>
Gdy uruchomiony zostanie MacOS, otwieramy panel sterowania BootX. Jeśli nie
korzystaliśmy z genkernela, wybieramy <c>Options</c> i odznaczamy <c>Use
specified RAM disk</c>. Natomiast jeśli użyliśmy genkernela, musimy upewnić
się, że initrd genkernela jest wybrany zamiast initrd płyty instalacyjnej.
Użytkownicy niekorzystający z genkernela mogą określić teraz partycję root
- podajemy tutaj wartość odpowiadającą naszemu podziałowi dysku. W zależności
od konfiguracji jądra można dodać inne argumenty.
</p>

<p>
Program BootX można skonfigurować tak, aby automatycznie startował Linuksa.
Jeśli się na to zdecydujemy, najpierw zobaczymy ekran ładowania MacOS, a
następnie, już w trakcie wczytywania systemu, BootX załaduje i wystartuje
Linuksa. Więcej informacji można uzyskać na <uri
link="http://penguinppc.org/bootloaders/bootx/">Stronie domowej BootX</uri>.
</p>

<impo>
Należy upewnić się, że posiadamy w jądrze wkompilowane wsparcie dla systemu
plików HFS oraz HFS+, w przeciwnym razie nie będziemy mogli zaktualizować lub
zmienić jądra na naszej partycji.
</impo>

<p>
Następnie jeszcze raz restartujemy komputer, uruchamiamy Linuksa i
kontynujemy instalację zgodnie z instrukcjami w rozdziale <uri
link="?part=1&amp;chap=11">Finalizowanie instalacji Gentoo</uri>.
</p>

</body>
</section>
<section id="quik">
<title>Alternatywnie: quik</title>
<body>

<p>
Program quik pozwala na bootowanie z pominięciem MacOS-a na komputerach
OldWorld.  Nie jest to jednak dobrze wspierane i zalecane rozwiązanie, gdyż
może spowodować występowanie licznych dziwactw. Jeśli tylko istnieje taka
możliwość, zalecane jest korzystanie z programu BootX zamiast quik, ze względu
na znacznie większą stabilność i łatwiejszą konfigurację tego pierwszego.
</p>

<p>
Jeśli mimo wszystko zdecydujemy się na to rozwiązanie, postępujemy zgodnie z
poniższymi instrukcjami. Po pierwsze musimy zainstalować quik:
</p>

<pre caption="Emergowanie quik z GRP">
# <i>emerge --usepkg quik</i>
</pre>

<p>
Następnie musimy dokonać jego konfiguracji. Edytujemy plik
<path>/etc/quik.conf</path> ustawiając w nim obraz naszego jądra, które
skopiowaliśmy na partycję boot.
</p>

<pre caption="Konfigurowanie quik.conf">
# Przykładowy plik quik.conf
init-message = "Gentoo 2007.0\n"
<comment># Partycja boot</comment>
partition = 2
root = /dev/hda4
timeout = 30
default = gentoo
<comment># To jest nasze jądro</comment>
image = /<keyval id="kernel-name"/>
label = gentoo
</pre>

<p>
Plik quik.conf <e>musi</e> znajdować się na tym samym dysku co bootowalny
obraz, ale niekoniecznie na tej samej partycji. Jest jednak wskazane, aby
przenieść go do partycji boot.
</p>

<pre caption="Przenoszenie quik.conf do /boot">
# <i>mv /etc/quik.conf /boot/quik.conf</i>
</pre>

<p>
Teraz musimy ustawić zmienne związane z bootowaniem, aby quik był
uruchamiany. Użyjemy do tego programu <c>nvsetenv</c>. To, jakie zmienne
musimy ustawić, zależy od komputera jaki posiadamy. Zaleca się odszukanie <uri
link="http://penguinppc.org/bootloaders/quik/quirks.php">prawidłowych
wartości quirks</uri> przed rozpoczęciem konfiguracji.
</p>

<pre caption="Ustawianie zmiennych związanych z bootowaniem">
# <i>nvsetenv auto-boot true</i> <comment># Ustawiamy "false", aby uruchamiać
# OF; nie wszystkie komputery mogą korzystać z trybu OF</comment>
# <i>nvsetenv output-device video</i> <comment># Wartość wybieramy na podstawie powyższej strony quirks</comment>
# <i>nvsetenv input-device kbd</i>
# <i>nvsetenv boot-device scsi/sd@1:0</i> <comment># Dla SCSI</comment>
# <i>nvsetenv boot-device ata/ata-disk@0:0</i> <comment># Dla ATA</comment>
# <i>nvsetenv boot-file /boot/<keyval id="kernel-name"/></i>
# <comment>Pierwszy element wskazuje ścieżkę do jądra, drugi do partycji root. Dodać tu można wszelkie inne opcje jakie chcemy przekazać do jądra.</comment>
# <i>nvsetenv boot-command boot</i> <comment># Ustawiamy "bye" dla MacOS i "boot" dla Linuksa</comment>
</pre>

<note>
Możliwa jest także modyfikacja zmiennych związanych z bootowaniem z poziomu
MacOS-a.  W zależności od posiadanego modelu należy użyć <uri
link="http://penguinppc.org/bootloaders/quik/BootVars.sit.hqx">bootvars</uri>
lub <uri
link="ftp://ftp.apple.com/developer/macosxserver/utilities/SystemDisk2.3.1.smi.bin">
Apple System Disk</uri>. Warto odwiedzić powyższą stronę quirks w celu
uzyskania szerszych informacji na ten temat.
</note>

<p>
Gdy ustawiliśmy już opcje uruchamiania, musimy upewnić się, że bootowalne
obrazy są poprawnie zainstalowane. Uruchamiamy
<c>quik -v -C /boot/quik.conf</c>. Powinniśmy uzyskać informację, że posiadamy
boot block QUIK.
</p>

<note>
Jeśli coś poszło nie tak, możemy zresetować PRAM do ustawień domyślnych
poprzez kombinację <c>command + option + p + r</c>, przed uruchomieniem naszego
komputera. Wyczyści to wartości jakie ustawiliśmy przy pomocy programu
<c>nvsetenv</c> i powinno umożliwić uruchomienie zarówno z bootowalnej płyty
MacOS-a jak i z płyty instalacyjnej Linuksa.
</note>

<p>
Kolejnym krokiem jest <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie systemu</uri>.
</p>

</body>
</section>
<section id="bootcreator">
<title>Alternatywnie: BootCreator</title>
<body>

<impo>
BootCreator stworzy menu bootowania SmartFirmware napisane dla komputerów
Pegasos.
</impo>

<p>
Po pierwsze, upewnijmy się, że mamy zainstalowaną najnowszą wersję programu
<c>bootcreator</c>:
</p>

<pre caption="Instalowanie programu bootcreator z GRP">
# <i>emerge --usepkg bootcreator</i>
</pre>

<p>
Teraz przekopiujmy plik <path>/etc/bootmenu.example</path> do
<path>/etc/bootmenu</path> i zmodyfikujmy go, aby odpowiadał naszym potrzebom:
</p>

<pre caption="Edycja pliku configuracyjnego programu bootcreator">
# <i>cp /etc/bootmenu.example /etc/bootmenu</i>
# <i>nano -w /etc/bootmenu</i>
</pre>

<p>
Poniżej znajduje się przykładowy plik <path>/etc/bootmenu</path>. Zmienne
vmlinux oraz initrd powinny zostać zamieniony na nazwy obrazów z naszym jądrem
i plikiem initrd.
</p>

<pre caption="Plik konfiguracyjny programu bootcreator">
<comment>#
# Przykładowy plik dla programu bootcreator 1.1
#</comment>

[VERSION]
1

[TITLE]
Boot Menu

[SETTINGS]
AbortOnKey = false
Timeout    = 9
Default    = 1

[SECTION]
Local HD -> Morphos      (Normal)
ide:0 boot2.img ramdebug edebugflags="logkprintf"

[SECTION]
Local HD -> Linux (Normal)
ide:0 <keyval id="kernel-name"/> video=radeonfb:1024x768@70 root=/dev/hda3

[SECTION]
Local HD -> Genkernel (Normal)
ide:0 kernel-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/> root=/dev/ram0 real_root=/dev/hda3 init=/linuxrc initrd=initramfs-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/>
</pre>

<p>
Następnie musimy skopiować plik <path>bootmenu</path> na partycję
boot, aby SmartFirmware mógł go odczytać. Użyjemy do tego programu
<c>bootcreator</c>:
</p>

<pre caption = "Instalowanie bootmenu">
# <i>bootcreator /etc/bootmenu /boot/menu</i>
</pre>

<note>
W czasie rebootowania musimy upewnić się, że <path>menu</path> jest plikiem,
który zostanie załadowany jako domyślny.
</note>

<p>
Następnym etapem instalacji jest <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie
systemu</uri>.
</p>


</body>
</section>
<section id="reboot">
<title>Ponowne uruchomienie systemu</title>
<subsection>
<body>

<p>
Opuszczamy środowisko chrootowane i odmontowujemy wszystkie partycje, aby
możliwe było czyste ponowne uruchomienie. Następnie używamy komendy
<c>reboot</c>.
</p>

<pre caption="Opuszczanie chroot, odmontowywanie partycji i rebootowanie">
# <i>exit</i>
livecd ~# <i>umount /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/sys /mnt/gentoo</i>
livecd ~# <i>reboot</i>
</pre>

<p>
Gdy nasze nowe Gentoo uruchomi się, kończymy instalację zgodnie z instrukcjami w
rozdziale <uri link="?part=1&amp;chap=11">Finalizowanie instalacji Gentoo</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-disk.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-ppc-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-disk.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.3</version>
<date>2007-06-26</date>

<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>

<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa związane z dyskami.
Omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie wspólnie
przejdziemy przez proces podziału twardego dysku, aby jak najlepiej
wykorzystać dostępne miejsce.
</p>

<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
prawdopodobnie jest <path>/dev/hda</path>, reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. Jeśli w komputerze znajdują się urządzenia SCSI, FireWWire, USB lub
SATA, pierwszym takim dyskiem jest <path>/dev/sda</path>. Dyski numerowane są
przez kolejne litery alfabetu. I tak na przykład, trzeci dyski IDE będzie można
znaleźć w <path>/dev/hdc</path>.
</p>

<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy
użytkownika mogą z nich korzystać nie martwiąc się czy napędy są typu IDE, SCSI,
czy nawet jakiegoś jeszcze innego. Przechowywane dane adresuje się jako ciąg
512-bajtowych bloków.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Partycje</title>
<body>

<p>
Teoretycznie możliwe jest przeznaczenie na system całego dysku, zazwyczaj nie
jest to jednak rozwiązanie zbyt praktyczne. Zamiast tego dzielimy napęd na
mniejsze, łatwiejsze w zarządzaniu urządzenia blokowe. Na większości platform
nazywane są one <e>partycjami</e>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu podziału</title>
<subsection>
<title>Domyślny schemat podziału</title>
<body>

<p>
Jeśli nie mamy ochoty samodzielnie rozrysowywać schematu podziału dysku,
możemy skorzystać z domyślnego, z którego korzystamy w podręczniku. Należy
wybrać najlepszy układ systemu plików dla naszego komputera PowerPC.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Komputer Apple New World</title>
<body>

<p>
Apple New World jest dość prosty w konfiguracji komputerem. Pierwszą partycją
jest zawsze partycja <e>Apple Partition Map</e>. Partycja ta ma za zadanie
przechowywać informację o układzie naszych partycji. Nie można jej usunąć.
Kolejną partycją zawsze powinna być partycja bootstrap. Partycja ta posiada
mały (800KB) system plików HFS, którego zadaniem jest przechowywanie kopii
zapasowej programu ładującego Yaboot oraz plików konfiguracyjnych tego
programu. Partycja ta nie pełni takiej samej roli jak partycja
<path>/boot</path> na innych architekturach. Po takiej partycji zazwyczaj
znajdują się standardowe systemy plików Linux, zgodnie z przedstawionym
poniżej schematem. Główna partycja posiada system plików, na którym
zainstalowany jest system Gentoo. Jeżeli chcemy mieć dwa systemy, musimy się
upewnić, że partycja OSX znajduje się za partycją bootstrap, tak aby program
yaboot uruchamiał się w pierwszej kolejności.
</p>

<note>
Na dysku mogą znajdować się partycje "Disk Driver" takie jak
<path>Apple_Driver63, Apple_Driver_ATA, Apple_FWDriver, Apple_Driver_IOKit,
Apple_Patches</path>. Używa się ich do uruchamiania systemu MacOS, więc jeśli
nie posiadamy tego systemu, można je bezpiecznie usunąć poprzez uruchomienie
programu mac-fdisk z opcją <c>i</c>. Spowoduje to całkowite wyczyszczenie
dysku! Jeśli mamy wątpliwości zostawmy te partycje w spokoju.
</note>

<note>
Jeżeli do podzielenia dysku użyliśmy programu Apple Disk Utility, między
partycjami może znajdować się wolna 128MB przestrzeń, którą Apple rezerwuje dla
"przyszłych zastosowań". Można bezpiecznie usunąć tę wolną przestrzeń.
</note>

<table>
<tr>
  <th>Partycja</th>
  <th>Rozmiar</th>
  <th>System plików</th>
  <th>Opis</th>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda1</path></ti>
  <ti>32k</ti>
  <ti>Brak</ti>
  <ti>Apple Partition Map</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda2</path></ti>
  <ti>800k</ti>
  <ti>HFS</ti>
  <ti>Apple Bootstrap</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda3</path></ti>
  <ti>512Mb</ti>
  <ti>Swap</ti>
  <ti>Linux Swap</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda4</path></ti>
  <ti>Pozostała część dysku</ti>
  <ti>ext3, reiserfs, xfs</ti>
  <ti>Partycja główna Linux</ti>
</tr>
</table>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Komputery Apple Old World</title>
<body>

<p>
Komputery Apple Old World są już nieco trudniejsze w konfiguracji. Pierwszą
partycją jest zawsze partycja <e>Apple Partition Map</e>. Partycja ta ma za
zadanie przechowywać informację o układzie naszych partycji. Nie można jej
usunąć. Jeżeli używamy BootX, w konfiguracji przedstawionej poniżej założono,
że MacOS jest zainstalowany na oddzielnym dysku. W przeciwnym wypadku, na dysku
znajdowała będzie się dodatkowa partycja dla "Apple Disk Drivers" zawierająca
<path>Apple_Driver63, Apple_Driver_ATA, Apple_FWDriver, Apple_Driver_IOKit,
Apple_Patches</path> oraz instalacja MacOS. Jeżeli używamy Quik, będziemy
musieli stworzyć partycję boot, aby mieć gdzie przetrzymywać jądro. Po partycji
boot, należy stworzyć standardowe systemy plików Linux, zgodnie ze schematem
przedstawionym poniżej. Partycja wymiany jest miejscem, wykorzystywanym w
sytuacji gdy system wykorzystał już całą dostępną fizyczną pamięć. Główna
partycja zawiera system plików, na którym zainstalowany jest system Gentoo.
</p>

<note>
Jeżeli używamy komputera OldWorld, będziemy cały czas potrzebowali MacOS. W
poniższym schemacie, założyliśmy, że MacOS zainstalowany jest na oddzielnej
partycji.
</note>

<table>
<tr>
  <th>Partycja</th>
  <th>Rozmiar</th>
  <th>System plików</th>
  <th>Opis</th>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda1</path></ti>
  <ti>32k</ti>
  <ti>Brak</ti>
  <ti>Apple Partition Map</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda2</path></ti>
  <ti>32Mb</ti>
  <ti>ext2</ti>
  <ti>Quik Boot Partition (tylko quik)</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda3</path></ti>
  <ti>512Mb</ti>
  <ti>Swap</ti>
  <ti>Linux Swap</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda4</path></ti>
  <ti>Pozostała część dysku</ti>
  <ti>ext3, reiserfs, xfs</ti>
  <ti>Główna partycja Linux</ti>
</tr>
</table>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Pegasos</title>
<body>

<p>
Układ partycji Pegasos jest podobno do układu Apple. Pierwsza partycją jest
partycją boot, zawierającą jądra, które chcemy uruchomić. Dodatkowo znajduje
się tutaj skrypt Open Firmware, który wyświetla menu podczas uruchamiania
komputera. Po partycji boot, znajdują się standardowe systemy plików Linux,
umieszczone zgodnie ze schematem znajdującym się poniżej. Partycja wymiany jest
miejscem, wykorzystywanym w sytuacji gdy system wykorzystał już całą dostępną
fizyczną pamięć. Główna partycja zawiera system plików, na którym
zainstalowany jest system Gentoo.
</p>

<table>
<tr>
  <th>Partycja</th>
  <th>Rozmiar</th>
  <th>System plików</th>
  <th>Opis</th>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda1</path></ti>
  <ti>32Mb</ti>
  <ti>affs1 lub ext2</ti>
  <ti>Partycja boot</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda2</path></ti>
  <ti>512Mb</ti>
  <ti>Swap</ti>
  <ti>Linux Swap</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda3</path></ti>
  <ti>Pozostała część dysku</ti>
  <ti>ext3, reiserfs, xfs</ti>
  <ti>Główna partycja Linux</ti>
</tr>
</table>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>IBM PReP (RS/6000)</title>
<body>

<p>
Komputery bazujące na referencyjnej platformie IBM PowerPC (PReP) potrzebują
małej partycji boot PReP, po której należy utworzyć partycję wymiany oraz
partycję główną.
</p>

<table>
<tr>
  <th>Partycja</th>
  <th>Rozmiar</th>
  <th>System plików</th>
  <th>Opis</th>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda1</path></ti>
  <ti>800k</ti>
  <ti>Brak</ti>
  <ti>Partycja boot PReP (Typ 0x41)</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda2</path></ti>
  <ti>512Mb</ti>
  <ti>Swap</ti>
  <ti>Linux Swap (Typ 0x82)</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/hda3</path></ti>
  <ti>Pozostała część dysku</ti>
  <ti>ext3, reiserfs, xfs</ti>
  <ti>Główna parycja Linux (Typ 0x83)</ti>
</tr>
</table>

<warn>
Program <c>parted</c> ma możliwość zmiany rozmiaru partycji, również HFS+.
Niestety wiąże się to z dużym ryzykiem w przypadku partycji HFS+ używających
księgowania. Należy wyłączyć księgowanie w Mac OS X, przed zmianą rozmiaru
partycji. Wszystkie próby zmiany rozmiaru partycji przy pomocy parted to spore
ryzyko, należy więc wykonać najpierw kopie zapasowe danych!
</warn>

<p>
Jeżeli interesuje nas informacja o odpowiednim rozmiarze partycji lub jaka
ich liczba będzie nam potrzebna, powinniśmy przeczytać dalszą część tego
rozdziału. W przeciwnym wypadku należy przejść do części <uri
link="#mac-fdisk">Domyślnie: Partycjonowanie dysku za pomocą mac-fdisk</uri>
lub <uri link="#parted">Alternatywnie: Partycjonowanie dysku przy pomocy parted
(zwłaszcza Pegasos)</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Jak dużo i jak wielkich?</title>
<body>

<p>
Ilość partycji ściśle zależy od naszego środowiska. Na przykład jeśli
administrujemy systemem mającym wielu użytkowników prawdopodobnie uznamy za
stosowne oddzielenie <path>/home</path>, co poprawi bezpieczeństwo i uprości
proces tworzenia kopii zapasowych. Jeżeli docelowym zastosowaniem
instalowanego
systemu jest serwer pocztowy to na osobnej partycji należy umieścić
<path>/var</path> gdzie przechowywane są listy. Dobry wybór systemu plików
może tu znacznie zwiększyć wydajność. Za to oddzielenie <path>/opt</path> jest
dobrym rozwiązaniem na serwerach gier, gdyż większość używanego oprogramowania
będzie instalowana właśnie tam. Powodami przyjęcia takiego rozwiązania są
również bezpieczeństwo i łatwość tworzenia kopii zapasowych. Warto upewnić
się, że partycja <path>/usr</path> będzie wystarczająco duża ponieważ będą tam
znajdowały się nie tylko dane wszystkich aplikacji, ale również ważące 500 MB
drzewo Portage.
</p>

<p>
Jak widać, wiele zależy od oczekiwanego rezultatu. Wydzielenie partycji lub
woluminów ma wiele zalet:
</p>

<ul>
<li>
Mamy możliwość dostosowania jak najwydajniejszego w danym zastosowaniu systemu
plików dla poszczególnych partycji lub woluminów.
</li>
<li>
Zapełnienie całego wolnego miejsca na partycji przez wadliwie działające
narzędzie nie ma szkodliwego wpływu na całość systemu.
</li>
<li>
Jeśli to konieczne, można skrócić czas kontroli systemów plików, dzięki
możliwości jednoczesnego dokonywania jej na kilku partycjach (ma to znaczenie
zwłaszcza na sprzęcie z wieloma dyskami).
</li>
<li>
Montując część partycji lub woluminów z opcjami read-only (tylko do odczytu),
nosuid (ignorowane są bity setuid), noexec (ignorowane są bity wykonywalności)
itd. można znacznie poprawić bezpieczeństwo.
</li>
</ul>

<p>
Niestety zbyt rozbudowany podział niesie z sobą spore niebezpieczeństwo: źle
zaplanowany zaowocuje pustkami na zbyt dużych i ciasnotą na zbyt małych
partycjach. Ponadto dla dysków opartych na interfejsach SCSI jest limit
maksymalnie 15 partycji.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="mac-fdisk">
<title>Domyślnie: Partycjonowanie dysku za pomocą mac-fdisk</title>
<body>

<p>
Aby utworzyć partycje skorzystamy z programu <c>mac-fdisk</c>:
</p>

<pre caption="Uruchamianie mac-fdisk">
# <i>mac-fdisk /dev/hda</i>
</pre>

<p>
Jeżeli używaliśmy Apple Disk Utility do pozostawienia miejsca dla Linuksa,
najpierw musimy usunąć partycje utworzone poprzednio. Skorzystamy w tym celu z
polecenia <c>d</c>. Zapyta ono o numer kasowanych partycji. Zwykle pierwsza
partycja na komputerach NewWorld (Apple_partition_map) nie może zostać
skasowana. Jeżeli chcemy rozpocząć pracę z czystym dyskiem, należy uruchomić
program z parametrem <c>i</c>. Opcja ta całkowicie usuwa zawartość dysku, więc
należy używać jej ostrożnie.
</p>

<p>
Następnie zakładamy partycję <e>Apple_bootstrap</e> za pomocą <c>b</c>.
Zostaniemy zapytani o początkowy blok. Jeśli poprzednio wybraliśmy na ten cel
trzecią partycję, wpiszemy <c>3p</c>.
</p>

<note>
To <e>nie</e> jest partycja "boot". Nie jest nawet używana przez Linuksa; nie
potrzeba na niej miejsca do założenia systemu plików, nie powinien jej nawet
montować. Użytkownicy Apple nie potrzebują osobnej partycji rozruchowej.
</note>

<p>
Teraz stworzymy partycję wymiany za pomocą <c>c</c>. Program <c>mac-fdisk</c>
ponownie zapyta o blok początkowy. Jako, że wcześniej skorzystaliśmy z
<c>3</c>, teraz wpiszemy <c>4p</c>. Gdy zostaniemy zapytani o rozmiar wpisujemy
<c>512M</c> (lub inny na jaki się zdecydowaliśmy - 512MB to zalecane minimum,
jednak powszechnie akceptowaną normą jest podwójny iloczyn posiadanej fizycznej
pamięci). Następnie na pytanie o nazwę wpisujemy <c>swap</c> (koniecznie).
</p>

<p>
Żeby założyć partycję root, wpiszemy <c>c</c>, następnie <c>5p</c>, aby wybrać
blok od którego ma się zaczynać. Na pytanie o rozmiar ponownie wpiszemy
<c>5p</c>, <c>mac-fdisk</c> przydzieli jej całą pozostałą wolną przestrzeń
Należy koniecznie nadać jej nazwę <c>root</c>.
</p>

<p>
Na zakończenie zachowujemy zmiany i opuszczamy <c>mac-fdisk</c> poleceniami
<c>w</c> oraz <c>q</c>.
</p>

<note>
Aby się upewnić, że wszystko zostało poprawnie wykonane, należy uruchomić
<c>mac-fdisk -l</c> jeszcze raz i sprawdzić czy są tam wszystkie nowo utworzone
partycje. Jeśli nie widać żadnych partycji lub też nie ma zmian, które przed
chwilą wprowadziliśmy, należy ponownie wprowadzić zmiany, przy pomocy klawisza
<c>i</c>. Należy zwrócić uwagę, że polecenie to usuwa wszystkie obecne
partycje
i zastępuje je tymi odtworzonymi.
</note>

<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#filesystems">Zakładanie
systemów plików</uri>.
</p>

</body>
</section>
<section id="parted">
<title>Alternatywnie: Partycjonowanie dysku przy pomocy parted (zwłaszcza
Pegasos)</title>
<body>

<p>
Program <c>parted</c>, czyli Partition Editor, jest w stanie obsłużyć partycje
HFS+ używane przez Mac OS i Mac OS X. Dzięki niemu można zmienić rozmiar
obecnych partycji, aby zrobić miejsce na partycje dla Linuksa. W przykładzie
poniżej opiszemy jednak partycjonowanie dysku jedynie dla maszyn Pegasos.
</p>

<p>
Zacznijmy od uruchomienia programu <c>parted</c>:
</p>

<pre caption="Uruchamianie parted">
# <i>parted /dev/hda</i>
</pre>

<p>
Jeśli dysk nie jest jeszcze podzielony na partycje, uruchamiamy <c>mklabel
amiga</c>, aby utworzyć nową etykietę dla tego napędu.
</p>

<p>
Zawsze można wpisać polecenie <c>print</c>, aby wyświetlić aktualną tabelę
partycji. Zmiany jakie wprowadzimy nie zostaną zapisane aż do czasu wyjścia z
aplikacji. Przez cały czas można anulować omyłkowo wprowadzone zmiany przy
pomocy kombinacji klawiszy <c>Ctrl-C</c>, która przerwie działanie programu.
</p>

<p>
Jeśli zamierzamy na swojej maszynie zainstalować również MorphOS musimy
utworzyć system plików affs1 na początku napędu. Do
zainstalowania kernela MorphOS'a wystarczy 32MB miejsca. Jeśli mamy Pegasos
lub
chcemy używać reiserfs bądź xfs będzie trzeba ponadto trzymać na tej partycji
kernel Linuksa (Pegasos II może zostać zabootowany z partycji ext2/ext3 lub
affs1). Aby utworzyć partycję wpiszemy polecenie <c>mkpart primary affs1 START
END</c>, gdzie <c>START</c> i <c>END</c> to obszar w megabajtach (np. <c>0
32</c> tworzy partycję o rozmiarze 32MB rozpoczynając od 0MB i kończąc na 32MB.
Jeżeli zechcemy utworzyć partycję ext2 lub ext3, musimy zamienić zmienną affs1
z polecenia mkpart na jeden z wybranych przez nas systemów).
</p>

<p>
Należy utworzyć dwie partycje dla systemu Linux, jeden główny system plików
oraz partycję typu swap. Należy uruchomić polecenia <c>mkpart primary START
END</c>, aby utworzyć każdą z nich zastępując <c>START</c> oraz <c>END</c>
wymaganymi przez nas wielkościami.
</p>

<p>
Zalecaną wielkością dla partycji swap jest podwójny rozmiar posiadanej przez
nas pamięci RAM, jednak minimalną wartością jest 512MB. Aby utworzyć partycję
swap należy wykonać polecenie <c>mkpart primary linux-swap START END</c>, a w
miejsce START i END wpisać pożądane przez nas wartości.
</p>

<p>
Kiedy skończymy pracę w parted wyłączamy go wpisując po prostu <c>quit</c>.
</p>

</body>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Tworzenie systemów plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Po utworzeniu partycji nadszedł czas na założenie na nich systemów plików.
Jeśli nie wiemy jakie system plików wybrać lub odpowiadają nam domyślne
ustawienia w podręczniku, przejdźmy do paragrafu <uri
link="#filesystems-apply">Zakładania systemów plików na partycjach</uri>. W
przeciwnym wypadku polecamy dalszą lekturę aby dowiedzieć się więcej na ich
temat.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy plików?</title>
<body>

<p>
Mamy do dyspozycji kilka systemu plików dostępnych dla komputerów PowerPC
włączając w to: ext2, ext3, XFS i ReiserFS.
</p>

<p>
<b>Ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików, którego główną
wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, iż jego regularne
kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją nowoczesne
systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to właśnie te
polecamy naszym użytkownikom.
</p>
<p>
<b>Ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
ordered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. Jest on bardzo dobrym i niezawodnym rozwiązaniem, polecanym dla
większości użytkowników.
</p>

<p>
<b>ReiserFS</b> to system plików oparty na drzewie B+, oferujący dużą
wydajność.  Przy wielu małych plikach (poniżej 4k) może być szybszy od ext3
nawet piętnastokrotnie. ReiserFS jest wysoce skalowalny i posiada księgowanie,
Charakteryzuje go niezawodność i użyteczność zarówno na partycjach ogólnego
przeznaczenia jak i w ekstremalnych przypadkach, takich jak ogromne partycje,
operacje na wielu bardzo małych lub bardzo dużych plikach czy też operacje na
katalogach zawierających dziesiątki tysięcy plików.
</p>

<p>
<b>XFS</b> to system plików z księgowaniem, w pełni wspierany w Gentoo Linux
przez jądro xfs-sources. Jest bardzo funkcjonalny i zoptymalizowany do
skalowalności. Zalecamy go wyłącznie do systemów z nowoczesnymi dyskami SCSI
i/lub ciągłego zapisu danych z nieprzerwanym dostępem zasilania. Ponieważ
XFS przechowuje dużo danych w pamięci RAM, źle zaprojektowane programy
(te, które nie zachowują odpowiednich środków ostrożności podczas zapisywania
plików na dysk, których niestety jest sporo) mogą doprowadzić w razie awarii
systemu do utraty danych.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie partycji wymiany</title>
<body>

<p>
Partycje wymiany inicjalizujemy za pomocą polecenia <c>mkswap</c>:
</p>

<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
# <i>mkswap /dev/hda3</i>
</pre>

<p>
Aby uruchomić partycję wymiany, używamy polecenia <c>swapon</c>:
</p>

<pre caption="Uruchamianie partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/hda3</i>
</pre>

<p>
Partycję wymiany tworzymy i uaktywniamy przed stworzeniem pozostałych systemów
plików.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Zakładanie systemów plików na partycjach</title>
<body>

<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików należy skorzystać z
odpowiednich narzędzi:
</p>

<table>
<tr>
  <th>System plików</th>
  <th>Program do zakładania</th>
</tr>
<tr>
  <ti>ext2</ti>
  <ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
  <ti>ext3</ti>
  <ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
<tr>
  <ti>reiserfs</ti>
  <ti><c>mkreiserfs</c></ti>
</tr>
<tr>
  <ti>xfs</ti>
  <ti><c>mkfs.xfs</c></ti>
</tr>
</table>

<p>
Na przykład, aby założyć ext3 na partycji boot (w naszym przypadku
<path>/dev/hda4</path>), należy wykonać następujące polecenia:
</p>

<pre caption="Zakładanie systemu plików na partycji">
# <i>mke2fs -j /dev/hda4</i>
</pre>

<p>
Teraz należy stworzyć systemy plików na naszych nowo utworzonych partycjach
(lub woluminach logicznych).
</p>

<impo>
Jeśli na partycji głównej (<path>/</path> ma być ReiserFS, nie wolno zmieniać
domyślnego rozmiaru bloku jeśli jednocześnie wybiera się program <c>yaboot</c>
jako program ładujący w rozdziale <uri link="?part=1&amp;chap=10">Konfigurowanie
bootloadera</uri>.
</impo>

<note>
Na maszynach Pegasos II kernel musi znajdować się na systemach plików ext2,
ext3 lub affs1. Maszyny NewWorld można uruchomić z ext2, ext3, ReiserFS, a
nawet z HFS/HFS+. Na maszynach OldWorld uruchamiając komputer przy pomocy
BootX, jądro musi znajdować się na partycji HFS, jednak zostanie to wykonane
po konfiguracji programu ładującego.
</note>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<body>

<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu systemów plików nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>. Pokażemy to na przykładzie
partycji root:
</p>

<pre caption="Montowanie partycji">
# <i>mount /dev/hda4 /mnt/gentoo</i>
</pre>

<note>
Jeżeli chcemy przenieść <path>/tmp</path> na oddzielną partycję,
nie można zapomnieć po zamontowaniu i rozpakowaniu odpowiednio poprawić praw
dostępu: <c>chmod 1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to również
<path>/var/tmp</path>.
</note>

<p>
Następnie przechodzimy do rozdziału <uri
link="?part=1&amp;chap=5">Wypakowywanie plików instalacyjnych</uri>.
</p>

</body>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-kernel.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-ppc-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-kernel.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.5</version>
<date>2008-01-12</date>

<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>

<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>

<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>

</body>
</section>
<section>
<title>Instalacja źródeł kernela</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>

<p>
Sercem każdej dystrybucji jest jądro Linux. Stanowi ono interfejs pomiędzy
programami i sprzętem. Gentoo dostarcza użytkownikom różne źródła kerneli. Pełna
lista wraz z opisami znajduje się w <uri
link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">Przewodniku jąder Gentoo</uri>.
</p>

<p>
Dla architektury PPC polecamy jądro <c>gentoo-sources</c> (seria 2.6).
</p>

<pre caption="Instalowanie źródeł jądra">
# <i>emerge --usepkg gentoo-sources</i>
</pre>

<p>
W katalogu <path>/usr/src</path> powinien być mniej więcej taki jak poniższy
symlink, o nazwie <path>linux</path>, wskazujący na źródła jądra. W przykładzie
zakładamy, że źródła jądra zostały zainstalowane jako <c>gentoo-sources-<keyval
id="kernel-version"/></c>. W komputerze użytkownika może być to inna wersja,
dlatego należy mieć to na uwadze.
</p>

<pre caption="Podgląd symlinka do źródeł kernela">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx    1 root     root           22  Mar 18 16:23 /usr/src/linux -&gt; linux-<keyval id="kernel-gentoo"/>
</pre>

<p>
Pora na skonfigurowanie i skompilowanie źródeł jądra. Można użyć do tego celu
program <c>genkernel</c>, który zbuduje uniwersalne jądro, takie jak np.
to używane przez płyty instalacyjne. Można też przeprowadzić cały proces
ręcznie i lepiej dostosować kernel do własnych potrzeb. Zaczniemy od
omówienia tej drugiej, znacznie lepszej metody.
</p>

<p>
Aby ręcznie skonfigurować jądro należy przejść do paragrafu <uri
link="#manual">Ręczna konfiguracja</uri>, opis pracy z  <c>genkernelem</c>
opisaliśmy w paragrafie <uri link="#genkernel">Alternatywnie: użycie
genkernel</uri>
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="manual">
<title>Ręczna konfiguracja</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Ręczna konfiguracja kernela jest często postrzegana jako najtrudniejsza czynność
jaką użytkownicy Linuksa muszą wykonywać. Nie jest to prawdą, po skompilowaniu
kilku kerneli nie będziemy pamiętać, że kiedykolwiek uważaliśmy to za trudne
zadanie.
</p>

<p>
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że należy dobrze znać swój komputer, aby móc
prawidłowo skonfigurować jądro. Większość informacji można zdobyć poprzez
zainstalowanie pakietu pciutils (<c>emerge --usepkg pciutils</c>) zawierającego
program <c>lspci</c>. Dzięki temu będzie możliwe używanie <c>lspci</c> wewnątrz
chrootowanego środowiska. Podczas pracy z tym programem można bezpiecznie
zignorować wszelkie ostrzeżenia związane z <e>pcilib</e> (jak np.
"pcilib: cannot open /sys/bus/pci/devices). Ponadto można również uruchomić
<c>lspci</c> poza środowiskiem chroot. Powinno dać to taki sam efekt. Dodatkowe
informacje o sterownikach, które należy włączyć do jądra można uzyskać dzięki
poleceniu <c>lsmod</c>, które pokaże listę modułów jakie załadował system płyty
instalacyjnej. Informacje zapisane podczas uruchamiania jądra również mogą
okazać się cennym źródłem informacji. Do ich wyświetlania służy polecenie
<c>dmesg</c>.
</p>

<p>
Teraz pora na przeniesienie się do katalogu ze źródłami kernel, a następnie
jego konfiguracja. Zaczynamy od konfiguracji kernela, który uruchomi się na
większości 32-bitowych komputerów PowerPC poprzez wydanie polecenia <c>make
pmac32_defconfig</c>. Po wygenerowaniu domyślnej konfiguracji pora na wydanie
polecenia <c>make menuconfig</c>, po którym uruchomi się menu konfiguracyjne
oparte na ncurses.
</p>

<pre caption="Uruchamianie menuconfig">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
# <i>make pmac32_defconfig</i>
# <i>make menuconfig</i>
</pre>

<p>
Zobaczymy okienko z listą sekcji, na które podzielono cały proces konfiguracji.
Zaczniemy od omówienia opcji, które należy aktywować, aby zapewnić prawidłowe
działanie Gentoo.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaznaczanie wymaganych ustawień</title>
<body>

<p>
Po pierwsze włączamy możliwość korzystania z rozwojowych i eksperymentalnych
fragmentów kodu jądra. Jeśli tego nie zrobimy, nawet nie zobaczymy kilku
bardzo ważnych opcji.
</p>

<pre caption="Wybieranie opcji experimental code/drivers">
General setup ---&gt;
  [*] Prompt for development and/or incomplete code/drivers
</pre>

<p>
Następnie przechodzimy do <c>File Systems</c> i wybierz wsparcie dla systemów
plików, których zamierzamy używać. Jeśli o to nie zadbamy, Gentoo nie będzie w
stanie zamontować partycji, a czasem nawet się nie uruchomi. Przy okazji
zaznaczamy też <c>Virtual memory</c> i <c>/proc file system</c>.
</p>

<pre caption="Wybór potrzebnych systemów plików">
File systems ---&gt;
  Pseudo Filesystems ---&gt;
<comment>(System plików /proc może być już wymuszony przez konfigurację naszego komputera. Jeżeli tak jest zobaczymy znaki -- zamiast poniższego widoku).</comment>
    [*] /proc file system support
    [*] Virtual memory file system support (former shm fs)
  Partition Types ---&gt;
    [*] Advanced partition support
    [*] Amiga partition table support
    [*] Macintosh partition map support

<comment>(Wybieramy jedną lub kilka z tych opcji zależnie od używanych systemów plików.)</comment>
  &lt;*&gt; Reiserfs support
  &lt;*&gt; Ext3 journalling file system support
  &lt;*&gt; Second extended fs support
  &lt;*&gt; XFS filesystem support
</pre>

<p>
Użytkownicy komputerów NewWorld i OldWorld będą potrzebowali wsparcia dla
systemu plików HFS. Na komputerach OldWorld potrzebne jest do kopiowania
skompilowanego kernela na partycję MacOS, natomiast na komputerach NewWorld
umożliwia konfigurację partycji Apple_Bootstrap:
</p>

<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla HFS">
File Systems ---&gt;
  File Systems ---&gt;
    &lt;M&gt; Apple Macintosh file system support
    &lt;M&gt; Apple Extended HFS file system support
</pre>

<p>
Jeśli używany jest PPPoE do łączenia się z Internetem lub gdy używamy modemu
dial-up będzie trzeba włączyć następujące opcje:
</p>

<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE">
Device Drivers ---&gt;
  Network device support ---&gt;
    &lt;*&gt; PPP (point-to-point protocol) support
    &lt;*&gt;   PPP support for async serial ports
    &lt;*&gt;   PPP support for sync tty ports
</pre>

<p>
Obie opcje dotyczące kompresji nie są wprawdzie wymagane, ale również nie
zaszkodzą naszemu systemowi. Opcja <c>PPP over Ethernet</c>, może okazać się
przydatna dla <c>ppp</c> tylko gdy skonfigurujemy jądro do trybu PPPoE.
</p>

<p>
Nie należy zapomnieć o wkompilowaniu wsparcie dla naszej karty sieciowej do
jądra! Większość nowych komputerów Apple używa sterownika SunGEM. Starsze
wersje używają sterownika BMAC.
</p>

<pre caption="Wybieranie sterownika karty sieciowej">
Device Drivers ---&gt;
  Network device support ---&gt;
    Ethernet (10 or 100Mbit) ---&gt;
      [*] Ethernet (10 or 100Mbit)
      &lt;*&gt;   Generic Media Independent Interface device support
      &lt;*&gt;   Generic Media Independent Interface device support
      &lt;*&gt;   BMAC (G3 ethernet) support
      &lt;*&gt; Sun GEM support
</pre>

<p>
Wywłaszczanie w jądrze wciąż działa niestabilnie na platformie PPC i może
spowodować błędy przy kompilacji czy naruszenia ochrony pamięci. <e>Nie
radzimy</e> korzystać z tej opcji. Obie opcję, <e>Voluntary Preemption</e> oraz
<e>No Forced Preemption</e> nie powinny stwarzać problemów.
</p>

<pre caption="Upewnianie się, że wyłączono wywłaszczanie">
Kernel options ---&gt;
<comment>(Wybieramy jeden)</comment>
  Preemption Model
    (X) No Forced Preemption (Server)
    (X) Voluntary Kernel Preemption (Desktop)
</pre>

<p>
Jeśli komputer uruchamiany jest poprzez Firewire, potrzebne będzie włączenie
poniższych opcji. Można użyć w tym celu modułów.
</p>

<pre caption="Włączenie wsparcia dla urzadzeń firewire podczas bootowania">
   Device Drivers ---&gt;
     IEEE 1394 (FireWire) support ---&gt;
       &lt;*&gt; IEEE 1394 (FireWire) support
       &lt;*&gt;   OHCI-1394 support
       &lt;*&gt;   SBP-2 support (Harddisks etc.)
</pre>

<p>
Jeśli komputer uruchamiany jest poprzez USB potrzebne będzie włączenie
poniższych opcji. Można użyć w tym celu modułów.
</p>

<pre caption="Włączenie wsparcia dla urządzeń USB podczas bootowania">
   Device Drivers ---&gt;
      USB support ---&gt;
        &lt;*&gt; Support for Host-side USB
        &lt;*&gt;   OHCI HCD support
        &lt;*&gt;   USB Mass Storage support
</pre>

<p>
Nie wolno wyłączać wsparcia dla framebuffera, jest on wymagany do udanego
uruchomienia systemu. Jeśli jest to karta NVIDIA, należy użyć framebuffera
Open Firmware. Dla kart ATI należy wybrać odpowiedni bufor ramki w zależności od
posiadanego chipsetu karty (Mach64, Rage128 or Radeon).
</p>

<pre caption="Wybieranie sterownika bufora ramki">
   Device Drivers ---&gt;
     Graphics support ---&gt;
       &lt;*&gt; Support for frame buffer devices
       [*] Open Firmware frame buffer device support
       &lt;*&gt; ATI Radeon display support
       &lt;*&gt; ATI Rage128 display support
       &lt;*&gt; ATI Mach64 display support
       Console display driver support ---&gt;
         &lt;*&gt; Framebuffer Console support
</pre>

<note>
Jeśli włączy się więcej niż jeden sterownik to przy uruchamianiu może zostać
wybrany niewłaściwy z nich. Należy zatem powstrzymać się od wybierania większej
ilości urządzeń bufora ramki lub wybrać to najbardziej pożądane za pomocą opcji
video <c>video=radeonfb</c> podczas rozruchu systemu.
</note>

<p>
Po ukończeniu konfigurowania jądra należy przejść do paragrafu
<uri link="#compiling">Kompilacja i instalacja</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilacja i instalacja</title>
<body>

<p>
Po skonfigurowaniu kernela przyszła pora na jego skompilowanie i
instalację. Opuszczamy program konfiguracyjny i wpisujemy następujące polecenia:
</p>

<pre caption="Kompilowanie kernela.">
# <i>make &amp;&amp; make modules_install</i>
</pre>

<p>
Kiedy jądro skończy się kompilować kopiujemy jego obraz do katalogu
<path>/boot</path> w opisany poniżej sposób. Jeżeli posiadamy oddzielną
partycję boot, tak jak komputery Pegasos należy się upewnić, że jest ona
prawidłowo zamontowana. W przypadku używania BootX do uruchamiania systemu,
skopiujemy jądro w późniejszym czasie.
</p>

<p>
Yaboot i BootX używają nieskompresowanych jąder w odróżnieniu do innych tego
typu programów. Nieskompresowane jądra posiada nazwę vmlinux, a jego obraz po
skompilowaniu znajduje się w katalogu <path>/usr/src/linux</path>. Jeżeli
używamy komputera Pegasos jego oprogramowania wewnętrzne wymaga jądra
skompresowanego, które po skompilowaniu posiada nazwę zImage i znajduje się
w katalogu <path>/usr/src/linux/arch/ppc/boot/images</path>.
</p>

<pre caption="Instalowanie kernela">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
<comment>Należy mieć na uwadzę, że wersja naszego jądra może być inna</comment>
<comment>(Apple/IBM)</comment>
# <i>cp vmlinux /boot/<keyval id="kernel-name"/></i>
<comment>(Pegasos)</comment>
# <i>cp arch/powerpc/boot/images/zImage /boot/<keyval id="kernel-name"/></i>
</pre>

<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#kernel_modules">Instalacja
osobnych modułów jądra</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Instalacja osobnych modułów jądra</title>
<subsection>
<title>Konfigurowanie modułów</title>
<body>

<p>
Lista modułów, które chcemy by były automatycznie ładowane przy starcie systemu
powinna znajdować się w pliku <path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</path>.
Jeśli jest to potrzebne, można dodać kilka opcji dla modułów.
</p>

<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych użyjemy komendy <c>find</c>. Należy
zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>

<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/&lt;wersja&gt;/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>

<p>
Na przykład, aby automatycznie ładować do pamięci moduł <c>3c59x.o</c> edytujemy
plik <path>kernel-2.6</path> i wprowadzamy do niego nazwę tego modułu.
</p>

<pre caption="Edycja /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>

<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>

<p>
Następnie przechodzimy do rozdziału <uri link="?part=1&amp;chap=8">Konfiguracja
systemu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="genkernel">
<title>Alternatywnie: użycie genkernel</title>
<body>

<p>
Po zainstalowaniu źródeł należy je skonfigurować. Zrobimy to automatycznie przy
pomocy programu <c>genkernel</c>, który wykonuje cały proces dokładnie w ten sam
sposób w jaki jest konfigurowane jądro na płycie instalacyjnej. Konsekwencją
wyboru genkernela jest to, że system będzie zmuszony do wykrywania dostępnego
sprzętu przy każdym uruchomieniu komputera. W związku z tym, że genkernel nie
wymaga od użytkownika żadnych ręcznych poprawek w konfiguracji, jest doskonałym
rozwiązaniem dla tych wszystkich, którzy nie są najmocniejsi w samodzielnym
kompilowaniu jądra.
</p>

<p>
Zanim jednak zdradzimy jak używa się tego programu musimy wytłumaczyć jak go
zainstalować:
</p>

<pre caption="Emergowanie genkernela">
# <i>emerge --usepkg genkernel</i>
</pre>

<p>
Następnie kopiujemy konfigurację jądra z płyty instalacyjnej do miejsca, w
którym znajdzie ją i wykorzysta genkernel:
</p>

<pre caption="Kopiowanie konfiguracji jądra z płyty instalacyjnej">
# <i>zcat /proc/config.gz > /usr/share/genkernel/ppc/kernel-config-2.6</i>
</pre>

<p>
Jeśli do uruchamiania wykorzystuje się Firewire lub USB, trzeba dodać moduły do
initrd.  W tym celu edytujemy <path>/usr/share/genkernel/ppc/modules_load</path>
i dodajemy <c>MODULES_FIREWIRE="ieee1394 ohci1394 sbp2"</c> dla Firewire lub
<c>MODULES_USB="usbcore ohci-hcd ehci-hcd usb-storage"</c> dla USB.
</p>

<p>
Przed kompilacją źródeł, musimy dokonać paru poprawek w fstab. Pozostała część
tego pliku zostanie uzupełniona później więc nie należy się teraz tym
przejmować. Jeżeli nie stworzyliśmy oddzielnej partycji boot (NIE bootstrap,
jest to zupełnie co innego), należy usunąć wpis odnoszący się do
<path>/boot</path> z <path>/etc/fstab</path>. Krok ten będziemy musieli wykonać
na większości komputerów.
</p>

<pre caption="Usuwanie wpisu /boot z /etc/fstab na komputerach bez partycji boot">
# <i>nano -w /etc/fstab</i>
<comment>Należy usunąć poniższą linię</comment>
/dev/BOOT               /boot           ext2            noauto,noatime  1 2
</pre>

<p>
Źródła skompilujemy przy pomocy polecenia <c>genkernel --genzimage all</c>. Na
Pegasosie należy inaczej skonfigurować jądro i zbudować je w formacie zImage
zamiast vmlinux, z którego korzysta się na komputerach Apple.  Kompilowanie
zajmie mnóstwo czasu, ponieważ <c>genkernel</c> zawiera niemal wszystkie
dostępne sterowniki.
</p>

<p>
Jeśli partycja rozruchowa została sformatowana w innym niż ext2 lub ext3
systemie plików należy ręcznie dodać potrzebne dla nich sterowniki, wybiera się
je przy pomocy menu <c>genkernel --menuconfig all</c>. Sterowniki te muszą być
wkompilowane w jądro <e>na stałe</e>, nie można dodawać ich w postaci modułów.
Użytkownicy EVMS2 lub LVM2 powinni dodać również <c>--evms2</c> lub
<c>--lvm2</c> do listy argumentów.
</p>

<pre caption="Uruchamianie genkernel">
# <i>genkernel all</i>
</pre>

<pre caption="Na Pegasosach">
# <i>genkernel --genzimage --kernel-config=/usr/share/genkernel/ppc/Pegasos all</i>
</pre>

<p>
W wyniku tego procesu powstanie właściwy plik jądra, initrd (initial root disk)
oraz ogromna ilość modułów. Nazwy plików jądra i initrd będą potrzebne przy
konfiguracji bootloadera do prawidłowego wypełnienia jego pliku
konfiguracyjnego, więc warto je sobie zapisać. Przy następnym uruchomieniu
komputera zostanie najpierw wykonany plik initrd, który wykryje cały dostępny
sprzęt i wczyta odpowiednie moduły, a następnie uruchomi się właściwy system.
Należy się upewnić, że zapisaliśmy poprawnie wymagane argumenty do załadowania
systemu, bez nich system się nie uruchomi.
</p>

<pre caption="Sprawdzanie nazw utworzonych plików jądra">
<comment>(Należy mieć na uwadzę, że nasza wersją jądra może być inna)</comment>
# <i>ls /boot/kernel-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/> /boot/initramfs-genkernel-ppc-<keyval id="kernel-gentoo"/></i>
</pre>

<p>
Kolejny etap instalacji to <uri link="?part=1&amp;chap=8">Konfigurowanie
systemu</uri>.
</p>

</body>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-medium.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-ppc-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc-medium.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<sections>

<version>8.1</version>
<date>2007-06-29</date>

<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Zanim zaczniemy musimy ustalić jakie wymagania sprzętowe powinien spełniać
komputer, aby pomyślnie zainstalować na nim Gentoo.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>

<table>
<tr>
  <th>Komputery Apple NewWorld</th>
  <ti>
    Procesor Power/PowerPC (G3, G4, G5) takie jak iMac, eMac, iBook, PowerBook,
    Xserver, PowerMac
  </ti>
</tr>
<tr>
  <th>Komputery Apple OldWorld</th>
  <ti>
    Komputery z wersją Open Firmware mniejszą niż 3, takie jak: Beige G3, PCI
    PowerMac i PCI PowerBook oraz klony Apple oparte na PCI.
  </ti>
</tr>
<tr>
  <th>Genesi</th>
  <ti>
     Pegasos I/II, Open Desktop Workstation
  </ti>
</tr>
<tr>
  <th>IBM</th>
  <ti>RS/6000, iSeries, pSeries</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Pamięć</th>
  <ti>Co najmniej 64 MB</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Wolne miejsce na dysku</th>
  <ti>1.5 GB (bez miejsca na partycję wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Partycja wymiany</th>
  <ti>Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>

<p>
Należy również zapoznać się z dokumentem <uri
link="/doc/pl/gentoo-ppc-faq.xml">Gentoo PPC FAQ</uri>, w którym znajdziemy
odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania związane z instalacją oraz z samym
komputerem PowerPC.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<!-- Copy/paste from hb-install-x86-medium.xml (with s/x86/ppc/) -->
<!-- Część wspólna dla wszystkich architektur. -->
<!-- START -->
<section>
<title>Płyta instalacji uniwersalnej</title>
<subsection>
<title>Wstęp</title>
<body>

<p>
Gentoo można zainstalować przy pomocy archiwum o nazwie <e>stage3</e>, który
zawiera spakowany podstawowy system Gentoo, za pomocą którego można
skonfigurować w pełni funkcjonalne środowisko.
</p>

<p>
Instalacja z użyciem plików stage1 i stage2 jest opisana w  <uri
link="/doc/pl/faq.xml#stage12">Gentoo FAQ</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Płyta instalacji uniwersalnej</title>
<body>

<p>
Płyta instalacyjna jest bootowalna i zawiera w pełni funkcjonalne środowisko
Gentoo. Pozwala to na uruchomienie Linuksa z płyty CD. Podczas ładowania
wykrywany jest sprzęt zainstalowany w komputerze, a następnie odpowiednie
moduły są ładowane. Płyty instalacyjne są tworzone przez deweloperów Gentoo.
</p>

<p>
Obecnie dostępne są następujące płyty instalacyjne:
</p>


<ul>
  <li>
     "Gentoo Universal Installation CD" - zawiera wszystko co potrzeba do
     instalacji Gentoo. Dostarcza ona pliki "stage" dla najpopularniejszych
     architektur, kod źródłowy różnych aplikacji oraz instrukcje instalacji dla
     naszej architektury
  </li>
  <li>
      "Gentoo Minimal Installation CD" - zawiera tylko minimalne
      środowisko, które pozwala na załadowanie systemu oraz konfigurację sieci,
      aby móc połączyć się z Internetem. Nie zawiera żadnych dodatkowych plików
      i nie może być użyta podczas instalacji opartej na tym dokumencie.
  </li>
</ul>

<p>
Gentoo również dostarcza tzw. Package CD. To nie jest płyta instalacyjna
ale dodatkowe źródło, które można wykorzystać podczas instalacji systemu
Gentoo.  Zawiera ona fabrycznie skompilowane pakiety (tzw. zbiór GRP),
które umożliwiają łatwą i szybką instalację dodatkowych aplikacji
(takich jak OpenOffice.org, KDE, GNOME,...) natychmiast po instalacji
Gentoo, ale tuż przed zaktualizowaniem drzewa Portage.
</p>


<p>
Jak użyć płytę Package CD zostanie wyjaśnione później w tym dokumencie.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<!-- STOP -->

<section>
<title>Pobieranie, nagrywanie i uruchamianie uniwersalnej płyty instalacji
Gentoo</title>
<subsection>
<title>Pobieranie i nagrywanie płyty instalacyjnej</title>
<body>

<p>
Wszystkie obrazy płyt instalacji uniwersalnej (również płyt Package CD) znajdują
się na naszych <uri link="/main/en/mirrors.xml">serwerach lustrzanych</uri> w
katalogu <path><keyval id="release-dir"/>installcd</path>; obraz płyt Package CD
znajduje się w katalogu <path><keyval id="release-dir"/>packagecd</path>.
</p>

<p>
Wewnątrz tych katalogów znajduje się zbiór plików ISO. Są to pełne i gotowe do
nagrania obrazy płyt CD.
</p>

<p>
Po ściągnięciu pliku należy sprawdzić czy nie zawiera żadnych błędów:
</p>

<ul>
  <li>
    Weryfikujemy poprawność pobranych plików ISO za pomocą porównania ich sum
    MD5 z tymi znajdującymi się na naszym serwerze lustrzanym. Sumy MD5 dla
    pobranych plików można wygenerować przy pomocy narzędzia <c>md5sum</c> dla
    Linuksa lub jego <uri
    link="http://www.etree.org/md5com.html">odpowiednika</uri> dla Windows.
    Sprawdzanie sum MD5 w Mac OS X jest opisane w dokumencie <uri
    link="/doc/pl/gentoo-ppc-faq.xml#doc_chap1">Gentoo PPC FAQ</uri>.
  </li>
  <li>
    Innym sposobem sprawdzania poprawności pobranych plików jest weryfikacja
    ich kryptograficznych sygnatur przy pomocy GnuPG. Należy otrzymać klucz
    publiczny, którego my używamy (0x17072058) przed przejściem dalej.
  </li>
</ul>

<p>
Pozyskujemy klucz publiczny za pomocą GnuPG:
</p>

<pre caption="Pozyskiwanie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver subkeys.pgp.net --recv-keys 17072058</i>
</pre>

<p>
Następnie weryfikujemy sygnaturę.
</p>

<pre caption="Weryfikowanie sygnatury plików">
$ <i>gpg --verify &lt;plik sygnatury&gt; &lt;plik iso&gt;</i>
</pre>

<p>
Pobrane pliki ISO należy nagrywać w trybie RAW. To jak się go włącza zależy od
programu, którego używamy. W Podręczniku opiszemy nagrywanie za pomocą programów
<c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji można znaleźć w dokumencie <uri
        link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>

<ul>
  <li>
     Jeśli chodzi o cdrecord to wystarczy wpisać polecenie <c>cdrecord
     dev=/dev/hdc &lt;pobrany plik ISO&gt;</c>. Zamiast <path>/dev/hdc</path>
     należy podać odpowiednią ścieżkę do urządzenia CD-RW.
  </li>
  <li>
    W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) &gt; <c>Burn CD Image</c>
    (Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
    Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
  </li>
</ul>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Domyślnie: Uruchamianie płyt instalacyjnych za pomocą Yaboot</title>
<body>

<p>
Na komputerach NewWorld wystarczy umieścić płytę instalacyjną w napędzie CD-ROM
i ponownie uruchomić komputer. Kiedy zabrzmi dźwięk uruchamiania systemu należy
wcisnąć przycisk C i przytrzymać go do czasu wczytania płyty.
</p>

<p>
Po załadowaniu płyty CD na ekranie pojawi się znak zachęty w postaci
<e>boot:</e>
</p>

<p>
System dostarczany jest z jednym jądrem, <e>apple</e>, dla wszystkich
podarchitektur. Zawiera on wkompilowane wsparcie dla wielu procesorów, jednak
bez przeszkód można go używać w komputerach jednoprocesorowych.
</p>

<p>
Można tu również podać kilka dodatkowych opcji z jakim zostanie uruchomione
wybrane jądro. Są to:
</p>

<table>
<tr>
  <th>Opcja</th>
  <th>Opis</th>
</tr>
<tr>
  <ti><c>video</c></ti>
  <ti>
    Do tej opcji można podać następujące, zależne od producenta karty
    parametry: <c>nvidiafb</c>, <c>radeonfb</c>, <c>rivafb</c>, <c>atyfb</c>,
    <c>aty128</c> lub <c>ofonly</c>. Do tego warto również dopisać żądaną
    rozdzielczość i częstotliwość odświeżania. Wpis może na przykład wyglądać
    tak: <c>video=radeonfb:1280x1024@75-32</c>. Uruchomiony zostanie sterownik
    ATI Radeon, z wybraną rozdzielczością 1280x1024, odświeżaniem 75Hz oraz z
    32 bitową głębią kolorów. Jeśli nie jest się pewnym co wybrać należy
    skorzystać z opcji <c>ofonly</c>, ona działa we wszystkich przypadkach.
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti><c>nol3</c></ti>
  <ti>
    Wyłącza cache 3 poziomu w niektórych PowerBookach</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><c>dofirewire</c></ti>
  <ti>
    Włącza obsługę urządzeń z interfejsem IEEE1394 (FireWire), np.  zewnętrznych
    dysków.
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti><c>dopcmcia</c></ti>
  <ti>
     Umożliwia korzystanie w trakcie procesu instalacji z różnych
     urządzeń PCMCIA, np. kart sieciowych.
  </ti>
</tr>
</table>

<p>
Aby czerpać pożytek z powyższych opcji, w linii <e>boot:</e>, powinniśmy
wpisać <e>apple</e>, a następnie porządaną przez nas opcję. W poniższym
przykładzie, zmusimy jądro do używania sterownika framebuffer Open Firmware w
miejsce sterownika specyficznego dla danego urządzenia.
</p>

<pre caption="Przymusowe użycie sterownika framebuffer Open Firmware">
boot: <i>apple video=ofonly</i>
</pre>

<p>
Jeżeli nie potrzebujemy dodawać żadnych opcji, po prostu wciskamy Enter w tym
miejscu, a w pełni użyteczne środowisko Gentoo Linux zostanie załadowane z CD.
Dalsze instrukcje zawarte są w rozdziale <uri link="#booted">Czynności po
uruchomienie</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Alternatywnie: Uruchamianie płyty instalacyjnej na Pegasosie</title>
<body>

<p>
Na komputerach Pegasos wystarczy włożyć płytę do napędu, a następnie w
SmartFirmware wpisać <c>boot cd /boot/menu</c>. Otworzy to małe menu, w którym
można wybrać jedno z kilku domyślnych ustawień wyświetlania. Własne ustawienia
podaje się w linii poleceń, tak jak w przykładzie z Yaboot powyżej. Dla
przykładu: <c>boot cd /boot/pegasos video=radeonfb:1280x1024@75 mem=256M</c>.
Domyślna lista możliwych opcji jądra (przydatna w przypadku gdyby coś poszło
naprawdę źle) wygląda następująco: <c>console=ttyS0,115200 console=tty0
init=/linuxrc looptype=squashfs loop=/livecd.squashfs udev nodevfs cdroot
root=/dev/ram0</c>.
</p>

</body>
</subsection>

<subsection>
<title>Alternatywnie: Uruchamianie płyty za pomocą BootX</title>
<body>

<p>
Na komputerach OldWorld nie jest możliwe skorzystanie z części uruchamialnej
płyty instalacyjnej. Najprostszym rozwiązaniem tego problemu jest użycie MacOS
9 lub wcześniejszego do przeprowadzenia bootstrapu systemu, co umożliwia
narzędzie o nazwie BootX.
</p>

<p>
Po pierwsze należy pobrać <uri
link="http://penguinppc.org/projects/bootx/">BootX</uri> i rozpakować
archiwum.
Następnie należy skopiować  <c>BootX Extension</c> do katalogu <c>Extensions
Folder</c> i panel sterowania BootX do katalogu <c>Control Panels</c>. Oba te
katalogi znajdują się w katalogu systemowym MacOS. Następnie należy utworzyć
katalog "Linux Kernels" w tymże folderze systemowym i skopiować do niego jądro
<c>apple</c> z płyty instalacyjnej. Na koniec należy jeszcze przekopiować
plik <c>apple.igz</c> z płyty instalacyjnej również do folderu systemowego
MacOS.
</p>

<p>
Aby przygotować BootX należy uruchomić jego panel sterowania i wybrać menu o
nazwie "Options", w którym należy zaznaczyć opcję <c>Use Specified RAM
Disk</c>
i wybrać plik <c>apple.igz</c> z folderu systemowego. Następnie trzeba wrócić
na
początkowy ekran i upewnić się, że wybrany rozmiar ramdysku ma co najmniej
<c>32000</c>. Na koniec można dodać jądru kilka parametrów argumentów, tak jak
zrobimy to poniżej:
</p>

<pre caption="Parametry jądra podawane przez BootX">
cdroot root=/dev/ram0 init=linuxrc loop=image.squashfs looptype=squashfs console=tty0
</pre>

<note>
Można tu użyć wszystkich parametrów jądra z akapitu o yaboot.
</note>

<p>
Następnie należy upewnić się, że wybrane ustawienia są prawidłowe i je
zapisać.
Oszczędza to trochę pisania w przypadku, gdy proces uruchamiania się nie
powiedzie. Następnie należy wcisnąć przycisk Linux na górze okna w celu
uruchomienia środowiska instalacyjnego z płyty i przejść do akapitu <uri
link="#booted">czynności po uruchomieniu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="booted">
<title>Czynności po uruchomieniu</title>
<body>

<p>
Pojawi się znak zachęty roota ("#"). Można zmieniać konsole, służą do
kombinacje klawiszy Alt-F2, Alt-F3, itp. Na pierwszą wraca się przy pomocy
Alt-F1. Na niektórych komputerach Apple konieczne jest wciśnięcie dodatkowo
przycisku fn.
</p>

<p>
Jeśli instalujemy Gentoo w systemie, w którym mamy klawiaturę inną niż US
musimy wcisnąć F2, aby przejść do trybu potwierdzania kolejnych czynności, a
następnie postępować zgodnie ze wskazówkami na ekranie. Jeśli nie wybierzemy
nowego mapowania w ciągu 10 sekund, zostanie załadowane to domyślne, czyli
amerykańskie.
</p>

<pre caption="Listing dostępnych map klawiszy">
<comment>(PPC korzysta z map takich jak x86, mapy klawiszy ADB dla ppc/mac nie
są obsługiwane)</comment>
# <i>ls /usr/share/keymaps/i386</i>
</pre>

<p>
Następnie ładujemy wybraną mapę klawiszy:
</p>

<pre caption="Ładowanie mapy klawiszy">
# <i>loadkeys be-latin1</i>
</pre>

<p>
Kolejna część dokumentu to <uri link="#hardware">Konfigurowanie
dodatkowego sprzętu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Konfigurowanie dodatkowego sprzętu</title>
<body>

<p>
W czasie uruchamiania system spróbuje wykryć sprzęt i załadować odpowiednie
sterowniki. Zazwyczaj czyni to prawidłowo, ale czasami mogą zdarzyć się problemy
i nie wszystkie moduły zostaną aktywowane. Gdy zawiedzie skanowanie PCI musimy
ręcznie załadować odpowiednie moduły.
</p>

<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>airport</c>. Ten moduł
wspiera tylko stary karty Airport (802.11b). W chwili obecnej AirportExtreme
(802.11g) nie znajduje się na płycie instalacyjnej.
</p>

<pre caption="Ładowanie modułu airport">
# <i>modprobe airport</i>
</pre>

<p>
Na starszych komputerach iMac, karta sieciowa nie jest poprawnie wykrywana.
Powinniśmy w takim przypadku załadować moduł sterownika BMAC:
</p>

<pre caption="Ładowanie modułu BMAC">
# <i>modprobe bmac</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Poprawianie wydajności twardego dysku</title>
<body>

<p>
Zaawansowanych użytkowników na pewno zainteresuje możliwość zwiększenia
wydajności dysków twardych IDE za pomocą programu <c>hdparm</c>. Obecną
wydajność można przetestować za pomocą parametrów <c>-tT</c> (kilkukrotne
wykonanie polecenia zwiększa precyzję pomiaru):
</p>

<pre caption="Testowanie wydajności twardego dysku">
# <i>hdparm -tT /dev/hda</i>
</pre>

<p>
Aby poprawić wydajność można wykorzystać któryś z poniższych przykładów
(lub eksperymentować samodzielnie). Oczywiście musimy zastąpić
<path>/dev/hda</path> ścieżką do naszego dysku.
</p>

<pre caption="Poprawianie wydajności dysku">
<comment>Aktywowanie DMA:</comment>
# <i>hdparm -d 1 /dev/hda</i>
<comment>Aktywowanie DMA oraz zestawu bezpiecznych opcji poprawiających wydajność:</comment>
# <i>hdparm -d 1 -A 1 -m 16 -u 1 -a 64 /dev/hda</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection id="useraccounts">
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>

<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z <c>irssi</c> nie uruchomionego z przywilejami roota
musimy stworzyć dodatkowe konta.
</p>

<p>
Najpierw jednak należy zmienić hasło roota. Dokonuje się tego przy pomocy
polecenia <c>passwd</c>:
</p>

<pre caption="Zmiana hasła roota">
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy nowe hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy nowe hasło)</comment>
</pre>

<p>
Aby stworzyć konto użytkownika musimy najpierw podać jego parametry, a
następnie ustawić hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz
<c>passwd</c>. W przykładzie stworzymy użytkownika o nazwie &quot;rane&quot;.
</p>

<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd rane</i>
# <i>passwd rane</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>


<p>
Aby przełączyć się z konta roota na nowo utworzone konto użytkownika
korzystamy
z polecenia <c>su</c>:
</p>

<pre caption="Przełączanie użytkownika">
# <i>su - rane</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Dostęp do dokumentacji podczas instalowania Gentoo</title>
<body>

<p>
Jeśli zamierzamy podczas instalacji korzystać z Podręcznika Gentoo (obojętnie
czy nagranego na CD czy znajdującego się w Internecie) powinniśmy dodać do
tych celów konto zwykłego użytkownika, tak jak opisaliśmy to przed chwilą, a
następnie przejść przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F2</c> na nowy
terminal i tam się zalogować.
</p>

<p>
Do przeglądania dokumentacji nagranej na CD służą programy <c>links</c> oraz
<c>links -g</c>:
</p>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD">
# <i>links /mnt/cdrom/docs/handbook/html/index.html</i>
</pre>

<p>
Najnowszą i najlepszą dostępną wersją Podręcznika Gentoo jest ta znajdująca się
na naszej stronie internetowej. Polecamy korzystanie właśnie z tej wersji.
Podobnie jak w przypadku dokumentacji nagranej na CD można użyć do tego programu
<c>links</c>, pod warunkiem oczywiście, że mamy już skonfigurowane i działające
połączenie z Internetem.
</p>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie">
# <i>links http://www.gentoo.org/doc/pl/handbook/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>

<p>
Na pierwszy terminal powracamy przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F1</c>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Uruchamianie demona SSH</title>
<body>

<p>
Aby umożliwić innym osobom dostęp do naszego komputera podczas instalacji (by
mogły nam pomóc w konfigurowaniu Gentoo lub nawet przeprowadzić cały proces za
nas) musimy dodać im odpowiednie konta użytkowników lub nawet podać hasło roota
(nie należy tego robić jeśli nie jest to osoba, której ufa się
<e>całkowicie</e>).
</p>

<p>
Demona SSH uruchamia się następującym poleceniem:
</p>

<pre caption="Uruchamianie demona SSH">
# <i>/etc/init.d/sshd start</i>
</pre>

<p>
Korzystanie z sshd jest możliwe tylko wtedy, gdy komputer jest połączony z
Internetem. Połączenie nawiążemy dzięki wskazówkom spisany, w rozdziale
zatytułowanym <uri link="?part=1&amp;chap=3">konfiguracja sieci</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-bootloader.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-bootloader.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-bootloader.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-ppc64-bootloader.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-bootloader.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.0</version>
<date>2007-05-07</date>

<section>
<title>Podejmowanie decyzji</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Gdy skonfigurowaliśmy jądro i zmodyfikowaliśmy odpowiednio niezbędne systemowe
pliki konfiguracyjne nadeszła pora na zainstalowanie programu, który uruchomi
jądro w momencie startu systemu. Taki program nazywa się <e>bootloader</e>.
</p>

<p>
Jedynym działającym na Linux/PPC64 jest yaBoot. W przyszłości będzie także
dostępny grub2.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="yaboot">
<title>Używanie yaBoot</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<impo>
Na maszynach 64-bitowych zmuszeniu jesteśmy używać yaboot-static zamiast yaboot,
ponieważ yaboot nie skompiluje się na PPC64. Użytkownicy systemów 32-bitowych
używają normalnie yaboot.
</impo>

<p>
Są dwa sposoby konfiguracji yaBoot. Można wykonać konfigurację yaboot
automatycznie za pomocą nowego i poprawionego narzędzia <c>yabootconfig</c>
zawartego w wersji <path>yaboot-1.3.8-r1</path> i nowszych. Jeśli z jakiegoś
powodu nie chcemy uruchamiać <c>yabootconfig</c> do automatycznego tworzenia
<path>/etc/yaboot.conf</path> lub instalujemy Gentoo na G5 (na którym
<c>yabootconfig</c> nie zawsze chce działać), możemy najzwyczajniej w świecie
wyedytować wzorcowy plik już zainstalowany w systemie.
</p>

<pre caption="Instalacja niezbędnych narzędzi dla systemu plików">
# <i>emerge hfsutils hfsplusutils</i>
</pre>

<pre caption="Instalacja bootloadera">
<comment>(64-bitowy userland)</comment>
# <i>emerge --update yaboot-static</i>
<comment>(32-bitowy userland)</comment>
# <i>emerge --update yaboot</i>
</pre>

<impo>
yabootconfig/ybin nie działa na IBM. Należy go zainstalować w inny sposób:
<uri link="#yaboot-ibm">Używanie yaboot na IBM</uri>
</impo>

<note>
Użytkownicy systemu plików JFS muszą dodać <c>ro</c> jako parametr dla jądra.
JFS musi mieć możliwość odtwarzania logów w trybie tylko do odczytu zanim
zostanie zamontowane w trybie zarówno odczytu i zapisu.
</note>


<ul>
  <li><uri link="#yabootconfig">Domyślnie: Użycie yabootconfig</uri></li>
  <li>
    <uri link="#manual_yaboot">Alternatywnie: Ręczna konfiguracja yaBoot</uri>
  </li>
</ul>

</body>
</subsection>
<subsection id="yabootconfig">
<title>Domyślnie: Użycie yabootaconfig</title>
<body>

<p>
<c>Yabootconfig</c> automatycznie wykryje partycje i umożliwi uruchamianie
wybranego z dwóch lub trzech systemów, którymi mogą być Linux, Mac OS oraz Mac
OS X.
</p>

<p>
Przed użyciem <c>yabootconfig</c>, trzeba mieć na dysku partycję bootstrap
oraz odpowiednie wpisy dotyczące partycji Linuksa w <path>/etc/fstab</path>.
Obydwa warunki powinny być już spełnione, wszystko opisaliśmy w poprzednich
rozdziałach. Należy upewnić się, że mamy zainstalowaną najnowszą wersję yaboot
wykonując polecenie <c>emerge --update yaboot</c>. Jest to wymagane, gdyż
aktualna wersja będzie dostępna poprzez Portage, ale może jej jeszcze nie być w
plikach stage.
</p>

<p>
Następnie należy wykonać polecenie <c>yabootconfig</c>. Uruchomi się program i
potwierdzi lokalizację partycji bootstrap. Wciskamy <c>Y</c> jeśli wszystko
się zgadza. Jeżeli jest inaczej dokładnie sprawdzamy <path>/etc/fstab</path>.
Yabootconfig przeskanuje ustawienia, utworzy <path>/etc/yaboot.conf</path> i
uruchomi <c>mkofboot</c>. <c>Mkofboot</c> służy do formatowania partycji
bootstrap i umieszczania na niej pliku konfiguracyjnego yaboot.
</p>

<p>
Zweryfikujmy następnie zawartość <path>/etc/yaboot.conf</path>. Jeśli zmienimy
<path>/etc/yaboot.conf</path> (choćby ustawienia domyślnie startującego systemu)
należy uruchomić <c>ybin -v</c> aby zmiany odniosły skutek na partycji
bootstrap.
</p>

<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie
systemu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="manual_yaboot">
<title>Alternatywnie: Ręczna konfiguracja yaBoot</title>
<body>

<p>
Poniżej znajduje się kompletny plik <path>yaboot.conf</path>. Dostosujmy go do
naszej konfiguracji.
</p>

<pre caption = "/etc/yaboot.conf">
<comment>## /etc/yaboot.conf
##
## By poznać szczegóły, uruchamiamy: "man yaboot.conf". Nie modyfikujemy tego
pliku, jeśli nie jest to wymagane!!
## dodatkowe przykłady można znaleźć w: /usr/share/doc/yaboot/examples
##
## W celu uruchamiania innych systemów, dodajemy jedną lub więcej pozycji
spośród:
## bsd=/dev/hdaX, macos=/dev/hdaY, macosx=/dev/hdaZ

## nasza partycja bootstrap:</comment>

boot=/dev/sda2


<comment>## ofboot w open firmware służy do wyboru partycji startowej.
## Jeśli tego parametru nie będzie, yaboot nie zadziała na G5 i na niektórych G4
## (dopóki nie przekażemy odpowiednich opcji do programu mkofboot/ybin).
## hd:X oznacza /dev/sdaX (lub /dev/hdaX).</comment>

ofboot=hd:2

<comment>##hd: w terminologii open firmware oznacza sda</comment>
device=hd:
partition=4

delay=5
defaultos=macosx
timeout=30
install=/usr/lib/yaboot/yaboot
magicboot=/usr/lib/yaboot/ofboot

<comment>#################
## Ta część może być powielona, jeśli mamy więcej niż jeden kernel lub zestaw
## parametrów startowych - należy podmienić <keyval id="kernel-name"/>  na
## wersję jądra w systemie
#################</comment>
image=/boot/kernel-<keyval id="kernel-name"/>
  label=Linux
  root=/dev/sda3
  read-only

macos=hd:13
macosx=hd:12
enablecdboot
enableofboot
</pre>

<p>
Gdy <path>yaboot.conf</path> jest ustawiony w sposób, który jest zadowalający,
uruchamiamy <c>mkofboot -v</c> by zmiany odniosły skutek na partycji bootstrap.
<e>Nie należy zapomnieć o tym!</e>. Odpowiadamy twierdząco, jeżeli
<c>mkofboot</c> zapyta o stworzenie nowego systemu plików.
</p>

<p>
Jeśli wszystko poszło po naszej myśli i wprowadziliśmy takie same opcje jak w
przykładzie powyżej, to po restarcie ujrzymy proste menu z pięcioma pozycjami.
Dokonując w przyszłości poprawek uruchamiamy tylko <c>ybin -v</c>
by zaktualizować partycję bootstrap - <c>mkofboot</c> używa się tylko za
pierwszym razem.
</p>

<p>
Więcej informacji o programie yaboot, uzyskać można na stronie
<uri link="http://penguinppc.org/projects/yaboot">projektu yaboot</uri>.
Tymczasem przechodzimy do paragrafu <uri link="#reboot">Ponowne uruchomienie
komputera</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="yaboot-ibm">
<title>Używanie yaboot na IBM</title>
<body>

<p>
Na komputerach IBM nie można używać yabootconfig ani ybin. Musimy wykonać kilka
następujących czynności:
</p>

<ul>
  <li>Instalujemy yaboot-static</li>
  <li>
    Uruchamiamy <c>'dd if=/usr/lib/yaboot/yaboot.chrp of=/dev/sdXX'</c>
    (Zamieniamy XX na nazwę dysku oraz partycji dla partycji PReP; w naszym
    przykładzie był to <path>/dev/sda1</path>)
  </li>
  <li>
    Następnie tworzymy własną wersję pliku <path>yaboot.conf</path> i
    umieszczamy go w <path>/etc</path>. (Można wesprzeć się plikiem
    konfiguracyjnym przedstawionym powyżej, zajrzeć na stronę man
    <path>yaboot.conf</path> lub popatrzeć na przykładowy plik
    <path>yaboot.conf</path> przedstawiony poniżej)
  </li>
  <li>
    Zakładając, że urządzenie startowe w OF wskazuje na dysk, na którym
    przygotowaliśmy partycję startową to wszystko powinno po prostu działać,
    w przeciwnym wypadku, w czasie IPL wchodzimy do menu multiboot i ustawiamy
    urządzenie startowe na to, gdzie znajduje się przygotowana przez nas
    partycja startowa.
  </li>
  <li>To Wszystko!</li>
</ul>

<pre caption = "yaboot.conf dla IBM">
device=disk:
partition=2
root=/dev/sda2
default=linux
timeout=50

image=/boot/vmlinux-<keyval id="kernel-name"/>
       label=linux
          append="console=ttyS0,9600"
          read-only
</pre>

<p>
Na systemach POWER4, POWER5 i sprzęcie opartym na blade, gdzie partycje PReP
znajdują się na tym samym dysku można znacznie uprościć plik
<path>yaboot.conf</path>. Powinien wtedy wystarczyć taki plik:
</p>

<pre caption="yaboot.conf dla sprzętu PReP">
default = linux
timeout = 100
image=/boot/kernel-<keyval id="kernel-name"/>
label=linux
read-only
root = /dev/sda2
append="root=/dev/sda2"
</pre>

<p>
Aby sprawdzić czy yaboot skopiował się na partycję PReP:
</p>

<pre caption="Weryfikacja instalacji yaboot na PReP">
# <i>dd if=/dev/sda1 count=10 | grep ELF</i>
Binary file (standard input) matches
10+0 records in
 10+0 records out
</pre>

<p>
Jeśli pliki się zgadzają to znaczy, że yaboot został zainstalowany poprawnie.
</p>


</body>
</section>
<section id="reboot">
<title>Ponowne uruchomienie komputera</title>
<subsection>
<body>

<p>
Po pierwsze opuszczamy chroot, a następnie odmontowujemy wszystkie zamontowane
partycje. Wreszcie wpisujemy komendę <c>reboot</c>.
</p>

<pre caption="Opuszczanie chroota, odmontowywanie partycji i rebootowanie">
# <i>exit</i>
~# <i>cd</i>
~# <i>umount /mnt/gentoo/boot /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo</i>
~# <i>reboot</i>
</pre>

<p>
Nie zapominamy o wyjęciu płyty instalacyjnej z napędu, bo zabootujemy system z
płyty zamiast właśnie zainstalowanego Gentoo.
</p>

<p>
Po ponownym uruchomieniu komputera w celu dokończenia instalacji Gentoo
przechodzimy do rozdziału <uri link="?part=1&amp;chap=11">Finalizowanie
instalacji Gentoo</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>




1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-disk.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-ppc64-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-disk.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.2</version>
<date>2007-06-26</date>

<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>

<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa związane z dyskami.
Omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie przejdziemy
razem przez proces podziału twardego dysku, aby jak najlepiej wykorzystać
dostępne miejsce.
</p>

<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
prawdopodobnie jest <path>/dev/hda</path>, reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. Jeśli w komputerze znajdują się urządzenia SCSI lub SATA, to
pierwszym takim dyskiem jest <path>/dev/sda</path>.
</p>

<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy użytkownika
mogą z nich korzystać nie martwiąc się czy napędy są typu IDE, SCSI czy nawet
jakiegoś jeszcze innego. Przechowywane dane adresuje się jako ciąg 512-bajtowych
bloków.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Partycje i plastry</title>
<body>

<p>
Teoretycznie możliwe jest przeznaczenie na system całego dysku, zazwyczaj nie
jest to jednak rozwiązanie zbyt praktyczne. Zamiast tego dzielimy napęd na
mniejsze, łatwiejsze w zarządzaniu urządzenia blokowe. W większości platform
nazywane są one <e>partycjami</e>. Część architektur korzystająca z podobnych
technik nazywa je <e>plastrami</e>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu podziału</title>
<subsection>
<title>Domyślny schemat podziału</title>
<body>

<p>
Jeśli nie mamy ochoty samodzielnie rozrysowywać schematu podziału dysku, możemy
skorzystać z domyślnego, z którego korzystamy w podręczniku:
</p>

<table>
<tr>
  <th>Partycja</th>
  <th>System plików</th>
  <th>Rozmiar</th>
  <th>Opis</th>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/sda1</path></ti>
  <ti>Mapa partycji</ti>
  <ti>31.5k</ti>
  <ti>Mapa partycji</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/sda2</path></ti>
  <ti>(bootstrap)</ti>
  <ti>800k</ti>
  <ti>Apple_Bootstrap</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/sda3</path></ti>
  <ti>(swap)</ti>
  <ti>512M</ti>
  <ti>Partycja wymiany</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/sda4</path></ti>
  <ti>ext3</ti>
  <ti>Pozostałe miejsce</ti>
  <ti>Partycja root</ti>
</tr>
</table>

<note>
Są też partycje o nazwach w stylu: <path>Apple_Driver43, Apple_Driver_ATA,
Apple_FWDriver, Apple_Driver_IOKit, Apple_Patches</path>. Jeśli nie zamierzamy
używać MacOS 9 możemy je usunąć, ponieważ ani MacOS X ani Linux ich nie
potrzebują. Do ich usunięcia trzeba użyć programu parted, mac-fdisk nie jest na
razie w stanie ich skasować.
</note>

<p>
W dalszej części tekstu wyjaśnimy jak wiele i jak dużych partycji należy
utworzyć. Można pominąć te informacje i przejść bezpośrednio do <uri
link="#mac-fdisk">Apple G5: Partycjonowanie dysku przy pomocy mac-fdisk</uri>
lub <uri link="#fdisk">IBM pSeries: Partycjonowanie dysku przy pomocy
fdisk</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Jak dużo i jak wielkich?</title>
<body>

<p>
Ilość partycji ściśle zależy od danego środowiska. Na przykład, jeśli
administrujemy systemem mającym wielu użytkowników, prawdopodobnie uznamy za
stosowne oddzielenie <path>/home</path> aby poprawić bezpieczeństwo i uprościć
tworzenie kopii zapasowych. Jeżeli docelowym zastosowaniem Gentoo jest serwer
poczty, na osobnej partycji powinno się umieścić <path>/var</path>, gdzie
przechowywane są listy. Dobry wybór systemu plików może znacznie zwiększyć
wydajność. Oddzielenie <path>/opt</path> jest dobrym rozwiązaniem na serwerach
gier, gdyż większość używanego oprogramowania zostanie tam zainstalowana. Powód
jest podobny jak przy <path>/home</path>: bezpieczeństwo i kopie zapasowe. Na
pewno warto zapewnić dużo wolnego miejsca na <path>/usr</path>, ponieważ będą
tam się znajdowały nie tylko dane wszystkich zainstalowanych pakietów, ale
również ważące 500 MB drzewo Portage i kod źródłowy programów.
</p>

<p>
Jak widać, wiele zależy od oczekiwanego rezultatu. Wydzielenie partycji lub
woluminów ma wiele zalet:
</p>

<ul>
  <li>
    Mamy możliwość dostosowania jak najwydajniejszego do danego zastosowania
    systemu plików dla poszczególnych partycji lub woluminów.
  </li>
  <li>
    Zapełnienie całego wolnego miejsca na partycji przez wadliwie działające
    narzędzie nie ma szkodliwego wpływu na całość systemu.
  </li>
  <li>
    Jeśli to konieczne, można skrócić czas kontroli systemów plików, dzięki
    możliwości jednoczesnego dokonywania jej na kilku partycjach (ma to
    znaczenie zwłaszcza na sprzęcie z wieloma dyskami).
  </li>
  <li>
    Montując część partycji lub woluminów z opcjami read-only (tylko do
    odczytu), nosuid (ignorowane są bity setuid), noexec (ignorowane są bity
    wykonywalności) itd. można znacznie poprawić bezpieczeństwo.
  </li>
</ul>

<p>
Niestety zbyt rozbudowany podział niesie z sobą spore niebezpieczeństwo: źle
zaplanowany zaowocuje pustkami na zbyt dużych i ciasnotą na zbyt małych
partycjach. Ponadto dla dysków opartych na interfejsach SCSI i SATA jest limit
maksymalnie 15 partycji.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="mac-fdisk">
<title>Apple G5: Partycjonowanie dysku przy pomocy mac-fdisk</title>
<body>

<p>
Aby utworzyć partycje skorzystamy z programu <c>mac-fdisk</c>:
</p>

<pre caption="Uruchamianie mac-fdisk">
# <i>mac-fdisk /dev/sda</i>
</pre>

<p>
Zaczniemy od pozbycia się starych partycji, aby zrobić miejsce
na nowy system. Skorzystamy w tym celu z polecenia <c>d</c>.
Zapyta ono o numer kasowanych partycji.
</p>

<p>
Następnie zakładamy partycję <e>Apple_bootstrap</e> za pomocą <c>b</c>.
Zostaniemy zapytani o początkowy blok. Wpiszemy numer pierwszej wolnej
partycji, a następnie literę <c>p</c>. Na przykład druga partycja to <c>2p</c>.
</p>

<note>
To <e>nie</e> jest partycja "boot". Nie jest nawet używana przez Linuksa; nie
potrzeba na niej miejsca do założenia systemu plików, nie powinno się jej nawet
montować. Użytkownicy PPC nie potrzebują osobnej partycji boot.
</note>

<p>
Teraz stworzymy partycję wymiany za pomocą <c>c</c>. <c>Mac-fdisk</c> ponownie
zapyta o blok początkowy. Jako, że wcześniej skorzystaliśmy z <c>2</c>,
teraz wpiszemy <c>3p</c>. Gdy zostaniemy zapytani o rozmiar, wpisujemy
<c>512M</c> (lub inny na jaki się zdecydowaliśmy - 512MB to zalecane minimum).
Następnie na pytanie o nazwę wpisujemy <c>swap</c> (koniecznie).
</p>

<p>
Żeby założyć partycję root, wpisujemy <c>c</c>, następnie <c>4p</c>, aby wybrać
blok od którego ma się zaczynać. Na pytanie o rozmiar ponownie wpiszemy
<c>4p</c>, <c>mac-fdisk</c> przydzieli jej całą pozostałą wolną przestrzeń.
Koniecznie nadajemy jej nazwę <c>root</c>.
</p>

<p>
Na zakończenie zachowujemy zmiany i opuszczamy <c>mac-fdisk</c> poleceniami
<c>w</c> oraz <c>q</c>.
</p>

<note>
Aby się upewnić, że wszystko zostało poprawnie wykonane, należy uruchomić
<c>mac-fdisk</c> jeszcze raz i sprawdzić czy są tam wszystkie nowo utworzone
partycje. Jeśli nie widać żadnych partycji lub też nie ma zmian, które przed
chwilą wprowadziliśmy, należy ponownie wprowadzić zmiany wpisując <c>i</c>.
Warto zauważyć, że polecenie to usuwa wszystkie obecne partycje i zastępuje je
tymi odtworzonymi.
</note>

<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#filesystems">Zakładanie
systemów plików</uri>.
</p>

</body>
</section>
<section id="fdisk">
<title>
IBM pSeries, iSeries i OpenPower: Partycjonowanie dysku przy pomocy fdisk
</title>
<subsection>
<body>

<note>
Aby skorzystać z tablicy RAID podczas instalacji Gentoo na sprzęcie opartym na
POWER-5 należy uruchomić <c>iprconfig</c> i sformatować dyski do formatu
"Advanced Function" i utworzyć na nich tablice dyskowe. Należy rozważyć
zainstalowanie tego pakietu po zakończeniu instalacji.
</note>

<p>
Jeżeli posiadamy urządzenie SCSI bazujące na ipr, powinniśmy uruchomić
potrzebne narzędzia już teraz.
</p>

<pre caption="Uruchamianie narzędzi ipr">
# <i>/etc/init.d/iprinit start</i>
</pre>

<p>
Zademonstrujemy teraz tworzenie przykładowego schematu podziału dysku takiego
jak w podanym przykładzie:
</p>

<table>
<tr>
  <th>Partycja</th>
  <th>Opis</th>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/sda1</path></ti>
  <ti>Partycja PPC PReP Boot</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/sda2</path></ti>
  <ti>Partycja wymiany</ti>
</tr>
<tr>
  <ti><path>/dev/sda3</path></ti>
  <ti>Partycja root</ti>
</tr>
</table>

<p>
Oczywiście można, a czasem nawet powinno się dostosować ten schemat do własnych
potrzeb.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Przeglądanie obecnego podziału</title>
<body>

<p>
<c>fdisk</c> to popularne i wygodne narzędzie do partycjonowania dysków.
Zacznijmy od uruchomienia go dla naszego dysku (pokażemy to na przykładzie
<path>/dev/sda</path>):
</p>

<pre caption="Uruchamianie fdisk">
# <i>fdisk /dev/sda</i>
</pre>

<p>
Naszym oczom ukaże się taki znak zachęty:
</p>

<pre caption="Znak zachęty fdisk">
Command (m for help):
</pre>

<p>
Aby wyświetlić obecną konfigurację partycji, wpisujemy <c>p</c>:
</p>

<pre caption="Przykładowa konfiguracja partycji">
Command (m for help): p

Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes

   Device Boot      Start         End      Blocks   Id  System
/dev/sda1               1          12       53266+  83  Linux
/dev/sda2              13         233      981571+  82  Linux swap
/dev/sda3             234         674     1958701+  83  Linux
/dev/sda4             675        6761    27035410+   5  Extended
/dev/sda5             675        2874     9771268+  83  Linux
/dev/sda6            2875        2919      199836   83  Linux
/dev/sda7            2920        3008      395262   83  Linux
/dev/sda8            3009        6761    16668918   83  Linux

Command (m for help):
</pre>

<p>
Na prezentowanym dysku znajduje się sześć linuksowych systemów plików
(każdy na osobnej partycji, oznaczonej jako "Linux") oraz partycja
wymiany (oznaczona jako "Linux swap").
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Usuwanie wszystkich partycji</title>
<body>

<p>
Zacznijmy od usunięcia wszystkich partycji z dysku. Wpisujemy <c>d</c>, aby
skasować partycję. Na przykład, aby skasować obecne <path>/dev/sda1</path>:
</p>

<note>
Jeśli nie chcemy, nie musimy kasować wszystkich partycji. Polecamy zrobienie
kopii zapasowych danych przed przystąpieniem do jakiejkolwiek operacji na
partycjach.
</note>

<pre caption="Usuwanie partycji">
Command (m for help): <i>d</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
</pre>

<p>
Nasza partycja została zaznaczona do usunięcia. Nie będzie więcej pojawiać się
po wydaniu polecenia <c>p</c>, ale pozostanie nienaruszona dopóki zmiany nie
zostaną zapisane fizycznie. Jeśli popełnimy błąd i zechcemy anulować wszystkie
wprowadzone zmiany, wpisujemy natychmiast <c>q</c> i wciskamy Enter.Niefortunne
modyfikacje odejdą w niepamięć.
</p>

<p>
Zakładając, że chcemy pozbyć się wszystkich istniejących partycji, na przemian
wykonywać będziemy <c>p</c>, aby wyświetlić ich listę i po kolei kasować je
poleceniem <c>d</c> z odpowiednim numerem. Po ukończeniu, <c>p</c> powinno dać
następujący rezultat:
</p>

<pre caption="Pusta tablica partycji">
Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes

Device Boot    Start       End    Blocks   Id  System

Command (m for help):
</pre>

<p>
Kiedy nasza tymczasowa kopia tablicy partycji będzie pusta, możemy rozpocząć
tworzenie nowego podziału. Pokażemy to na przykładzie domyślnego omawianego
schematu. Oczywiście jeśli zamierzamy używać innego, należy zmodyfikować
prezentowane polecenia.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji PPC PReP boot</title>
<body>

<p>
Na początek stworzymy małą partycję PRep boot. Wpisujemy <c>n</c>, aby stworzyć
nową partycję, następnie <c>p</c>, aby była to partycja podstawowa, a następnie
<c>1</c>, ponieważ ma to być pierwsza partycja podstawowa. Kiedy program zapyta
o pierwszy cylinder wciskamy Enter, a kiedy zapyta o ostatni wpisujemy
<c>+7M</c>, dzięki czemu stworzymy partycję o rozmiarze 7 MB. Kiedy skończymy
wpisujemy <c>t</c>, aby wybrać typ partycji, <c>1</c>, aby wybrać pierwszą,
świeżo utworzoną partycję, a następnie <c>41</c> żeby ustawić jej typ na "PPC
PReP Boot". Na koniec oznaczamy partycję PReP jako uruchamialną.
</p>

<note>
Partycja PReP boot musi być mniejsza niż 8 MB.
</note>

<pre caption="Tworzenie partycji PReP boot">
Command (m for help): <i>p</i>

Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes

   Device Boot      Start         End      Blocks   Id  System

Command (m for help): <i>n</i>
Command action
      e   extended
      p   primary partition (1-4)
<i>p</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
First cylinder (1-6761, default 1):
Using default value 1
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (1-6761, default
6761): <i>+8M</i>

Command (m for help): <i>t</i>
Selected partition 1
Hex code (type L to list codes): <i>41</i>
Changed system type of partition 1 to 41 (PPC PReP Boot)

Command (m for help): <i>a</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
Command (m for help):
</pre>

<p>
Teraz po wpisaniu <c>p</c> wydruk podziału dysku powinien wyglądać tak:
</p>

<pre caption="Utorzona partycja boot">
Command (m for help): <i>p</i>

Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes

   Device Boot      Start         End      Blocks   Id  System
/dev/sda1               1           3       13293   41  PPC PReP Boot

Command (m for help):
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji wymiany</title>
<body>

<p>
Nadszedł czas na utworzenie partycji wymiany. Ponownie skorzystamy z polecenia
<c>n</c>, następnie naciskamy <c>p</c> gdyż ma to być partycja podstawowa i
<c>2</c>, ponieważ będzie ona drugą tego typu. Zapytani o pierwszy cylinder
wciskamy Enter, natomiast na pytanie o ostatni wpisujemy <c>+512M</c>, żeby
nadać partycji rozmiar 512MB. Po ukończeniu wykonujemy <c>t</c>, aby zmienić jej
typ, <c>2</c>, aby wybrać tę, którą właśnie stworzyliśmy i <c>82</c>, żeby
oznaczyć ją jako "Linux Swap". Teraz polecenie <c>p</c> powinno dać następujący
listing:
</p>

<pre caption="Wydruk podziału po utworzeniu partycji wymiany">
Command (m for help): <i>p</i>

Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes

   Device Boot      Start         End      Blocks   Id  System
/dev/sda1               1           3       13293   41  PPC PReP Boot
/dev/sda2               4         117      506331   82  Linux swap

Command (m for help):
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji root</title>
<body>

<p>
Na koniec, utworzymy partycję root. Jeszcze raz posłużymy się w tym celu
poleceniem <c>n</c>. Zapytani o rodzaj wpisujemy <c>p</c>, aby była partycją
podstawową, następnie <c>3</c>, gdyż będzie już trzecią tego typu, czyli w
naszym przypadku <path>/dev/hda3</path>. Na pytanie o pierwszy i ostatni
cylinder wciskamy Enter, dzięki temu zajmie ona całą pozostałą wolną przestrzeń.
Teraz polecenie <c>p</c> powinno pokazać następujący wydruk:
</p>

<pre caption="Wydruk podziału po utworzeniu partycji root">
Command (m for help): p

Disk /dev/sda: 30.7 GB, 30750031872 bytes
141 heads, 63 sectors/track, 6761 cylinders
Units = cylinders of 8883 * 512 = 4548096 bytes

   Device Boot      Start         End      Blocks   Id  System
/dev/sda1               1           3       13293   41  PPC PReP Boot
/dev/sda2               4         117      506331   82  Linux swap
/dev/sda3             118        6761    29509326   83  Linux

Command (m for help):
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zapisywanie podziału partycji</title>
<body>

<p>
Aby zachować ustalony podział i opuścić <c>fdisk</c> wpisujemy <c>w</c>.
</p>

<pre caption="Zachowywanie zmian i zamykanie fdisk">
Command (m for help): <i>w</i>
</pre>

<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#filesystems">Tworzenie systemów
plików</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Tworzenie systemów plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Po utworzeniu partycji nadszedł czas na założenie na nich systemów plików.
Jeśli jest to obojętne jakie zostaną wybrane lub odpowiadają nam domyślne
ustawienia w podręczniku, przejdźmy do paragrafu <uri
link="#filesystems-apply">Zakładanie systemów plików na partycjach</uri>.
W przeciwnym wypadku polecamy dalszą lekturę aby dowiedzieć się więcej na ich
temat.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy plików?</title>
<body>

<note>
Na architekturze PPC64 jest dostępnych kilkanaście systemów plików. Wsparcie
dla ext2, ext3 i ReiserFS wkompilowane jest w jądra znajdujące się na płycie
instalacyjnej. Wsparcie dla JFS i XFS możliwe jest do uzyskania przy pomocy
modułów.
</note>

<p>
<b>Ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików, którego główną
wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, iż jego regularne
kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją nowoczesne
systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to właśnie te
polecamy naszym użytkownikom. Księgowanie zapobiega długotrwałym kontrolom
podczas uruchamiania systemu oraz ewentualnym błędom spójności danych.
</p>

<p>
<b>Ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
ordered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. Jest on bardzo dobrym i niezawodnym rozwiązaniem.
</p>

<p>
<b>ReiserFS</b> to system plików oparty na drzewie B+, oferujący dużą
wydajność.  Przy wielu małych plikach (poniżej 4k) może być szybszy od ext3
nawet piętnastokrotnie. ReiserFS jest wysoce skalowalny i posiada księgowanie,
Charakteryzuje go niezawodność i użyteczność zarówno na partycjach ogólnego
przeznaczenia jak i w ekstremalnych przypadkach, takich jak ogromne partycje,
operacje na wielu bardzo małych lub bardzo dużych plikach czy też operacje na
katalogach zawierających dziesiątki tysięcy plików.
</p>

<p>
<b>XFS</b> to system plików z księgowaniem, w pełni wspierany w Gentoo Linux
przez jądro xfs-sources. Jest bardzo funkcjonalny i zoptymalizowany do
skalowalności. Zalecamy go wyłącznie do systemów z nowoczesnymi dyskami SCSI
i/lub ciągłego zapisu danych z nieprzerwanym dostępem zasilania. Ponieważ XFS
przechowuje dużo danych w pamięci RAM, źle zaprojektowane programy (te nie
zachowujące odpowiednich środków ostrożności podczas zapisywania plików na dysk,
których niestety jest sporo) mogą doprowadzić w razie awarii systemu do utraty
danych.
</p>

<p>
<b>JFS</b> jest wysokiej wydajności, księgującym systemem plików stworzonym
przez firmę IBM. W ostatnim czasie został on uznany jako stabilny.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Zakładanie systemów plików na partycjach</title>
<body>

<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików należy skorzystać z
odpowiednich narzędzi:
</p>

<table>
<tr>
<th>System plików</th>
<th>Program do zakładania</th>
</tr>
<tr>
<ti>ext2</ti>
<ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>ext3</ti>
<ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>reiserfs</ti>
<ti><c>mkreiserfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>xfs</ti>
<ti><c>mkfs.xfs</c></ti>
</tr>
<tr>
<ti>jfs</ti>
<ti><c>mkfs.jfs</c></ti>
</tr>
</table>

<p>
Na przykład, aby założyć ext3 na partycji root (w naszym przypadku
<path>/dev/sda4</path>), powinniśmy wykonać następujące polecenie:
</p>

<pre caption="Zakładanie systemu plików na partycji">
# <i>mke2fs -j /dev/sda4</i>
</pre>

<p>
Teraz utwórzmy odpowiednie systemy plików dla wszystkich partycji.
</p>

<impo>
Jeśli na partycji głównej (<path>/</path> ma być ReiserFS, nie wolno zmieniać
domyślnego rozmiaru bloku jeśli jednocześnie wybiera się program <c>yaboot</c>
jako program ładujący w rozdziale <uri link="?part=1&amp;chap=10">Konfigurowanie
bootloadera</uri>.
</impo>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aktywacja partycji wymiany</title>
<body>

<p>
Aby utworzyć partycję wymiany skorzystamy z programu <c>mkswap</c>.
</p>

<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
# <i>mkswap /dev/sda3</i>
</pre>

<p>
Aby ją aktywować korzystamy z polecenia <c>swapon</c>:
</p>

<pre caption="Aktywacja partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/sda3</i>
</pre>

<p>
Przy pomocy przedstawionych powyżej poleceń tworzymy i aktywujemy partycję
wymiany.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<body>

<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu systemów plików nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>. Pokażemy to na przykładzie
partycji root. Należy pamiętać o stworzeniu punktów montowania dla każdej
stworzonej partycji. W przykładzie tworzymy punkt montowania dla głównej
partycji, a następnie montujemy ją tam:
</p>

<pre caption="Montowanie partycji">
# <i>mkdir /mnt/gentoo</i>
# <i>mount /dev/sda4 /mnt/gentoo</i>
</pre>

<note>
Jeżeli chcemy przenieść <path>/tmp</path> na oddzielną partycję,
nie można zapomnieć po zamontowaniu odpowiednio poprawić praw dostępu: <c>chmod
1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to również <path>/var/tmp</path>.
</note>

<p>
Kolejny rozdział to <uri link="?part=1&amp;chap=5">wypakowywanie plików
instalacyjnych</uri>
</p>

</body>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-kernel.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-ppc64-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-kernel.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.5</version>
<date>2008-01-12</date>

<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>

<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>

<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>

</body>
</section>
<section>
<title>Instalacja źródeł</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>

<p>
Sercem każdej dystrybucji jest jądro Linux. Stanowi ono interfejs pomiędzy
programami i sprzętem. Gentoo dostarcza użytkownikom
różne źródła kerneli. Pełna lista wraz z opisami znajduje się w
<uri link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">Przewodniku jąder Gentoo</uri>.
</p>

<p>
Dla architektury PPC64 należy użyć <c>gentoo-sources</c>.
</p>

<pre caption="Instalowanie źródeł kernela">
# <i>emerge gentoo-sources</i>
</pre>

<p>
W katalogu <path>/usr/src</path> powinieneś mieć mniej więcej taki symlink, o
nazwie <path>linux</path>, wskazujący na źródła Twojego aktualnego kernela. W
tym wypadku, zainstalowane źródła jądra prowadzą do <c>gentoo-sources-<keyval
id="kernel-version"/></c>. Należy mieć na uwadze, że możemy posiadać na naszym
komputerze inną wersję jądra.
</p>

<pre caption="Podgląd dowiązania symbolicznego do źródeł jądra">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx    1 root     root           12 Oct 13 11:04 /usr/src/linux -&gt; linux-<keyval id="kernel-version"/>
</pre>

<p>
Pora na skonfigurowanie i skompilowanie źródeł jądra. Trzeba zrobić to ręcznie,
ponieważ genkernel na PPC64 nie jest na razie sprawny.
</p>

<p>
Przechodzimy następnie do paragrafu <uri link="#manual">Ręczna
konfiguracja</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="manual">
<title>Ręczna konfiguracja</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Ręczna konfiguracja kernela jest często postrzegana jako najtrudniejsza czynność
jaką użytkownicy Linuksa muszą wykonywać. Nie jest to prawdą, po skompilowaniu
kilku kerneli zapomnimy, że kiedykolwiek uważaliśmy to za trudne zadanie.
</p>

<p>
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że należy dobrze znać swój komputer, aby móc
prawidłowo skonfigurować jądro. Większość informacji można zdobyć poprzez
zainstalowanie pakietu pciutils (<c>emerge pciutils</c>) zawierającego program
<c>lspci</c>. Dzięki temu będzie możliwe używanie <c>lspci</c> wewnątrz
chootowanego środowiska. Podczas pracy z tym programem możne bezpiecznie
zignorować wszelkie ostrzeżenia związane z <e>pcilib</e> (jak np.
"pcilib: cannot open /sys/bus/pci/devices). Ponadto można również uruchomić
<c>lspci</c> poza środowiskiem chroot. Powinno dać to taki sam efekt. Dodatkowe
informacje o sterownikach, które należy włączyć do jądra można uzyskać dzięki
poleceniu <c>lsmod</c>, które pokaże listę modułów jakie załadował system płyty
instalacyjnej.
</p>

<pre caption="Uruchamianie menuconfig">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
<comment>Ważne: W przypadku gdy znajdujemy się w 32-bitowej przestrzeni
użytkownika, musimy wyedytować plik Makefile znajdujący się w katalogu
/usr/src/linux i zmienić opcję CROSS_COMPILE na CROSS_COMPILE ?=
powerpc64-unknown-linux-gnu-. Należy to zrobić przed wykonaniem polecenia make
menuconfig, aby uniknąć problemów z kompilacją jądra</comment>
<i>make menuconfig</i>
</pre>

<p>
Zobaczymy okienko z listą sekcji, na które podzielono cały proces konfiguracji.
Zaczniemy od omówienia opcji, które trzeba będzie aktywować, aby zapewnić
prawidłowe działanie Gentoo.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaznaczanie wymaganych ustawień</title>
<body>

<p>
Po pierwsze włączymy możliwość korzystania z rozwojowych i eksperymentalnych
fragmentów kodu jądra. Jeśli tego nie zrobimy, nawet nie zobaczymy kilku bardzo
ważnych opcji.
</p>

<pre caption="Wybieranie opcji experimental code/drivers">
General setup ---&gt;
  [*] Prompt for development and/or incomplete code/drivers
</pre>

<p>
Następnie przechodzimy do <c>File Systems</c> i wybieramy wsparcie dla systemów
plików, których zamierzamy używać. Jeśli zostanie to zaniedbane Gentoo nie
będzie w stanie zamontować partycji, a czasem nawet się nie uruchomi. Pamiętajmy
również, aby włączać te sterowniki na stałe do jądra, w żadnym wypadku nie
kompilujemy ich jako moduły. Przy okazji zaznaczamy również <c>Virtual
memory</c>, <c>/proc file system</c> i <c>/dev/pts file system for Unix
PTYs</c>:
</p>

<pre caption="Wybór potrzebnych systemów plików">
File systems ---&gt;
  [*] Virtual memory file system support (former shm fs)
  [*] /proc file system support
  [*] /dev/pts file system for Unix98 PTYs

<comment>(Wybieramy jedną lub kilka z tych opcji zależnie od używanych systemów
plików.)</comment> &lt;*&gt; Reiserfs support
  &lt;*&gt; Ext3 journalling file system support
  &lt;*&gt; JFS filesystem support
  &lt;*&gt; Second extended fs support
  &lt;*&gt; XFS filesystem support
</pre>

<note>
Niektóre z podanych opcji znajdują się w sekcji <c>Pseudo filesystems</c>, która
jest podsekcją <c>File systems</c>.
</note>

<p>
Jeśli używamy PPPoE do łączenia się z Internetem lub gdy używamy modemu dial-up
będzie trzeba włączyć następujące się w menu <c>Networking support</c>
(podsekcji <c>Device Drivers</c>), opcje:
</p>

<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE">
Network device support ---&gt;
  &lt;*&gt; PPP (point-to-point protocol) support
  &lt;*&gt;   PPP support for async serial ports
  &lt;*&gt;   PPP support for sync tty ports
</pre>

<p>
Obie opcje dotyczące kompresji nie są wprawdzie wymagane, ale również nie
zaszkodzą naszemu systemowi, podobnie zresztą jak opcja <c>PPP over
Ethernet</c>, która jest przydatna tylko gdy skonfigurujemy <c>ppp</c> do
pracy w trybie jądra PPPoE.
</p>

<p>
Nie zapomnijmy wkompilować sterownika dla karty sieciowej.
</p>

<p>
Wyłączamy <c>ADB raw keycodes</c>:
</p>

<pre caption="Wyłączanie ADB raw keycodes">
Macintosh Device Drivers ---&gt;
  [ ] Support for ADB raw keycodes
</pre>

<p>
Gdy zakończona zostanie konfiguracja kernela, przechodzimy do paragrafu
<uri link="#compiling">Kompilacja i instalacja</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilacja i instalacja</title>
<body>

<p>
Po skonfigurowaniu kernela przyszła pora na jego skompilowanie i
instalację. Opuszczamy program konfiguracyjny i rozpoczynamy proces kompilacji:
</p>

<pre caption="Kompilowanie kernela">
# <i>make &amp;&amp; make modules_install</i>
</pre>

<p>
Kiedy jądro skończy się kompilować kopiujemy jego obraz do katalogu
<path>/boot</path>. Należy zastąpić wpis <path>&lt;kernel-version&gt;</path>
wersją używanego jądra.
</p>

<pre caption="Instalowanie kernela">
# <i>cp vmlinux /boot/kernel-2.6.12-gentoo-r4</i>
</pre>

<p>
Następnie przechodzimy do paragrafu <uri link="#kernel_modules">Konfigurowanie
modułów jądra</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Konfigurowanie modułów jądra</title>
<body>

<p>
Lista modułów, które chcemy aby były automatycznie ładowane przy starcie systemu
powinna znajdować się w pliku <path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.4</path>
(lub <path>kernel-2.6</path>). Jeśli trzeba, można dodać kilka opcji dla
modułów.
</p>

<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych użyjemy komendy <c>find</c>. Należy
zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>

<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/&lt;wersja&gt;/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>

<p>
Na przykład aby automatycznie ładować do pamięci moduł <c>3c59x.o</c> edytujemy
plik <path>kernel-2.4</path> lub <path>kernel-2.6</path> i wprowadzamy do niego
nazwę tego modułu.
</p>

<pre caption="Edycja /etc/modules.autoload.d/kernel-2.4">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>

<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>

<p>
Następnie przechodzimy do rozdziału <uri link="?part=1&amp;chap=8">Konfiguracja
systemu</uri>.
</p>

</body>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-medium.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-ppc64-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-ppc64-medium.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<sections>

<version>8.1</version>
<date>2007-06-29</date>

<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Zanim zaczniemy musimy ustalić jakie wymagania sprzętowe powinien spełniać
komputer, aby pomyślnie zainstalować na nim Gentoo.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>

<table>
<tr>
  <th>CPU</th>
  <ti>Każdy PowerPC64 CPU</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Komputery</th>
  <ti>
    IBM RS/6000s, Power Macintosh G5, iMac G5, IBM pSeries i IBM OpenPower
  </ti>
</tr>
<tr>
  <th>Pamięć</th>
  <ti>64 MB</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Miejsce na dysku</th>
  <ti>1.5 GB (wyłączając partycję wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Partycja wymiany</th>
  <ti>Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>

<p>
Pełna lista obsługiwanego sprzętu znajduje się pod adresem
<uri>http://www.linuxppc64.org/hardware.shtml</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<!-- Copy/paste from hb-install-x86-medium.xml, with s/x86/ppc64/ -->
<!-- START -->
<section>
<title>Płyta instalacji uniwersalnej</title>
<subsection>
<title>Wstęp</title>
<body>

<p>
Gentoo można zainstalować przy pomocy jednego z trzech tarballi, tak zwanych
etapów (stage). Każdy z nich to skompresowane archiwum zawierające minimalne
środowisko pracy.
</p>

<p>
W tym dokumencie będziemy używali pliku stage3. Jeśli użytkownik zechce użyć
pliku stage1 lub stage2, wtedy należy podążyć za wskazówkami instalacji z <uri
link="/doc/pl/handbook/handbook-ppc64.xml">Podręcznika Gentoo</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Płyta instalacji uniwersalnej</title>
<body>

<p>
Płyta instalacyjna jest bootowalna i zawiera w pełni funkcjonalne środowisko
Gentoo. Pozwala to na uruchomienie Linuksa z płyty CD. Podczas ładowania
wykrywany jest sprzęt zainstalowany w komputerze, a następnie odpowiednie
moduły są ładowane. Płyty instalacyjne są tworzone przez deweloperów Gentoo.
</p>

<p>
Obecnie dostępne są następujące płyty instalacyjne:
</p>


<ul>
  <li>
     "Gentoo Universal Installation CD" - zawiera wszystko co potrzeba
     do instalacji Gentoo. Dostarcza ona pliki "stage" dla najpopularniejszych
     architektur, kod źródłowy różnych aplikacji oraz instrukcje instalacji dla
     naszej architektury
  </li>
  <li>
      "Gentoo Minimal Installation CD" - zawiera tylko minimalne
      środowisko, które pozwala na załadowanie systemu oraz konfigurację sieci,
      aby móc połączyć się z Internetem. Nie zawiera żadnych dodatkowych plików
      i nie może być użyta podczas instalacji opartej na tym dokumencie.
  </li>
</ul>

<p>
Gentoo również dostarcza tzw. Package CD. To nie jest płyta instalacyjna ale
dodatkowe źródło, które można wykorzystać podczas instalacji systemu Gentoo.
Zawiera ona fabrycznie skompilowane pakiety (tzw. zbiór GRP), które umożliwiają
łatwą i szybką instalację dodatkowych aplikacji (takich jak OpenOffice.org,
KDE, GNOME,...) natychmiast po instalacji Gentoo, ale tuż przed
zaktualizowaniem drzewa Portage.
</p>


<p>
Jak użyć płytę Package CD zostanie wyjaśnione później w tym dokumencie.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wybór środowiska</title>
<body>

<p>
Na architekturze PPC64, jądro jest w wersji 64-bitowej natomiast
<e>środowisko</e> może być w wersji 32 lub 64-bitowej. Środowiskiem nazywam po
prostu aplikacje uruchamiane przez użytkownika, jak na przykład <c>bash</c> czy
<c>mozilla-firefox</c>. Programy takie mogą zostać skompilowane i uruchomione
zarówno w trybie 32 jak i 64-bitowym. Zespół Gentoo/PPC64 dostarcza zarówno
środowiska 32 i 64-bitowego, więc pojawia się pytanie, którego użyć?
</p>

<p>
W wielu miejscach można było usłyszeć, że aplikacje 64-bitowe są lepsze. Jednak
w rzeczywistości, ich 32-bitowe odpowiedniki, zużywają mniej pamięci systemowej
i z reguły działają nieco szybciej.
</p>

<p>
W rzeczywistości, aplikacji 64-bitowych będziemy potrzebować jedynie w
przypadku, gdy potrzeba nam będzie więcej pamięci niż środowisko 32-bitowe
pozwala użyć oraz w przypadku operowania na 64-bitowych liczbach. Jeżeli
uruchomimy aplikacje wymagające więcej niż 4GB pamięci lub w przypadku używania
przez nas naukowych programów, powinniśmy używać 64-bitowego środowiska. W
przeciwnym wypadku, należy wybrać wariant 32-bitowy, który jest zalecany przez
deweloperów Gentoo/PPC64.
</p>

<p>
Dodatkowo, środowisko 32-bitowe jest dostępne w Portage od znacznie dłuższego
czasu niż 64-bitowe. Oznacza to przetestowanie znacznie większej ilości
oprogramowania, które działa bez przeszkód. Wiele z tych aplikacji,
skompilowane jako 64-bitowe może być równie stabilna jak ich 32-bitowy
odpowiednik, jednak nie zostały one jeszcze przetestowane. Choć testowanie nie
jest trudnym zadaniem, może być denerwujące oraz zabierać dużo czasu jeśli
chcemy używać dużo nieprzetestowanych aplikacji 64-bitowych. Warto wiedzieć, że
część programów nie będzie działała poprawnie w środowisku 64-bitowym, dopóki
nie zostanie poprawiony ich kod źródłowy. Takim programem jest na przykład
OpenOffice.
</p>

<p>
Zespół Gentoo/PPC64 dostarcza pliki stage oraz płytę z pakietami
prekompilowanym zarówno dla środowiska 32 i 64-bitowego. Nie ważne, którą z
nich wybierzemy, zawsze będziemy mogli bez przeszkód zainstalować Gentoo i
uruchomić w pełni sprawny system.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<!-- STOP -->

<section>
<title>Pobieranie, nagrywanie i uruchamianie płyt instalacyjnych Gentoo</title>
<subsection>
<title>Pobieranie i nagrywanie płyt instalacyjnych</title>
<body>

<p>
Wszystkie obrazy płyt instalacji uniwersalnej (również płyt Package CD)
znajdują się na naszych <uri link="/main/en/mirrors.xml">serwerach
lustrzanych</uri> w katalogu <path><keyval id="release-dir"/>installcd</path>;
obraz płyt Package CD znajduje się w katalogu
<path><keyval id="release-dir"/>packagecd</path>.
</p>

<p>
Wewnątrz tego katalogu znajduje się zbiór plików ISO. Są to pełne i gotowe
do nagrania obrazy płyt CD.
</p>

<p>
Po ściągnięciu pliku należy sprawdzić czy nie zawiera żadnych błędów:
</p>

<ul>
  <li>
    Weryfikujemy poprawność pobranych plików ISO za pomocą porównania ich sum
    MD5 z tymi znajdującymi się na naszym serwerze lustrzanym. Sumy MD5 dla
    pobranych plików można wygenerować przy pomocy narzędzia <c>md5sum</c> dla
    Linuksa lub jego <uri
    link="http://www.etree.org/md5com.html">odpowiednika</uri> dla Windows.
    Sprawdzanie sum MD5 w Mac OS X jest opisane w dokumencie <uri
    link="/doc/pl/gentoo-ppc-faq.xml#doc_chap1">Gentoo PPC FAQ</uri>.
  </li>
  <li>
    Innym sposobem sprawdzania poprawności pobranych plików jest weryfikacja ich
    kryptograficznych sygnatur przy pomocy GnuPG. Należy otrzymać klucz
    publiczny, którego my używamy (0x17072058) przed przejściem dalej.
  </li>
</ul>

<p>
Pozyskujemy klucz publiczny za pomocą GnuPG:
</p>

<pre caption="Pozyskiwanie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver pgp.mit.edu --recv-keys 17072058</i>
</pre>

<p>
Następnie weryfikujemy sygnaturę.
</p>


<pre caption="Weryfikowanie kryptograficznej sygnatury">
$ <i>gpg --verify &lt;plik sygnatury&gt; &lt;pobrane iso&gt;</i>
</pre>

<p>
Pobrane pliki ISO należy nagrywać w trybie RAW. To jak się go   włącza zależy
od programu, którego używamy. W Podręczniku opiszemy nagrywanie za pomocą
programów <c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji można znaleźć w
dokumencie <uri link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>

<ul>
  <li>
    Jeśli chodzi o cdrecord to wystarczy wpisać polecenie <c>cdrecord
    dev=/dev/hdc &lt;pobrany plik ISO&gt;</c>. Zamiast <path>/dev/hdc</path>
    należy podać odpowiednią ścieżką do urządzenia CD-RW.
  </li>
  <li>
    W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) &gt; <c>Burn CD Image</c>
    (Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
    Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
  </li>
</ul>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie płyty instalacyjnej na komputerach Apple</title>
<body>

<p>
Należy przeczytać plik <path>README.kernel</path>, znajdujący się na płycie
instalacyjnej, aby dowiedzieć się więcej o uruchamianiu komputera z różnymi
jądrami oraz o uzyskaniu wsparcia dla sprzętu.
</p>

<p>
Umieszczamy płytę w napędzie CD-ROM i ponownie uruchamiamy komputer.
W międzyczasie przytrzymujemy klawisz "C". Powinna pojawić się wiadomość
powitalna oraz napis <e>boot:</e>.
</p>

<p>
W tym momencie pojawia się możliwość dostosowania kilku opcji jądra. W
poniższej tabeli podajemy listę możliwych do zastosowania parametrów.
</p>

<table>
<tr>
  <th>Opcja</th>
  <th>Opis</th>
</tr>
<tr>
  <ti><c>video</c></ti>
  <ti>
    Do tej opcji można podać następujące, zależne od producenta karty
    parametry: <c>radeonfb</c>, <c>rivafb</c>, <c>atyfb</c>, <c>aty128</c>,
    <c>nvidiafb</c> lub <c>ofonly</c>. Do tego warto również dopisać żądaną
    rozdzielczość i częstotliwość odświeżania. Wpis może na przykład wyglądać
    tak: <c>video=radeonfb:1280x1024@75</c>. Jeśli nie jest się pewnym co
    wybrać należy skorzystać z opcji <c>ofonly</c>, działa ona we wszystkich
    przypadkach.
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti><c>nol3</c></ti>
  <ti>
    Wyłącza cache 3 poziomu w niektórych PowerBookach
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti><c>debug</c></ti>
  <ti>
    Włącza tryb szczegółowego informowania przy uruchomieniu, włącza możliwość
    skorzystania z powłoki intitrd w celu debugowania
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti><c>sleep=X</c></ti>
  <ti>
    Spowoduje odczekanie X sekund przed przejściem do następnego etapu, może
to
    być niezbędne dla starych CD-ROM-ów SCSI, który nie są w stanie odczytywać
    płyty odpowiednio szybko.
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti><c>bootfrom=X</c></ti>
  <ti>
    Uruchomienie z innego urządzenia.
  </ti>
</tr>
</table>

<p>
Po wybraniu odpowiedniej opcji należy wcisnąć klawisz enter, aby załadować
kompletne środowisko Gentoo Linux z płyty CD. Kolejna część procesu instalacji
to <uri link="#booted">Czynności po uruchomieniu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>
Uruchamianie płyty instalacyjnej na komputerach IBM pSeries, OpenPower
oraz Power iSeries.
</title>
<body>

<p>
Należy przeczytać plik <path>README.kernel</path>, znajdujący się na płycie
instalacyjnej, aby dowiedzieć się więcej o uruchamianiu komputera z różnymi
jądrami oraz o uzyskaniu wsparcia dla sprzętu.
</p>

<p>
Większość współczesnych serwerów IBM pSeries można uruchamiać przy pomocy
CDROM-u. Na niektórych starszych urządzeniach z tej serii napędy mogą nie
uruchamiać komputera. Być może koniecznie będzie ustawienie cdromu jako
pierwszego napędu do uruchomienia komputera (F1 przy starcie). Innym
rozwiązaniem może być uruchomienie OF:
</p>

<ol>
  <li>
    Uruchamiamy OF (przyciskiem 8 lub F8 w zależności od używanego sprzętu,
    naciskanie go należy zacząć w momencie pojawienia się wiadomości o wykryciu
    klawiatury i myszki).
  </li>
  <li>Wpisujemy polecenie 0> boot cdrom:1,yaboot</li>
  <li>Cieszymy się z sukcesu!</li>
</ol>

</body>
</subsection>
<subsection id="booted">
<title>Czynności po uruchomieniu</title>
<body>

<p>
Pojawi się znak zachęty roota ("#"). Można zmieniać konsole, służą do
kombinacje klawiszy Alt-F2, Alt-F3 itp., na pierwszą wraca się przy pomocy
Alt-F1. Na niektórych komputerach Apple konieczne jest wciśnięcie dodatkowo
przycisku fn.
</p>

<p>
Jeśli instalujemy Gentoo w systemie, w którym mamy klawiaturę inną niż US
musimy wcisnąć F2, aby przejść do trybu potwierdzania kolejnych czynności, a
następnie postępować zgodnie ze wskazówkami na ekranie. Jeśli nie wybierzemy
nowego mapowania w ciągu 10 sekund, zostanie załadowane to domyślne, czyli
amerykańskie. Lista wszystkich dostępnych kodowań pojawi się po wykonaniu
polecenia <c>ls /usr/share/keymaps/i386</c>.
</p>

<pre caption="Listing dostępnych map klawiszy">
<comment>(PPC korzysta z map takich jak x86, mapy klawiszy ADB dla ppc/mac nie
są obsługiwane)</comment>
# <i>ls /usr/share/keymaps/i386</i>
</pre>

<p>
Następnie ładujemy wybraną mapę klawiszy:
</p>

<pre caption="Ładowanie mapy klawiszy">
# <i>loadkeys be-latin1</i>
</pre>

<p>
Kolejna część dokumentu to <uri link="#hardware">Konfigurowanie
dodatkowego sprzętu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Konfigurowanie dodatkowego sprzętu</title>

<body>

<p>
W czasie uruchamiania system spróbuje wykryć sprzęt i załadować odpowiednie
sterowniki. Zazwyczaj czyni to prawidłowo, ale czasami mogą zdarzyć się
problemy
i nie wszystkie moduły zostaną aktywowane. Gdy zawiedzie skanowanie PCI musimy
ręcznie załadować odpowiednie moduły.
</p>

<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>8139too</c> (obsługę
wielu różnych kart sieciowych):
</p>

<pre caption="Ładowanie modułu jądra">
# <i>modprobe 8139too</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Poprawianie wydajności twardego dysku</title>
<body>

<p>
Zaawansowanych użytkowników na pewno zainteresuje możliwość zwiększenia
wydajności dysków twardych IDE za pomocą programu <c>hdparm</c>. Obecną
wydajność można przetestować za pomocą parametrów <c>-tT</c> (kilkukrotne
wykonanie polecenia zwiększa precyzję pomiaru):
</p>

<pre caption="Testowanie wydajności twardego dysku">
# <i>hdparm -tT /dev/hda</i>
</pre>

<p>
Aby poprawić wydajność można wykorzystać któryś z poniższych przykładów (lub
eksperymentować samodzielnie). Oczywiście musimy zastąpić
<path>/dev/hda</path>
ścieżką do naszego dysku.
</p>

<pre caption="Poprawianie wydajności dysku">
<comment>Aktywowanie DMA:</comment>
# <i>hdparm -d 1 /dev/hda</i>
<comment>Aktywowanie DMA oraz zestawu bezpiecznych opcji poprawiających wydajność:</comment>
# <i>hdparm -d 1 -A 1 -m 16 -u 1 -a 64 /dev/hda</i>
</pre>


</body>
</subsection>
<subsection id="useraccounts">
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>

<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z <c>irssi</c> nie uruchomionego z przywilejami roota
musimy stworzyć dodatkowe konta.
</p>

<p>
Najpierw jednak należy zmienić hasło roota. Dokonuje się tego przy pomocy
polecenia <c>passwd</c>:
</p>

<pre caption="Zmiana hasła roota">
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy nowe hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy nowe hasło)</comment>
</pre>

<p>
Aby stworzyć konto użytkownika musimy najpierw podać jego parametry, a
następnie ustawić hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz
<c>passwd</c>. W przykładzie stworzymy użytkownika o nazwie &quot;rane&quot;.
</p>

<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd rane</i>
# <i>passwd rane</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>


<p>
Aby przełączyć się z konta roota na nowo utworzone konto użytkownika
korzystamy
z polecenia <c>su</c>:
</p>

<pre caption="Przełączanie użytkownika">
# <i>su - rane</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Dostęp do dokumentacji podczas instalowania Gentoo</title>
<body>

<p>
Jeśli zamierzamy podczas instalacji korzystać z Podręcznika Gentoo (obojętnie
czy nagranego na CD czy znajdującego się w Internecie) powinniśmy dodać do
tych
celów konto zwykłego użytkownika, tak jak opisaliśmy to przed chwilą, a
następnie przejść przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F2</c> na nowy
terminal
i tam się zalogować.
</p>

<p>
Do przeglądania dokumentacji nagranej na CD służy program <c>links</c>:
</p>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD">
# <i>links /mnt/cdrom/docs/handbook/html/index.html</i>
</pre>

<p>
Najnowszą i najlepszą dostępną wersją Podręcznika Gentoo jest ta znajdująca
się
na naszej stronie internetowej. Polecamy korzystanie właśnie z tej wersji.
</p>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie">
# <i>links http://www.gentoo.org/doc/pl/handbook/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>

<p>
Na pierwszy terminal powracamy przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F1</c>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Uruchamianie demona SSH</title>
<body>

<p>
Aby umożliwić innym osobom dostęp do naszego komputera podczas instalacji
(by mogły nam pomóc w konfigurowaniu Gentoo lub nawet przeprowadzić cały
proces
za nas) musimy dodać im odpowiednie konta użytkowników lub nawet podać hasło
roota (nie należy tego robić jeśli nie jest to osoba, której ufa się
<e>całkowicie</e>).
</p>

<p>
Demona SSH uruchamia się następującym poleceniem:
</p>

<pre caption="Uruchamianie demona SSH">
# <i>/etc/init.d/sshd start</i>
</pre>

<p>
Korzystanie z sshd jest możliwe tylko wtedy, gdy komputer jest połączony z
Internetem. Połączenie nawiążemy dzięki wskazówkom spisany, w
rozdziale zatytułowanym <uri link="?part=1&amp;chap=3">konfiguracja
sieci</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-bootloader.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-bootloader.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-bootloader.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-sparc-bootloader.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-bootloader.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<sections>

<version>8.0</version>
<date>2007-05-07</date>

<section>
<title>Podejmowanie decyzji</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Gdy skonfigurowałeś jądro i zmodyfikowałeś odpowiednio niezbędne systemowe pliki
konfiguracyjne, nadeszła pora zainstalowania programu, który uruchomi jądro w
momencie startu systemu. Taki program nazywa się <e>bootloader</e>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Instalowanie bootloadera dla SPARC: SILO</title>
<body>

<p>
Zainstalujmy i skonfigurujmy program <uri
link="http://www.sparc-boot.org">SILO</uri> ('Sparc Improved boot LOader').
</p>

<pre caption="Instalowanie SILO">
# <i>emerge silo</i>
</pre>

<p>
Następnie otwórz swój ulubiony edytor (w przykładzie użyjemy <c>nano</c>) i
stwórz nim <path>/etc/silo.conf</path>.
</p>

<pre caption = "Tworzenie /etc/silo.conf">
# <i>nano -w /etc/silo.conf</i>
</pre>

<p>
Poniżej znajdziesz przykładowy plik <path>silo.conf</path>, napisany dla
schematu partycjonowania używanego w Podręczniku i obrazu jądra o nazwie
<path>kernel-<keyval id="kernel-version"/></path>.
</p>

<pre caption = "Example /etc/silo.conf">
partition = 1         <comment># Partycja boot</comment>
root = /dev/hda4      <comment># Partycja root</comment>
timeout = 150          <comment># Czekaj 15 sekund przed uruchomieniem domyślnej pozycji</comment>

image = /boot/kernel-<keyval id="kernel-version"/>
  label = linux
</pre>

<p>
Jeśli używasz przykładowego <path>silo.conf</path> dostarczanego przez Portage
zakomentuj w nim <e>wszystkie</e> zbędne linie.
</p>

<p>
Jeśli fizyczny dysk na którym chcesz zainstalować SILO jako bootloader jest inny
od tego na którym znajduje się plik <path>/etc/silo.conf</path> będziesz musiał
skopiować <path>/etc/silo.conf</path> na tę samą partycję na tym dysku.
Załóżmym, że partycja <path>/boot</path> jest osobną częścią dysku i skopiujemy
plik konfiguracyjny do <path>/boot</path> i uruchomimy <c>/sbin/silo -f</c>:
</p>

<pre caption = "Jeśli /boot i docelowa lokalizacja SILO nie znajdują się na tym samym dysku">
# <i>cp /etc/silo.conf /boot</i>
# <i>/sbin/silo -f -C /boot/silo.conf</i>
/boot/silo.conf appears to be valid
</pre>

<p>
Następnie uruchom <c>/sbin/silo -f</c>:
</p>

<pre caption = "Uruchamianie silo">
# <i>/sbin/silo -f</i>
/etc/silo.conf appears to be valid
</pre>

<note>
Polecenie <c>silo</c> (z parametrami) musimy uruchamiać za każdym razem, gdy
przeinstalujemy pakiet <c>sys-boot/silo</c>.
</note>

<p>
Kiedy skończysz przejdź do paragrafu <uri link="#reboot">Ponowne uruchamianie
systemu</uri>.
</p>

</body>
</section>
<section id="reboot">
<title>Ponowne uruchomienie systemu</title>
<subsection>
<body>

<p>
Wyjdź z środowiska chroot i odmontuj wszystkie zamontowane partycje. Potem wpisz
to magiczne polecenie, na które tak długo czekałeś: <c>reboot</c>.
</p>

<pre caption="Wyjście z chroota, odmontowanie wszystkich zamontowanych partycji
i ponowne uruchomienie">
# <i>exit</i>
cdimage ~# <i>cd</i>
cdimage ~# <i>umount /mnt/gentoo/boot /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo</i>
cdimage ~# <i>reboot</i>
</pre>

<p>
Nie zapomnij o wyjęciu LiveCD z napędu, bo zabootujesz system z płyty zamiast
swojego nowego Gentoo.
</p>

<p>
Po ponownym uruchomieniu komputera w celu dokończenia instalacji Gentoo przejdź
do rozdziału <uri link="?part=1&amp;chap=11">Finalizowanie instalacji
Gentoo</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>




1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-disk.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-disk.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-disk.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-sparc-disk.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-disk.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<sections>

<version>8.1</version>
<date>2007-06-26</date>

<section>
<title>Wprowadzenie do urządzeń blokowych</title>
<subsection>
<title>Urządzenia blokowe</title>
<body>

<p>
Rzućmy okiem na aspekty Gentoo Linux oraz ogólnie Linuksa, związane z dyskami.
Omówimy systemy plików, partycje oraz urządzenia blokowe. Następnie
przeprowadzimy Cię przez proces podziału twardego dysku, abyś mógł jak najlepiej
wykorzystać dostępną przestrzeń.
</p>

<p>
Zaczniemy od omówienia <e>urządzeń blokowych</e>. Najpopularniejszym z nich
prawdopodobnie jest <path>/dev/hda</path>, reprezentujący w Linuksie pierwszy
napęd IDE. Jeśli posiadasz urządzenia SCSI lub SATA pierwszym takim
dyskiem jest <path>/dev/sda</path>.
</p>

<p>
Urządzenia blokowe stanowią abstrakcyjny interfejs dysków. Programy
użytkownika mogą z nich korzystać nie martwiąc się czy napędy
są typu IDE, SCSI lub jeszcze innego. Przechowywane dane adresuje się
za jako ciąg 512-bajtowych bloków.
</p>

<p>
Urządzenia blokowe są reprezentowane przez pliki w katalogu <path>/dev/</path>.
Zwykle pierwszy napęd SCSI ma nazwę <path>/dev/sda</path>, drugi
<path>/dev/sdb</path> i tak dalej. Dyski IDE nazywane są podobnie, z tym, że
ich nazwy rozpoczynają się od liter hd-, a nie sd-. Jeśli masz dyski IDE to
pierwszy z nich będzie miał nazwę <path>/dev/hda</path>, drugi
<path>/dev/hdb</path> i tak dalej.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Partycje</title>
<body>

<p>
Teoretycznie możliwe jest przeznaczenie całego dysku na system,
zazwyczaj nie jest to jednak rozwiązanie zbyt praktyczne. Zamiast tego dzielimy
napęd na mniejsze i dużo łatwiejsze w zarządzaniu urządzenia blokowe.
W większości platform nazywane są one <e>partycjami</e>. Część architektur
korzystająca z podobnych technik nazywa je <e>plastrami</e>.
</p>

<p>
Pierwsza partycja na pierwszym dysku SCSI to <path>/dev/sda1</path>, druga to
<path>/dev/sda2</path> i tak dalej. Analogicznie pierwsze dwie partycje dysku
IDE będą miały nazwy <path>/dev/hda1</path> i <path>/dev/hda2</path>.
</p>

<p>
Trzecia partycja na systemach Sun jest ustawiona jako "całodyskowa". Nie może
zawierać żadnego systemu plików.
</p>

<p>
Użytkownicy przyzwyczajeni do schematu partycjonowania w stylu DOS powinni
pamiętać, że Sun nie ma partycji podstawowych i rozszerzonych. Zamiast tego
można mieć maksymalnie 8 zwykłych partycji dyskowych, z tym, że trzecia jest
zarezerwowana do specjalnych celów.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Projektowanie schematu podziału</title>
<subsection>
<title>Domyślny schemat podziału</title>
<body>

<p>
Jeśli nie masz ochoty samodzielnie rozrysowywać schematu podziału
swojego dysku, możesz skorzystać z domyślnego, który prezentujemy poniżej.
Jeśli Twój system oparty jest o napędy IDE musisz  w poniższych przykładach
zmienić wszystkie <c>sda</c> na <c>hda</c>.
</p>

<p>
Nie polecamy posiadania osobnej partycji <path>/boot</path> na
SPARC, ponieważ bardzo to komplikuje konfigurację bootloadera.
</p>



<table>
<tr>
  <th>Partycja:</th>
  <th>System plików:</th>
  <th>Rozmiar:</th>
  <th>Punkt montowania:</th>
  <th>Opis:</th>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda1</ti>
    <ti>ext3</ti>
    <ti>&lt;2 GB</ti>
    <ti>/</ti>
    <ti>
      Partycja root. Na systemach sparc64 ze starszymi wersjami OBP <e>musi</e>
      mieć rozmiar mniejszy niż 2 GB oraz być pierwszą partycją na dysku.
    </ti>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda2</ti>
    <ti>swap</ti>
    <ti>512 MBytes</ti>
    <ti>brak</ti>
    <ti>
  Partycja wymiany. Żeby wykonać bootstrap oraz kilka większych kompilacji
  musisz mieć co najmniej 512MB RAM (łącznie z partycją wymiany).
    </ti>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda3</ti>
    <ti>brak</ti>
    <ti>cały dysk</ti>
    <ti>brak</ti>
    <ti>Parycja "whole disk". Niezbędna dla systemów SPARC.</ti>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda4</ti>
    <ti>ext3</ti>
    <ti>co najmniej 2 GB</ti>
    <ti>/usr</ti>
    <ti>
    Partycja /usr. Tu będą instalowane programy. Domyślnie na tej partycji
    znajduje się również drzewo Portage.
    </ti>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda5</ti>
    <ti>ext3</ti>
    <ti>co najmniej 1GB</ti>
    <ti>/var</ti>
    <ti>
  Partycja /var. Używana do przechowywania danych generowanych przez programy.
  Domyślnie Portage używa tej partycji jako miejsca, gdzie kompiluje programy.
  Jeśli zamierzasz skompilować kilka większych programów jak Mozilla czy
  OpenOffice.org będziesz potrzebował ponad 1GB miejsca na tymczasowe
  pliki.
    </ti>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda6</ti>
    <ti>ext3</ti>
    <ti>pozostałe miejsce</ti>
    <ti>/home</ti>
    <ti>Partycja /home. Tu będą znajdować się katalogi domowe użytkowników.</ti>
</tr>
</table>

</body>
</subsection>
</section>

<section id="fdisk">
<title>Partycjonowanie dysku za pomocą fdisk</title>
<subsection>
<body>

<p>
Teraz pokażemy jak utworzyć partycje takie jak te zaprezentowane w powyższym
przykładowym schemacie podziału dysku:
</p>

<table>
<tr>
  <th>Partycja</th>
  <th>Opis</th>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda1</ti>
    <ti>/</ti>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda2</ti>
    <ti>swap</ti>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda3</ti>
    <ti>whole disk slice</ti>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda4</ti>
    <ti>/usr</ti>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda5</ti>
    <ti>/var</ti>
</tr>
<tr>
    <ti>/dev/sda6</ti>
    <ti>/home</ti>
</tr>
</table>

<p>
Możesz dostosować ten schemat do swoich potrzeb. Pamiętaj jednak, że na
starszych systemach partycja root musi znajdować się na pierwszych 2GB dysku.
Pamiętaj również, że na dyskach SCSI i SATA nie możesz mieć więcej niż 15
partycji.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie fdisk</title>
<body>

<p>
Uruchom <c>fdisk</c> dla swojego dysku:
</p>

<pre caption="Uruchamianie fdisk">
# <i>fdisk /dev/sda</i>
</pre>

<p>
Twoim oczom ukaże się jego znak zachęty:
</p>

<pre caption="Znak zachęty fdisk">
Command (m for help):
</pre>

<p>
Aby wyświetlić dostępne partycje, wpisz <c>p</c>:
</p>

<pre caption="Wyświetlanie dostępnych partycji">
Command (m for help): <i>p</i>

Disk /dev/sda (Sun disk label): 64 heads, 32 sectors, 8635 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 bytes

   Device Flag    Start       End    Blocks   Id  System
/dev/sda1        0       488    499712   83  Linux native
/dev/sda2      488       976    499712   82  Linux swap
/dev/sda3        0      8635   8842240    5  Whole disk
/dev/sda4      976      1953   1000448   83  Linux native
/dev/sda5     1953      2144    195584   83  Linux native
/dev/sda6     2144      8635   6646784   83  Linux native
</pre>

<p>
Zwróć uwagę na <c>Sun Disk Label</c>. Jeśli go brakuje, oznacza to że
dysk korzysta z partycji DOS. W takim razie, aby stworzyć
tablicę partycji Sun, wpisz <c>s</c>.
</p>

<pre caption="Tworzenie Sun Disklabel">
Command (m for help): s
Building a new sun disklabel. Changes will remain in memory only,
until you decide to write them. After that, of course, the previous
content won't be recoverable.

Drive type
   ?   auto configure
   0   custom (with hardware detected defaults)
   a   Quantum ProDrive 80S
   b   Quantum ProDrive 105S
   c   CDC Wren IV 94171-344
   d   IBM DPES-31080
   e   IBM DORS-32160
   f   IBM DNES-318350
   g   SEAGATE ST34371
   h   SUN0104
   i   SUN0207
   j   SUN0327
   k   SUN0340
   l   SUN0424
   m   SUN0535
   n   SUN0669
   o   SUN1.0G
   p   SUN1.05
   q   SUN1.3G
   r   SUN2.1G
   s   IOMEGA Jaz
Select type (? for auto, 0 for custom): <i>0</i>
Heads (1-1024, default 64):
Using default value 64
Sectors/track (1-1024, default 32):
Using default value 32
Cylinders (1-65535, default 8635):
Using default value 8635
Alternate cylinders (0-65535, default 2):
Using default value 2
Physical cylinders (0-65535, default 8637):
Using default value 8637
Rotation speed (rpm) (1-100000, default 5400): <i>10000</i>
Interleave factor (1-32, default 1):
Using default value 1
Extra sectors per cylinder (0-32, default 0):
Using default value 0
</pre>

<p>
Właściwe wartości parametrów znajdziesz w dokumentacji swojego dysku. Zwykle
opcja automatycznej konfiguracji działa bez zarzutu.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Usuwanie istniejących partycji</title>
<body>

<p>
Nadszedł czas na pozbycie się istniejących partycji. Do usuwania
służy polecenie <c>d</c>. Wpisz je i naciśnij Enter. Zostaniesz zapytany
o numer partycji. Jeśli ma to być <path>/dev/hda1</path>, wpisz:
</p>

<pre caption="Usuwanie partycji">
Command (m for help): <i>d</i>
Partition number (1-4): <i>1</i>
</pre>

<p>
<e>Nie powineneś kasować partycji numer 3 (whole disk).</e> Jeśli ta partycja
nie istnieje przejdź do sekcji "Tworzenie Sun Disklabel" powyżej i wykonaj
zawarte w niej instrukcje.
</p>

<p>
Po usunięciu wszystkich partycji, listing podziału powinien wyglądać podobnie:
</p>

<pre caption="Pusty listing podziału">
Command (m for help): <i>p</i>

Disk /dev/sda (Sun disk label): 64 heads, 32 sectors, 8635 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 bytes

   Device Flag    Start       End    Blocks   Id  System
/dev/sda3        0      8635   8842240    5  Whole disk
</pre>


</body>
</subsection>

<subsection>
<title>Tworzenie partycji root</title>
<body>

<p>
Stwórz teraz partycję root. W tym celu ponownie skorzystaj
z polecenia <c>n</c>. Następnie wpisz <c>4</c>, żeby wybrać czwartą
partycję - w naszym przypadku <path>/dev/hda4</path>. Zapytany o
pierwszy i ostatni cylinder wciśnij Enter. Dzięki temu
partycja zajmie całą pozostałą przestrzeń. Kiedy skończysz
polecenie <c>p</c> powinno dawać następujący rezultat:
</p>

<pre caption="Tworzenie partycji root">
Command (m for help): <i>n</i>
Partition number (1-8): <i>1</i>
First cylinder (0-8635): <i>(press Enter)</i>
Last cylinder or +size or +sizeM or +sizeK (0-8635, default 8635): <i>+512M</i>
</pre>

<p>
Teraz po wpisaniu <c>p</c> powinieneś zobaczyć następujący listing partycji:
</p>

<pre caption="Listing kompletnej tablicy partycji">
Command (m for help): <i>p</i>

Disk /dev/sda (Sun disk label): 64 heads, 32 sectors, 8635 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 bytes

   Device Flag    Start       End    Blocks   Id  System
/dev/sda1        0       488    499712   83  Linux native
/dev/sda3        0      8635   8842240    5  Whole disk
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji wymiany</title>
<body>

<p>
Pora stworzyć partycję wymiany. W tym celu skorzystaj z polecenia <c>n</c> aby
rozpocząć proces zakładania, następnie wpisz <c>2</c> aby wybrać drugą
partycję, w naszym przypadku <path>/dev/sda2</path>. Zapytany o pierwszy
cylinder wciśnij Enter, natomiast na pytanie o ostatni wpisz <c>+512M</c>
aby ustalić jej rozmiar na 512MB. Następnie wpisz <c>t</c> aby zmienić
typ partycji i wpisz <c>82</c> żeby ustawić go na "Linux Swap". Po ukończeniu
listing partycji powinien wyglądać następująco:
</p>

<pre caption="Listing partycji">
Command (m for help): <i>p</i>

Disk /dev/sda (Sun disk label): 64 heads, 32 sectors, 8635 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 bytes

   Device Flag    Start       End    Blocks   Id  System
/dev/sda1        0       488    499712   83  Linux native
/dev/sda2      488       976    499712   82  Linux swap
/dev/sda3        0      8635   8842240    5  Whole disk
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie partycji /usr, /var i /home</title>
<body>

<p>
W końcu przyszła kolej na utworzenie partycji /usr, /var i /home. Tak jak
wcześniej wpisz <c>n</c> w celu utworzenia nowej partycji, następnie naciśnij
<c>4</c>, aby utworzyć trzecią partycję, w naszym przypadku
<path>/dev/sda4</path>. Kiedy zostaniesz zapytany o pierwszy cylinder wciśnij
po prostu enter. Kiedy program zapyta o ostatni cylinder wpisz wartość
<c>+2048M</c>, co utworzy partycję o rozmiarze 2 GB. Powtórz ten proces dla
<path>sda5</path> i <path>sda6</path>, podając za każdym razem odpowiedni
żądany rozmiar. Kiedy skończysz powinieneś ujrzeć coś takiego:
</p>

<pre caption="Końcowy listing kompletnej tablicy partycji">
Command (m for help): <i>p</i>

Disk /dev/sda (Sun disk label): 64 heads, 32 sectors, 8635 cylinders
Units = cylinders of 2048 * 512 bytes

   Device Flag    Start       End    Blocks   Id  System
/dev/sda1        0       488    499712   83  Linux native
/dev/sda2      488       976    499712   82  Linux swap
/dev/sda3        0      8635   8842240    5  Whole disk
/dev/sda4      976      1953   1000448   83  Linux native
/dev/sda5     1953      2144    195584   83  Linux native
/dev/sda6     2144      8635   6646784   83  Linux native
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zapisywanie zmian i opuszczanie programu</title>
<body>

<p>
Aby zapisać wprowadzone zmiany i opuścić <c>fdisk</c> wpisz w:
</p>

<pre caption="Zapisywanie zmian i opuszczanie programu">
Command (m for help): <i>w</i>
</pre>

<p>
Kiedy już skończysz tworzyć partycje przejdź do paragrafu <uri
link="#filesystems">Tworzenie systemów plików</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="filesystems">
<title>Tworzenie systemów plików</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Po utworzeniu partycji nadszedł czas na założenie na nich systemów plików.
Jeśli nie obchodzi Cię jakie wybierzesz lub jesteś zadowolony z domyślnych
ustawień w podręczniku, przejdź do paragrafu <uri
link="#filesystems-apply">Zakładanie na partycji systemu plików</uri>.
W przeciwnym wypadku czytaj dalej aby dowiedzieć się co nieco na ich temat.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Systemy plików?</title>
<body>

<p>
Jeśli chodzi o architekturę SPARC to polecamy wybór sprawdzonych i stabilnych
systemów plików ext2 i ext3. Pozostałe raczej nie będą działały poprawnie.
</p>

<p>
<b>ext2</b> to sprawdzony i popularny linuksowy system plików, którego jedyną
wadą jest to, że nie posiada księgowania. Powoduje to, iż jego regularne
kontrole przy starcie systemu bywają długotrwałe. Obecnie istnieją nowoczesne
systemy plików z księgowaniem, które można szybko sprawdzić i to właśnie te
polecamy naszym użytkownikom. Księgowanie zapobiega długotrwałym kontrolom
podczas uruchamiania systemu oraz ewentualnym błędom spójności danych.
</p>

<p>
<b>ext3</b> to odpowiednik ext2 posiadający księgowanie w trybach full oraz
ordered, dzięki czemu w razie awarii dane odzyskiwane są błyskawicznie. ext3
używa indeksu drzewa HTree, który zapewnia wysoką wydajność w prawie wszystkich
zastosowaniach. Jest on bardzo dobrym i niezawodnym rozwiązaniem.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="filesystems-apply">
<title>Zakładanie systemu plików na partycji</title>
<body>

<p>
Aby założyć na woluminie lub partycji system plików skorzystaj z
odpowiedniego narzędzia:
</p>

<table>
<tr>
  <th>System plików</th>
  <th>Program do zakładania</th>
</tr>
<tr>
  <ti>ext2</ti>
  <ti><c>mke2fs</c></ti>
</tr>
<tr>
  <ti>ext3</ti>
  <ti><c>mke2fs -j</c></ti>
</tr>
</table>

<p>
Na przykład jeśli chcesz utworzyć system plików ext2 na partycji root
(<path>/dev/sda1</path> w naszym przykładzie) oraz ext3 na partycjach
<path>/usr</path>, <path>/var</path> i <path>/home</path>
(<path>/dev/sda4</path>, <path>5</path> i <path>6</path> w naszym przykładzie)
powinieneś wpisać następujące polecenia:
</p>

<pre caption="Tworzenie systmu plików na partycjach">
# <i>mke2fs /dev/sda1</i>
# <i>mke2fs -j /dev/sda4</i>
# <i>mke2fs -j /dev/sda5</i>
# <i>mke2fs -j /dev/sda6</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Aktywowanie partycji wymiany</title>
<body>

<p>
Do tworzenia partycji wymiany używamy programu <c>mkswap</c>:
</p>

<pre caption="Tworzenie partycji wymiany">
# <i>mkswap /dev/sda2</i>
</pre>

<p>
Aby aktywować partycję wymiany użyj programu <c>swapon</c>:
</p>

<pre caption="Aktywacja partycji wymiany">
# <i>swapon /dev/sda2</i>
</pre>

<p>
Utwórz i aktywuj swoją partycję wymiany przy pomocy poleceń podanych powyżej.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Montowanie</title>
<body>

<p>
Po założeniu partycji i utworzeniu systemów plików, nadszedł czas na ich
zamontowanie. Służy do tego program <c>mount</c>. Nie zapomnij utworzyć
odpowiednich katalogów dla każdego z nich. Na przykład:
</p>

<pre caption="Mountowanie partycji">
# <i>mount /dev/sda1 /mnt/gentoo</i>
# <i>mkdir /mnt/gentoo/usr</i>
# <i>mount /dev/sda4 /mnt/gentoo/usr</i>
# <i>mkdir /mnt/gentoo/var</i>
# <i>mount /dev/sda5 /mnt/gentoo/var</i>
# <i>mkdir /mnt/gentoo/home</i>
# <i>mount /dev/sda6 /mnt/gentoo/home</i>
</pre>

<note>
Jeżeli chcesz przenieść <path>/tmp</path> na oddzielną partycję,
nie zapomnij po zamontowaniu odpowiedni poprawić praw dostępu: <c>chmod
1777 /mnt/gentoo/tmp</c>. Dotyczy to również <path>/var/tmp</path>.
</note>

<p>
Musimy też zamontować system plików proc (wirtualny interfejs jądra)
w <path>/proc</path>. Najpierw jednak umieścimy na dysku kilka plików.
</p>

<p>
Kiedy skończysz przejdź do rozdziału <uri
link="?part=1&amp;chap=5">Wypakowywanie plików instalacyjnych</uri>.
</p>

</body>
</section>
</sections>




1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-kernel.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-kernel.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-kernel.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-sparc-kernel.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-kernel.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.4</version>
<date>2008-01-12</date>

<section>
<title>Strefa czasowa</title>
<body>

<p>
Aby system wiedział gdzie się znajduje należy najpierw wybrać strefę czasową.
Odszukujemy ją w <path>/usr/share/zoneinfo</path>, a następnie kopiujemy ją do
pliku <path>/etc/localtime</path>. Należy unikać stref czasowych o nazwie
<path>/usr/share/zoneinfo/Etc/GMT*</path>, ponieważ ich nazwy mogą być mylące,
na przykład <path>GMT-8</path> jest w rzeczywistości GMT+8.
</p>

<pre caption="Konfiguracja strefy czasowej">
# <i>ls /usr/share/zoneinfo</i>
<comment>(Przykład dla Warszawy)</comment>
# <i>cp /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime</i>
</pre>

</body>
</section>
<section>
<title>Instalacja źródeł</title>
<subsection>
<title>Wybór jądra</title>
<body>

<p>
Sercem każdej dystrybucji jest jądro Linux. Stanowi ono interfejs pomiędzy
programami i sprzętem. Gentoo dostarcza użytkownikom
różne źródła kerneli. Pełna lista wraz z opisami znajduje się w
<uri link="/doc/pl/gentoo-kernel.xml">Przewodniku jąder Gentoo</uri>.
</p>

<p>
Dla systemów opartych na architekturze sparc udostępniamy źródła
<c>gentoo-sources</c> (zalecane źródła serii 2.6).
</p>

<p>
W przykładzie posługujemy się źródłami <c>gentoo-sources</c>.
</p>

<pre caption="Instalowanie źródeł jądra">
# <i>emerge gentoo-sources</i>
</pre>

<p>
W katalogu <path>/usr/src</path> powinieneś mieć mniej więcej taki symlink, o
nazwie <path>linux</path>, wskazujący na źródła Twojego aktualnego kernela. W
tym wypadku wskazuje na źródła <c>linux-<keyval id="kernel-version"/></c>. W
komputerze użytkownika może być to inna wersja, dlatego należy mieć to na
uwadze.
</p>

<pre caption="Podgląd symlinka do źródeł kernela">
# <i>ls -l /usr/src/linux</i>
lrwxrwxrwx    1 root     root       12 Oct 13 11:04 /usr/src/linux -&gt; linux-<keyval id="kernel-version"/>
</pre>

<p>
Pora na skonfigurowanie i skompilowanie źródeł jądra.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section>
<title>Ręczna konfiguracja</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Ręczna konfiguracja kernela jest często postrzegana jako najtrudniejsza czynność
jaką użytkownicy Linuksa muszą wykonywać. Nie jest to prawdą, po skompilowaniu
kilku kerneli zapomnicie, że kiedykolwiek uważaliście to za trudne zadanie.
</p>

<p>
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że należy dobrze znać swój komputer, aby móc
prawidłowo skonfigurować jądro. Większość informacji można zdobyć poprzez
zainstalowanie pakietu pciutils (<c>emerge pciutils</c>) zawierającego program
<c>lspci</c>. Dzięki temu będzie możliwe używanie <c>lspci</c> wewnątrz
chrootowanego środowiska. Podczas pracy z tym programem można bezpiecznie
zignorować wszelkie ostrzeżenia związane z <e>pcilib</e> (jak np.
"pcilib: cannot open /sys/bus/pci/devices). Ponadto można również uruchomić
<c>lspci</c> poza środowiskiem chroot. Powinno dać to taki sam efekt. Dodatkowe
informacje o sterownikach, które należy włączyć do jądra można uzyskać dzięki
poleceniu <c>lsmod</c>, które pokaże listę modułów jakie załadował system płyty
instalacyjnej.
</p>

<p>
Kiedy już zbierzemy wszystkie informacje przechodzimy do katalogu ze
źródłami i wpisujemy polecenie <c>make menuconfig</c>. Uruchomi się menu
konfiguracyjne oparte na ncurses.
</p>

<pre caption="Wywoływanie menuconfig">
# <i>cd /usr/src/linux</i>
# <i>make menuconfig</i>
</pre>

<p>
Zobaczymy okienko z listą sekcji, na które podzielono cały proces konfiguracji.
Zaczniemy od omówienia opcji, które musisz aktywować, aby zapewnić prawidłowe
działanie Gentoo.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zaznaczanie wymaganych ustawień</title>
<body>

<p>
Po pierwsze włącz możliwość korzystania z rozwojowych i eksperymentalnych
fragmentów kodu jądra. Jeśli tego nie zrobisz to nawet nie zobaczysz kilku
bardzo ważnych opcji.
</p>

<pre caption="Wybieranie opcji experimental code/drivers">
General setup ---&gt;
  [*] Prompt for development and/or incomplete code/drivers
</pre>

<p>
Następnie przejdź do <c>File Systems</c> i wybierz wsparcie dla systemów plików,
których zamierzasz używać. Jeśli tego zaniedbasz Gentoo nie będzie w stanie
zamontować partycji, a czasem nawet się nie uruchomi. Pamiętaj również, aby
włączać te sterowniki na stałe do jądra, broń Boże nie kompiluj ich jako
modułów. Przy okazji zaznacz też <c>Virtual memory</c> i
<c>/proc file system</c>.
</p>

<pre caption="Wybór potrzebnych systemów plików">
File systems ---&gt;
  Pseudo Filesystems ---&gt;
  [*] /proc file system support
    [*] Virtual memory file system support (former shm fs)

<comment>(Wybierz jedną lub kilka z tych opcji zależnie od używanych systemów plików)</comment>
  &lt;*&gt; Ext3 journalling file system support
  &lt;*&gt; Second extended fs support
</pre>

<p>
Jeśli używasz PPPoE do łączenia się z Internetem lub gdy używasz modemu dial-up
będziesz musiał włączyć następujące opcje:
</p>

<pre caption="Sterowniki niezbędne dla użytkowników PPPoE">
Device Drivers ---&gt;
  Networking support ---&gt;
  &lt;*&gt; PPP (point-to-point protocol) support
  &lt;*&gt;   PPP support for async serial ports
  &lt;*&gt;   PPP support for sync tty ports
</pre>

<p>
Obie opcje dotyczące kompresji nie są wprawdzie wymagane, ale również nie
zaszkodzą naszemu systemowi, podobnie zresztą jak opcja <c>PPP over
Ethernet</c>, która jest przydatna tylko gdy skonfigurujesz <c>ppp</c> do
pracy w trybie jądra PPPoE.
</p>

<p>
Zaznacz właściwe wsparcie dla magistrali:
</p>

<pre caption="Aktywowanie SBUS/UPA">
Console drivers ---&gt;
  Frame-buffer support ---&gt;
    [*] SBUS and UPA framebuffers
      [*] Creator/Creator3D support     <comment>(Wyłącznie dla slotów UPA używanych w wielu maszynach Ultra)</comment>
    [*] CGsix (GX,TurboGX) support      <comment>(Wyłącznie dla SBUS slot adapter używanego w wielu Sparcach)</comment>
</pre>

<p>
Oczywiście potrzebne będzie też wsparcie dla OBP:
</p>

<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla OBP">
Misc Linux/SPARC drivers ---&gt;
  [*]  /dev/openprom device support
</pre>

<p>
Potrzebujesz również wsparcia dla SCSI:
</p>

<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla SCSI">
SCSI support ---&gt;
  SCSI low-level drivers ---&gt;
    &lt;*&gt; Sparc ESP Scsi Driver             <comment>(Wyłącznie dla SPARC ESP on-board SCSI adapter)</comment>
    &lt;*&gt; PTI Qlogic, ISP Driver            <comment>(Wyłącznie dla kontrolerów  SBUS SCSI controllers z PTI lub QLogic)</comment>
    &lt;*&gt; SYM53C8XX Version 2 SCSI support  <comment>(Wyłącznie dla Ultra 60 on-board SCSI adapter)</comment>
</pre>

<p>
Aby mieć wsparcie dla karty sieciowej zaznacz jedną z następujących opcji:
</p>

<pre caption="Aktywowanie wsparcia dla karty sieciowej">
Network device support ---&gt;
  Ethernet (10 or 100Mbit) ---&gt;
    &lt;*&gt; Sun LANCE support                   <comment>(Wyłącznie dla SPARCStation, starszych Ultra systems i opcji Sbus)</comment>
    &lt;*&gt; Sun Happy Meal 10/100baseT support  <comment>(Wyłącznie dla Ultra; wspiera rownież "qfe" quad-ethernet na PCI i Sbus)</comment>

 &lt;*&gt; DECchip Tulip (dc21x4x) PCI support <comment>(dla Netra, jak N1)</comment>
Ethernet (1000Mbit) ---&gt;
 &lt;*&gt; Broadcom Tigon3 support <comment>(nowsze Netra i Sun Fire)</comment>
 </pre>


<p>
Jeśli posiadamy komputer z czterema portami Ethernet (10/100 albo 10/100/1000)
to należy zwrócić uwagę, że kolejność tych portów jest różna od tej używanej
przez Solaris. Aby sprawdzić ustawienia należy skorzystać z
<c>sys-apps/ethtool</c>.
</p>

<p>
Kiedy skończysz konfigurować jądro przejdź do paragrafu
<uri link="#compiling">Kompilacja i instalacja</uri>. Po kompilacji musisz
pamiętać o sprawdzeniu rozmiaru obrazu jądra:
</p>

<pre caption="Sprawdzanie rozmiaru obrazu jądra">
# <i>ls -lh vmlinux</i>
-rw-r--r--    1 root     root         2.4M Oct 25 14:38 vmlinux /boot/kernel-2.4.29
</pre>

<p>
Jeśli rozpakowane jądro jest większe niż 7.5 MB należy usuwać z niego zbędne
sterowniki, dopóki nie będzie spełniało tych limitów. Jedną z metod, aby
osiągnąć to w miarę bezboleśnie jest zbudowanie większości potrzebnych funkcji
w postaci modułów. Jeśli zignorujemy ten krok, jądro może się nie uruchomić.
</p>

<p>
Jeśli kernel jest tylko trochę za duży, można spróbować go zmniejszyć
poleceniem <c>strip</c>:
</p>

<pre caption="Stripowanie jądra">
# <i>strip -R .comment -R .note vmlinux</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection id="compiling">
<title>Kompilowanie i instalowanieCompiling and Installing</title>
<body>

<p>
Po skonfigurowaniu jądra przyszła pora na skompilowanie i zainstalowanie go.
Wychodzimy z narzędzia konfiguracyjnego i rozpoczynamy kompilację w następujący
sposób:
</p>

<pre caption="Kompilowanie jądra">
# <i>make &amp;&amp; make image modules_install</i>
</pre>

<p>
Kiedy kernel skończy się budować, kopiujemy go do katalogu <path>/boot</path>.
Należy pamiętać o zastąpieniu części wpisu <path>&lt;kernel-version&gt;</path>
swoją nazwą i wersją kernela.
</p>

<pre caption="Instalowanie kernela">
# <i>cp arch/sparc64/boot/image /boot/&lt;kernel-version&gt;</i>
</pre>

<p>
Kiedy skończysz przejdź do paragrafu <uri link="#kernel_modules">Instalacja
osobnych modułów jądra</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="kernel_modules">
<title>Instalacja osobnych modułów jądra</title>
<subsection>
<title>Konfigurowanie modułów</title>
<body>

<p>
Lista modułów, które chcesz aby były automatycznie ładowane przy starcie systemu
powinna znajdować się w pliku <path>/etc/modules.autoload.d/kernel-2.4</path>.
Jeśli chcesz możesz dodać kilka opcji dla modułów.
</p>

<p>
Żeby przejrzeć listę wszystkich dostępnych użyjemy komendy <c>find</c>. Należy
zastąpić wpis "wersja" wersją używanego jądra.
</p>

<pre caption="Znajdowanie dostępnych modułów">
# <i>find /lib/modules/&lt;wersja&gt;/ -type f -iname '*.o' -or -iname '*.ko'</i>
</pre>

<p>
Na przykład, aby automatycznie ładować do pamięci moduł <c>3c59x.o</c> edytujemy
plik <path>kernel-2.6</path> i wprowadzamy do niego nazwę tego modułu.
</p>

<pre caption="Edycja /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
# <i>nano -w /etc/modules.autoload.d/kernel-2.6</i>
</pre>

<pre caption="/etc/modules.autoload.d/kernel-2.6">
3c59x
</pre>

<p>
Po ukończeniu wszystkich czynności opisanych w tym rozdziale można przejść do
<uri link="?part=1&amp;chap=8">konfigurowania systemu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-medium.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-medium.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-medium.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-sparc-medium.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-sparc-medium.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->
<sections>

<version>8.1</version>
<date>2007-06-29</date>

<section>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Zanim zaczniemy musimy ustalić jakie wymagania sprzętowe powinien spełniać
Twój komputer, aby pomyślnie zainstalować na nim Gentoo. Zależy to oczywiście
od docelowej architektury.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Wymagania sprzętowe</title>
<body>

<table>
<tr>
  <th>Komputery Sparc</th>
  <ti>
    Warto zapoznać się z <uri link="/proj/en/base/sparc/sunhw.xml">Gentoo
    Linux/SPARC64 Compatibility list</uri> lub z <uri
    link="http://www.ultralinux.org/faq.html#s_2">UltraLinux FAQ</uri>
  </ti>
</tr>
<tr>
  <th>CPU</th>
  <ti>
    Obecnie Gentoo współpracuje jedynie z procesorami sparc64.
  </ti>
</tr>
<tr>
  <th>Pamięć</th>
  <ti>64 MB</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Wolne miejsce na dysku</th>
  <ti>1.5 GB (bez partycji wymiany)</ti>
</tr>
<tr>
  <th>Partycja wymiany</th>
  <ti>Co najmniej 256 MB</ti>
</tr>
</table>

</body>
</subsection>
</section>
<!-- Część wspólna dla wszystkich architektur. -->
<!-- START -->
<section>
<title>Płyta instalacji uniwersalnej</title>
<subsection>
<title>Wstęp</title>
<body>

<p>
Gentoo można zainstalować przy pomocy archiwum o nazwie stage3, który zawiera
spakowany podstawowy system Gentoo, za pomocą którego można skonfigurować w
pełni funkcjonalne środowisko.
</p>

<p>
Instalacja z użyciem plików stage1 i stage2 jest opisana w  <uri
link="/doc/pl/faq.xml#stage12">Gentoo FAQ</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Płyta instalacji uniwersalnej</title>
<body>

<p>
Płyta instalacyjna jest bootowalna i zawiera w pełni funkcjonalne środowisko
Gentoo. Pozwala to na uruchomienie Linuksa z płyty CD. Podczas ładowania
wykrywany jest sprzęt zainstalowany w komputerze, a następnie odpowiednie
moduły są ładowane. Płyty instalacyjne są tworzone przez deweloperów Gentoo.
</p>

<p>
Obecnie dostępne są następujące płyty instalacyjne:
</p>

<ul>
  <li>
    "Gentoo Universal Installation CD" - zawiera wszystko co potrzeba
    do instalacji Gentoo. Dostarcza ona pliki "stage" dla najpopularniejszych
    architektur, kod źródłowy różnych aplikacji oraz instrukcje instalacji dla
    naszej architektury
  </li>
  <li>
    "Gentoo Minimal Installation CD" - zawiera tylko minimalne
    środowisko, które pozwala na załadowanie systemu oraz konfigurację sieci,
    aby móc połączyć się z Internetem. Nie zawiera żadnych dodatkowych plików i
    nie może być użyta podczas instalacji opartej na tym dokumencie.
  </li>
</ul>

<p>
Gentoo również dostarcza tzw. Package CD. To nie jest płyta instalacyjna ale
dodatkowe źródło, które można wykorzystać podczas instalacji systemu Gentoo.
Zawiera ona fabrycznie skompilowane pakiety (tzw. zbiór GRP), które
umożliwiają łatwą i szybką instalację dodatkowych aplikacji (takich jak
OpenOffice.org, KDE, GNOME,...) natychmiast po instalacji Gentoo, ale tuż
przed zaktualizowaniem drzewa Portage.
</p>

<p>
Jak użyć płytę Package CD zostanie wyjaśnione później w tym dokumencie.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<!-- STOP -->

<section>
<title>Pobieranie, nagrywanie i uruchamianie uniwersalnej płyty instalacji
Gentoo</title>
<subsection>
<title>Pobieranie i nagrywanie płyty instalacyjnej</title>
<body>

<p>
Wszystkie obrazy płyt instalacji uniwersalnej (również płyt Package CD)
znajdują się na naszych <uri link="/main/en/mirrors.xml">serwerach
lustrzanych</uri> w katalogu
<path><keyval id="release-dir"/>installcd</path>; obraz płyt Package CD
znajduje się w katalogu <path><keyval id="release-dir"/>packagecd</path>.
</p>

<p>
Wewnątrz tych katalogów znajduje się zbiór plików ISO. Są to pełne i gotowe do
nagrania obrazy płyt CD.
</p>

<p>
W przypadku gdy zastanawiamy się czy ściągnięty plik nie jest uszkodzony,
możemy sprawdzić sumę kontrolną MD5 i sprawdzić ją przez wzór dostarczany przez
nas (taki jak na przykład
<path>install-sparc64-minimal-2007.0.iso.DIGESTS</path>). Sumę tę możemy
sprawdzić przy pomocy polecenia <c>md5sum</c> pod systemami Linux/Unix lub za
pomocą <uri link="http://www.etree.org/md5com.html">md5sum</uri> dla Windows.
</p>

<p>
Kolejnym sposobem na sprawdzanie poprawności ściągniętego pliku jest użycie
GnuPG do zweryfikowania podpisu cyfrowego dostarczanego przez nas (pliki
zakończone rozszerzeniem <path>.asc</path>). Należy ściągnąć plik podpisu oraz
uzyskać publiczny klucz.
</p>

<pre caption="Pozyskiwanie klucza publicznego">
$ <i>gpg --keyserver subkeys.pgp.net --recv-keys 17072058</i>
</pre>

<p>
Następnie weryfikujemy sygnaturę.
</p>

<pre caption="Weryfikacja sygnatury">
$ <i>gpg --verify &lt;signature file&gt; &lt;downloaded iso&gt;</i>
</pre>

<p>
Pobrane pliki ISO należy nagrywać w trybie RAW. To jak się go włącza zależy od
programu, którego używamy. Wa Podręczniku opiszemy nagrywanie za pomocą
programów <c>cdrecord</c> i <c>K3B</c>. Więcej informacji można znaleźć w
dokumencie <uri link="/doc/pl/faq.xml#isoburning">Gentoo FAQ</uri>.
</p>

<ul>
  <li>
    Jeśli chodzi o cdrecord to wystarczy wpisać polecenie <c>cdrecord
    dev=/dev/hdc &lt;pobrany plik iso&gt;</c>. Zamiast <path>/dev/hdc</path>
    należy podać odpowiednią ścieżką do urządzenia CD-RW.
  </li>
  <li>
    W k3b należy wybrać <c>Tools</c> (Narzędzia) &gt; <c>Burn CD Image</c>
    (Nagraj obraz płyty), a następnie wskazać plik ISO w obszarze "Image to
    Burn" (Obraz do nagrania) i kliknąć <c>Start</c>.
  </li>
</ul>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Uruchamianie systemu za pomocą uniwersalnej płyty instalacyjnej</title>
<body>

<p>
Po pierwsze należy włożyć płytę do napędu CD i uruchomić komputer. Podczas
startu trzeba wcisnąć Stop-A, aby wejść do OpenBootPROM (OBP). Wewnątrz niego
należy wybrać opcję uruchamiania z płyty:
</p>

<pre caption="Uruchamianie płyty instalacyjnej">
ok <i>boot cdrom</i>
</pre>

<p>
Następną rzeczą jaka ukaże się na ekranie będzie menedżer uruchamiania - SILO.
Aby uzyskać obszerniejszą pomoc możemy nacisnąć klawisz Enter. Należy wpisać
<c>2617</c> (jeśli posiadamy komputer FC-AL; powinniśmy sprawdzić dokument <uri
link="http://www.gentoo.org/proj/en/base/sparc/sunhw.xml">Hardware
Compatibility List</uri>) lub <c>2620</c> (w każdym innym przypadku), a
następnie wcisnąć Enter, aby kontynuować uruchamianie systemu.
</p>

<pre caption="Uruchamianie systemu płyty instalacyjnej">
boot: <i>2620</i>
</pre>

<p>
Po załadowaniu systemu automatycznie zostanie zalogowany użytkownik root.
</p>

<p>
Powinniśmy zobaczyć znak zachęty ("#") na aktualnej konsoli. Znak
zachęty znajdziemy również na konsoli szeregowej (<path>ttyS0</path>).
</p>

<p>
Kolejna część procesu instalacji to <uri link="#hardware">Konfiguracja
dodatkowego sprzętu</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="hardware">
<title>Konfiguracja dodatkowego sprzętu</title>
<body>

<p>
Nie zawsze cały sprzęt jest od razu obsługiwany, część urządzeń należy
skonfigurować samodzielnie.
</p>

<p>
W poniższym przykładzie spróbujemy załadować moduł <c>8139too</c> (wsparcie
dla wielu różnych rodzajów urządzeń sieciowych):
</p>

<pre caption="Ładowanie modułów jądra">
# <i>modprobe 8139too</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Konta użytkowników</title>
<body>

<p>
Jeśli planujemy umożliwienie innym osobom dostępu do środowiska instalacyjnego
lub zamierzamy korzystać z <c>irssi</c> nie uruchomionego z przywilejami roota
musimy stworzyć dodatkowe konta.
</p>

<p>
Najpierw jednak należy zmienić hasło roota. Dokonuje się tego przy pomocy
polecenia <c>passwd</c>:
</p>

<pre caption="Zmiana hasła roota">
# <i>passwd</i>
New password: <comment>(Podajemy nowe hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy nowe hasło)</comment>
</pre>

<p>
Aby stworzyć konto użytkownika najpierw podamy jego login, a
potem ustawimy hasło. Skorzystamy przy tym z poleceń <c>useradd</c> oraz
<c>passwd</c>. W przykładzie, stworzymy użytkownika &quot;rane&quot;.
</p>

<pre caption="Tworzenie konta użytkownika">
# <i>useradd rane</i>
# <i>passwd rane</i>
New password: <comment>(Podajemy hasło)</comment>
Re-enter password: <comment>(Potwierdzamy hasło)</comment>
</pre>

<p>
Do przełączania się z konta roota na nowo utworzone konto użytkownika
korzystamy z polecenia <c>su</c>:
</p>

<pre caption="Przełączanie użytkownika">
# <i>su - john</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Dostęp do dokumentacji podczas instalowania Gentoo</title>
<body>

<p>
Jeśli zamierzamy podczas instalacji korzystać z Podręcznika Gentoo (obojętnie
czy nagranego na CD czy znajdującego się w Internecie) powinniśmy dodać do tych
celów konto zwykłego użytkownika, tak jak opisaliśmy to przed chwilą, a
następnie przejść przy pomocy kombinacji klawiszy <c>Alt-F2</c> na nowy terminal
i tam się zalogować.
</p>

<p>
Do przeglądania dokumentacji nagranej na CD służy program <c>links</c>:
</p>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji na CD">
# <i>links /mnt/cdrom/docs/html/index.html</i>
</pre>

<p>
Najnowszą i najlepszą dostępną wersją Podręcznika Gentoo jest ta znajdująca się
na naszej stronie internetowej. Polecamy korzystanie właśnie z tej wersji.
Podobnie jak w przypadku dokumentacji nagranej na CD można użyć do tego programu
<c>links</c>, pod warunkiem oczywiście, że mamy już skonfigurowane i działające
połączenie z Internetem.
</p>

<pre caption="Przeglądanie dokumentacji w Internecie">
# <i>links http://www.gentoo.org/doc/pl/handbook/<keyval id="online-book"/></i>
</pre>

<p>
Do pierwszego terminala wracamy poprzez naciśnięcie kombinacji ALT-F1.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Uruchamianie demona SSH</title>
<body>

<p>
Aby umożliwić innym osobom dostęp do naszego komputera podczas instalacji
(by mogły nam pomóc w konfigurowaniu Gentoo. lub nawet przeprowadzić cały proces
za
nas) musimy dodać im odpowiednie konta użytkowników lub nawet podać hasło roota
(nie należy tego robić jeśli nie jest to osoba, której ufa
się<e>całkowicie</e>).
</p>

<p>
Demona SSH uruchamia się następującym poleceniem:
</p>

<pre caption="Uruchamianie demona SSH">
# <i>/etc/init.d/sshd start</i>
</pre>

<p>
Korzystanie z sshd jest możliwe tylko wtedy, gdy komputer jest połączony z
Internetem. Połączenie nawiążemy dzięki wskazówkom spisany, w
rozdziale zatytułowanym <uri link="?part=1&amp;chap=3">konfiguracja
sieci</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-stage.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-stage.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-stage.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-stage.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-stage.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.0</version>
<date>2007-05-07</date>

<section>
<title>Instalowanie tarballa stage</title>
<subsection>
<title>Ustawienie poprawnej daty i czasu</title>
<body>

<p>
Na samym początku całego procesu instalacji należy sprawdzić datę/czas i
ewentualnie je zaktualizować. Niezsychronizowany zegar może być przyczyną
dziwnych błędów w przyszłości!
</p>

<p>
Aby zweryfikować aktualną datę/czas, uruchamiamy <c>date</c>:
</p>

<pre caption="Sprawdzenie daty/czasu">
# <i>date</i>
nie sie 21 01:56:26 UTC 2005
</pre>

<p>
Jeżeli wyświetlane data i czas są złe, musimy je uaktualnić poleceniem <c>date
MMDDggmmRRRR</c> (<b>M</b>iesiąc, <b>D</b>zień, <b>g</b>odzina, <b>m</b>inuta i
<b>R</b>ok). Na tym etapie powinniśmy korzystać z czasu UTC. W późniejszym
czasie będziemy mogli zdefiniować naszą strefę czasową. Na przykład, aby ustawić
datę 29 marca 2005 roku, 16:21:
</p>

<pre caption="Ustawienie daty/czasu UTC">
# <i>date 032916212005</i>
</pre>

</body>
</subsection>
</section>

<section id="available">
<title>Domyślnie: Użycie Stage z płyty instalacyjnej</title>
<subsection>
<title>Rozpakowywanie archiwum Stage</title>
<body>

<p>
Pliki stage znajdują się na płycie CD w katalogu
<path>/mnt/cdrom/stages</path>. Aby zobaczyć listę dostępnych plików używamy
polecenia <c>ls</c>:
</p>

<pre caption="Lista dostępnych plików stage">
# <i>ls /mnt/cdrom/stages</i>
</pre>

<p>
Jeżeli po wykonaniu polecenia otrzymamy błąd, może być potrzebne zamontowanie
napędu CD-ROM:
</p>

<pre caption="Montowanie napędzu CD-ROM">
# <i>ls /mnt/cdrom/stages</i>
ls: /mnt/cdrom/stages: No such file or directory
# <i>mount /dev/cdroms/cdrom0 /mnt/cdrom</i>
# <i>ls /mnt/cdrom/stages</i>
</pre>

<p>
Następnie należy przejść do punktu montowania Gentoo (najczęściej
<path>/mnt/gentoo</path>):
</p>

<pre caption="Zmiana katalogu na /mnt/gentoo">
# <i>cd /mnt/gentoo</i>
</pre>

<p>
Należy wypakować wybrany przez nas plik stage. Służy do tego narzędzie
<c>tar</c>. Należy upewnić się, ze podajemy takie same opcje (<c>xvjpf</c>)!
Opcja <c>x</c> opowiada za <e>rozpakowanie</e>, <c>v</c> jest skrótem od
<e>Verbose</e>, aby zobaczyć co się dzieje podczas procesu rozpakowywania
(opcja ta jest opcjonalna), <c>j</c> odpowiada za <e>dekompresję przy pomocy
bzip2</e>, <c>p</c> <e>zachowuje zezwolenia</e> natomiast opcja <c>f</c>
informuje o tym, że chcemy rozpakować plik, a nie standardowe wyjście. W
przykładzie posłużymy się plikiem stage
<path><keyval id="stage3"/></path>. Należy pamiętać o tym, aby
zastąpić nazwę archiwum, wpisem odpowiednim do posiadanego przez nas stage.
</p>

<pre caption="Rozpakowywanie archiwum stage">
# <i>tar xvjpf /mnt/cdrom/stages/<keyval id="stage3"/></i>
</pre>

<p>
Kiedy już zainstalujemy stage, przechodzimy do <uri
link="#installing_portage">Instalacji drzewa Portage</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Rozpakowywanie tarballa Stage</title>
<body>

<p>
Wypakowujemy pobrany plik stage przy pomocy <c>tar</c>:
</p>

<pre caption="Wypakowanie stage">
# <i>tage3-*.tar.bz2</i>
</pre>

<p>
Należy użyć dokładnie tych samych przełączników (<c>xvjpf</c>). Opcja <c>x</c>
oznacza <e>wypakuj</e>, <c>v</c> to <e>wyświetl</e>, aby widzieć co się dzieje
podczas wypakowywania (ok, to jest opcjonalne), <c>j</c> służy do
<e>dekompresji  archiwum bzip2</e>, <c>p</c> to <e>zachowuj uprawnienia</e>,
natomiast <c>f</c> podkreśla, że chcemy rozpakować to, co czytamy z pliku, a nie
ze standardowego wejścia.
</p>

<p>
Gdy stage jest już zainstalowany, pora przejść do <uri
link="#installing_portage">Instalacji Portage</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="installing_portage">
<title>Instalacja Portage</title>
<subsection>
<title>Wypakowanie snapshota Portage</title>
<body>

<p>
W tym rozdziale omówimy proces instalacji snapshota Portage, kolekcji plików,
które informują Portage jakie programy można zainstalować, które profile są
dostępne itp.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection id="installing_from_InstallCD">
<title>Rozpakowywanie snapshota Portage z płyty CD</title>
<body>

<p>
Aby zainstalować snapshota, należy przejrzeć dostępne pliki w katalogu
<path>/mnt/cdrom/snapshots</path>:
</p>

<pre caption="Sprawdzanie zawartości katalogu /mnt/cdrom/snapshots">
# <i>ls /mnt/cdrom/snapshots</i>
</pre>

<p>
Następnie należy rozpakować plik używając odpowiedniego polecenia. Ponownie
musimy się upewnić, że używamy poprawnych opcji dla narzędzia <c>tar</c>.
Należy zwrócić uwagę, że opcja <c>-C</c> jest pisana z dużej litery <c>C</c>, a
nie z małej <c>c</c>. W przykładzie używamy pliku
<path>portage-&lt;date&gt;.tar.bz2</path>. Oczywiście nazwę modyfikujemy do
pożądanej przez nas wartości.
</p>

<pre caption="Rozpakowywanie snapshota Portage">
# <i>tar xvjf /mnt/cdrom/snapshots/portage-&lt;date&gt;.tar.bz2 -C /mnt/gentoo/usr</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection id="copysources">
<title>Kopiowanie archiwów z kodami źródłowymi</title>
<body>

<p>
Powinniśmy również skopiować pliki z kodami źródłowymi z uniwersalnej płyty
instalacyjnej.
</p>

<pre caption="Kopiowanie kodów źródłowych">
# <i>mkdir /mnt/gentoo/usr/portage/distfiles</i>
# <i>cp /mnt/cdrom/distfiles/* /mnt/gentoo/usr/portage/distfiles/</i>
</pre>

</body>
</subsection>
</section>
<section id="compile_options">
<title>Konfigurowanie opcji kompilacji</title>
<subsection>
<title>Wprowadzenie</title>
<body>

<p>
Jest wiele możliwych do skonfigurowania zmiennych wpływających na zachowanie
Gentoo. Możemy je wprowadzać jako zmienne środowiskowe (poprzez <c>export</c>),
ale wtedy nie zostaną zapisane na stałe. Zamiast tego Portage do zachowywania
konfiguracji używa pliku konfiguracyjnego <path>/etc/make.conf</path>. Pora
wziąć się za jego edycję.
</p>

<note>
Opatrzona komentarzami lista wszystkich możliwych zmiennych znajduje się
w pliku <path>/mnt/gentoo/etc/make.conf.example</path>. Do szczęśliwego
ukończenia instalacji wystarczy wyedytowanie tylko kilku z nich, tych, których
listę przedstawiamy poniżej.
</note>

<p>
Uruchamiamy ulubiony edytor (w przykładach używamy <c>nano</c>),
którym wprowadzimy omawiane nieco dalej opcje optymalizacji.
</p>

<pre caption="Edytowanie /etc/make.conf">
# <i>nano -w /mnt/gentoo/etc/make.conf</i>
</pre>

<p>
Plik <path>make.conf.example</path> ma charakterystyczną strukturę: linie z
komentarzem rozpoczynają się od znaku "#", linie zawierające zmienne używają
składni <c>ZMIENNA="zawartość"</c>. Takiej samej składni używa także plik
<path>/etc/make.conf</path>. Kilka z tych zmiennych zostało przedyskutowanych
poniżej.
</p>

<warn>
Nie należy zmieniać flag USE jeśli używamy pliku stage3 wraz z instalacją GRP.
Zmienne USE możemy dostosować do naszych potrzeb po zakończeniu instalacji
pakietów. Gremliny zaatakują twój komputer jeśli zignorujesz to ostrzeżenie!
</warn>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>CHOST</title>
<body>

<p>
Zmienna <c>CHOST</c> definuje docelowo architekturę naszego systemu. Zmienna ta
powinna być już poprawnie ustawiona. <brite>Nie należy jej edytować</brite>,
ponieważ może to prowadzić do uszkodzenia systemu. Jeżeli zmienna <c>CHOST</c>
nie wygląda poprawnie, przyczyną może być użycie przez nas złego pliku Stage3.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>CFLAGS i CXXFLAGS</title>
<body>

<p>
Zmienne <c>CFLAGS</c> i <c>CXXFLAGS</c> definiują flagi optymalizujące
używane odpowiednio przez kompilator <c>gcc</c> C i C++. Choć generalnie
określamy ich wartości tutaj, maksimum wydajności osiągniemy dopasowując
je do każdego programu z osobna. Jest tak dlatego, że programy znacząco
różnią się między sobą.
</p>

<p>
W <path>make.conf</path> należy zdefiniować flagi optymalizacji co do
których jesteśmy przekonani, że <e>w głównej mierze</e> poprawią czas reakcji
systemu. Nie przypisujemy pod tę zmienną ustawień eksperymentalnych; przesada
w optymalizacji może spowodować, że programy zaczną źle funkcjonować
(nagle przerywać działanie lub nawet gorzej, wcale nie działać).
</p>

<p>
Nie będziemy tłumaczyć znaczenia wszystkich możliwych opcji optymalizacji.
Wszystkie są wymienione w <uri link="http://gcc.gnu.org/onlinedocs/">Podręczniku
Online GNU </uri> lub stronę info <c>gcc</c> (<c>info gcc</c> -- działa tylko na
systemach linuksowych). Dla najczęściej spotykanych flag optymalizacji należy
zajrzeć do pliku <path>/etc/make.conf.example</path>. Znajduje się tam również
wiele innych przykładów dotyczących prawiłowego ustawienia procesu instalacji i
kompilacji pakietów.
</p>

<p>
Pierwszą opcją są flagi <c>-march=</c> lub <c>-mcpu=</c>, które określają nazwę
docelowej architektury. Dostępne opcje opisane są w pliku
<path>make.conf.example</path> (jako komentarze).
</p>

<p>
Drugim jest flaga <c>-O</c> (to jest duże O, nie zero), która określa
klasę optymalizacji <c>gcc</c>. Dostępne klasy to <c>s</c> (optymalizacja
rozmiaru), <c>0</c> (brak optymalizacji), <c>1</c>, <c>2</c> lub <c>3</c> -
coraz silniej optymalizujące (każda z nich używa tych samych flag, co
poprzednia oraz dodaje własne). Ustawienie <c>-O2</c> jest zalecaną domyślną
opcją.
</p>

<p>
Inną popularną flagą optymalizacyjną jest <c>-pipe</c> (gcc używa potoków
zamiast plików tymczasowych w komunikacji między różnymi etapami kompilacji).
Flaga ta nie ma wpływu na generowany kod.
</p>

<p>
Być może zechcemy użyć flagi <c>-fomit-frame-pointer</c> (w rejestrach nie będą
przechowywane wskaźniki ramki dla funkcji, które ich nie wymagają), jednak
używanie jej może powodować poważne problemy podczas debugowania kodu!
</p>

<p>
Podczas definiowania <c>CFLAGS</c> i <c>CXXFLAGS</c> można łączyć kilka
flag optymalizacji. Domyślne wartości, które znajdują się w archiwum stage3
powinny być wystarczające. Poniższy przykład jest podany jedynie w celach
informacyjnych:
</p>

<pre caption="Definiowanie zmiennych CFLAGS i CXXFLAGS">
CFLAGS="<keyval id="CFLAGS"/>"
<comment># Użycie tych samych ustawień dla obu zmiennych</comment>
CXXFLAGS="${CFLAGS}"
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>MAKEOPTS</title>
<body>

<p>
Za pomocą <c>MAKEOPTS</c> definiujemy jak wiele równoległych kompilacji będzie
przeprowadzanych podczas przygotowywania pakietu do instalacji. Sugerowaną
liczbą jest ilość procesorów w systemie powiększona o jeden, nie jest to jednak
zawsze najlepsze wyjście.
</p>

<pre caption="MAKEOPTS dla przeciętnego systemu jednoprocesorowego">
MAKEOPTS="-j2"
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Gotowi, do biegu, start!</title>
<body>

<p>
Na koniec poprawiamy jeszcze odrobinę <path>/mnt/gentoo/etc/make.conf</path> i
zapisujemy wyniki naszych prac (w <c>nano</c> za pomocą <c>Ctrl-X</c>).
Teraz jesteśmy przygotowani na <uri link="?part=1&amp;chap=6"> Instalację
systemu podstawowego </uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-system.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-system.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-system.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-system.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-system.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.0</version>
<date>2007-05-07</date>

<section>
<title>Praca w chroot</title>
<subsection>
<title>Montowanie systemu plików /proc i /dev</title>
<body>

<p>
Przemontowujemy system plików <path>/proc</path> do
<path>/mnt/gentoo/proc</path>, aby umożliwić systemowi korzystanie z informacji
dostarczanych przez jądro także w środowisku chrootowanym oraz ponownie
montujemy system plików <path>/dev</path> w innym miejscu.
</p>

<pre caption="Montowanie /proc i /dev">
# <i>mount -t proc none /mnt/gentoo/proc</i>
# <i>mount -o bind /dev /mnt/gentoo/dev</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Zmiana środowiska</title>
<body>

<p>
Teraz, gdy wszystkie partycje są już założone, a podstawowe środowisko
zainstalowane, nadszedł czas wkroczenia w nie poprzez <e>chroot</e>. Oznacza to
przejście z systemu źródła instalacyjnego do systemu instalowanego (czyli na
założone partycje).
</p>

<p>
Przechodzenie odbywa sie w trzech etapach. Najpierw zamieniamy katalog z
<path>/</path> (na medium instalacyjnym) na <path>/mnt/gentoo</path> (na
założonych partycjach) poleceniem <c>chroot</c>. Następnie tworzymy nowe
środowisko przy pomocy polecenia <c>env-update</c>, które wyeksportuje nowe
zmienne środowiskowe.  Ostatecznie wczytujemy te zmienne do pamięci poleceniem
<c>source</c>.
</p>

<pre caption = "Zmiana środowiska poprzez chroot">
# <i>chroot /mnt/gentoo /bin/bash</i>
# <i>env-update</i>
* Caching service dependencies...
# <i>source /etc/profile</i>
# <i>export PS1="(chroot) $PS1"</i>
</pre>

<p>
Gratulacje! Znajdujesz się wewnątrz nowego systemu Gentoo Linux.
Oczywiście do końca jeszcze daleko i to jest powód, dla którego zostało
jeszcze kilka rozdziałów Podręcznika. :]
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Tworzenie cache dla Portage</title>
<body>

<p>
Po instalacji Portage warto stworzyć jego cache, co znacznie przyspieszy jego
działanie. Służy do tego polecenie <c>emerge --metadata</c>.
</p>

<pre caption="Tworzenie cache dla Portage">
# <i>emerge --metadata</i>
</pre>

</body>
</subsection>
</section>

<section id="configure_USE">
<title>Konfigurowanie zmiennych USE</title>
<subsection>
<title>Czy są zmienne USE?</title>
<body>

<p>
<c>USE</c> to jedna z najważniejszych zmiennych w Gentoo. Niektóre programy mogą
być kompilowane z dodatkową obsługi niektórych funkcji lub bez niej. Na przykład
możliwe jest budowanie różnych programów ze wsparciem dla bibliotek gtk lub qt.
Inne pakiety możemy z kolei wyposażyć w obsługę SSL bądź też jej pozbawić.
Jeszcze inne mogą być kompilowane ze wsparciem bufora ramki (svgalib) zamiast
X11 (serwera X).
</p>

<p>
Większość dystrybucji kompiluje swoje pakiety ze wsparciem dla tak wielu
elementów, jak to tylko możliwe, powiększając rozmiar programów i czas ich
uruchamiania, nie wspominając o olbrzymiej liczbie zależności. W Gentoo możesz
zdecydować, z którymi opcjami dany pakiet powinien być budowany. I to właśnie
jest moment, kiedy <c>USE</c> wkracza do gry.
</p>

<p>
W zmiennych <c>USE</c> definiujesz słowa kluczowe zamieniane następnie na
opcje kompilowania. Na przykład dodanie do zmiennej <e>ssl</e> włączy obsługę
SSL w programach, które go wykorzystują. <e>-X</e> usunie wsparcie dla serwera
X (zwróć uwagę na znak minusa z przodu). Ustawienie <e>gnome gtk -kde -q3
-qt4</e> zaowocuje wsparciem dla GNOME (oraz gtk), ale nie dla KDE (i
związanym z nim ściśle qt), znakomicie przygotowując grunt pod GNOME.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Modyfikowanie zmiennych USE</title>
<body>

<warn>
Nie należy modyfikować zmiennych USE, jeśli planujemy instalację
prekompilowanych pakietów (GRP). Ewentualne zmiany można wprowadzić po ich
zainstalowaniu.
</warn>

<p>
Domyślny zestaw flag <c>USE</c> znajduje się w pliku
<path>/etc/make.profile/make.defaults</path> wybranego profilu.
Aktualna konfiguracja <c>USE</c> jest zawsze sumą
wszystkich flag ustawionych w plikach <path>make.defaults</path>. Wszystko co
umieścimy w pliku <path>/etc/make.conf</path> zostanie dodane do tej zmiennej,
jeśli natomiast chcemy coś z niej usunąć wpisujemy wybraną flagę ze znakiem
minus na początku.
</p>

<p>
Pełny opis <c>USE</c> znajduje się w drugiej części Podręcznika
Gentoo, w rozdziale <uri link="?part=2&amp;chap=2">Flagi USE</uri>.
Kompletną charakterystykę dostępnych flag USE znajdziesz w pliku
<path>/usr/portage/profiles/use.desc</path>.
</p>

<pre caption="Przegląd dostępnych flag USE">
# <i>less /usr/portage/profiles/use.desc</i>
<comment>(Użyj strzałek aby przewijać plik. Aby wyjść naciśnij 'q')</comment>
</pre>

<p>
Jako przykład przedstawimy flagi <c>USE</c> dla systemu bazującego na KDE ze
wsparciem dla DVD, ALSA i nagrywania CD:
</p>

<pre caption="Edytowanie /etc/make.conf">
# <i>nano -w /etc/make.conf</i>
</pre>

<pre caption="Ustawienia USE">
USE="-gtk -gnome qt3 qt4 kde dvd alsa cdr"
</pre>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-tools.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-tools.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-tools.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: hb-install-tools.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<!DOCTYPE sections SYSTEM "/dtd/book.dtd">

<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/hb-install-tools.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<!-- The content of this document is licensed under the CC-BY-SA license -->
<!-- See http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5 -->

<sections>

<version>8.0</version>
<date>2007-05-07</date>

<section>
<title>Program logujący</title>
<body>

<p>
W archiwum stage3 brakuje kilka ważnych dla prawidłowego działania systemu
programów, ponieważ nie chcemy wybierać za użytkownika jednego z kilku
programów danego typu, które mogą spełniać określone funkcje. W tym rozdziale
opiszemy wszystkie te narzędzia oraz pomożemy użytkownikowi wybrać z nich
najbardziej odpowiednie dla niego.
</p>

<p>
Pierwszym narzędziem przy którym należy dokonać wyboru, jest program do obsługi
systemu logowania. Unix i Linux posiadają bogatą historię w tym zakresie. Jeśli
to konieczne, można logować do plików wszystko, co dzieje się w systemie.
Mechanizmem tym zarządza właśnie <e>program logujący</e>.
</p>

<p>
Gentoo oferuje kilka różnych programów logujących: <c>sysklogd</c> - tradycyjny
zestaw logujących demonów, <c>syslog-ng</c> - zaawansowany program logujący oraz
<c>metalog</c> charakteryzujący się dużą liczbą opcji konfiguracyjnych. W
Portage znajduje cały wachlarz programów logujących i nie tylko - liczba naszych
pakietów rośnie z każdym dniem.
</p>

<p>
Jeżeli planuje się używanie <c>sysklogd</c> lub <c>syslog-ng</c> dobrym pomysłem
jest zainstalowanie programu <c>logrotate</c>, ponieważ te programy logujące nie
są zaopatrzone w żaden mechanizm rotacyjny dla logów.
</p>

<!--
Even though syslog-ng does not rotate the logs, it does conform to the syslog
RFC (http://www.faqs.org/rfcs/rfc3164.html) and is far more powerful than most
other system loggers. That and some architectures really prefer syslog-ng
above others (metalog for instance doesn't work nicely with sparc all
the time).
-->

<p>
Aby zainstalować wybrany program logujący, korzystamy z polecenia <c>emerge</c>,
a następnie dodajemy go do domyślnego poziomu startowego poprzez skrypt
<c>rc-update</c>. Poniższy przykład przedstawia proces instalacji programu
<c>syslog-ng</c>:
</p>

<pre caption="Instalacja programu logującego">
# <i>emerge syslog-ng</i>
# <i>rc-update add syslog-ng default</i>
</pre>

</body>
</section>
<section>
<title>Opcjonalnie: Demon Cron</title>
<body>

<p>
Następnym programem jest demon Cron. Pomimo że jest on opcjonalny i nie jest
wymagany do poprawnej pracy systemu, zalecane jest jego zainstalowanie. Czym
jest demon Cron? Jest to program służący do wykonywania zaplanowanych poleceń w
określonym czasie. Jest on bardzo przydatny, gdy wykonujemy pewne czynności
regularnie (na przykład codziennie, co tydzień, co miesiąc).
</p>

<p>
Dla instalacji bez sieci dostarczamy tylko <c>vixie-cron</c>. Aby używać innego
demona cron, trzeba będzie poczekać i zainstalować go później.
</p>

<pre caption="Instalacja demona cron">
# <i>emerge vixie-cron</i>
# <i>rc-update add vixie-cron default</i>
</pre>

</body>
</section>
<section>
<title>Opcjonalnie: Indeksowanie plików</title>
<body>

<p>
Aby możliwe było indeksowanie plików w systemie w celu ich szybkiego
wyszukiwania za pomocą narzędzia <c>locate</c>, należy zainstalować pakiet
<c>sys-apps/slocate</c>.
</p>

<pre caption="Instalacja slocate">
# <i>emerge slocate</i>
</pre>

</body>
</section>
<section>
<title>Narzędzia obsługi systemu plików</title>
<subsection>
<body>

<p>
W zależności od tego, jakiego systemu plików używamy, musimy zainstalować
odpowiednie narzędzia do jego obsługi (do sprawdzania jego integralności,
czy tworzenia dodatkowych systemów plików).
</p>

<p>
W poniższej tabeli przedstawiono narzędzia, których należy użyć dla
poszczególnych używanych systemów plików. Nie każdy system plików jest dostępny
na wszystkich architekturach.
</p>

<table>
<tr>
  <th>System plików</th>
  <th>Narzędzie</th>
  <th>Polecenie instalujące</th>
</tr>
<tr>
  <ti>XFS</ti>
  <ti>xfsprogs</ti>
  <ti><c>emerge xfsprogs</c></ti>
</tr>
<tr>
  <ti>ReiserFS</ti>
  <ti>reiserfsprogs</ti>
  <ti><c>emerge reiserfsprogs</c></ti>
</tr>
<tr>
  <ti>JFS</ti>
  <ti>jfsutils</ti>
  <ti><c>emerge jfsutils</c></ti>
</tr>
</table>

<p>
Użytkownicy EVMS powinni zainstalować pakiet <c>lvm-user</c>:
</p>

<pre caption="Instalacja narzędzi EVMS">
# <i>USE="-gtk" emerge --usepkg evms</i>
</pre>

<p>
Flaga <c>USE="-gtk"</c> zapobiega instalacji zbędnych na tym etapie zależności
evms. Bez problemu można później przebudować pakiet <c>evms</c> bez tej flagi i
uzyskać dostęp do narzędzi graficznych, które teraz nie zostaną zainstalowane.
</p>

</body>
</subsection>
<subsection test="contains('PPC PPC64', func:keyval('arch'))">
<title>Opcjonalnie: Narzędzia RAID dla komputerów IBM</title>
<body>

<p>
Użytkownicy SCSI RAID na systemach opartych na POWER-5 powinni rozważyć
instalację pakietu <c>iprutils</c>, dzięki któremu możliwe będą operacje na
macierzach dysków RAID, takie jak pobieranie ich statusu oraz uaktualnianie
mikrokodu.
</p>

<pre caption="Instalowanie iprutils">
# <i>emerge iprutils</i>
</pre>

</body>
</subsection>
</section>

<section>
<title>Narzędzia sieciowe</title>
<subsection>
<body>

<p>
Jeżeli nie potrzebujemy żadnych dodatkowych narzędzi związanych z siecią
(takich jak na przykład ppp czy klient dhcp) należy przejść do rozdziału
<uri link="?part=1&amp;chap=10">Konfiguracja Bootloadera</uri>
</p>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Instalowanie klienta DHCP</title>
<body>

<p>
Jeżeli chcemy, aby Gentoo automatycznie uzyskiwało adres IP karty sieciowej,
musimy zainstalować <c>dhcpcd</c> (lub jakiegokolwiek innego klienta DHCP).
Jeżeli nie zrobi się tego teraz, połączenie sieciowe może nie działać po
zakończeniu instalacji!
</p>

<pre caption="Instalacja dhcpcd">
# <i>emerge dhcpcd</i>
</pre>

</body>
</subsection>
<subsection>
<title>Opcjonalnie: Instalacja klienta PPPoE</title>
<body>

<p>
Jeżeli potrzebujemy pakietu <c>ppp</c> do łączenia z internetem, należy go
zainstalować.
</p>

<pre caption="Instalacja klienta PPPoE">
# <i>USE="-X" emerge ppp</i>
</pre>

<p>
Teraz jesteśmy już gotowi do przejścia do <uri
link="?part=1&amp;chap=10">konfiguracji bootloadera</uri>.
</p>

</body>
</subsection>
</section>
</sections>



1.1                  xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/index.xml

file : http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/index.xml?rev=1.1&view=markup
plain: http://sources.gentoo.org/viewcvs.py/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/index.xml?rev=1.1&content-type=text/plain

Index: index.xml
===================================================================
<?xml version='1.0' encoding="UTF-8"?>
<!DOCTYPE guide SYSTEM "/dtd/guide.dtd">
<!-- $Header: /var/cvsroot/gentoo/xml/htdocs/doc/pl/handbook/2008.0/index.xml,v 1.1 2008/03/06 14:16:58 shadow Exp $ -->

<guide link="/doc/pl/handbook/2007.0/index.xml" lang="pl">
<title>Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 bez dostępu do sieci</title>

<author title="Autor">
  <mail link="swift"/>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="sekretarz@g.o">Karol Wojtaszek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="rane@g.o">Łukasz Damentko</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="mkay@g.o">Marcin Kryczek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="veng@××.pl">Michał Drobek</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="gooroo@××××××.pl">Karol Góralski</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="lucass@g.o">Łukasz Strzygowski</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="muchar@g.o">Robert Muchacki</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="edi15ta@××××××.pl">Mateusz Kotyrba</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="stawrul@×××.pl">Waldemar Korłub</mail>
</author>
<author title="Tłumacz">
  <mail link="shadow@g.o">Damian Kuras</mail>
</author>

<abstract>
Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 bez dostępu do sieci to opis podstawowych
aspektów pracy z systemem Gentoo Linux. Ta jego wersja zawiera wszystkie
informacje niezbędne do zainstalowania Gentoo bez połączenia z Internetem oraz
rozdziały dotyczące podstaw pracy z systemem oraz z drzewem Portage.
</abstract>

<license/>

<version>8.7</version>
<date>2007-06-06</date>

<chapter>
<title>Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 bez dostępu do sieci</title>

<section>
<title>Dostępne tłumaczenia</title>
<body>

<p>
Podręcznik instalacji Gentoo 2007.0 bez dostępu do sieci jest dostępny w
następujących językach:
</p>

<p>
<uri link="/doc/en/handbook/2007.0/">Angielskim</uri> |
<uri link="/doc/zh_cn/handbook/2007.0/">Chińskim Uproszczonym</uri> |
<uri link="/doc/id/handbook/2007.0/">Indonezyjskim</uri> |
<uri link="/doc/pl/handbook/2007.0/">Polskim</uri> |
<uri link="/doc/it/handbook/2007.0/">Włoskim</uri>
</p>

</body>
</section>

<section>
<title>Wstęp</title>
<body>

<p>
Witamy na stronie Podręcznika Gentoo 2007.0. Zawarte są tu instrukcje niezbędne
do zainstalowania Gentoo Linux 2007.0 <brite>bez połączenia z
Internetem.</brite>
</p>

<p>
Jeśli posiada się dostęp do sieci i chce zainstalować Gentoo z najnowszymi
dostępnymi wersjami wszystkich pakietów, wtedy należy przeczytać instrukcje
instalacji w <uri link="/doc/pl/handbook/index.xml">Podręczniku Gentoo</uri>
dotyczące naszej architektury.
</p>

</body>
</section>
</chapter>
<chapter>
<title>Pokaż podręcznik</title>
<section>
<body>

<table>
<tr>
  <th>Format</th>
  <th>Opis</th>
  <th>Łącza</th>
</tr>
<tr>
  <ti>HTML</ti>
  <ti>Każdy rozdział na osobnej stronie, doskonały do przeglądania online</ti>
  <ti>
    <uri link="handbook-x86.xml">x86</uri>,
    <uri link="handbook-sparc.xml">sparc</uri>,
    <uri link="handbook-amd64.xml">amd64</uri>,
    <uri link="handbook-ppc.xml">ppc</uri>,
    <uri link="handbook-ppc64.xml">ppc64</uri>,
    <uri link="handbook-hppa.xml">hppa</uri>,
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti>HTML</ti>
  <ti>Wszystko na jednej stronie</ti>
  <ti>
    <uri link="handbook-x86.xml?full=1">x86</uri>,
    <uri link="handbook-sparc.xml?full=1">sparc</uri>,
    <uri link="handbook-amd64.xml?full=1">amd64</uri>,
    <uri link="handbook-ppc.xml?full=1">ppc</uri>,
    <uri link="handbook-ppc64.xml?full=1">ppc64</uri>,
    <uri link="handbook-hppa.xml?full=1">hppa</uri>,
  </ti>
</tr>
<tr>
  <ti>HTML</ti>
  <ti>Wszystko na jednej stronie, wersja przeznaczona do druku</ti>
  <ti>
    <uri link="handbook-x86.xml?style=printable&amp;full=1">x86</uri>,
    <uri link="handbook-sparc.xml?style=printable&amp;full=1">sparc</uri>,
    <uri link="handbook-amd64.xml?style=printable&amp;full=1">amd64</uri>,
    <uri link="handbook-ppc.xml?style=printable&amp;full=1">ppc</uri>,
    <uri link="handbook-ppc64.xml?style=printable&amp;full=1">ppc64</uri>,
    <uri link="handbook-hppa.xml?style=printable&amp;full=1">hppa</uri>,
  </ti>
</tr>
</table>

</body>
</section>
</chapter>
</guide>



-- 
gentoo-commits@l.g.o mailing list